“അങ്ങനെ ആരെയെങ്കിലും ഒന്നും ഇവിടെ കിടക്കാൻ അനുവദിക്കില്ല…” ലിയ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. “പിന്നെ…?” “അതൊക്കെ ഉണ്ട്…” “ഉം…എന്തായാലും തൽക്കാലം വേറാരേം കിടത്തേണ്ട കേട്ടോ…?” ആര്യൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. “നിന്നേ മാത്രമേ

ആര്യൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് പോലെ തന്നെ ലിയ അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു. കൂടാതെ അവൻ്റെ തലയിൽ ഒരു കൊട്ടും വെച്ച് കൊടുത്തു. ശേഷം അവിടെ അവൾ വീണ്ടും തഴുകി. “നിങ്ങളെന്തൊക്കെ കഥകളായിരുന്നു ചേച്ചീ

അധികം വൈകാതെ തന്നെ തൻ്റെ കുതിർന്ന പാൻ്റിയിൽ ആര്യൻ്റെ കൈകൾ ഇന്ന് പതിക്കും എന്ന് ശാലിനി മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ച് കാൽ വിരലുകൾ മടക്കി നിന്നതും കുളിമുറിയുടെ കൊളുത്ത് അഴിയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട

“എന്താ നീ പോണില്ലെ കഴിക്കാൻ…?” തൻ്റെ ഒപ്പം അകത്തേക്ക് വന്ന ആര്യനെ കണ്ട് ലിയ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്…ചേച്ചി ഇനിമുതൽ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇവിടെ ഇരിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി…” ആര്യൻ പറഞ്ഞു. ലിയ

സൈക്കിൾ പോസ്റ്റ് ഓഫീസിൻ്റെ മുൻപിൽ വച്ചിട്ട് അവൻ കനാലിലേക്ക് കയറി. ഇരുട്ട് വീഴാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഓരോ പടിയും അവൻ വളരെ സൂക്ഷ്മതയോടെ മുൻപോട്ട് വച്ചു. സുഹറയുടെ വീട്ടിലേക്ക് അടുക്കുംതോറും ഉള്ളിൽ ചെറിയ

“ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് ആവട്ടെടാ…” ശാലിനിയുടെ വെപ്രാളപ്പെട്ടുകൊണ്ടുള്ള സ്വരം ആര്യൻ്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി. ആര്യൻ വീണ്ടും കുറച്ചുകൂടി ശാലിനിയുടെ ശരീരത്തിനോട് ചേർന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തിന് അടുത്തേക്ക് അവൻ്റെ മുഖം അടുപ്പിച്ചു. ആര്യൻ്റെ

“ചേച്ചി എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത്…?” മൗനം വെടിഞ്ഞ് ആര്യൻ ചോദിച്ചു. “ടാ നീ അയാൾക്കിട്ട് രണ്ടെണ്ണം കൊടുത്തതൊക്കെ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു…എന്നാലും…” “എന്താ ഒരു എന്നാലും…?” “അത് വേണമായിരുന്നോ…?” “പിന്നെ ഞാൻ

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. പക്ഷേ അത് പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു ഇല്ലാതെയായി. അതിൻ്റെ കാരണം ശാലിനി നടത്തം നിർത്തി അനങ്ങാതെ നിന്നതാണ്. ശാലിനിയുടെ മുഖത്തെ ഭാവമാറ്റം ആര്യൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അത്

ആ പുസ്തകം ശാലിനി വായിച്ചാൽ തന്നെ പറ്റി എന്ത് വിചാരിക്കും എന്ന വ്യാകുലചിന്ത ആര്യനിൽ ഉണ്ടായി. അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി അത് തിരികെ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നാലോ എന്ന് അവൻ ചിന്തിച്ചു. ഒടുവിൽ

“നീ എപ്പോഴാ ഇറങ്ങുന്നത്?” “എപ്പോ ഇറങ്ങിയാലും ബസ്സ് വരുമ്പോൾ അല്ലേ പോകാൻ പറ്റൂ.” “മ്മ്…അത് ശരിയാ…” “ചേച്ചിക്ക് ശനിയാഴ്ചകളിൽ രണ്ട് മണി വരെയല്ലെ ഡ്യൂട്ടി ഉള്ളൂ…അപ്പോ ബസ്സ് വരുന്നവരെ എവിടെ ഇരിക്കും?”