“ഡിവിഷന്‍ നമ്പര്‍ പതിനാല്…” അകലേക്ക് നീണ്ടു പോയി മഞ്ഞിന്‍റെ ആവരണത്തിലേക്ക് മറയുന്ന കോണിഫെറസ് മരങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ മലകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍, പച്ച ബോര്‍ഡില്‍ വെള്ള അക്ഷരത്തില്‍ എഴുതിയത് സാന്ദ്ര പതിയെ വായിച്ചു. പിന്നെ

ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ ഒരു സെക്യൂരിറ്റി മാമനുണ്ട്. 60 വയസ്സുള്ള ഒരു എക്സ് മിലിട്ടറിക്കാരൻ. ഒത്ത പൊക്കവും വണ്ണവും കൊമ്പൻ മീശയും ചെറിയ കുടവയറുമൊക്കെയുള്ള ഒരു ആജാനുബാഹു. കോട്ടയം പാലായിലുള്ള

അപ്പൊ ഇങ്ങളുടെ എല്ലാ അനുവാദത്തോടെയും കൂടെ തുടങ്ങട്ടെ പുതിയ കഥ കഥയൊന്നും അല്ല ട്ടാ അങ്ങനെ കാണ്ടണ്ട ഒരു ചെറിയ അനുഭവം എന്റെ ഞാൻ സൽ‍മ പണ്ട് ഇപ്പോൾ ഞാൻ സൽ‍മ

“മുതലാളി കനിയണം…. അടിയനോട് അലിവുണ്ടാവണം…. ഇപ്പൊ കാശ് തരാൻ ഒരു വഴിയും ഞാൻ കാണുന്നില്ല…” കാലിന്മേൽ കാല് കേറ്റി വച്ച് ചാരു കസേരയിൽ രാജകീയ പ്രൗടിയോടെ ആ വലിയ വീട്ടിന്റെ ഉമ്മറത്തു

ഒരു ഉച്ച സമയം. നല്ല ചൂടുള്ള ദിവസമായിരുന്നു. ഞാനാണെങ്കിൽ ഓഫീസിൽ മടിപിടിച്ച് പുസ്തകം വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പെട്ടെന്ന് മേശക്ക് മുകളിലെ ലാൻഫോൺ റിങ് ചെയ്തു. മറുവശത്ത് സമാധാനമായി സംസാരിക്കുന്ന ഒരു വെക്തി.

നേരത്തെ എന്റെ കഥകൾ വായിച്ചവർക്ക് അറിയാം ഇത് ഒരു ക്രോസ്സൊവർ സ്റ്റോറി ആയിരിക്കും. അതുകൊണ്ട് വായിക്കാത്തവർ എന്റെ മുൻപത്തെ കഥകൾ ആയ 1. ആ മഴ തോർന്നപ്പോൾ 2. മഴ മാറ്റിയ

ഞാൻ -” സോറി മമ്മി ” മമ്മി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് -” തൊട്ടുപോകരുത് എന്നെ, നിന്റെ പപ്പയോ ഒരു വഴിക്ക്, നീയും ഇങ്ങനെയായിപോയല്ലോ മോനെ. പോ എനിക്ക് നിന്നെ കാണണ്ട ” ഞാൻ

കഴിഞ്ഞ ഭാഗം എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടവയ്യെന്ന് കരുതുന്നു.എല്ലാവർക്കും നന്ദി.കഴിഞ്ഞ ഭാഗം വൈകാത്തവർ ദയവായി അത് വായിച്ചതിനുശേഷം തുടർന്ന് വായിക്കുക.ഈ ഭാഗത്തിലും അല്പം ക്ഷമ കാണിക്കണം. കുറച്ചു വിവരണം നൽകേണ്ടതുണ്ട്. അത് കഥ മനസിലാകുന്നതിനു

ഹായ് ഫ്രണ്ട്‌സ്. ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരു കഥ എഴുതുന്നത്. എന്തെങ്കിലും തെറ്റുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ദയവായി ക്ഷമിക്കുക. ഇതൊരു നിഷിദ്ധ സംഗമം കാറ്റഗറിയിൽ വരുന്ന കഥയായതിനാൽ താല്പര്യമില്ലാത്തവർ ദയവായി വൈകാതിരിക്കാൻ ശ്രെദ്ദിക്കുക.ദയവായി ആദ്യത്തെ

ഒരു ഞാറാഴ്ച …. എല്ലാ ഞാറാഴ്ച്ചയും പോലെ ഉച്ചവരെ കിടന്നുറങ്ങി .. എഴുന്നേറ്റു അലക്കാൻ ഉള്ളതെല്ലാം മെഷീനിൽ ഇട്ട് സ്വിഗ്ഗിയിൽ ഫുഡ്ഡും ഓർഡർ ചെയ്തു ടീവിയും നോക്കി ഇരിക്കയാണ് അമൽ .