റാണി-പത്മിനി – സിനിമയുടെ പേരല്ലാ കേട്ടോ. എന്റെ സ്വന്തം അളിയന്മാരുടെ സ്വന്തം ഭാര്യമാര്‍. അവരെ കളിച്ച കാര്യമാ ഞാന്‍ എഴുതുന്നത്. റാണി – മൂത്ത അളിയന്‍ രവിപ്രസാദിന്റെ ഭാര്യ. അവര്‍ക്ക് രണ്ടു

പട്ടാളത്തിൽ നിന്ന് അവധിക്ക് വരുമ്പോൾ നന്ദു അച്ഛന്റെ തുണിക്കടയിൽ പോയി സഹായിക്കാൻ നിൽക്കുക പതിവാണ്. കടയിൽ പണിക്ക് നിൽക്കുന്ന അടാർ ചരക്കുകളെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കുകയും ചെയ്യാം കസ്റ്റമേഴ്സിനെ ലൈൻ ഇടുകയും ചെയ്യാം.ഒത്താൽ

തന്റെ പുതിയ ഇന്നോവ കാറിൽ ഇരുന്ന് ബിനീഷ് നിർത്താതെ ഹോണടിച്ചു. ഈ പെണ്ണുങ്ങളെ കൊണ്ട് കൃത്യ സമയത്തു ഒരിക്കലും ഇറങ്ങാൻ പറ്റില്ല. അയാൾ പിറുപിറുത്തു.ഫ്രണ്ട് സീറ്റിൽ കൂടെയിരുന്ന അമ്മായിയപ്പൻ ജയൻ അത്

അമ്പലത്തിൽ പോകാൻ ജാനുവിന് ഒരു കൂട്ട് സാധാരണ പതിവില്ല. പത്തു വയസുള്ള മോൻ രോഹിതാവും ചിലപ്പോൾ…. എന്നാൽ അമ്പലത്തിൽ പോകുന്നത് അവന് വല്യ താല്പര്യം ഉള്ള വിഷയമല്ല. അത്കൊണ്ട് അവൻ പരമാവധി

ഞാൻ മനോജ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ മറക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അനുഭവങ്ങൾ ഞാൻ ഇവിടെ എഴുതി തുടങ്ങുന്നു ഈ കഥയുടെ പേരു ഇങ്ങനെ ഇടാൻ കാരണം നിങ്ങൾക്ക് വഴിയേ മനസ്സിലാകും. എനിക്ക് ഒരു

“ഉണ്ടോടീ?” ഇടയ്ക്ക് മുഖം മാറ്റിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. കൈകള്‍ മുലകളെ അപ്പോഴും നിര്‍ദ്ദയം ഞെരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. “എന്തുവാ?” “നായെക്കൊണ്ട്..” “പോ..ആരേലും ചെയ്യുവോ അങ്ങനെ” “ചെല വല്യ വീടുകളിലെ പെണ്ണുങ്ങള് നായെ വളര്‍ത്തുന്നത് തന്നെ

“കൂര്‍ക്കംവലി കൊണ്ടാ ചേച്ചീ ഞാന്‍ വേറെ കിടക്കുന്നെ; രാത്രി കിടന്നാല്‍പ്പിന്നെ ഒടുക്കത്തെ വലിയാ. ഉറങ്ങാനേ പറ്റില്ല” അനിതയുടെ സ്വരം എന്റെ കാതിലെത്തി. ഒപ്പംതന്നെ ഫിലിപ്പിന്റെ മുറിയില്‍ നിന്നും അവന്റെ കൂര്‍ക്കംവലിയും. “ഇവിടുത്തെ

“ശ്ശൊ ഇവിടെ വെള്ളം കൂടുതലാ; തുണി മൊത്തം നനേവല്ലോ” പാറകളോട് അടുക്കാറായപ്പോള്‍ തിരിഞ്ഞെന്നെ നോക്കി അവള്‍ പറഞ്ഞു. “കുറേക്കൂടി മേലോട്ട് കേറ്റ്” ശബ്ദത്തിലെ കിതപ്പ് അവളറിയാതെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. “ഇനീം

“ഹോ, ആരെക്കാണിക്കാനാ വയസാംകാലത്ത് ഈ മസില്‍ ഉരുട്ടിക്കേറ്റുന്നേ?” ശബ്ദം കേട്ടു ഞാന്‍ പുഷപ്പടി നിര്‍ത്തി തല തിരിച്ചുനോക്കി. കാല്‍വിരല്‍ മുതല്‍ മേലോട്ട് ഒരു തരിപ്പ് മിന്നല്‍പോലെ പടര്‍ന്നുകയറുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. അനിത! എന്റെ

ഹായ് ..,,,,, എല്ലാവരും പറയുന്നത് പോലെ ഞാനും പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ആണ് ഇവിടെ പറയാൻ പോകുന്നത്‌.., ആദ്യമേ പറയാം, ഞാൻ ഒരു തുടക്കക്കാരൻ മാത്രമാണ് കഥകളോ നോവലുകളോ എഴുതി