“എന്നാലും നിങ്ങളെപ്പോലെയല്ല അവന്‍. എന്റെ വിഷമം അവനറിയാമെന്നാണ് എന്റെ തോന്നല്‍. ആണുങ്ങളായാല്‍ പെണ്ണുങ്ങളുടെ വായില്‍ നിന്നല്ല, പെരുമാറ്റത്തില്‍ നിന്നും മനസിലാക്കണം കാര്യങ്ങള്‍. പറഞ്ഞിട്ടെന്താ..നിങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വെറും ചടങ്ങല്ലേ. ലൈറ്റ് ഒഫാക്ക്. എനിക്കുറങ്ങണം” “രമ്യെ,

“നിന്റെ ചേട്ടത്തി ഒരു അമറന്‍ ചരക്കാ അളിയാ. നിന്റെ ഒടുക്കത്തെ യോഗമെന്ന് പറഞ്ഞാ മതിയല്ലോ” ഒരു ദിവസം കോളജില്‍ നിന്നും തിരികെ വരുന്ന വഴി കൂട്ടുകാരന്‍ രജീഷ് പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ എന്റെ

അപരിഷകൃതമായ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും പഠിച്ചു ജോലി വാങ്ങി പട്ടണത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരെയും അഭിമുഖീകരിക്കാനും സംസാരിക്കുവാനും എനിക്ക് പേടി ആയിരുന്നു. പട്ടണത്തിലെ ജോലിക്ക് എത്തി, ആദ്യ ദിവസം വൈകിട്ട് ലോഡ്ജ് റിസെപ്ഷനിൽ തിരിച്ചെത്തി

മുമ്പ് വേറെ ഒരു സൈറ്റിൽ എഴുതിയതാണ്. നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ഇവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. കോപ്പിയടി അല്ല. ഈ കഥയുടെ ആദ്യത്തെ പേര് അറിയുന്നവർ കമന്റ് ചെയ്യൂ അന്ന് രാത്രി മണി 2

കഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തിന് തന്ന അഭിപ്രായതിന്നു നന്ദി. കഥ ഇഷ്ടപെടുന്ന എല്ലാരു ലൈക്‌ ചെയ്ത കഥയെയും എന്നെയേയും പ്രോഹത്സാഹിക്കാൻ വിനീതപൂർവം അപേക്ഷിക്കുന്ന. ———————————————————– കഥ തുടരുന്നു ———————————————————– കാലത്തു ഉറക്ക് തെളിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ

ഇത് എന്റെ ആദ്യ കഥയാണ്. എല്ലാവരുടെയും സപ്പോർട്ട് ഉണ്ടാകുമെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു. തെറ്റുകൾ ഉണ്ടേൽ അത് തിരുത്തേണ്ടത് നിങ്ങളുടെ കടമയാണ്. ഇതിൽ പറഞ്ഞ കഥാപാത്രങ്ങൾ ആരെയും മനപ്പൂർവം അപമാനിക്കാൻ വേണ്ടി എഴുതി ചേർതത്തു

പെട്ടന്ന് ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഇരുവരും പതറി എന്നാൽ ശേഖരൻ തൻ്റെ സമനില വീണ്ടെടുത്ത് .അയാൾ കതകു തുറക്കാൻ ആഗ്യം കാണിച്ചു .എന്നിട്ടു പിൻവാതിൽ തുറന്നു വെളിയിൽ ഇറങ്ങി ശേഷം വാതിൽ ചേർത്തടച്ചു

ശേഖരൻ ബിന്ദുവിന്റെ കൂടെ തറവാട്ടിലേക്ക് നടന്നു മെയിൻ റോഡ് വഴി അല്ല അവരുടെ തോട്ടത്തിലൂടെയാണ് പോയത്. ബിന്ദു അതിലൂടെ ആണ് വന്നത്. സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് ആണ് ഇരുവരും നടക്കുന്നെ. ശേഖരന്റെ കൈവശം

ശേഖരൻ നടക്കുകയാണ് ബസ് ഇറങ്ങി ഒരുപാടു ആയി. രവിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുവാൻ ട്രിപ്പ്‌ ജീപ്പ് ഉണ്ട്‌ അല്ലെകിൽ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചാൽ മതി എന്തായാലും നടക്കുവാൻ അയാൾ തീരുമാനിച്ചു. വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ

ഇത് എന്റെ മനസ്സിൽ വന്ന ഒരു തീം പ്രകാരം വന്ന ഒരു കഥ ആണ്. വിചാരിച്ചപോലെ നന്നായോ എന്നറിയില്ല ആനന്ദൻ ഈ കഥ നടക്കുന്ന പശ്ചാത്തലം ഒരു 1990 സമയത്ത് ആണ്