പിന്നെ ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യനെ അയാളുടെ ക്ലിനിക്കില്‍ ചെന്നു കണ്ടപ്പോഴാണ്
അവള്‍ക്ക് ശരിക്ക് കാര്യം മനസിലായത്. ഒരു മാതൃകാ പെണ്ണുപിടിയന്‍റെ വാചകമടിയും
ചിരിയും ഒക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ച അവള്‍ക്ക് തെറ്റി. സുഭഗനും
ആകാരഭംഗിയുള്ളവനുമായിരുന്നെങ്കിലും ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ നല്ല ഗൌരവക്കാരനായിരുന്നു.
മോഹനനെ പരിശോധിപ്പിച്ച ആദ്യദിവസം തന്നെ അയാള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു ആഴ്ച്ചയിലൊരിക്കല്‍
കുറഞ്ഞത് ഒരു മാസമെങ്കിലും വരണമെന്ന്. അന്ന് ഒരു കാര്യം അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. അയാളുടെ
പെരുമാറ്റം തികച്ചും മാന്യമാണ്. മേഘ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളുമായി ഒരു പൊരുത്തവുമില്ല.
അനാവശ്യമായ ഒരു നോട്ടം പോലും അയാളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നുമുണ്ടായില്ല.
“ഇനി വല്ല ധ്യാനവും കൂടി ആളു മാനസാന്തരപ്പെട്ടുകാണും. നല്ല കാര്യം!”
ജാനകി ആശ്വസിച്ചു.
പക്ഷെ ആദ്യ പരിശോധന കഴിഞ്ഞ് വീട്ടില്‍ തെരികെയെത്തിയ ജാനകിയ്ക്ക് ഒരു കാര്യം
മനസ്സിലായി. വീട്ടില്‍ മോഹനേട്ടനും മകള്‍ ഭവാനിയുമല്ലാതെ മറ്റൊരാള്‍ കൂടിയുണ്ട്.
ഒരു പുരുഷഗന്ധം. ഒരു ചൂടന്‍ നോട്ടം. ഒരു ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന സ്പര്‍ശം? ആരാണ്?
അവള്‍ സ്വയം ചോദിച്ചമാത്രയിലാണ് മൊബൈല്‍ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചത്.
“ഹലോ,”
“ഹലോ…”
സംഗീതാതമാകമായ ഒരു പുരുഷശബ്ദം. ആരാണ്? ഇതുവരെ കേട്ടിട്ടില്ല. പക്ഷെ എന്തൊരു
ഘനഗാംഭീര്യമാണ്, പ്രണയാത്മകമാണ് അയാളുടെ ശബ്ദത്തിന്!
“ഹലോ…ആരാ?”
ജാനകി ചോദിച്ചു.
“അത് ശരി…!”
പ്രണയത്തിന്‍റെ ഇളംചൂടാര്‍ന്ന ചുണ്ടുകള്‍ പതിയെ അകത്തി പാട്ടുപാടുന്ന സ്വരത്തില്‍
അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“എന്നെ ഇത്ര വേഗം മറന്നോ…?”
സ്വര്‍ണ്ണത്തേരില്‍ വസന്തകാലം പറന്നുവരികയാണ് അയാളുടെ വാക്കുകളില്‍.
തന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ നനുത്ത, ഊഷ്മളമായ, ഒരു ചെറുസ്ഫുലിംഗം ജാനകിയറിഞ്ഞു.
അയാളുടെ അടുത്ത വാക്കുകള്‍ക്ക് ജാനകി കാതോര്‍ത്തു.
“ഞാന് ജോയല്‍..ഡോക്റ്റര്‍…”
പെട്ടെന്ന് വീട്ടിലെ അദൃശ്യനായ അതിഥിയ്ക്ക് കണ്ണുകളും മുഖവും ശരീരവും വെച്ചു!
ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍ അവളുടെയടുത്ത്, തൊട്ടടുത്ത്, മുട്ടിയുരുമ്മി
നിന്നു. അയാള്‍ ഗേറ്റു തുറന്നതും ഉദ്യാനം ചുറ്റി നടന്ന് വന്ന്, കാളിംഗ് ബെല്ലില്‍
വിരലമര്‍ത്താതെ, കതകില്‍ മുട്ടി വിളിക്കാതെ എപ്പോഴാണ് അകത്ത് വന്നത്‌?
“ഒഹ്..ഡോക്റ്റര്‍..ഹാങ്ങ്…ഞാന്…”
അയാളുടെ ശബ്ദം തന്‍റെ ചെവിയുടെ മൃദുലതയില്‍ നിന്നിറങ്ങി, കഴുത്തിനെ, ചുമലിനെ,
മുലകളെ, വയറിനെ…പിന്നെയും താഴേക്ക് തൊട്ടുതഴുകിയിറങ്ങുന്നു…
“ജാനകിക്ക് എന്നെ പേടിയാണോ?”
ചന്ദനത്തിന്‍റെ സുഗന്ധമുള്ള ശബ്ദത്തോടെ ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ വീണ്ടും സംസാരിച്ചു.
“ഇല്ല…പേടി…അതിപ്പോ…പേടി എന്തിനാണ് സാര്‍?”
താന്‍ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് ജാനകി അറിയാതെ അറിഞ്ഞു.
കനവ് പെയ്തു തോരാത്തതെന്തേ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന പ്രായത്തില്‍ ആണോ താന്‍
ജീവിക്കുന്നത്?
അവള്‍ കിടക്കയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.
“ചുണ്ടിന് താഴെ മറുകുള്ള പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് എന്നെ പൊതുവേ പേടിയാണ്,”
അവള്‍ അയാളുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ടു.
ഗ്രീഷ്മ ഋതുവിന്‍റെ അന്ത്യത്തില്‍ ആദ്യ മഴനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ പൊള്ളുന്ന ഉടലില്‍
പതിഞ്ഞ അനുഭവം.
ജാനകി അറിയാതെ ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് തന്‍റെ ചുണ്ടിന് താഴെയുള്ള മറുകില്‍ തൊട്ടു.
“അതെ അവിടെത്തന്നെ…ജാനകി ഇപ്പോള്‍ തൊടുന്ന ആ മറുക്…”
തുടര്‍ന്ന് മന്ത്രശുദ്ധിപോലെയുള്ള ശബ്ദത്തില്‍ അയാള്‍ ചിരിച്ചു.
“ഞാന്…”
തന്‍റെ ശബ്ദവും പൊള്ളുന്നത് ജാനകിയറിഞ്ഞു.
“ഞാന് അവിടെ തൊട്ടു എന്ന് സാര്‍ എങ്ങനെ…?”
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
“അത് ഞാന് ഒരു സൈക്ക്യാട്രിസ്റ്റ് അല്ലേ ജാനകി…യൂ ജസ്റ്റ് ഗസ് ഹൌ,”
ജാനകി ഒന്ന് ഇളകിക്കിടന്നു.
“ചെറിയ ഒരു മാജിക് കൂടി,”
വീണ്ടും അയാള്‍ ശബ്ദമായി അവള്‍ക്ക് ചുറ്റും നിറഞ്ഞു.
അവള്‍ കാതോര്‍ത്തു.
“ജാനകീടെ ബോഡിയില്‍ ഇടത് വശത്ത് രണ്ട് മറുകുകളും വലത് വശത്ത് ഒരു മറുകും ഉണ്ട്…”
ജാനകിയുടെ ദേഹം വിറപൂണ്ടു.
ഈശ്വരാ, എന്തായിത്‌? ആരാ ഈ മനുഷ്യന്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍? ഇതൊക്കെ എങ്ങനെയാണ് ഇയാള്‍
കണ്ടത്? ഇയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് വസ്ത്രങ്ങള്‍ തുളച്ചുകയറാനുള്ള കഴിവുണ്ടോ?
ഒരു മിനിറ്റ് താന്‍ ഒന്നോര്‍ക്കട്ടെ….താന്‍ അയാളുടെ ക്ലിനിക്കില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍,
മോഹനേട്ടനെ പരിശോധിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ കറുത്ത കണ്ണട ധരിച്ചിരുന്നോ? അങ്ങനെ
കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ചില കണ്ണടകള്‍ക്ക് മനുഷ്യരെ വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ കാണാന്‍
കഴിയുമെന്ന്.
ഇല്ല. അയാളുടെ വിടര്‍ന്ന, വലിയ, ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകള്‍ കണ്ണടകളില്ലാതെയായിരുന്നു
താന്‍ കണ്ടത്. ഓ..താനെന്താ ഇപ്പോള്‍ പറഞ്ഞത്? വിടര്‍ന്ന, ഭംഗിയുള്ള …എന്തൊക്കെ
വാക്കുകള്‍ ആണ് താന്‍ ഉപയോഗിച്ചത്! കൊള്ളാം! മേഘ പറഞ്ഞ ആ ടെലിപ്പതിക് ഹിപ്നോടിക്
ട്രാപ്പില്‍ താനും പെട്ടോ?
“ഇല്ലേ…”
ഒത്തിരി നാളായി കാത്തിരുന്നു കേള്‍ക്കുവാന്‍ കൊതിക്കുന്നത് പോലെ അയാളുടെ ശബ്ദം
തനിക്ക് മുമ്പില്‍ വീണ്ടും നിറയുന്നു.
“ജാനകിയുടെ ദേഹത്ത് ഞാനീപ്പറഞ്ഞ ഇടങ്ങളിലില്ലേ? മറുകുകള്‍?”
മൈനകളും വാനമ്പാടികളും പഞ്ചവര്‍ണ്ണങ്ങളും നിറഞ്ഞ കാനനങ്ങളിലെ വന്യനിറങ്ങളുടെ തീവ്രത
അയാളുടെ സ്വരത്തിലൂടെ അവളെ തൊട്ടു.
“ഇല്‍….അത്….സാര്‍ …ഞാന് ഞാന് പറയില്ല…”
നിലാവിലേക്ക് മഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഇലകള്‍ വിറകൊള്ളുന്നത്പോലെ അവള്‍ വിവശയായി.
“അതെന്താ ജാനകി?”
ഫോണ്‍ വെക്കണോ? പക്ഷെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയാണ് അയാള്‍. സുഖമുള്ള, അവസാനിക്കരുത്
എന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രലോഭനം. താന്‍ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ, തന്‍റെ സൌന്ദര്യം
ആരാധിക്കപ്പെടുന്നത് പോലെ, തന്നിലേക്ക് മൂല്യവും ബഹുമാനവും അയാള്‍
കോരിച്ചൊരിയുന്നത് പോലെ…
“അത് മുഖത്തും കൈയ്യിലും ഒന്നുമല്ല, അതുകൊണ്ട്,’
പെട്ടെന്ന് അവള്‍ വളരെയടുത്ത സുഹൃത്തിനോടെന്നപോലെ അയാളോട് പറഞ്ഞു. പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ്
അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ അവള്‍ നാക്ക് കടിച്ചെങ്കിലും.
“അതും എനിക്കറിയാം. മുഖത്തും കയ്യിലും അല്ലെന്നും എവിടെ ആണ് എന്നും…”
അവള്‍ കിടക്കയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. മുമ്പിലെ വലിയ കണ്ണാടിയുടെ മുമ്പില്‍ അവള്‍
നിന്നു. ഒരു കൈ കൊണ്ട് നൈറ്റിയുടെ സിബ്ബ് വലിച്ചൂരി. എന്നിട്ട് ബ്രായുടെ കപ്പില്‍
നിന്ന് ഇടത് മുല പുറത്തിട്ടു. പിങ്ക് നിറമുള്ള കണ്ണ് കല്ലിച്ചിരിക്കുന്നത് അവള്‍
കണ്ടു. അതിനു താഴെയുള്ള മറുകിലേക്ക് അവള്‍ നോക്കി. പിന്നെ ഏരിയോളയ്ക്ക് വെളിയില്‍
മറ്റൊരു മറുകും. അവിടെയവള്‍ അമര്‍ത്തിഞെക്കി.
“കണ്ടില്ലേ? സംശയം ഇപ്പോള്‍ മാറിയില്ലേ?”
ഫോണിലൂടെ അയാളുടെ ശബ്ദം കേട്ട് വല ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. അവള്‍ ഭയപ്പെട്ട് ചുറ്റും
നോക്കി. ഈശ്വരാ ഇയാള്‍ എവിടെയെവിടെയോ നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്! അല്ലെങ്കില്‍പ്പിന്നെ
എങ്ങനെയാണ് തന്‍റെ ഓരോ പ്രവര്‍ത്തികളും ഇങ്ങനെ കൃത്യമായിപ്പറയുന്നത്? അല്ലെങ്കില്‍
തന്‍റെ ദേഹത്ത് താന്‍ അറിയാതെ എന്തെങ്കിലും ട്രാക്കിംഗ് ഡിവൈസ് അയാള്‍
വെച്ചിട്ടുണ്ടോ?
അവള്‍ പെട്ടന്ന് ഫോണ്‍ ചെവിയില്‍ നിന്ന് മാറ്റി. അപ്പോള്‍ തന്നെ അവള്‍ അയാളുടെ
വിളിയൊച്ച കേട്ടു. വേണ്ട എന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും അദൃശ്യമായ ഒരു പ്രേരണയില്‍
അവള്‍ ഫോണ്‍ വീണ്ടും കാതോട് ചേര്‍ത്തു.
“ജാനകി…”
അവള്‍ മിണ്ടിയില്ല.
“ജാനകി…”
അയാള്‍ വീണ്ടും വിളിച്ചു.
“ഹ്മം..”
അയാള്‍ മൂളി.
“ജാനകിയുടെ ഭര്ത്താവിന്റെ അസുഖം വളരെ ഈസിയായി ഞാന് മാറ്റും…അത് മാറിക്കഴിഞ്ഞ്,
മാറിയോ എന്ന് പരീക്ഷിച്ച് കഴിഞ്ഞ്, ജാനകി എന്‍റെയടുത്ത് വരണം,”
മേഘ പറഞ്ഞ കാര്യം എത്ര ശരിയായി വന്നിരിക്കുന്നു!
“ഡോക്റ്റര്‍….ഇല്ല…ഇല്ല…”
“അപ്പോള്‍ ഭര്ത്താവിന്റെ അസുഖം മാറണ്ടേ?”
“അത്…പക്ഷെ…അതിന്‍റെ ഫീസ്‌ തരും ഞാന്…”
“ഫീസ്‌ തരാനാണ്..”
“അങ്ങനെയല്ല..പൈസയായിട്ട്…”
“പൈസയോ…? ഇതങ്ങനെ പൈസകൊണ്ട് മാറ്റാവുന്നതല്ല ജാനകി…”
ജാനകിക്ക് എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നറിയില്ലായിരുന്നു.
“ജാനകിക്ക് സമ്മതമാണോ? എങ്കില്‍ മാത്രം അടുത്താഴ്ച്ച ചേട്ടനെയും കൊണ്ട് വരിക.
ഓക്കേ?”
അത് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു.
ഇപ്പോള്‍ ഒരു മാസമാകാന്‍ പോകുന്നു. അതില്‍പ്പിന്നെ നാല് പ്രാവശ്യം താന്‍ ചേട്ടനെയും
കൊണ്ട് അയാളുടെ ക്ലിനിക്കില്‍ പോയി. അപ്പോഴൊന്നും ഫോണിലൂടെ സംസാരിച്ച
കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് നോട്ടത്തില്‍ക്കൂടിപ്പോലും അയാള്‍ സൂചിപ്പിക്കുകയില്ല. ഒരു
ഡോക്റ്റര്‍ – രോഗിയുടെ ബന്ധു ബന്ധം മാത്രം.
നാളെ യാണ് അയാളെപ്പോയി തനിച്ച് കാണേണ്ട ദിവസം. അയാള്‍ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഇന്ന്‍
രാത്രി ചേട്ടന്‍റെ അസുഖം പൂര്‍ണ്ണമായും മാറും.
പൂര്‍ണ്ണമായി മാറാനുള്ള മരുന്ന്‍ അയാള്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
അത് നല്‍കാനുള്ള സമയമായി.
ജാനകി എഴുന്നേറ്റു.
മോഹനന് ഉറക്കമുണര്‍ന്നു.
സമീപത്ത് ചന്ദനത്തിന്‍റെ മണം. ചെണ്ടുമല്ലിയുടെ സുഗന്ധം. കാച്ചിയ വെളിച്ചെണ്ണയുടെ
മണം. ഈ മൂന്ന്‍ സുഗന്ധവും ഒരുമിച്ച് വരണമെങ്കില്‍….എങ്കില്‍ അത് ഒരാളില്‍ നിന്ന്
മാത്രം. ആ ആള്‍ ആണോ തന്‍റെ കട്ടിലില്‍ തന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അടുത്ത്
കിടക്കുന്നത്?
അതേ…
“മായ ചേച്ചീ…”
“എന്താ കുട്ടാ,”
“ചേച്ചി എപ്പോ വന്നൂ?”
“ദാ…പ്പ ങ്ങട് വന്നേയുള്ളൂ…ദെന്തൊരു ഒറക്കാ നീയ്…”
“ഇല്ല..ചേച്ചീടെ ചൂട് തട്ടീപ്പം തന്നെ എണീറ്റില്ല്യെ ഞാന്,”
“പണ്ടത്തെപ്പോലെ തന്ന്യേ ല്ലേ?”
മായ ചേച്ചി ചിരിച്ചു.
മോഹനന് കട്ടിലില്‍ മായയ്ക്ക് അഭിമുഖമായി എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.
“ന്‍റെ വേഷം ഇഷ്ടായോ കുട്ടന്?”
സാരിത്തുമ്പ് മാറില്‍ നിന്നെടുത്ത് വിടര്‍ത്തിക്കാണിച്ച് മായ ചോദിച്ചു.
വെളുത്ത സാരി. വെളുത്ത ബ്ലൌസ്. ബ്ലൌസിനുള്ളില്‍ വീര്‍പ്പുമുട്ടിക്കിടക്കുന്ന
മുഴുത്ത മുലകള്‍.
“പറ കുട്ടാ…”
നിറഞ്ഞ കേശഭാരം കാറ്റിലിളകി. വലിയ നെറ്റിയില്‍ കുറുനിരകള്‍ വീണുകിടന്നു. ചുവന്ന
തടിച്ച അധരം നനഞ്ഞു.
“കുട്ടന് ചേച്ചിക്ക് ഒരുമ്മ തരൂ,”
മോഹനന് മായയുടെ അധരത്തില്‍ അമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചു. മായയുടെ കണ്ണുകളടഞ്ഞു. അവളില്‍
നിന്ന് ഒരു അമര്‍ത്തിയ മര്‍മ്മരം അയാള്‍ കേട്ടു.
“ചേച്ചീടെ ചുണ്ട് ഒന്ന് കടിച്ചേ, പണ്ടത്തെപ്പോലെ…”
മോഹനന് വീണ്ടും അവളുടെ അധരത്തില്‍ തന്‍റെ ചുണ്ടുകളമര്‍ത്തി. പിന്നെ അതില്‍ ആദ്യം
മൃദുവായും പിന്നെ ശക്തിയായും പല്ലുകളമര്‍ത്തി. അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ മൃദുത്വം
മുഴുവന്‍ അവന്‍ നോവിച്ച്, രുചിച്ച്, ചൂടറിഞ്ഞ് ചുംബിച്ചു.
മായയുടെ കൈകള്‍ അവനെ വരിഞ്ഞുകെട്ടി. അവളുടെ മുലകളുടെ മുഴുവന്‍ ഭാരവും അവള്‍ അവന്‍റെ
നെഞ്ചിലമര്‍ത്തി.
“കുട്ടാ എന്‍റെ കുട്ടാ…”
മായ ചൂടുള്ള സ്വരത്തില്‍ അവനെ വിളിച്ചു.
“എന്‍റെ മായേച്ചീ…..”
“കുട്ടന് മായേച്ചീടെ മൊല കുടിക്കണ്ടേ?”
“വേണം മായേച്ചീ…”
“വാ…മായേച്ചീടെ മൊല കുടിക്ക് ..നെറച്ച് കുടിക്ക്…മായേച്ചീടെ മൊല മൊത്തം
കുട്ടനുള്ളതല്ലേ…വാ…”
മായ ബ്ലൌസില്‍ നിന്ന് മുലകള്‍ പുറത്തെടുത്തു.
ഇരുമുലകളും പുറത്ത് നിറഞ്ഞുതുളുമ്പി മോഹനനെ നോക്കി.
“എന്താ നോക്കണേ?”
മുലകള്‍ കൈയിലെടുത്ത് മോഹനനെക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“നോക്കട്ടെ ചേച്ചീ…എത്ര നാളായി…?”
“എത്ര നാളായി?”
“അമ്പലപ്പറമ്പില്‍ നമ്മള് അവസാനം ….അന്ന് മകരം പതിനാറ്…പിറ്റേ ദിവസം ചേച്ചി
മരിച്ചു…”
“കുട്ടന് നല്ല ഓര്‍മ്മയുണ്ട്…”
“എനിക്കെല്ലാം ഓര്‍മ്മയുണ്ട് ചേച്ചീ…”
“ചേച്ചി…. എന്തിനാ ചേച്ചീനെ പാമ്പ്‌ തൊട്ടത്?”
“അറിയില്ല..കുട്ടന് അറിയാമോ?”
“ഉം,”
“പറയൂ,”
“നമ്മള് പാപം ചെയ്തു,”
“എന്താ കുട്ട്യേ പാപം,”
“ചേച്ചി എന്‍റെ സഹോദരി. നമ്മള് ഒരേ രക്തം…നമ്മള് ചെയ്തത് നിഷിദ്ധം…ഈശ്വരന്‍
കോപിച്ചു…”
മായ ചിരിച്ചു, ഉറക്കെ.
“ചേച്ചി എന്താ ചിരിക്കണേ?”
“പാപത്തിന്‍റെ ശിക്ഷ ഈശ്വരന്‍ ഒരാള്‍ക്കേ തന്നൂള്ളൂ..എനിക്ക്. എന്‍റെ കൂടെ തെറ്റ്
ചെയ്ത നിനക്ക് ശിക്ഷയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ കുട്ടാ…അതോര്‍ത്തപ്പം എനിക്ക് ചിരി വന്നു
കുട്ട്യേ,”
“ഇല്ലന്നോ….ശിക്ഷ ഒന്നും ല്ല്യന്നോ…ആരാ പറഞ്ഞെ..ഓരോ ദിവസോം ആ ശിക്ഷ അനുഭവിക്ക്യാ
ഞാന്…ന്‍റെ പെണ്ണ് ….ജാനകി…എന്നെ മാത്രം ഓര്‍ത്ത് …ഉരുകി ….എനിക്ക് വേണ്ടി
കഷ്ടപ്പെട്ട്….”
കുറെ നേരം അവര്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പുറത്ത് നിലാവ് വളര്‍ന്നു. നേരിയ കാറ്റിളകി .
നിലാവിനപ്പുറത്ത് മലകള്‍ക്ക് മേല്‍ രാപ്പക്ഷികളിളകി.
കാവില്‍ ഭൈരവന്‍ തെയ്യത്തിന്‍റെ തോറ്റം പാട്ടുണര്‍ന്നു.
ആകാശത്ത് മേഘവേഗത്തെ പിന്തുടര്‍ന്ന് പുള്ളുകള്‍ പാഞ്ഞു.
“കുട്ടാ,”
“മായേച്ചീ,”
“ഇപ്പോ മായേച്ചി സ്വര്‍ഗ്ഗത്തീന്ന് വന്നേ എന്തിനാന്നു അറിയോ കുട്ടന്?”
“ഇല്ല,”
“ഈശ്വരന്‍ വിട്ടതാ എന്നെ…”
“നേര്?”
“നേര്. കുട്ടന് കരയുന്നത് മായേച്ചി കണ്ടു. കാരണോം അറിഞ്ഞു. ഒന്നുകൂടി കുട്ടനുമായി
സംഗമിക്കണം. അത് നിഷിദ്ധം അല്ല. പരിഹാരം. കുട്ടന് അതിന്‍റെ ലോജിക്ക് ഒന്നും
ചെകയണ്ട. അന്നേരം മായേച്ചിക്കും അവ്ടെ, സ്വര്‍ഗ്ഗത്തി സുഖായി കഴിയാം…അല്ലേല്‍
വെഷമിക്കും ഞാനും…”
“മായേച്ചി…”
“ഒരു തവണ മാത്രം…അത് കഴിഞ്ഞ് കുട്ടന് ഒറങ്ങും. ഒറങ്ങി എണീക്കുമ്പം കുട്ടന് ഒരു
ഓര്‍മ്മേം കാണില്ല. എണീക്കുമ്പം അടുത്ത് ജാനകി കെടക്കണേ കാണും…ഞാനിപ്പോ ഒരൂട്ടം
കുട്ടന് തിന്നാന്‍ തരാം…അത് തിന്ന് നമുക്ക് അവസാനവായി ഒന്ന് പരസ്പ്പരം
അറിയണം…മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടോ?”
“ഉവ്വ്,”
“എങ്കില്‍ വായ്‌ തുറക്കൂ…”
മോഹനന് വായ്‌ തുറന്നു.
മായ മടിക്കുത്തില്‍ നിന്ന് ചുവന്ന നിറമുള്ള ഒരു പഴമെടുത്ത് അയാളുടെ വായില്‍
വെച്ചു.
അവന്‍ അത് സാവധാനം കഴിച്ചു.
കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോള്‍ മായ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കയാണ്.
“കഴിച്ചോ കുട്ടാ?”
“മുഴുവന്‍,”
“എങ്കില്‍ എന്‍റെ മുല കുടിക്കൂ,”
അയാള്‍ സാവധാനം ശിരസ്സ് താഴ്ത്തി.
“കുടിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് മായേച്ചീടെ മൊല രണ്ടും കുട്ടന് ശരിക്ക് ഒന്ന്
ഞെക്കിക്കുഴച്ചേ….എന്തിഷ്ടാരുന്നു കുട്ടന് അത്..”
മോഹനന് ഇരുകൈകളും കൊണ്ട് അവളുടെ മുലകള്‍ ശരിക്ക് ഞെക്കിക്കശക്കി.
“മായേച്ചീ,”
“മോനേ,”
“വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ?”
“ഇല്ലടാ ..മായേച്ചിക്ക് എന്താ സുഖാന്ന് മോനറിയോ….ഹാവൂ…”
മോഹനന് അവളുടെ മുലകള്‍ മാറി മാറി കശക്കിയുടച്ചു. ലാളിച്ച്, വേദനിപ്പിച്ച്,
ഞെക്കി….
“ഇനി കുടിക്ക് കുട്ടാ…”
അവള്‍ അവന്‍റെ ശിരസ്സ് പിടിച്ച് തന്‍റെ മുലയില്‍ അമര്‍ത്തി.
മോഹനന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ ചൂടുള്ള, കൊഴുത്ത മുലകളില്‍ അമര്‍ന്നു. മായ അവനെ
വാരിപ്പുണര്‍ന്നു. ഇരുമുലകളും അവന്‍ മാറി മറി ചുംബിച്ചു.
പിന്നെ വായ്‌ തുറന്ന് അവയില്‍ കടിച്ചു.
“ആഹ്…”
മായയില്‍ നിന്ന് സുഖമുള്ള ഒരു മുരള്‍ച്ച അവന്‍ കേട്ടു.
“വേദനിച്ചോ മായേച്ചീ?”
“ഉം ….ചെറുതായി…പക്ഷെ കുട്ടനറിയില്ല്യെ മായേച്ചിക്ക് ഈ ടൈമില് വേദനൊക്കെ ശ്ശി
ഷ്ട്ടാന്ന്‍?”
“ആങ്ങ്‌…”
“ങ്കി ന്നും നോക്കണ്ട…കുട്ടന് ഉഴുത് മറിച്ചോളൂ…വേദനിപ്പിച്ചോളൂ….വേദനയാ സുഖം….ആഅഹ്
…അങ്ങനെ കുട്ടാ…”
മോഹനന്‍റെ പല്ലുകളും ചുണ്ടുകളും വേഗതയില്‍ അവളുടെ ഇരുമുലകളിലും അമര്‍ന്ന്‍ ഉരഞ്ഞ്
മര്‍ദിച്ച് ക്ഷതങ്ങളേല്‍പ്പിച്ച് നീങ്ങി.
ദൂരെ, കാവില്‍ ഭൈരവന്‍ ഉറഞ്ഞുതുള്ളുവാന്‍ തുടങ്ങി. അമ്പലത്തിന്‍റെ കിഴക്കേ വശത്ത്
പാലമരത്തിന്‍റെ ചില്ലയില്‍ ഉറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് രാക്കിളികള്‍ നിലാവ് നോക്കി
ചിലച്ചു.
മഞ്ഞും നിലാവും വളര്‍ന്നു.
“നീ പറയാറില്ലേ…നീ സക്കീര്‍ഹുസൈനാവുന്നു. തീന്‍ താളില്‍ ദ്രുപദിന് താളമിടുന്നു.
എന്‍റെ മുല രണ്ടിലും….വായിക്ക്….. അടിച്ച് വായിക്ക്….ശിവ സൈരന്ധ്രിയുടെ ആലാപിനെ
മുമ്പില്‍ വിടാതെ ദ്രുതം അതി ദ്രുതം…താ ധിന്ന തതികിട തതികിട ധധിന്ത തകിട …..യെസ്
യെസ് ….കുട്ടാ പിന്നേം പിന്നേം സ്പീഡ് കൂട്ട്….”
മോഹനന്‍റെ പല്ലുകള്‍ മായയുടെ മുലകളില്‍ വിലങ്ങനെയും കുറുകെയും പാടുകള്‍ വീഴ്ത്തി.
കാമം വീണക്കമ്പികള്‍ പോലെ അവളുടെ മുലകളില്‍ സംഗീതമിട്ടു.
“മോന് ..കുട്ടന് ഇനി മായേച്ചി പുല്ലാങ്കുഴല്‍ മീട്ടിക്കേള്‍പ്പിക്കാം…മോന്
ഇഷ്ടമല്ലേ… ചൌരസ്യയുടെ പുല്ലാങ്കുഴല്‍….എവിടെ…? എവിടെ എന്‍റെ ഓടക്കുഴല്‍?”
അവളുടെ കൈകള്‍ മോഹനന്‍റെ മുണ്ടിന്‍റെ അകം തേടി. അവിടെ ഖരരൂപിയായി, യുദ്ധസന്നദ്ധനായി
നിവര്‍ന്ന് നിന്ന ലിംഗത്തില്‍ അവളുടെ സുതാര്യ ധവളിമയാര്‍ന്ന വിരലുകള്‍ തൊട്ടു.
“ഹാ…”
മായ സീല്‍ക്കാരമിട്ടു.
“നല്ല ചൂട്…നല്ല മുറുക്കം….ഓടക്കുഴലിന്റെ ദ്വാരത്തില്‍ നല്ല നനവ്…വായിക്കട്ടെ….ഭക്ത
മീരയുടെ അവിനാഷി രേ തന്നെ പാടട്ടെ…വേണ്ട ..ഇപ്പോള്‍ സ്യൂട്ട് അതല്ല …..ജയദേവന്‍റെ
മദന വിപ്രലംഭയാണ് വേണ്ടത്…കുട്ടന് കണ്ണടച്ച് കേട്ടോളൂ….മായേച്ചി കുട്ടനെ
ഓടക്കുഴല്‍ സംഗീതം കേള്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ സക്കീര്‍ ഹുസൈനെപ്പോലെ മായേച്ചിയുടെ
മുലകളില്‍ മോന് തീന്‍ താള്‍ തുടരണം കേട്ടോ…”
മായയുടെ ചൂടുള്ള ചുണ്ടുകള്‍ മോഹനന്‍റെ വിതുമ്പി വിറയ്ക്കുന്ന ലിംഗമകുടത്തെ
ചുംബിച്ചു.
“ആഹ് മായേച്ചീ…”
അസഹ്യമായ സുഖത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ മോഹനന് ശബ്ദമിട്ടു. അതോടൊപ്പം അവളുടെ
മുലകളിലെ അവന്‍റെ പിടിയും മുറുകി. മായയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അവന്‍റെ ലിംഗത്തിന്റെ
മകുടത്തില്‍, വശങ്ങളില്‍, വൃഷണങ്ങളില്‍, ഭ്രാന്തമായി ഒഴുകിയിറങ്ങി. പിന്നെ
സുഖത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉത്തുംഗത സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ചൂടുള്ള ഉമിനീരിലേക്ക്
അയാളുടെ ലിംഗം ഊര്‍ന്നിറങ്ങി. അവളുടെ നാവും പല്ലുകളും മോണയും സോഫ്റ്റ്‌ പലേറ്റും
ഹാര്‍ഡ് പലേറ്റും അയാളുടെ ലിംഗത്തിന്റെ ഭീകരമായ ദൃഡതയറിഞ്ഞു.
“മായേച്ചീടെ വായില്‍ കുത്തിത്തള്ളു കുട്ടാ…”
മോഹനന് ഭ്രാന്തമായ വേഗതയില്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അരക്കെട്ട് അമര്‍ത്തി. അവളുടെ
വായ്ക്കുള്ളില്‍ തന്‍റെ ചീര്‍ത്ത ലിംഗം ഉമിനീരിന്റെ പ്രവാഹത്തില്‍ പുതഞ്ഞ്
മൂടുന്നു. ലിംഗത്തിന്റെ മാംസത്തിലേക്ക് മായയുടെ മുല്ലമൊട്ടുപല്ലുകളുടെ മൃദുവായ
ക്ഷതം.
അരണ്ടവെളിച്ചത്തില്‍ അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി സുഖത്തിന്റെ നിഴല്‍ വീണ മോഹനന്‍റെ
മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
പെട്ടെന്ന് അയാള്‍ ബലം പ്രയോഗിച്ച് അവളുടെ വായില്‍ നിന്ന് ലിംഗം പുറത്തേക്ക്
എടുത്തു.
“എന്താ കുട്ടാ?”
അവള്‍ ചോദിച്ചു.
അതിനുത്തരമായി അയാള്‍ അവളെ കിടക്കയില്‍ മലര്‍ത്തിക്കിടത്തി. വെളുത്ത സാരി
മുകളിലേക്ക് വലിച്ചുയര്‍ത്തി. അരക്കെട്ട് വരെ നഗ്നയാക്കി. വെളുത്ത പാന്‍റ്റി മൊത്തം
നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നിരുന്നു. ആ നനവില്‍ അവന്‍ ചുണ്ടുകളമര്‍ത്തി.
“ഹോ..ഓഹ്ഹ…”
മായ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.
പാന്‍റ്റീസിന് മുകളില്‍ അയാള്‍ ഭ്രാന്തമായി ചുംബിച്ചു. സുഖലഹരിയില്‍ മായയുടെ
നഗ്നമുലകള്‍ ഇളകിത്തുള്ളി. അപ്പോഴും പ്രവാഹം നിര്‍ത്താത്ത അവളുടെ മദജലത്തില്‍
പുതഞ്ഞ അവളുടെ പാന്‍റ്റീസിന് മേലേ അയാള്‍ ഭ്രാന്തമായി ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
സുഖാസക്തിയുടെ ഒരു സുവര്‍ണ്ണ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ അവള്‍ ഭ്രാന്തമായ വേഗത്തില്‍
പാന്‍റ്റീസ് വലിച്ചൂരി. തുടകള്‍ അകത്തി വെച്ചു. ഒരു രോമം പോലുമില്ലാത്ത യോനിത്തടം
അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ തിളങ്ങി. അവന്‍റെ ചുണ്ടിനും നാവിനും സുഗമമായി
തുളഞ്ഞുകയറുവാന്‍ അവള്‍ തുടകള്‍ കൂടുതല്‍ അകത്തിവെച്ചു.
“കുട്ടാ…”
“മായേച്ചീ…”
“മായേച്ചീടെ പൂറ് കുട്ടന്‍റെ മുമ്പി അങ്ങനെ തൊറന്നു ഇരിക്ക്യാ…ഉമ്മ വെച്ച് പൊളിക്ക്
മോനൂ ….നക്ക് …ചപ്പിക്കുടിക്ക്…കടിച്ച് കടിച്ച് തിന്ന്…”
ഓരോ വാക്കിനും അവള്‍ അരക്കെട്ടുയര്‍ത്തിയിളക്കി അവനെ കാണിച്ചു.
മോഹനന്‍റെ വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ തീച്ചൂടിലെന്നപോലെ മദിച്ച് തരിക്കുന്ന മായയുടെ
യോനിത്തടത്തിലമര്‍ന്നു. ആ നിമിഷം തന്നെ അവളുടെ കൈത്തലം അയാളുടെ ശിരസ്സിന്റെ
പിമ്പിലമര്‍ന്നു. അവള്‍ അയാളുടെ തല തന്‍റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് തള്ളി.
“കുട്ടാ..മോനൂ …ചക്കരേ…ശരിക്ക് ശരിക്ക് കുടിക്ക്…കടിച്ച് വലിക്ക്….മുഴുവന്‍
കുടിക്ക്….ആഹാഅഹ്ഹ അങ്ങനെ അങ്ങനെ…”
അവളുടെ മര്‍മ്മരം അധികം നീണ്ടില്ല. മായ പെട്ടെന്ന് അമാനുഷമായ ശക്തിയില്‍ മോഹനനെ
വലിച്ച് തന്‍റെ ദേഹത്തെക്കിട്ട് അവന്‍റെ ഏറ്റവും ഭീകര രൂപം പ്രാപിച്ചിരുന്ന
ലിംഗത്തെ കൈകൊണ്ട് പിടിച്ച് തന്‍റെ യോനിയിലേക്കിറക്കി.
“ഹാഅഹ്ഹ്ഹ,”
മായയുടെ സീല്‍ക്കാരം രാത്രിയുടെ നിലാവിനെയും മഞ്ഞിനേയും പിളര്‍ന്നു.
“കുട്ടാ…ആഞ്ഞടിക്ക്….അങ്ങനെ….മായേച്ചി അറിയട്ടെ…ഹാങ്ങ് …മോനൂ എത്ര എത്ര നാളായി…”
മായയുടെ വെട്ടിവിറയ്ക്കുന്ന അരക്കെട്ടിനെ ഞെരിച്ച് നുറുക്കി മോഹനന് ആഞ്ഞടിച്ചു.
വിജയം മാത്രമറിയുന്ന ഒരു പടയാളി ശത്രുനിരയെ കീഴ്പ്പെടുത്തി മുമ്പോട്ട്‌ കുതിക്കുന്ന
യുദ്ധവീര്യത്തോടെ അയാള്‍ മായയുടെ പടനിലത്തിലൂടെ മുന്നേറി…
അരക്കെട്ടുകള്‍ ചേര്‍ന്നമരുന്ന ശബ്ദം മുറിമുഴുവന്‍ നിറഞ്ഞു. മദജലത്തില്‍
ലിംഗംകുത്തിയമരുന്നത്തിന്‍റെ, യോനി ലിംഗത്തിന്റെ പ്രീക്കമ്മില്‍ ഉരയുന്നതിന്‍റെ
വിമോഹനമായ സ്വരം മുറിയില്‍ പ്രതിധ്വനിച്ചു.
നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ് പോകുന്നത് അവര്‍ അറിഞ്ഞില്ല. പരസ്പ്പരം പടവെട്ടി സുഖം കൊടുത്ത്
സുഖം സ്വീകരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ സമയം പറന്നകലുന്നത് ഇരുവരുമറിഞ്ഞില്ല.
“മായേച്ചീ…”
“കുട്ടാ…”
“എനിക്ക്…എനിക്ക്…”
“ഒഴുക്കാന്‍ വരുന്നുണ്ടോ….? കുട്ടനെ മായേച്ചി സമ്മതിച്ച്
തന്നിരിക്കണു…പണ്ടത്തെക്കാളും എന്ത് സ്റ്റാമിനയാ….!! എത്ര നേരാണ് ഇങ്ങനെ പിടിച്ച്
നിന്നത്!! മായേച്ചിക്ക് എത്ര നേരവാ പോയേന്ന്‍ ഒരു പിടീല്ല്യ…”
“മായേച്ചീ…”
“കുട്ടാ…”
“….”
ഒഴുക്ക് …നെറച്ച് ഒഴുക്ക്….ആഹ് ആഅഹ് മോനൂ അറിയാം …അറിയുന്നു …ചൂടുറവ മായേച്ചിടെ അകം
നെറയ്ക്ക്യാണ് ….ഹാഹ്…മോനൂ…”
അവള്‍ വിളിച്ചു.
“കുട്ടാ…”
“മായേച്ചീ…”
“മോന്‍റെ വിഷമം പോയോ?”
“ഉവ്വ്…”
“ഇനി മായേച്ചി പോട്ടെ…”
“ഇനി വരുവോ?”
മായ ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല.
“പോണേന് മുമ്പ് മായേച്ചി കുട്ടന് ഒരൂട്ടം തിന്നാന്‍ തരാം…”
അവള്‍ സമീപത്ത് മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചിരുന്ന ഒരു ചെപ്പ് തുറന്നു. അതില്‍ നിന്ന്
ചുവന്ന ഒരു പലഹാരമെടുത്തു.
“വായ്‌ തുറക്കൂ,”
മോഹനന് വായ്‌ തുറന്നു.
മായ അത് അയാളുടെ വായില്‍ വെച്ചു.
“കഴിക്കൂ….പതിയെ …സാവധാനം…”
അവളുടെ നിര്‍ദ്ദേശം അയാള്‍ അനുസരിച്ചു. പലഹാരത്തിന്റെ അവസാന കണികയും
ഉമിനീരില്‍ക്കുതിര്‍ന്നു അലിഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോള്‍ മോഹനന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ അടഞ്ഞു.
അയാള്‍ കിടക്കയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.
പിന്നെ അയാള്‍ ദീര്‍ഘനിദ്രയിലേക്കിറങ്ങി.
മായ ഉടുപുടവകളെടുത്തണിഞ്ഞു.
അയാളെ അരുമയോടെ നോക്കിയതിന് ശേഷം മുറിവിട്ടിറങ്ങി.
വെളുപ്പിന് ഉറക്കമുണരുമ്പോള്‍ മോഹനന് കിടക്കയില്‍ ജാനകിയെ പരതി. അടുക്കളയില്‍
നിന്ന് ശബ്ദം കേട്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. പുറത്ത് ടാപ്പില്‍, തണുത്ത
വെള്ളത്തില്‍ മുഖവും വായും കഴുകി മുഖമുയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ മുമ്പില്‍ ജാനകി
നിക്കുന്നത് അയാള്‍ കണ്ടു.
“യ്യൊ ന്തിനാ ചേട്ടാ ഈ തണുപ്പത്ത് പച്ച വെള്ളത്തില്‍ മുഖം കഴുകീത്? ഞാന് ചൂട്
വെള്ളം ഉണ്ടാക്കുവല്ലാരുന്നോ?”
അയാള്‍ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“വേണ്ട പെണ്ണേ…”
അയാള്‍ അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു. ജാനകി ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല ഭവാനിയുടെ മുറിയില്‍
വെട്ടമില്ല. ഈ അവധിക്കാലത്ത്‌ അവള്‍ വൈകിയേ ഉണരൂ.
“നീയിങ്ങനെ എപ്പഴും ചൂടായി നിക്കുവല്ലേ…അത് മതി…”
അയാളുടെ കൈ അവളുടെ മുലയെത്തേടിയെത്തി.
“ഇവടെ വെച്ചല്ല…”
അയാളുടെ മറ്റേക്കൈ നിതംബത്തില്‍ അമര്‍ന്നപ്പോള്‍ ജാനകി പറഞ്ഞു. അവള്‍ അയാളെ
പിടിച്ച് കിടപ്പുമുറിയിലേക്ക് കയറ്റി. കതകടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു. പിന്നെ അയാളുടെ നേരെ
നോക്കി ചിരിച്ചു.
“ഇനി എന്നെ എന്ത് വേണേലും ചെയ്തോ,”
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“ഔട്ട്‌ഡോറില്‍ ഒന്നും പറ്റില്ല മോഹനേട്ടാ..മോളിപ്പം കൊച്ച് കുട്ടി ഒന്നുമല്ല….”
“പത്തൊന്‍പത് വര്‍ഷമായി നിന്നെ കാണുന്നു, ഞാന് ജാനകി…”
അയാള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“എന്നാലും ആദ്യം കാണുന്നപോലെയാ എപ്പഴും….കൊതി….പക്ഷെ ഇപ്പോവേണ്ട… കുളിച്ച് കഴിഞ്ഞ്
ഓഫീസില്‍ പോകുന്നേന് മുമ്പ് അരമണിക്കൂര്‍ ഉണ്ട്. ആ മുല രണ്ടും ഒന്ന്
മാറിമറിക്കുടിക്കണം….”
“ഓഹ്….എന്താ മോഹനേട്ടാ…പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് എന്നെ ചൂട് കേറ്റി…ഇനിയിപ്പം ഒരു വീര്‍പ്പ്
മുട്ടലാ….ആകെ നനഞ്ഞ് ഒട്ടി നാശമായി….പ്ലീസ്…. നമുക്ക് ഒന്ന് ചെയ്യാം…. പ്ലീസ്…”
അവള്‍ അയാളെപ്പിടിച്ച് വലിച്ച് കിടക്കയിലേക്ക് നടത്തി.
“സാരമില്ലന്നേ വായും മുഖോം ഒക്കെ കഴുകീതല്ലേ..എനിക്ക് പ്രശ്നമല്ല…”
അപ്പോഴേക്കും അയാള്‍ അവളെ കരവലയത്തില്‍ വരിഞ്ഞുകെട്ടിയിരുന്നു. അരക്കെട്ട് അയാളുടെ
അരക്കെട്ടിനോട് ചേര്‍ത്ത് അമര്‍ത്തി. തന്‍റെ തുടയിടുക്കിലേക്ക് തുളഞ്ഞു കയറുന്ന
കുന്തമുനയുടെ മര്‍ദനം അവള്‍ സുഖാസക്തിയോടെ സ്വീകരിച്ചു.
“കൊള്ളുന്നത് അറിയുന്നുണ്ടോ?”
അരക്കെട്ട് കുത്തിയമര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“പിന്നില്ലേ…കുരുമുളക്മെതിക്കുന്ന ഫീലാ…കുത്തുവാ..ശരിക്കും നൈറ്റി തുളഞ്ഞുകേറുവാ…”
അവളും മത്സരിച്ച് അയാളിലേക്ക് തറഞ്ഞു കയറി.
“എന്‍റെ മൊല ചേട്ടന്‍റെ മേത്ത് കൊള്ളുന്നുണ്ടോ…”
അല്‍പ്പം ഉയര്‍ന്ന് ഇരുമുലകളും അവള്‍ അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമര്‍ത്തി.
“ഉണ്ട് …”
ഇരുകൈകള്‍ കൊണ്ടും നിതംബ മാംസങ്ങള്‍ മര്‍ദിച്ചുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“ചേട്ടാ…”
“എന്താ മോളൂ,”
“എനിക്ക് ഒരാഗ്രഹം …”
“പറയൂ,”
“എനിക്ക് നിന്നുകൊണ്ട് ചെയ്യണം,”
“ഹ്മം…ഇഷ്ടാണോ അത്?”
നൈറ്റി മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി അവളുടെ തുടകള്‍ നഗ്നമാക്കിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
ഇപ്പോള്‍ അവളുടെ ചന്തികള്‍ നഗ്നമാണ്. ചന്തിയുടെ വിടവിലേക്ക് ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്ന നീല
പാന്‍റ്റീസിലേക്ക് അയാള്‍ വിരല്‍ കടത്തി.
“ആദ്യം ചന്തി ഒന്ന് ശരിക്ക് ഞെക്ക് ചേട്ടാ…”
പാന്‍റ്റീസിനകത്തേക്ക് കയറിയ അയാളുടെ കൈ അവള്‍ എടുത്ത് ചന്തികളില്‍ പിടിപ്പിച്ചു.
“ശരിക്ക് ഞെക്ക്…”
അയാളുടെ കൈകള്‍ക്ക് മേല്‍ കൈത്തലം വെച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“സുഖം കൊണ്ട് സ്വര്‍ഗ്ഗതിലെത്തും അപ്പോള്‍…ആആഹ്…അങ്ങനെ…എന്‍റെ പൊന്നേ…”
അവള്‍ അയാളുടെ അധരം കടിച്ചമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചു.
അവളുടെ വിരലുകള്‍ അയാളുടെ മുണ്ടിനകത്തേക്ക് കയറി. അടിവസ്ത്രമിടാഞ്ഞതിനാല്‍
പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവള്‍ അയാളുടെ ലിംഗത്തെ തൊട്ടു. അതിന്‍റെ ഉറപ്പ് അറിഞ്ഞു.
അതിന്‍റെ ചൂടും ആസക്തിയും വിരലില്‍ സ്വീകരിച്ചു. എന്നിട്ട് ജാനകി തുടകള്‍
അകത്തിവെച്ചു. പാന്‍റ്റീസ് താഴ്ത്തി. അയാളുടെ ലിംഗം പിടിച്ച് അവള്‍ വിടര്‍ന്നു
വഴുക്കുന്ന യോനിപ്പിളര്‍പ്പിലേക്ക് വെച്ചു.
“തള്ളിക്കേറ്റ്…”
ചൂടുള്ള സ്വരത്തില്‍ അവള്‍ മന്ത്രിച്ചു.
“അല്‍പ്പ നേരം അത് നിന്‍റെ പൂറിനെ ഉരുമ്മി , മുട്ടി അങ്ങനെ നിക്കട്ടെ…പതിയെ അനക്ക്
…അങ്ങനെ….എന്ത് സുഖമാ മോളൂ…”
ജാനകി സാവധാനം അരക്കെട്ട് ചലിപ്പിച്ച്, യോനിപ്പിളര്‍പ്പ് ലിംഗമകുടത്തില്‍ പതിയെ
പതിയെ മുട്ടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“എനിക്ക് വയ്യ,”
നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സുഖത്തിന്റെ പാരമ്യതയില്‍ അക്ഷമയായി ജാനകി പറഞ്ഞു.
“പൂറ് മൊത്തം ചൊറിഞ്ഞ് കടിക്കുന്നു ചേട്ടാ….”
അത് പറഞ്ഞു അവള്‍ അരക്കെട്ട് അതിവേഗത്തില്‍ തള്ളി. അയാളുടെ ലിംഗം പൂര്‍ണ്ണമായും
അവളുടെ യോനിപ്പിളര്‍പ്പില്‍ ഉരഞ്ഞുമുറുകിക്കയറി.
ആ നിമിഷം തന്നെ മോഹനന് അവളെ ഇരുചന്തികളിലും പിടിച്ചമര്‍ത്തി തന്‍റെ അരക്കെട്ടിനോട്
ചേര്‍ത്തു.
“ഹ്മം….”
ജാനകി കുറുകി.
അതിവേഗതയില്‍ രണ്ടാമത് ഒന്നുകൂടി മോഹനന് അവളെ ചേര്‍ത്ത് ഞരിച്ചപ്പോള്‍ ജാനകിയുടെ
തുടയിടുക്കില്‍ വസന്തം പൊട്ടിവിടര്‍ന്നു. അവള്‍ അയാളെ ഇറുക്കെപ്പുണര്‍ന്നു.
അവളുടെ ദേഹം അസ്ത്രവേഗത്തില്‍ വിറകൊണ്ടു. രോമഹര്‍ഷം കൊണ്ട് മനസ്സും ദേഹവും
പുഷ്പ്പിച്ചുണര്‍ന്നു.
“എന്‍റെ..പൊന്നേ…”
മഴവില്ലിന്റെ തീരാത്ത വര്‍ണ്ണങ്ങളുടെ സ്ഫോടനം ഒന്നിന് പിറകെയൊന്നായി തന്നില്‍
നിന്ന് ചിതറിതെറിക്കുന്നതറിഞ്ഞ് അവള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും അരക്കെട്ട് അയാളുടേതിന്
ചേര്‍ത്തമര്‍ത്തി പ്രണയത്തോടെ വിളിച്ചു.
അയാളിലെ കൊടുങ്കാറ്റ് വീണ്ടും ശക്തിപ്രാപിക്കുന്നതും അയാളുടെ കപ്പല്‍ നങ്കൂരം
വീണ്ടും തന്‍റെ കടലിന്‍റെ പാറയിടുക്കില്‍ കൊളുത്തിവലിക്കുന്നതും അവള്‍ അറിഞ്ഞു.
വീണ്ടും മേഘങ്ങള്‍ ഉരുണ്ടുകൂടുന്നു. വീണ്ടും വര്‍ഷം കനയ്ക്കുന്നു. വീണ്ടും
അണക്കെട്ടില്‍ വെള്ളം നിറയുന്നു. ജലസമ്മര്‍ദം താങ്ങാനാകാതെ വീണ്ടും അണക്കെട്ട്
പൊട്ടുന്നു….
“ഓ ഓഹ്ഹൊഹ്ഹ….”
വിദ്യുത് ചിത്രശലഭങ്ങള്‍ തന്‍റെ രഹസ്യോദ്യാനത്തില്‍ നിന്ന് വീണ്ടും
ചിറകടിക്കുന്നത് പറന്നുയരുന്നത് ജാനകിയറിഞ്ഞു. ഇതുവരെ അറിയാത്ത, കേള്‍ക്കാത്ത,
അനുഭവിക്കാത്ത സുഖത്തിന്റെ തേരേറിപ്പറക്കുകയാണ് താന്‍….
ഈശ്വരാ…
ഇനിയും ശരത്ക്കാലം മാത്രമാണ് തന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ എന്ന് ക്കരുതിയിരുന്നതാണ്.
എന്നാല്‍ വസന്തത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴുക്ക് വീണ്ടും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു…..
ആ നില്‍പ്പ് എത്ര നേരം നിന്നു എന്ന് ജാനകിയറിഞ്ഞില്ല. ആടിത്തിമര്‍ക്കുന്ന ഒരു
നര്‍ത്തകനൊപ്പം അയാളോടൊത്ത് ചുവടുവെക്കാന്‍ മത്സരിക്കാനാകാതെ താന്‍….
മോഹനന് പോയിക്കഴിഞ്ഞ്, ഭവാനി, അയലത്തെ കൂട്ടുകാരി ലിന്‍സിയുടെ വീട്ടില്‍
ക്രിസ്മസ്സിന്‍റെ പുല്‍ക്കൂട്‌ ഉണ്ടാക്കുന്നത് കാണാന്‍ പോയപ്പോള്‍ ജാനകിയുടെ ഫോണ്‍
ശബ്ദിച്ചു.
ആരുടേതെന്ന് നോക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ഹലോ സാര്‍,”
അവള്‍ ഫോണ്‍ ചെവിയോട് ചേര്‍ത്ത് പറഞ്ഞു.
“പറയൂ,”
ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍റെ ഘനമുള്ള ശബ്ദം അവള്‍ കേട്ടു.
“ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്തു,”
“നൈറ്റില്‍ മായയാണ് വന്നതെന്ന് ശരിക്കും മോഹനന് ശരിക്കും തോന്നിയില്ലേ?,”
“ഉവ്വ്, ഡോക്റ്റര്‍..ഒരിക്കല്‍പ്പോലും എന്‍റെ പേര് വിളിച്ചില്ല,”
“ഗുഡ്…ദാറ്റ് മീന്‍സ്…സ്മെല്‍..ഡ്രസ്സ്..ഒക്കെ ആപ്റ്റ് ആരുന്നു…പിന്നെ മരുന്നിന്‍റെ
എഫക്റ്റും…”
“അതെ ഡോക്റ്റര്‍,”
“നിങ്ങള്‍ ബന്ധപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞ് മോഹനന് ആ മരുന്ന്‍ കൊടുത്തില്ലേ?”
“കൊടുത്തു. കഴിച്ചു. ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ നന്നായി ഉറങ്ങി…”
“ജാനകി,”
അയാള്‍ മാറിയ ശബ്ദത്തില്‍ വിളിച്ചു.
“സാര്‍,”
അവള്‍ വിളികേട്ടു.
“ഇനിയാണ് എനിക്ക് അറിയേണ്ടത്…”
അവളുടെ നെഞ്ച് മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
“ജാനകി…”
“ഞാന് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ട് ഡോക്റ്റര്‍,”
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“രാവിലെ…ഞാന് പറഞ്ഞത് പോലെ രാവിലെ നിങ്ങള്‍…”
അവളുടെ മുഖത്ത് ലജ്ജ അരിച്ചുകയറി.
“കേള്‍ക്കുന്നില്ലേ?”
“ഉവ്വ്…”
“എങ്കില്‍ ബാക്കി പറയൂ..മനുഷ്യനിവിടെ ടെന്‍ഷന്‍ കയറിയിട്ട് നില്‍ക്കാന്‍
പറ്റുന്നില്ല…”
“ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞപോലെ…അതുപോലെ …ചെയ്തു..നിന്നുകൊണ്ട്…”
“എന്നിട്ട്…?”
“എന്നിട്ട്…”
അവള്‍ക്ക് പെട്ടെന്ന് എന്തോ കാരണത്താല്‍ ചിരിപൊട്ടി. അവള്‍ നിര്‍ത്താതെ ചിരിച്ചു.
“ഓഹോ അതുശരി!!”
അസഹിഷ്ണുത നിറഞ്ഞ ശബ്ദം അവള്‍ മറു തലക്കല്‍ നിന്ന് കേട്ടു.
“കാര്യം പറയെടീ…മോഹനന് ഒരുപാട് നേരം നിന്നോ…?”
“ഉം…”
അവള്‍ മൂളി.
“കൂ കൂന്ന്‍ മൂളാതെ തെളിച്ച് പറ…പത്ത് പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് നിന്നോ…?”
അവള്‍ ഒരു മിനിറ്റ് നിശബ്ദയായി.
“തുടങ്ങീത്‌ ആറുമണി കഴിഞ്ഞ് പത്ത് മിനിറ്റായി…”
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“തീര്‍ന്നപ്പം ഏഴു അഞ്ചായി…”
“എപ്പഴാ മോഹനന്‍റെ സാധനം നിന്‍റെതില്‍ കേറീത്?”
“ആറര,”
“അത്ര കൃത്യമായിട്ട്‌ എങ്ങനെയറിയാം…?”
“ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞില്ലേ സമയം നോക്കണംന്നു? ഞാന് നിന്നത് വാളിലേ ക്ലോക്കിന്‍റെ നേരെ
ആരുന്നു…”
“ഓക്കേ…ആറര മുതല്‍ ഏഴു മണിവരെ മോഹനന്‍റെ സാധനം നിന്‍റെതില്‍ ആരുന്നു അല്ലേ?”
“ഏഴല്ല ഏഴ് അഞ്ച്…”
“അത്ര നേരോം നല്ല ടെമ്പറില്‍ ആരുന്നോ സാധനം?”
“ഉം…”
ജാനകിയുടെ ദേഹം തരിച്ചുയര്‍ന്നു തുടങ്ങി. പാന്‍റ്റീസ് നനഞ്ഞ് കുതിരുന്നത് അവള്‍
അറിഞ്ഞു.
“ഒരിക്കല്‍ പോലും താഴ്ന്നില്ലേ?”
“ഇല്ല…”
നൈറ്റിക്ക് മുകളിലൂടെ അവള്‍ തുടയിടുക്കില്‍ അമര്‍ത്തി. മതിവരാതെ വിരല്‍കൊണ്ട് അവിടെ
അമര്‍ത്തിക്കുത്തി.
“ശരിക്കും ടെമ്പര്‍ ഫീല്‍ ചെയ്തോ അകത്ത് ഇരുന്നപ്പം?”
“ഉം…”
“നെനക്ക് എത്ര പ്രാശം പോയി..?”
“അത്…അത്…”
“ഡോക്റ്ററുടെ അടുത്ത് അത് അത് എന്നല്ല പറയണ്ടേ…പറയെടീ…”
“ഞാനെണ്ണി നോക്കിയൊന്നുവില്ല…”
“എന്ന് വച്ചാല്‍ നാലഞ്ച് പ്രാശം പോയി അല്ലേ?”
“ഉം,”
“അത് വരെ മോഹനന് പോയില്ല…ആട്ടെ എങ്ങനെയാരുന്നു മോഹനന്‍റെ കാര്യം? പോയപ്പം നല്ല
ഫോഴ്സ് ഒണ്ടാരുന്നോ?”
“ഉം…ഉണ്ടാരുന്നു..ശരിക്കും…”
അറിയാതെ ജാനകിയുടെ സ്വരത്തില്‍ ഉത്സാഹം അണപൊട്ടി.
അല്‍പ്പ സമയത്തേക്ക് ജാനകി അയാളുടെ ശബ്ദം കേട്ടില്ല.
“ജാനകി,”
ഫോണ്‍ വെക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മറുതലക്കല്‍ അവള്‍ അയാളുടെ ശബ്ദം കേട്ടു.
“സാര്‍,”
“എപ്പഴാ വരുന്നെ?”
അവള്‍ മിണ്ടിയില്ല.
“ഇന്ന്‍ പത്തുമണിക്ക് വരണം. ഫീസ്‌ ബാക്കിയുണ്ട്. പിന്നെ ട്രീറ്റ്മെന്റിന്‍റെ
ലാസ്റ്റ് സ്റ്റെപ്പ് ഇന്‍സ്ട്രക്ഷനും…”
കുളിച്ച് ഒരുങ്ങി ഏറ്റവും ഭംഗിയുള്ള സാരിയുടുത്ത് കണ്ണാടിനോക്കി സ്വയം തൃപ്തിയും
ആത്മവിശ്വാസവും വരുത്തി തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ തൊട്ടുപിമ്പില്‍ ഭവാനി നില്‍ക്കുന്നു.
“സുന്ദരിക്കോത എങ്ങോട്ടാ?
അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“എന്നെ ഇന്ന്‍ ഒരു കൂട്ടര് കാണാന്‍ വരുന്നുണ്ട്,”
ജാനകി അവളുടെ കവിളില്‍ പിച്ചി.
“ദുല്‍ക്കര്‍ സല്മാനാണോ?”
ജാനകിയുടെ നേരെ കണ്ണിറുക്കിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഭവാനി ചോദിച്ചു.
“അല്ല പ്രണവ് മോഹന്‍ലാല്‍,”
“പ്രണവ് ആയാലും ദുല്‍ക്കര്‍ ആയാലും ഇങ്ങോട്ട് പോരുമ്പം നല്ല പൈനാപ്പിള്‍ കേക്ക്
വാങ്ങി വന്നേക്കണം,”
സ്കൂട്ടര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന ജാനകിയെ നോക്കി ഭവാനി പറഞ്ഞു.
“പറഞ്ഞത് കേട്ടോ അമ്മേ?”
ജാനകിയുടെ സ്കൂട്ടര്‍ ഗേറ്റിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോള്‍ ഭവാനി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
“കേട്ടു,”
ജാനകി തിരിഞ്ഞു നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“കാക്ക കാട്ടമല്ലേ? മേടിച്ചോണ്ട് വന്നേക്കാം. പിന്നെ ആ മോബൈലേ തൊട്ടുപോയേക്കരുത്.
നീ എന്നതൊക്കെയാ കാണ്ന്നേന്നു എനിക്കറിയാം,”
അമ്മയുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ ഞെട്ടാതിരിക്കാന്‍ അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
സ്കൂട്ടറില്‍ കുതിക്കുമ്പോള്‍ ജാനകി ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍റെ വാക്കുകള്‍
വീണ്ടും ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു.
“ജാനകി…”
മോഹനനെ പരിശോധിച്ച് കഴിഞ്ഞ് തന്നെ മാത്രം കണ്‍സല്‍റ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ച്
അന്ന് അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“ജാനകിയോടു ഭര്‍ത്താവ് എങ്ങനെയാണ്. ഫ്രണ്ട് ലി ആയാണോ എപ്പോഴും? അതോ?”
“സ്നേഹമാണ് സാര്‍. എനിക്ക് നെഗറ്റീവ് പറയാന്‍ ഒന്നുമില്ല…”
അയാള്‍ അവളെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി.
“നോക്കൂ ജാനകി,”
അയാള്‍ ഗൌരവത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ഡോക്റ്ററെ വിശ്വസിക്കണം. രോഗിയും രോഗിയുടെ ഏറ്റവുമടുത്തയാളും…വിശ്വസിച്ച് എല്ലാം
പറയണം…ഒളിക്കാതെ..എന്നാലേ…”
“ഡോക്റ്റര്‍..എന്താണ്…ചേട്ടന്…”
“മോഹനന് മറ്റാരെ …അതായത് എക്സ്ട്രാമാരിറ്റല്‍ ആയി..വേറൊരു പെണ്ണിനോട്…”
“ഇല്ല..ഇല്ല ഡോക്റ്റര്‍…”
“ഇനി ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞാല്‍ ജാനകി എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും?”
ജാനകി പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
“എന്‍റെ ദൈവമാണ് മോഹനേട്ടന്…”
അവള്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“ഞാന് ആക്ച്വലി ഒരനാഥയെപ്പോലെയായിരുന്നു ഡോക്റ്റര്‍…എല്ലാരും ഉണ്ടാരുന്നു…പക്ഷെ
…അതൊക്കെ …ഞാന് വളര്‍ന്നതും പഠിച്ചതും ഒക്കെ ഒരു കോണ്‍വെന്‍റ്റിലാ….ചേട്ടന് ഒരു
പെങ്ങള്‍ ഉണ്ടാരുന്നു. മൂത്തത്‌. അവരെ പാമ്പു കടിച്ച് മരിച്ചു…അന്ന് ചേട്ടന് ഒരു
ഇരുപത് വയസ്സ് പ്രായമുണ്ട്….”
ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ ജാനകിയുടെ വാക്കുകള്‍ ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടു.
“അതില്‍പ്പിന്നെ ചേട്ടന് വല്ലാതെ..ഗ്ലൂമി…ആരോടും മിണ്ടാട്ടം ഇല്ല. സോഷ്യല്‍ ആയി
ആരോടും ഒരു ബന്ധോം ഇല്ല…ഇരുപത്തിയഞ്ച് വയസ്സായപ്പം വീട്ടുകാരുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിന്
വഴങ്ങി കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഒറ്റ നിര്‍ബന്ധം വെച്ചു വീട്ടുകാരുടെ
മുമ്പില്‍…”
അവള്‍ ഒന്ന് നിര്‍ത്തി ഡോക്റ്റര്‍ ജോയലിനെ നോക്കി.
“…കല്യാണം കഴിക്കൂങ്കി ഒരു അനാഥ പെണ്ണിനെ മാത്രേ കെട്ടൂ എന്ന്…”
ജാനകി തുടര്‍ന്നു.
ഡോക്റ്ററുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു.
“അങ്ങനെ എന്നെ പെണ്ണ് കാണാന്‍ കോണ്‍വെന്‍റ്റില്‍ വന്നു. എന്നെ ഇഷ്ടമായി…ഫസ്റ്റ്‌
നൈറ്റില്‍ തന്നെ എന്നോട് പറഞ്ഞു എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാന്‍ കാരണം എനിക്ക്…”
“ജാനകിക്ക് മരിച്ചു പോയ ചേച്ചിയുടെ…ആ ചേച്ചിയെപ്പോലെയാണ് എന്ന് അല്ലേ?”
ഡോക്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു.
“മോഹനേട്ടന് ഡോക്റ്ററോട് അത് പറഞ്ഞോ?”
“ഇല്ല. അദ്ഭുതപ്പെടണ്ട..ഞാന് ഡോക്റ്റര്‍ ആണ്. സൈക്ക്യാട്രിസ്റ്റ് ആണ്,”
ഡോക്റ്റര്‍ അല്‍പ്പനേരം മൌനിയായി.
“അപ്പോള്‍ മോഹനന് ജാനകിയെ വലിയ ഇഷ്ടമാണ്..”
“അതെ ഡോക്റ്റര്‍…എന്നെ ഞാനര്‍ഹിക്കുന്നതില്‍ കൂടുതല്‍ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്….എന്നെ
കരുതുന്നുണ്ട്…ബഹുമാനിക്കുന്നു പോലും ഉണ്ട്…”
ഡോക്റ്റര്‍ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
“ജാനകി,”
അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു.
“എനിക്ക് തനിച്ച് ഭര്ത്താവിന്റെ അസുഖം മാറ്റാന്‍ പറ്റില്ല. ഇത് വെറും ഇറക്റ്റൈല്‍
ഡിസ്ഫങ്ങ്ഷന്‍ മാത്രമല്ല. അത് മാത്രമാരുന്നേല്‍ എന്നെപ്പോലെ ഒരു
സൈക്ക്യാട്രിസ്റ്റിന്‍റെ ആവശ്യമില്ല. ഒരു നല്ല ഫിസിഷ്യന്‍ മാത്രം മതി…”
ജാനകി അയാളുടെ വാക്കുകള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചുകേട്ടു.
“മോഹനന് ഒരു സൈക്കിക്കല്‍ ഡിസ്ഓര്‍ഡര്‍ തന്നെ സംഭവിക്കാനുള്ള സാധ്യത
വളരെക്കൂടുതലാണ്…”
“സര്‍!!”
ജാനകി ഭയപ്പെട്ട് വിളിച്ചു.
“ജാനകി ഇപ്പോള്‍ തന്നെ എന്‍റെയടുത്ത് തന്നെ മോഹനനെ കൊണ്ടുവന്നത് ഭാഗ്യമായി…”
അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു.
“ഞാനാദ്യം പറഞ്ഞത് പോലെ എനിക്ക് തനിച്ച് മോഹനനെ ചികിത്സിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. അതിനു
ജാനകി കൂടി എന്നെ സഹായിക്കണം. അതിനാദ്യം ജാനകി സമചിത്തതയോടെ മോഹനന്‍റെ രോഗം എന്താണ്
എന്ന് മനസ്സിലാക്കണം…’
“എന്തും ചെയ്യാം ഞാന്…ഡോക്റ്റര്‍…”
നിറകണ്ണുകളോടെ ജാനകി പറഞ്ഞു.
“മോഹനേട്ടന് വേണ്ടി എന്തും…”
“ഗുഡ്,”
തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകളോടെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“ജാനകി, മോഹനന് ഒരു സ്ത്രീയോട് ശാരീരികബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു…”
ജാനകി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“…അതിപ്പോള്‍…സാര്‍ നോര്‍മ്മല്‍ അല്ലേ…ആണുങ്ങള്‍ ആകുമ്പോള്‍…”
“പക്ഷെ…പക്ഷെ…”
ഡോക്റ്റര്‍ ഒന്ന് നിര്‍ത്തി അവളെ നോക്കി.
ആകാംക്ഷയോടെ ജാനകിയും.
“പക്ഷെ ആ സ്ത്രീ..അവര്‍…!!”
“അവര്‍…?”
ജാനകി അയാളെ നോക്കി.
“…അവള്‍ ആരാ സാര്‍?”
“മായ. മോഹനന്‍റെ സഹോദരി….അവരാണ്…”
ഒരു നിമിഷം ജാനകി വിറങ്ങലിച്ച് ഇരുന്നുപോയി. പക്ഷെ വൈകാതെ സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത്
അവള്‍ ഡോക്റ്റര്‍ ജോയലിനെ നോക്കി.
“ഡോക്റ്റര്‍ പറയൂ”
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“ഞാനെന്ത് ചെയ്യണം?”
“ഒന്നാമത്..ഒരു കാരണവശാലും മോഹനന് അറിയരുത് ആ ബന്ധം ജാനകിയോ മറ്റാരെങ്കിലുമോ
അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന്…”
“ഒരിക്കലും അറിയില്ല സാര്‍,”
“ഗുഡ്,”
ഓര്‍മ്മകളില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ താന്‍ ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍റെ
വീടിന്‍റെ മുമ്പില്‍ എത്തി എന്ന് ജാനകി കണ്ടു.
ഡോക്റ്റര്‍ ക്ളിനിക്കിലേക്കല്ല, വീട്ടിലേക്കാണ് തന്നെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവള്‍
ഗേറ്റു കടന്ന് സ്കൂട്ടര്‍ പോര്‍ച്ചിനടുത്ത് നിര്‍ത്തി.
കാളിംഗ് ബെല്ലില്‍ വിരലമര്‍ത്തി.
കതക് തുറക്കപ്പെട്ടു.
സുസ്മേരവദനനായി ഡോക്റ്റര്‍ ജോയല്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍ എന്ന പ്രസിദ്ധ ക്ലിനിക്കല്‍
സൈക്ക്യാട്രിസ്റ്റ് കതക് തുറന്നു.
ചുവന്ന ടീ ഷര്‍ട്ടും കറുത്ത ബര്‍മുഡയുമാണ്‌ വേഷം.
“വൌ!!”
അയാള്‍ അദ്ഭുതം മറച്ചുവെച്ചില്ല.
“ആരിത്! ജാനകിയോ? വരൂ…”
അയാള്‍ അവളുടെ കൈയില്‍പ്പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി.
അവള്‍ അകത്ത് കടന്നു.
ഒരു മേശക്ക് അഭിമിഖമായി അവര്‍ ഇരുന്നു.
“ജാനകി പറയൂ, ഹാപ്പിയല്ലേ?”
“ഹാപ്പിയാണ്. ഡോക്റ്റര്‍ കാരണം,”
അവള്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഈ സാരിയില്‍ ജാനകി എന്ത് സുന്ദരിയാണ്…എന്നെക്കാണാന്‍ വരുമ്പോള്‍ ജാനകി ഇത്ര
സുന്ദരിയായി ഒരുങ്ങി വരണമെങ്കില്‍ ജാനകിയും ഇത് ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നുണ്ടാവണം; അല്ലേ?”
അവള്‍ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ട്രീറ്റ്മെന്‍റ്റിന്‍റെ ലാസ്റ്റ് സ്റ്റെപ്പ് കേള്‍ക്കണ്ടേ?”
അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ ഒരു സ്റ്റെപ്പ് ഇല്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം ഡോക്റ്റര്‍,”
അവള്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ തുടര്‍ന്നു.
“എന്നെ ഇവിടെ വരുത്താന്‍ സാര്‍ കണ്ടെത്തിയ ഒരു വഴിയാണ് അതെന്നു എനിക്കറിയാം,”
അയാള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
“സ്മാര്‍ട്ട്…വെരി സ്മാര്‍ട്ട്….”
അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“ശരിയാണ്…”
ജാനകി എഴുന്നേറ്റു.
“ഡോക്റ്റര്‍ക്ക് ഫീസ്‌ വേണ്ടേ?”
അവള്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“ഓഹോ…”
അയാളും അതിശയപ്പെട്ടു എഴുന്നേറ്റു.
“അപ്പോള്‍ ജാനകിക്ക് ശരിക്കും തിടുക്കം ഉണ്ട് അല്ലേ? ഗുഡ്,”
അയാള്‍ അവളുടെ നേരെ അടുത്തു.
അവളും.
അയാളുടെ കൈകള്‍ അവളുടെ തോളിനെ തൊട്ടു.
അയാള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
ജാനകി മുഖമുയര്‍ത്തി അയാളുടെ കവിളില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ അമര്‍ത്തി.
എന്നിട്ട് അയാളോട് തന്‍റെ കവിളില്‍ ചുംബിക്കാന്‍ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.
അയാള്‍ മുഖം താഴ്ത്തി അവളുടെ പേലവമായ കവിളില്‍ ഉമ്മ വെച്ചു.
“ഫീസ്‌ തന്നു,”
അയാളുടെ കൈ തന്‍റെ തോളില്‍ നിന്ന് വേര്‍പെടുത്തി അവള്‍ പറഞ്ഞു.
പിന്നെ അവള്‍ മുറിയില്‍ നിന്ന് പുറത്ത് കടന്നു.
സിറ്റൌട്ടിലെത്തി അവള്‍ വാതില്‍ക്കലേക്ക് നോക്കി.
പുഞ്ചിരിയോടെ അയാള്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ നില്‍ക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
അയാളുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യമോ നിരാശയോ ഉണ്ടോ എന്ന് അവള്‍ നോക്കി.
ഇല്ല.
പുഞ്ചിരി മാത്രം.
ജാനകി സ്കൂട്ടറിന്‍റെയടുത്തെത്തി.
സ്കൂട്ടര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ ശബ്ദിച്ചു.
ജാനകി സ്ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി.
“മോള്‍ കോളിംഗ്…”
“എന്താ മുത്തേ?”
ഫോണ്‍ ചെവിയോട് ചേര്‍ത്ത് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“സോറി അമ്മേ..അമ്മേനെ വിളിക്കാന്‍ ഞാന് മൊബൈല്‍ എടുത്ത് കേട്ടോ…”
“അത് സാരമില്ല…”
ജാനകി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്നാടാ ചക്കരേ? മോള്‍ വിളിച്ചതെന്തിനാന്നു പറയൂ…”
“അമ്മേ പൈനാപ്പിള്‍ കേക്ക് വാങ്ങാന്‍ മറക്കരുത്. അത് പറയാന്‍,”
“അത് അമ്മ മറക്കുമോ മുത്തേ?”
“അല്ല പ്രണവിനെ ഒക്കെക്കണ്ട് പാവം മോളെ മറന്ന്‍ പോയാലോ എന്നോര്‍ത്ത്
ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചതാ…”
“പ്രണവ് ഓഫീസില്‍ പോയിട്ടുണ്ട്….വൈകുന്നേരം വന്ന് കഴിഞ്ഞാല്‍ അമ്മ മോളെ ഒന്നും
ഓര്‍ക്കില്ല…ഹഹഹ…”
മുത്തുചിതറുന്നത് പോലെ ഭവാനി ചിരിക്കുന്നത് ഫോണിലൂടെ ജാനകി കേട്ടു.