ആര്യൻ ചന്ദ്രികയുടെ അവിടെ നിന്നും നടന്ന് വീട്ടിലേക്ക് പോയി. അവൻ പോകുന്നതും നോക്കി ചന്ദ്രിക അടുക്കള പടിയിൽ നിന്നു. ഇങ്ങോട്ട് വന്നതിനേക്കാൾ തെളിച്ചം ഇപ്പോൾ ഉള്ളപോലെ ആര്യന് തോന്നി. കാരണം നല്ല നിലാവ് പരന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു ചുറ്റും. ആര്യൻ വേഗം തൻ്റെ നടത്തം തുടർന്നു.
(തുടർന്ന് വായിക്കുക…)
വീട്ടിലെത്തിയ ഉടൻ തന്നെ ആര്യൻ കുളിമുറിയിൽ കയറി ഒന്ന് മേല് കഴുകി. ശേഷം ഉഗ്രൻ ഒരു കളി കഴിഞ്ഞ് വന്നതിൻ്റെ ക്ഷീണത്തിൽ കട്ടിലിൽ കയറി കിടന്നതും ഉറക്കത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും ആഴത്തിലുള്ള അറകളിലേക്ക് തന്നെ കൂപ്പുകുത്തി.
രാവിലെ ഒരു വണ്ടിയുടെ ഹോണടി ശബ്ദം കേട്ടാണ് ആര്യൻ ഉണരുന്നത്. ഇതെവിടുന്നാ അതിരാവിലെ തന്നെ വണ്ടിയുടെ ഹോൺ അതും ഇവിടെ, അതോ ഇനി വല്ല സ്വപ്നവും കണ്ടതാണോ എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് ആര്യൻ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുമ്പോൾ പതിവില്ലാതെ ഇന്ന് നേരത്തെ വെട്ടം വീണോ എന്ന് മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ച് ചുറ്റും ഒന്നുകൂടി ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് തന്നെ കണ്ണുകൾ മുഴുവൻ തുറന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് ആര്യൻ മേശപ്പുറത്തിരുന്ന വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി. സമയം എട്ടു മണി. ആര്യൻ അറിയാതെ അവൻ്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ച് പോയി. ജനാല വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഗേറ്റ് അടച്ചുകൊണ്ട് മോളി ചേട്ടത്തി അകത്തേക്ക് നടക്കുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഹോൺ തോമാച്ചൻ്റെ വണ്ടിയുടെ ആയിരുന്നു സ്വപ്നം കണ്ടതല്ലാ എന്ന് അവന് മനസ്സിലായത്.
പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ ആര്യൻ കുളിമുറിയിലേക്ക് ഓടി. ബാത്ത്റൂമിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ വിശ്വസിച്ച് ലിയ മാഡം താക്കോൽ തന്നതും രാവിലെ ഓഫീസ് തുറക്കേണ്ടതും എല്ലാം ആലോചിച്ച ആര്യൻ പ്രഭാത കർമങ്ങളും കുളിയും ഒക്കെ വേഗത്തിൽ ആക്കി. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഏകദേശം എട്ടരയോടെ ആര്യൻ യൂണിഫോം ധരിച്ച് റെഡി ആയി.
സമയം എട്ടിരുപത്തിയഞ്ച്. ഇന്നിനി ആഹാരം തയ്യാറാക്കി കഴിക്കാൻ ഉള്ള സമയം ഇല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ആര്യൻ സൈക്കിൾ എടുത്തുകൊണ്ട് കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയിലേക്ക് പറന്നു. മകളെ സ്കൂളിൽ അയക്കാൻ ഓട്ടോയിൽ കയറ്റി വിട്ടിട്ട് തിരികെ വന്ന ശാലിനി ഗേറ്റ് ചാരുമ്പോൾ ആര്യൻ റോക്കറ്റ് വിട്ട പോലെ സൈക്കിളിൽ പായുന്നത് അവളും കണ്ടു. “ടാ ആര്യാ…” എന്ന് ശാലിനി അവനെ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചെങ്കിലും അവൻ കേട്ടില്ല. ഇനി തന്നെ കണ്ടിട്ടാണോ ഇവൻ ഇങ്ങനെ പായുന്നത് എന്നും അവളുടെ മനസ്സിൽ സംശയം ഉയർത്തി.
വെറും രണ്ട് മിനുട്ട് കൊണ്ട് തന്നെ ആര്യൻ കടയിൽ എത്തി. അകത്തേക്ക് കയറിയ ആര്യൻ കുട്ടച്ചനെ നോക്കി പെട്ടെന്ന് രണ്ട് ദോശയും ചായയും എടുത്തോളാൻ പറഞ്ഞു. കുട്ടച്ചൻ ഒരു പ്ലേറ്റിൽ ദോശയും മറുകൈയിൽ ഒരു തൂക്കുപാത്രത്തിൽ ചമ്മന്തിയും ആയി അടുക്കളയിൽ നിന്നും തിരികെ വന്നു.
“ഇന്നെന്ത് പറ്റി രാവിലെ തന്നെ ഇങ്ങു പോരാൻ?” ചമ്മന്തി ദോശക്ക് മുകളിലേക്ക് ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് കുട്ടച്ചൻ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നും പറയണ്ട കുട്ടച്ചാ അങ്ങ് ഉറങ്ങിപ്പോയി…”
“അത് ശരി ഹഹഹ…”
“ബസ്സ് വന്നിരുന്നോ കുട്ടച്ചാ…?”
“ഇല്ലല്ലോ…അതിനുള്ള സമയം ആകുന്നതേ ഉള്ളൂ…”
“ആശ്വാസമായി…ഓഫീസിൻ്റെ താക്കോൽ എൻ്റെ കൈയിൽ ആണേ അതുകൊണ്ട് മാഡം അങ്ങ് എത്തുമ്പോളേക്ക് എനിക്ക് അങ്ങ് ചെല്ലണം.”
“അതിനാണോ ഇത്ര ധൃതി പിടിക്കുന്നത്…സമയം കിടക്കുവല്ലേ ഹഹ…ആര്യൻ പതിയെ സമാധാനമായി കഴിച്ചിട്ട് പോയാൽ മതി.”
“ഹാ ബസ്സ് വന്നില്ലെന്നറിഞ്ഞപ്പോ തന്നെ പകുതി സമാധാനം ആയി കുട്ടച്ചാ…”
“ഞാൻ രണ്ട് ദോശ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് അതേ എടുത്തുള്ളൂ…ഒന്ന് കൂടി കൊണ്ടുവരട്ടെ?”
“എടുത്തോ കുട്ടച്ചാ…രണ്ടെണ്ണം കൂടി ആയിക്കോട്ടെ…”
“ഹഹഹ…ദാ ഇപ്പോ കൊണ്ടുവരാം…” എന്ന് പറഞ്ഞ് കുട്ടൻ അകത്തേക്ക് പോയി.
അതേ സമയം തന്നെ ചന്ദ്രിക ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ചായയും ആയി ആര്യൻ്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു. അവൾ അവൻ്റെ മുന്നിൽ ചായ വച്ച ശേഷം അവൻ്റെ ഇരുപ്പ് കണ്ടിട്ട് “എന്ത് പറ്റി” എന്ന് ചോദിച്ചു.
“ഓ കിടന്നുറങ്ങിപ്പോയി ചേച്ചി…എട്ട് മണിയായി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ.”
ചന്ദ്രിക അത് കേട്ട് മറ്റാരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷം ആര്യനെ നോക്കി ഒരു ആക്കിയ ചിരി ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചന്തി ആട്ടി അടുക്കളയിലേക്ക് തന്നെ പോയി. ആ നടന്നു പോകുന്ന മുതലിനെ ഇന്നലെ പാതിരാത്രിയിൽ ഇവിടെ ഇട്ട് കളിച്ചതിൻ്റെ ക്ഷീണത്തിൽ ആണല്ലോ താൻ ഉറങ്ങിപ്പോയത് എന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ ആര്യൻ്റെ മുഖത്തും ഒരു ചിരി വിടർന്നു.
കുട്ടൻ വീണ്ടും രണ്ട് ദോശയും കൂടി എടുത്തുകൊണ്ട് അവിടേക്ക് വന്നു. ആര്യൻ തൻ്റെ മുഖത്ത് വിടർന്ന പുഞ്ചിരി ഉടനെ തന്നെ മാറ്റി. അയാൾ ദോശ അവൻ്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് കുറച്ച് കൂടി ചമ്മന്തി ഒഴിച്ച് കൊടുത്തു. ആര്യൻ വളരെ ആർത്തിയോടെ തന്നെ അതും കഴിച്ച് ചായയും കുടിച്ച ശേഷം എഴുന്നേറ്റ് പോയി കൈയും വായും കഴുകി. ദോശയുടെയും ചായയുടെയും ഒപ്പം ഉച്ചക്കത്തെ ഊണിൻ്റെയും കൂടി പൈസ വച്ചോ എന്ന് പറഞ്ഞ് കുട്ടൻ്റെ കൈയിൽ കൊടുത്ത ശേഷം ആര്യൻ കടയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും ബസ്സും എത്തിയിരുന്നു.
ആര്യൻ സൈക്കിൾ എടുത്തപ്പോഴേക്കും ലിയ ബസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഇപ്പുറത്തേക്ക് വരാൻ വേണ്ടി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ടു. ലിയയും ആര്യനെ കണ്ടൂ എന്ന് അവന് മനസ്സിലായതിനാൽ ഇനി അവിടെ നിന്നും മാഡത്തിനെ കൂട്ടാതെ പോകുന്നത് ശരിയല്ല എന്നവനു തോന്നി.
ആര്യൻ ലിയ റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്ത് വരുന്നതും കാത്തു നിന്നു. തന്നെയും നോക്കി ആര്യൻ അവിടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നത് ലിയക്കും സന്തോഷം നൽകി. ബസ്സ് പോയതിനു ശേഷം അവൾ റോഡിൻ്റെ ഇരു വശത്തേക്കും നോക്കി ആര്യൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു.
തന്നെ നോക്കി ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു മന്ദസ്മിതവും തൂകി നടന്നു വരുന്ന ലിയയെ കണ്ട് ആര്യന് അവളുടെ ഐശ്വര്യം തൂകുന്ന മുഖത്ത് നിന്നും കണ്ണുകൾ എടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അവനും നല്ലൊരു കണി കാണുന്ന പ്രതീതിയിൽ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ അവളെ വരവേറ്റു.
“ആര്യൻ എന്താ ഇവിടെ?”
“ഞാൻ ഇവിടെ കഴിക്കാൻ വന്നതാ മാഡം…”
“ഞാൻ ഇന്നലെ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു…”
മാഡം എന്ന് വിളിച്ചതാണ് ലിയ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് ആര്യന് പെട്ടെന്ന് തന്നെ മനസ്സിലായി. അവൻ നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ച് തല താഴ്ത്തി നിന്ന ശേഷം “അയ്യോ സോറി ഓർത്തില്ല മാഡം…” എന്ന് പറഞ്ഞു. വീണ്ടും ലിയയുടെ മുഖ ഭാവം മാറുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോഴാണ് ആര്യന് വീണ്ടും അവൻ പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന ബോധ്യം ഉണ്ടായത്. അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ലിയയെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.
“വാ പോകാം…”
ആര്യൻ മെല്ലെ സൈക്കിളും എടുത്ത് നടന്നു. ഒപ്പം ലിയയും. കടയുടെ പിറകിലേക്ക് ഇറങ്ങി വഴിയിലൂടെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി ഇരുവരും. ആര്യൻ ലിയയുടെ മുഖത്തേക്ക് പാളി നോക്കി. വന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ചിരി മാഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്ത് പറഞ്ഞ് സംസാരിച്ച് തുടങ്ങും എന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു.
“ചേച്ചി…” പെട്ടെന്ന് അവൻ ലിയയുടെ മുഖത്ത് വീണ്ടും പഴയ ചിരി കണ്ടു. ആര്യന് ആശ്വാസമായി. അവൻ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ലിയ അവനെയും നോക്കി ചിരിച്ചു.
“മ്മ്…അങ്ങനെ വിളിച്ചാൽ മതി.”
“ശരി ചേച്ചി…പിന്നെ ഫോർമൽ ആകുമ്പോൾ ഞാൻ മാഡം എന്ന് തന്നെ വിളിക്കും കേട്ടോ…”
“അത് അപ്പോൾ നോക്കാം…”
“ശരി മാഡം…” ആര്യൻ ലിയയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം വീണ്ടും അവളുടെ ഭാവം മാറുന്നത് കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. അത് മനപ്പൂർവം ആണെന്ന് മനസ്സിലായ ലിയയും അവൻ്റെ ഒപ്പം ചിരിച്ചു.
“ആ കടയിൽ നിന്നാണോ എന്നും കഴിക്കുന്നത്?”
“അല്ല ചേച്ചി…രാവിലെ ഞാൻ തന്നെ ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കാറാ പതിവ്…ഇന്നെന്തോ കടയിൽ നിന്നും കഴിക്കാം എന്ന് തോന്നി…” എഴുന്നേൽക്കാൻ താമസിച്ച കാര്യം ഒന്നും പറയണ്ടാന്ന് ആര്യൻ തീരുമാനിച്ചു.
“ഊണും അവിടെ നിന്ന് തന്നെയാണോ കഴിക്കുന്നത്?”
“അതേ…ഈ ഒരു ആഴ്ച ഇങ്ങനെ പോകട്ടെ എന്ന് കരുതി…അടുത്താഴ്ച മുതൽ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ പോയി വാങ്ങിയിട്ട് തനിയെ ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കണം ഇല്ലെങ്കിൽ മുതലാവില്ല.”
“മ്മ്…എന്തിനാ ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നത്?”
“എന്ത് പറ്റി?”
“ഈ സൈക്കിൾ ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നതെന്ന്?”
“അല്ലാ ചേച്ചി കൂടെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഞാൻ എങ്ങനാ ഒറ്റയ്ക്ക് സൈക്കിളിൽ കയറി പോകുന്നത് എന്ന് വിചാരിച്ചാണ്.”
“അതിന് നീ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാതെ എന്നെയും കയറ്റി കൊണ്ടുപോയാൽ പോരെ?”
“അയ്യോ…ചേച്ചിക്ക് അതൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആയാലോ എന്ന് വിചാരിച്ച് ഞാൻ ചോദിക്കാഞ്ഞതാ ഇതുവരെ…”
“ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നതാണ് എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട്.”
“എങ്കിൽ കയറിക്കോ…ശ്ശേ…നേരത്തെ പറയണ്ടേ.”
“അതിന് നീ ചോദിച്ചതും ഇല്ലല്ലോ…”
“സോറി സോറി ഹഹ…കയറിക്കോ…” ആര്യൻ സൈക്കിളിൽ കയറി ഇരുന്നതിന് ശേഷം ലിയയോട് പറഞ്ഞു.
ലിയ മെല്ലെ അവളുടെ ചന്തികൾ സൈക്കിളിന് പിന്നിലെ ഇരിപ്പിടത്തിലേക്ക് എടുത്ത് വച്ചു. അവളുടെ ചന്തികൾ വിരിഞ്ഞ് അതിൻ്റെ പകുതിയും സീറ്റിൻ്റെ വെളിയിലേക്ക് കിടക്കുകയാണ്.
“കയറി…പോകാം…” ലിയ കയറി ഇരുന്ന ശേഷം ആര്യനോട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…പിടിച്ച് ഇരുന്നോണെ…” ആര്യൻ ലിയയോട് സൈക്കിളിൽ പിടിച്ച് ഇരുന്നോണെ എന്നാണ് ഉദ്ദേശിച്ചതെങ്കിലും ലിയ അവളുടെ വലതുകൈ ആര്യൻ്റെ വലതുതോളിൽ വച്ചുകൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി നേരെ ഇരുന്നു.
ആര്യൻ അത് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെങ്കിലും അവന് അതൊരു പ്രത്യേക ഇഷ്ട്ടം ലിയയോട് തോന്നിപ്പിച്ചു. അവൻ മെല്ലെ സൈക്കിൾ മുന്നോട്ടെടുത്തു.
ആര്യൻ്റെ വീടിന് മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൻ സൈക്കിൾ അവിടെ നിർത്തി.
“എന്താ ഇവിടെ നിർത്തിയത്?”
“ഞാൻ എൻ്റെ ബാഗും വെള്ളവും എടുത്തിട്ട് വരാം ചേച്ചി.”
“ഹാ ശരി.”
മുറ്റത്തേക്ക് കയറിയ ആര്യൻ പടിയിൽ പാൽ ഇരിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. രാവിലത്തെ വെപ്രാളത്തിനിടയിൽ അതൊന്നും അവൻ കണ്ടിരുന്നില്ല. പാലും എടുത്തുകൊണ്ട് ആര്യൻ വേഗം അകത്തേക്ക് ഓടി അത് ഫ്രിഡ്ജിൽ വച്ച ശേഷം അവൻ്റെ സഞ്ചിയും ഒരു കുപ്പിയിൽ വെള്ളവും എടുത്തുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് തന്നെ വാതിൽ അടച്ച് തിരികെ വന്നു.
“പോകാം വാ കേറിക്കോ.” അവർ വീണ്ടും പഴയ പോലെ തന്നെ യാത്ര തുടർന്നു.
“ഒന്ന് കേറുന്നോ എന്ന് പോലും ചോദിക്കാതെ എന്നെ വഴിയിൽ തന്നെ നിർത്തി…” സൈക്കിളിന് പിന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ലിയയുടെ പരിഭവം ആര്യൻ്റെ കാതുകളിൽ എത്തി.
“അത് പിന്നെ ചേച്ചീ സമയം കളയാതെ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങാം എന്ന് വിചാരിച്ചു അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ വിളിച്ചേനേം.”
“മ്മ്…മ്മ്…”
“സത്യം…എന്തായാലും ഒരു ദിവസം കേറി ഒരു ചായ ഒക്കെ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം.”
“ഹാ ശരി…അങ്ങനെ ആവട്ടെ…”
അധികം താമസിക്കാതെ തന്നെ അവർ ഓഫീസിൽ എത്തി. ആര്യൻ താക്കോൽ എടുത്ത് പൂട്ട് തുറന്ന ശേഷം ഷട്ടർ പൊക്കി. ഇരുവരും ഒന്നിച്ച് തന്നെ അകത്തേക്ക് കയറി സമയം കളയാതെ തന്നെ രണ്ടുപേരുടെയും ജോലികളിലേക്ക് കടന്നു.
“ഏഴ് കത്തുകൾ മാത്രമേ ഇന്ന് ഒള്ളൂ ചേച്ചി.”
“ഹാ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേടാ…ഇനി അത്രയൊക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചാൽ മതി.”
“ഞാൻ എങ്കിൽ ഇറങ്ങുവാ കൊടുത്തിട്ട് വരാം.”
“മ്മ് ശരിയടാ.”
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി കത്തുകൾ കൊടുക്കുവാനായി പോയി. ഇന്നലെകൊണ്ട് തന്നെ ഓരോ വീടുകളും ഏതൊക്കെ ഏരിയകളിൽ ആണെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു അവന് അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇന്ന് അത്രപോലും കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരില്ല എന്ന് അവൻ ആശ്വസിച്ചു. കത്തുകൾ എല്ലാം പെട്ടെന്ന് തന്നെ കൊടുത്ത ശേഷം അവൻ തിരിച്ച് ഓഫീസിലേക്ക് വന്നു.
ഓഫീസിൽ ഒന്ന് രണ്ട് ആളുകൾ ആ സമയം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി അവൻ്റെ റൂമിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ഒരു മാസിക എടുത്ത് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഏകദേശം അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് ഒരു പതിനൊന്നു മണിയോടെ ലിയ അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ജോലികൾ എല്ലാം തീർത്ത് അവൻ്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു.
“എന്താ ഇവിടെ തന്നെ ഇരുന്ന് കളഞ്ഞത്?” ലിയയുടെ ചോദ്യം കേട്ട ആര്യൻ മാസികയിൽ നിന്നും ശ്രദ്ധ മാറ്റി അവളെ നോക്കി.
“ഏയ്…ചേച്ചീടെ ജോലി കഴിയട്ടെ എന്ന് കരുതി…കഴിഞ്ഞോ?”
“ഹാ ഇതുവരെ ഉള്ളത് കഴിഞ്ഞു ഇനി എന്തെങ്കിലും വന്നാലേ ഉള്ളൂ.”
“എങ്കിൽ വാ അവിടെ പോയി ഇരിക്കാം…”
“മ്മ്…നീ അങ്ങോട്ട് പൊയ്ക്കോ ഞാൻ ഒന്ന് ടോയ്ലറ്റിൽ പോയിട്ട് വരാം.”
“മ്മ് ശരി ചേച്ചി.” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ കയ്യിലിരുന്ന മാസിക മേശപ്പുറത്ത് വച്ച ശേഷം കുപ്പിയിൽ നിന്നും രണ്ടു കവിള് വെള്ളം കുടിച്ചു.
ലിയ ടോയ്ലറ്റിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. ആര്യൻ അവൻ ഇരുന്നിരുന്ന കസേര എടുത്തുകൊണ്ട് മുന്നിലേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങിയതും ടോയ്‌ലറ്റിന് അകത്ത് നിന്നും “ശ്ശ്……” എന്നും പറഞ്ഞ് എന്തോ ചീറ്റുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. ലിയ മൂത്രം ഒഴിക്കുന്ന ശബ്ദം ആണതെന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായി.
ആര്യൻ അൽപ്പ സമയം അവിടെ തന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് അത് കേട്ടു. ലിയ ഇപ്പോൾ അകത്ത് കുന്തിച്ചിരുന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ സാരി പൊക്കി അരയ്ക്കു മുകളിൽ വച്ച് പെടുക്കുക ആണെന്ന ചിന്ത അവൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഒരു തരിപ്പ് കോരി ഇട്ടു. താൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹം തോന്നുന്ന അവളുടെ ഓമന പൂറിൽ നിന്നും മൂത്രം പുറത്തേക്ക് ഒഴുകുന്ന കാഴ്ച അവൻ വെറുതെ ഒന്ന് മനസ്സിൽ ചിത്രം വരച്ച് കണ്ടു.
പെട്ടെന്ന് അകത്ത് പൈപ്പ് തുറന്ന് വെള്ളം ഒഴുകുന്ന ശബ്ദം കേട്ട ആര്യൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് വന്നുകൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും കസേരയുമായി മുന്നിലേക്ക് പോയി ലിയയുടെ മേശയുടെ അരികിൽ ഇട്ട ശേഷം അവിടെ ഇരുന്നു.
പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഒരു കുറ്റബോധം ആര്യൻ്റെ മനസ്സിൽ തട്ടിയപോലെ ഒരു തോന്നൽ അവന് വന്നു. ലിയ ചേച്ചി ഇന്നലെ അവരുടെ കഥകൾ തന്നോട് പറഞ്ഞ് സങ്കടപ്പെട്ട കാഴ്ച ഓർത്ത് അവൻ അനങ്ങാതെ ഇരുന്നു. തൻ്റെ ഭർത്താവിനെ അത്രയും സ്നേഹിച്ച ഇപ്പോഴും അയാൾക്കും മകനും വേണ്ടി ജീവിക്കുന്ന ഒരു നല്ല സ്ത്രീ ആണ് ലിയ എന്ന ചിന്ത അവൻ്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും മറ്റു വിചാരങ്ങളെ മാറ്റി നിർത്തി. ഒരു പക്ഷേ ഇതേ സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ തൻ്റെ അമ്മയും കടന്നു പോയിരുന്നു എന്ന വസ്തുത ഓർത്തത് കൊണ്ടുമാവാം അവനെ അങ്ങനെ ചിന്തിപ്പിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. എല്ലാ സ്ത്രീകളെയും ഒരേപോലെ കാണരുത് എന്ന് അവൻ അവൻ്റെ മനസ്സിനെ തന്നെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിക്കാൻ നോക്കി. കുറച്ച് നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും അവൻ്റെ മനസ്സിനെ അത് വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു.
ടോയ്ലറ്റിൽ നിന്നും തിരിച്ച് വന്ന ലിയ കാണുന്നത് അനങ്ങാതെ ഒരു കസേരയിൽ പുറത്തേക്കും നോക്കി വിഷമിച്ചിരിക്കുന്ന ആര്യനെ ആണ്. ലിയ അവൻ്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു. അപ്പോഴും ആര്യൻ പുറത്തേക്ക് തന്നെ കണ്ണുംനട്ട് അതേ ഇരിപ്പായിരുന്നു. ലിയ മെല്ലെ അവൻ്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് അവനെ വിളിച്ചു.
“ആര്യാ…എന്ത് പറ്റി?”
“ഏയ്…ഒന്നുമില്ല ചേച്ചി.” ആര്യൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“കള്ളം പറയണ്ടാ…പിന്നെ എന്തിനാ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്?”
“ഏയ്…സങ്കടമോ…ചേച്ചിക്ക് തോന്നിയതാവും…”
“എന്നിട്ടാണോ നിൻ്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ഇരിക്കുന്നത്…”
ആര്യൻ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ മെല്ലെ ഒന്ന് തടവിയതും രണ്ട് തുള്ളി കണ്ണുനീർ അവൻ്റെ മടിയിലേക്ക് വീണു.
“അത് ചേച്ചീ…പെട്ടെന്ന് അമ്മയെ ഒന്ന് ഓർത്ത് പോയി അതാ…”
“അതിനെന്തിനാ വിഷമിക്കുന്നത്?”
“അങ്ങനെ മാറി നിന്നിട്ടില്ലല്ലോ ഞാൻ പെട്ടെന്ന് എന്തൊക്കെയോ ഓർത്തപ്പോൾ…”
“പോട്ടെ സാരമില്ല…നിനക്ക് ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ തോന്നുമ്പോൾ പോയി കാണാൻ എങ്കിലും പറ്റുമല്ലോ അമ്മയേ…”
ലിയയുടെ ആ വാക്കുകളിൽ അവളുടെ ഉള്ളിലുള്ള വിഷമവും നിരാശയും കലർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആര്യൻ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചിട്ട് മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിടർത്താൻ ശ്രമിച്ചു.
“അത് വിട് ചേച്ചി…ഞാൻ ഇന്നും ചേച്ചീടെ മൂഡ് ശോകം ആക്കുന്നില്ല…നമുക്ക് വേറെ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാം.”
“ഹാ അതാ നമ്മൾക്ക് രണ്ടുപേർക്കും നല്ലത്…”
അവർ ഇരുവരും ആ വിഷയം മാറ്റി വേറെ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. തമാശകളും വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞ് അവർ സമയം തള്ളി നീക്കി. ഒരു മണി ആകാറായപ്പോൾ ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഊണ് കഴിക്കാനായി പുറപ്പെട്ടു.
കടയിൽ ചെന്ന് ഊണ് കഴിച്ച ശേഷം ആര്യൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ നിന്നും ചന്ദ്രികയോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. തിരികെ ഓഫീസിലേക്ക് പോയ ആര്യൻ വീണ്ടും ലിയയോടൊപ്പം സമയം ചിലവഴിച്ചു. അന്നും മറ്റു പണികൾ ഒന്നും വേറെ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും പരസ്പരം കുറേക്കൂടി മനസ്സിലാക്കാനും അറിയാനും എല്ലാം ആ സമയങ്ങൾ ഉപകരിച്ചു. ഒടുവിൽ പോകേണ്ട നേരം ആയപ്പോൾ അവർ ഓഫീസ് പൂട്ടി ഇറങ്ങി.
ലിയ ആര്യൻ്റെ ഒപ്പം സൈക്കിളിൽ തന്നെ കയറി. ആര്യൻ്റെ വീട് എത്തിയിട്ടും അവൻ സൈക്കിൾ നിർത്താതെ പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ലിയ അവൻ്റെ പുറത്ത് ഒന്ന് തട്ടി.
“ടാ ഇവിടെ ഇറക്കിയാൽ മതി ഞാൻ പൊയ്ക്കോളാം.”
“സാരമില്ല ഞാൻ വിടാം…”
“വേണ്ടടാ പറയുന്നത് കേൾക്ക് വെറുതെ അവിടെ വരെ വരണമെന്നില്ല എന്നെ കൊണ്ടാക്കാൻ…”
“എങ്കിൽ വെറുതെ അല്ലാ എനിക്കൊരു ചായ കൂടി കുടിക്കണം അപ്പളോ…”
“അത് നീ എന്നെ കൊണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി പറയുന്നതല്ലേ…”
“ഞാൻ കൊണ്ടാക്കിയാൽ ചേച്ചിക്ക് എന്താ പ്രശ്നം…രാവിലെ നടക്കാൻ വയ്യാ എന്ന് പറഞ്ഞ ആളല്ലേ…”
“പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടല്ലാ…നീ എന്തിനാ വെറുതെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത്…”
“എനിക്കൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ലാ…ചേച്ചി അവിടെ മിണ്ടാതിരുന്നാൽ മതി എന്തായാലും എത്താറായി…”
“നിൻ്റെ കാര്യം…”
രാവിലെ വെറുതെ അവനോട് നടക്കാൻ വയ്യാ എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു കൊച്ചു കാര്യം പോലും അവൻ ഓർത്തിരുന്നതും തന്നെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് കൊണ്ട് വിടാൻ കാണിച്ച അവൻ്റെ മനസ്സും എല്ലാം ഓർത്തപ്പോൾ ലിയക്ക് കുറേ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം തന്നോട് ഒരാൾ കരുതലും സ്നേഹവും കാണിക്കുന്നത് പോലൊരു തോന്നൽ വന്നു തുടങ്ങി.
വെറും രണ്ട് ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ ആര്യൻ ഇപ്പോൾ തനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട ചുരുക്കം ആൾക്കാരിൽ ഒരാൾ ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു എന്ന് ലിയ മനസ്സിലാക്കി. ഇനിയും ദിവസങ്ങൾ കഴിയുംതോറും അതിൻ്റെ ആഴം കൂടുകയെ ഉള്ളൂ എന്നും അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ആരോ പറയുന്നതുപോലെ ഒരു തോന്നൽ അവൾക്കുണ്ടായി.
ആര്യൻ കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയുടെ പുറകിൽ എത്തിയതിനു ശേഷം സൈക്കിൾ നിർത്തി. ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിന് അടുത്ത് എത്തിയിട്ടും ലിയ സൈക്കിളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട ആര്യൻ അവളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.
“ഇവിടെ വരെ ഞാൻ കൊണ്ട് വിട്ടതുകൊണ്ട് ഇന്ന് ഇറങ്ങുന്നില്ലേ ഇതിൽ നിന്നും?”
ആര്യൻ്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴാണ് ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിന് അടുത്ത് എത്തിയെന്ന കാര്യം ലിയ അറിഞ്ഞത്. അവൾ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർന്ന് സൈക്കിളിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“ഞാൻ എന്തോ ആലോചിച്ച് ഇരുന്ന് പോയി.”
“ആണോ ഞാൻ കരുതി ഉറങ്ങുവാരുന്നെന്ന്.” ആര്യൻ നടന്നുകൊണ്ട് കളിയായി പറഞ്ഞു.
“പോടാ കളിക്കാതെ…”
“വാ ഒരു ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം…”
“എനിക്ക് വേണ്ട ബസ്സ് ഇപ്പൊ വരും.”
“ബസ്സ് വരുന്നത് നാലരയ്ക്ക് അല്ലേ…സമയം നാലേകാൽ ആയതേയുള്ളൂ…” ആര്യൻ കുട്ടൻ്റെ കടയുടെ മുന്നിൽ സൈക്കിൾ വച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു.
“കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ വന്നാലോ…”
“ചുമ്മാ ഓരോ അടവ് എടുക്കുവാണേ…വന്നേ ഇങ്ങോട്ട്…” എന്ന് പറഞ്ഞ് ആര്യൻ ലിയയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചു.
പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആര്യൻ തൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചത് കണ്ട് ലിയ ഒന്ന് ഞെട്ടി. അവൾ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി. ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലും ചായക്കടയിലും എല്ലാം ആൾക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ചിലരൊക്കെ അവരെ നോക്കുന്നുമുണ്ട്.
ലിയ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി “എന്താ നീ കാണിക്കുന്നെ?” എന്ന ഭാവത്തിൽ ചെറിയ ഒരു ചമ്മലോടെ അവനെ നോക്കി.
താൻ കാണിച്ച മണ്ടത്തരം മനസ്സിലാക്കിയ ആര്യൻ്റെ കാതുകളിൽ കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയിലെ റേഡിയോയിൽ നിന്നും “നീറുമെൻ പ്രാണനിൽ നീ ആശതൻ തേനൊഴുക്കീ…പുളക മുകുളമേന്തി രാഗ വൃന്ദാവനം…” എന്ന വരികൾ കൂടി ആയപ്പോൾ “ആഹാ ഈ അവസരത്തിൽ കേൾക്കാൻ പറ്റിയ പാട്ടും കറക്റ്റ് വരികളും” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ ആ റേഡിയോയെ ശപിച്ചു.
ആര്യൻ ലിയയുടെ കൈയിൽ നിന്നും പിടി വിട്ടു. അവൻ്റെ മുഖത്തും കാണിച്ച മണ്ടത്തരം ഓർത്ത് ചെറിയൊരു ഭയവും ചമ്മലും പ്രതിധ്വനിച്ച് നിന്നത് ലിയ മനസ്സിലാക്കി. ഇനി താൻ അവൻ്റെയൊപ്പം ചായ കുടിക്കാൻ പോയില്ലെങ്കിൽ അത് അവന് മോശം ആകുമോ എന്ന് പേടിച്ച് ലിയ ചായ കുടിക്കാം എന്ന് സമ്മതിച്ചു.
“പുറത്ത് തന്നെ നിന്ന് കുടിച്ചാൽ മതി കേട്ടോ അകത്തേക്ക് കയറേണ്ടാ…ബസ്സ് വന്നാലോ…”
“മ്മ് ശരി ചേച്ചി.”
“കുട്ടച്ചാ രണ്ട് ചായ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ അകത്തേക്ക് കയറി ചില്ലുകൂടിൽ നിന്നും രണ്ട് പഴംപൊരി എടുത്തുകൊണ്ട് വന്ന് ഒരെണ്ണം ലിയക്ക് കൊടുത്തു.
“ഇതൊന്നും വേണ്ടായിരുന്നെടാ…”
“കഴിക്ക് ഒരു മണിക്കൂർ ബസ്സിൽ ഇരിക്കാൻ ഉള്ളതല്ലേ…”
കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ ലിയ അവൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും പഴംപൊരി വാങ്ങി കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർ അത് കഴിച്ച് തീരാറായപ്പോഴേക്കും കുട്ടൻ ചായയും ആയി വന്നു. ആര്യൻ പഴംപൊരിയുടെ അവസാന ഭാഗവും മുഴുവനായി വായിലേക്ക് ഇട്ട് ചവച്ചുകൊണ്ട് കുട്ടച്ചൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും ചായ വാങ്ങി ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ലിയക്ക് കൊടുത്തു.
പഴംപൊരി എല്ലാം കൂടെ വായിൽ ഇട്ടു ചവച്ച് ഇറക്കാൻ പാട് പെടുന്ന ആര്യനെ കണ്ട് ലിയക്ക് ചിരി വന്നു.
“ഇതാരാ ഹനുമാനോ…ഹഹഹ…”
“ഇളിഗ്ലോന്ത് നിഗ്ലാതെ ഗുളിച്ചെ…”
“എന്തോന്ന് എന്തോന്ന്…ഹഹഹ…”
ആര്യൻ സാവധാനം വായിലുള്ളത് മുഴുവൻ ചവച്ച് ഇറക്കിയ ശേഷം വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ഇളിച്ചോണ്ട് നിക്കാതെ കുടിക്കാൻ…ബസ്സ് ഇപ്പൊ വരും…”
“ആണോ…ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എനിക്ക് ചായ വേണമെന്ന്…ഹും…”
“പാവം ബസ്സിലെ ഇടിയൊക്കെ കൊണ്ട് ക്ഷീണിച്ച് വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ താമസിക്കത്തില്ലേ ഒരു ചായ മേടിച്ച് കൊടുത്തേക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോൾ…”
“ശരിക്കും…എങ്കിൽ ഞാൻ കുടിക്കാം…”
“ആ അങ്ങനെ മര്യാദക്ക് വഴിക്ക് വാ…”
“പോടാ…” ലിയ കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വായനക്കി.
“ആരെങ്കിലും കണ്ടിരുന്നോ ചേച്ചീ ഞാൻ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചത്?” ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനിടയിൽ ആര്യൻ ലിയക്ക് മാത്രം കേൾക്കാവുന്ന രീതിയിൽ ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ കാണാതെ…ആ കടയ്ക്കകത്ത് ഇരിക്കുന്ന ഒന്നുരണ്ട് പേരും ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിക്കുന്നവരും ആരൊക്കെയോ നോക്കുന്നത് കണ്ടു…ഞാൻ അങ്ങ് ഉരുകിപ്പോയി…”
“അപ്പോ ഞാനോ…”
“ആഹാ ആണോ…അന്നേരം ആലോചിക്കണമായിരുന്നു…”
“ഞാൻ പെട്ടെന്നുള്ള ആ ഒരു ഇതിൽ…”
“നാടോടിക്കാറ്റിലെ മോഹൻലാൽ ആണെന്നാ വിചാരം…?”
“അതിന് കറക്റ്റ് സമയത്ത് തന്നെ ആ പാട്ട് വന്നതിന് ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ?”
“നീ ഒന്നും ചെയ്യണ്ടടാ ഞാനായിരുന്നു നിൻ്റെ കൂടെ നിന്ന് ശോഭന കളിക്കേണ്ടത്…പൊക്കോണം…”
“സോറി ചേച്ചീ…ഇനി അങ്ങനെ പറ്റാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കാം ഞാൻ.”
“ശ്രദ്ധിക്കാം എന്നോ…?”
“അല്ലാ…ഇനി അങ്ങനെ പറ്റില്ല സത്യം…”
“മ്മ്…ശരി ശരി…”
“ചെറിയൊരു ശോഭന കളിച്ചോ എന്നൊരു സംശയം…ഇങ്ങനെ ചരിഞ്ഞ് നിൽക്കുമ്പോൾ ശോഭനേടെ ഒരു കട്ട് ഉണ്ടോ?” ആര്യൻ അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ എന്ന പോലെ പതിയെ പറഞ്ഞു.
“ടാ…ടാ…കുറച്ച് അടുത്തപ്പോഴേക്കും നീ എന്നെ കളിയാക്കാൻ തുടങ്ങിയോ?”
“എന്തോ…ആരോടേലും അടുത്താൽ അവരെ കളിയാക്കുന്നത് എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു കാര്യം ആയിപ്പോയി മാറ്റാൻ പറ്റുന്നില്ല…”
“മ്മ്…അത് ആരുടെയെങ്കിലും കൈയിൽ നിന്ന് രണ്ടെണ്ണം കിട്ടുമ്പോ മാറിക്കോളും.”
“കരിനാക്ക് വളച്ചൊന്നും പറയല്ലേ…”
“കരിനാക്ക് നിൻ്റെ…പോടാ…”
“ചായ കുടിക്ക് വേഗം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ അവൻ കുടിച്ച ഗ്ലാസ്സ് കൊണ്ടുപോയി കടയിലേക്ക് വച്ചു. ആര്യൻ കുട്ടൻ്റെ കൈയിൽ പൈസ കൊടുത്ത് ലിയയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്നപ്പോഴേക്കും ബസ്സിൻ്റെ ഹോൺ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. നോക്കുമ്പോൾ ബസ്സ് കുറച്ച് ദൂരെ നിന്നും വരുന്നത് അവർ കണ്ടു.
“ഉയ്യോ ദാ ബസ്സ് വന്നു നീ ഇത് പിടിച്ചേ ഞാൻ പോട്ടെ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ ചായ ഗ്ലാസ്സ് ആര്യൻ്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു.
“പകുതി പോലും കുടിച്ചില്ല ഇത് കുടിച്ചിട്ട് പോ ചേച്ചി…”
“മതിയെടാ പോവാ…നാളെ കാണാം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ ധൃതിയിൽ റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്തു.
ബസ്സ് വന്ന് സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തിയതും ലിയ കയറി സൈഡ് സീറ്റുറപ്പിച്ചു. അവൾ നോക്കുമ്പോൾ ആര്യൻ താൻ കുടിച്ച ഗ്ലാസ്സിൽ നിന്നും ബാക്കി ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. താൻ കുടിച്ചതിൻ്റെ ബാക്കി ആയിരുന്നിട്ട് കൂടി അത് കളയാതെ കുടിച്ച ആര്യനെ കണ്ട് അവൾക്ക് വീണ്ടും ഒരു പ്രത്യേക സന്തോഷം തോന്നി. ഇത്ര ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പോലും താൻ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ സന്തോഷിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല. ഒരുപക്ഷേ തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ കുറേക്കാലമായി താൻ സന്തോഷം എന്താണെന്ന് പോലും അറിയാത്തതുകൊണ്ട് ആയിരിക്കാം എന്നവൾ ഊഹിച്ചു.
മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ നല്ലൊരു ചായ കൂടി ആസ്വദിച്ച് കുടിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആര്യൻ ലിയയെ നോക്കി കൈ വീശി കാണിച്ചു. ലിയ അവനെയും കൈ വീശി കാണിച്ചുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു. ബസ്സ് മെല്ലെ മുന്നോട്ട് എടുത്തു. അന്നാദ്യമായി മന്ദാരക്കടവിൽ നിന്നും ബസ്സ് എടുക്കുമ്പോൾ ലിയയുടെ മനസ്സിൽ വളരെ ചെറിയ തോതിൽ ഒരു നിരാശ പടർന്നു. പക്ഷേ അത് വളരെ ചെറുതാണെങ്കിൽ പോലും അതിന് കാരണക്കാരനായ ആര്യൻ എന്ന വ്യക്തി വെറും രണ്ടു ദിവസങ്ങൾ കൊണ്ട് തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ നേടിയെടുത്ത സ്ഥാനം എത്രത്തോളം ആണ് എന്ന് അവൾ ചിന്തിച്ചു. അതിനും മാത്രം എന്താണ് അവൻ ചെയ്തത് എന്ന് ലിയ അവളോട് തന്നെ ചോദിക്കുമ്പോൾ അതിന് അവൾക്കുത്തരമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ബസ്സ് പോയി കഴിഞ്ഞ് ആര്യൻ ആ ഗ്ലാസ്സ് കൂടി അകത്തേക്ക് വച്ചിട്ട് കുട്ടച്ചനോട് ചന്ദ്രികയെ തിരക്കി. “തിരക്കല്ലേ പണിയിലാ” എന്ന് കുട്ടച്ചൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ “എങ്കിൽ ഞാൻ പിറകിലൂടെ പോയി ഒന്ന് കണ്ട് യാത്ര പറഞ്ഞിട്ട് അങ്ങ് പോയേക്കാം” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ പുറത്തിറങ്ങി സൈക്കിൾ എടുത്തുകൊണ്ട് കടയുടെ പിന്നിലേക്ക് പോയി.
സൈക്കിൾ അവിടെ വച്ചിട്ട് ആര്യൻ അടുക്കള വാതിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അകത്ത് ചന്ദ്രിക ചേച്ചി നല്ല പണിയിലാണെന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായി.
വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന ആര്യനെ കണ്ട ചന്ദ്രിക “ആഹാ നീയോ വാ കേറി വാ..” എന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു.
“ഓ ഇല്ല ചേച്ചി പോവാ…ചേച്ചിയെ കണ്ടില്ല പുറത്തോട്ട് അതുകൊണ്ട് വന്നതാ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.
“അപ്പോ ചേച്ചിയോട് സ്നേഹം ഒക്കെ ഉണ്ട്…”
“പിന്നില്ലാതെ കാമം മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്ന് വിചാരിച്ചോ…” എന്ന് മെല്ലെ ചന്ദ്രികയുടെ അരികിൽ ചെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ ചുറ്റിനും ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവളുടെ വലതു ചന്തിപ്പാളിയിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു.
“അത് മാത്രമേ ഉള്ളൂ എങ്കിലും എനിക്ക് സന്തോഷമേ ഉള്ളൂ…” എന്ന് ചന്ദ്രികയും പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ മറുപടി നൽകി.
“എങ്കിൽ ഇന്ന് രാത്രി വരട്ടെ?”
“വേണ്ട എപ്പോഴും ആയാൽ നിനക്ക് എന്നെ പെട്ടെന്ന് മടുക്കും…അതുകൊണ്ട് നിനക്ക് അത്രയ്ക്ക് തോന്നുമ്പോൾ മാത്രം എൻ്റെയടുത്ത് വന്നാൽ മതി.”
“വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട…”
“പിണങ്ങിയോ…”
“ഏയ് ഇല്ല…അത്രയ്ക്ക് തോന്നുമ്പോൾ മതി എനിക്കും…എങ്കിലേ ഇന്നലത്തേതിലും മുകളിൽ നിൽക്കൂ അടുത്തത്.”
“അതേ…കള്ളൻ…”
“ഞാൻ എങ്കിൽ ഇറങ്ങട്ടെ ചേച്ചി…കുളിക്കാൻ വരില്ലേ ഞാനും കാണും…”
“വൈകിട്ട് ഉണ്ടായിട്ട് എന്താ അവിടെ നിറയെ ആളുകൾ ആയിരിക്കും…”
“എങ്കിലും കാണാലോ…എന്തെങ്കിലും പറ്റുന്ന പോലെ ഒരു സീൻ പിടിച്ചോളാം ഞാൻ…”
“എങ്കിൽ കുറച്ച് താമസിച്ച് ഇറങ്ങിയാൽ മതി…അപ്പോഴേക്കും ആളുകൾ കുറയും…എൻ്റെ പണിയും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല…”
“എപ്പോ വരും ചേച്ചി?”
“ഒരു അഞ്ചര ആകുമ്പോൾ ഇറങ്ങാം…”
“മ്മ് ശരി…ഞാനും അന്നേരം ഇറങ്ങാം എങ്കിൽ…”
“ശാലിനിയോടും കൂടി നീ കാണുവാണെങ്കിൽ പറഞ്ഞേക്ക് ഞാൻ താമസിക്കും എന്നെ നോക്കി നിൽക്കേണ്ട എന്ന്…’
“മ്മ്…ശരി ചേച്ചി…എങ്കിൽ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ കുളത്തിൽ വച്ച് കാണാം.”
“ശരിയടാ…”
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് പോയി. പോകുന്ന വഴിയിൽ ശാലിനിയെ കൂടി കണ്ടേക്കാം എന്ന് അവൻ തീരുമാനിച്ചു. “ഇന്ന് കാലത്ത് കുളിക്കാൻ പോകുമ്പോൾ വിളിക്കാം എന്നൊക്കെ ഇന്നലെ വീമ്പ് പറഞ്ഞിട്ട് പോയതാ ഞാൻ…ഒരു സോറി പറഞ്ഞേക്കാം.” ആര്യൻ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു.
സൈക്കിൾ ശാലിനിയുടെ വീടിൻ്റെ മുറ്റത്തേക്ക് കയറ്റി അതിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് തന്നെ ആര്യൻ സൈക്കിളിൻ്റെ ബെൽ അടിച്ചു. അകത്ത് നിന്നും അമ്മൂട്ടി ഓടി വന്നു.
“ആഹാ ഇതാരാ…എവിടെ ആയിരുന്നു ഇന്നലെ?”
“ഞാൻ ഈടെ തന്നെ ഇണ്ടായിരുന്നു…ചേട്ടൻ ഏടെ ആയിർന്നു ഇന്നലെ…”
“അത് ശരി…ചേട്ടൻ ജോലിക്ക് പോയതല്ലേ…അമ്മൂട്ടിയും സ്കൂളിൽ പോയിരിക്കുക അല്ലായിരുന്നോ?”
“ഇതേ പോലെ വൈകിത്ത് വന്നാ അമ്മൂനെ കാണാലോ…”
“ആണോ…എന്നാ എൻ്റെ അമ്മൂട്ടിയെ കാണാൻ ഞാൻ ഇനി എന്നും വൈകിട്ട് വരാട്ടോ…”
“ആം…”
“അമ്മയും അമ്മൂമ്മയും ഒക്കെ എന്ത്യേ അമ്മൂട്ടി?”
“അമ്മ അടുക്കളയിലാ…അമ്മൂമ്മ കിദക്കുവാ…”
“ആഹാ…അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിക്കാമോ?”
“ഹാം…”
“എങ്കിൽ ഓടിച്ചെല്ല്…”
അമ്മു അകത്തേക്ക് ഓടി അൽപ്പ സമയത്തിന് ശേഷം അതുപോലെ തന്നെ തിരികെ വന്നു.
“അമ്മ ഇപ്പൊ വരും…നാൻ ടിവി കാണാൻ പോവാ താറ്റാ…”
“ഹാ പോയി കണ്ടോ ടാറ്റാ…”
അമ്മു പോയതും ഉടനെ തന്നെ ശാലിനി അകത്ത് നിന്ന് നടന്നു വരുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടൂ.
“ഓ…ആ ടിവിയുടെ സൗണ്ട് ഒന്ന് കുറച്ച് വെച്ചേ എൻ്റെ അമ്മൂ…ചേവിതല കേൾക്കണ്ടാ…ആരെങ്കിലും വന്ന് വിളിച്ചാൽ പോലും അറിയില്ലാ…” നടന്നു വരുന്നതിനിടയിൽ ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്ന അമ്മൂനെ നോക്കി ശാലിനി ആക്രോശിച്ചു.
“ഹോ ശാലിനിയമ്മ ചൂടിൽ ആണല്ലോ…” ആര്യൻ പതിയെ അവനോട് തന്നെ പറഞ്ഞു.
“അല്ലാ ഇതാരാ…കത്ത് വെല്ലോം തരാൻ വന്നതാണോ…ആണെങ്കിൽ തന്നെ ഇന്നത്തെ ഡ്യൂട്ടി ടൈം കഴിഞ്ഞല്ലോ…പിന്നെന്താണാവോ ഈ വഴിയൊക്കെ?”
വന്നപാടെ ശാലിനിയുടെ പരിഹാസ വാക്കുകൾ കേട്ട ആര്യൻ എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ശാലിനിയെ നോക്കി ദയനീയ അവസ്ഥയിൽ നിന്നു.
“ഓഹ്…ചിലപ്പോ വെളുപ്പിനെ ആണെന്ന് കരുതി നീ എനിക്ക് കുളത്തിലേക്ക് കൂട്ട് പോകാൻ വന്നതാവും അല്ലേ…സമയം ആയിട്ടില്ലെടാ പോയിട്ട് മറ്റന്നാൾ വാ…”
“എൻ്റെ പോന്നു ചേച്ചി ഇങ്ങനെ എന്നെ വധിക്കാതെ ഞാനൊന്ന് പറയട്ടേ…”
“നീ ഒന്നും പറയണ്ടാ…വെളുപ്പിനെ വരാം ഒന്നിച്ച് പോകാം എന്നൊക്കെ ഇന്നലെ പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ ഇപ്പോ അന്വേഷിച്ച് വന്നേക്കുന്നു…ഹും…”
“ചേച്ചി എന്നെ എന്ത് വേണേലും പറഞ്ഞോ…അതിന് മുന്നേ ഞാൻ പറയുന്നതൊന്ന് കേൾക്ക്…”
“ഉറങ്ങിപ്പോയെന്നായിരിക്കും…”
“അതെങ്ങനെ മനസ്സിലായി…”
“നീ പോടാ…”
“അയ്യോ എൻ്റെ ചേച്ചീ അതേ…ഉറങ്ങിപ്പോയതാ സത്യമായിട്ടും…കുറേ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്…പറ്റിപ്പോയി ക്ഷമിക്ക്…”
“മ്മ്…ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു…എനിക്ക് കൂട്ട് വരാൻ സൗകര്യം ഇല്ലാത്തോണ്ട് നീ മനപ്പൂർവം കിടന്ന് ഉറങ്ങിയതാവും…”
“ശെൻ്റെ പൊന്നേ…ഞാൻ എങ്ങനെയാ വിശ്വസിപ്പിക്കണ്ടേ എന്ന് ചേച്ചി പറ…സത്യമാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്.”
“ഇങ്ങനെ കിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ നീ എന്താ ഇന്നലെ കക്കാൻ പോയോ അതിന്?”
ശാലിനിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് ആര്യന് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു. കക്കാൻ അല്ല കളിക്കാൻ ആണ് പോയതെന്ന് ശാലിനിയോട് പറയാൻ പറ്റാത്തത് തന്നെ കാരണം. അവൻ മുഖം കുനിച്ച് നിന്നു.
“എന്താ നിനക്ക് ഉത്തരമില്ലേ?”
“ഇന്നലെ ഈ നാട്ടിലെ മുഴുവൻ വീടുകളുടെയും അഡ്രസ്സ് അടങ്ങിയ ഒരു ബുക്ക് ഓഫീസിൽ നിന്നും കിട്ടിയിരുന്നു…അതിരുന്ന് ഓരോന്നും നോക്കി നോക്കി അങ്ങ് സമയം പോയി…അങ്ങനെ ഉറങ്ങിയപ്പോ ഒരു മണി കഴിഞ്ഞു…അതാ പറ്റിപ്പോയത്…വിശ്വസിക്ക്…”
പെട്ടെന്ന് വായിൽ തോന്നിയ ഒരു കള്ളം ആര്യൻ എടുത്തിട്ടു. അത് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ആ ബുക്ക് വല്ലോം ചേച്ചി കാണിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ താൻ കുടുങ്ങും എന്ന ബോധ്യം ആര്യന് വന്നത്.
എന്നാൽ ആര്യൻ ഭയപ്പെട്ട പോലെ അതിനെപ്പറ്റി ഒന്നും ശാലിനി ചോദിച്ചില്ല മാത്രവുമല്ല “മ്മ്…ശരി” എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ “ഇതിപ്പോ ലാഭായല്ലോ…” എന്ന് ആര്യൻ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു പോയി.
എന്നാൽ ശാലിനി അടുത്ത ശരം അവൻ്റെ നേരെ എയ്യാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുക ആയിരുന്നു എന്ന കാര്യം അവന് അറിയുക ഇല്ലായിരുന്നു.
“അതൊക്കെ പോട്ടെ നീ ഉറങ്ങിപ്പോയി സമ്മതിച്ചു…പക്ഷേ രാവിലെ ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചിട്ട് നീ എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്തതുപോലുമില്ല…അതിനെന്താ നിനക്ക് മറുപടി പറയാൻ ഉള്ളത്…”
“രാവിലെയോ?…എന്നെയോ?… എപ്പോ വിളിച്ചു?…”
“ഓ നീ കൂടുതൽ അഭിനയിക്കണ്ടാ…”
“എൻ്റെ ചേച്ചി രാവിലെ എപ്പോ വിളിച്ചെന്ന്?”
“രാവിലെ നീ ഇതിലേകൂടെ പോയപ്പോ…എന്നെ കണ്ടതും നീ റോക്കറ്റ് വിട്ട പോലെ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുപോലും നോക്കാതെ സൈക്കിളിൽ പോയ കാര്യമാ പറഞ്ഞത്.”
“ഇതൊക്കെ എപ്പോ…?”
“ഓ നീ എന്നെ കണ്ടതുമില്ലാ ഞാൻ വിളിച്ചത് കേട്ടതുമില്ലാ എന്നായിരിക്കും പറയാൻ വരുന്നത്.”
“ചേച്ചി തന്നെ ഇങ്ങനെ ഞാൻ പറയാൻ പോണ ഉത്തരം പറയല്ലേ…അത് തന്നെയാണ് സത്യം…വിശ്വസിക്ക്…”
“മ്മ്…ഒരു മാറ്റോമില്ല…”
“സത്യം അതല്ലേ പിന്നെ എങ്ങനെ മാറ്റും ഞാൻ…ചേച്ചി കേൾക്ക്…ഞാൻ ഇന്ന് എഴുന്നേറ്റത് എട്ട് മണിക്ക്…ഇന്നലെ ലിയ ചേച്ചി ഓഫീസിൻ്റെ താക്കോൽ എന്നെ ഏൽപ്പിച്ചത് കൊണ്ട് പുള്ളിക്കാരി വരുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ…”
“ലിയ മാഡം ഒക്കെ മാറി ലിയ ചേച്ചി ആയോ ഒറ്റ ദിവസംകൊണ്ട് തന്നെ?”
“ഹോ…അതാണോ ഇപ്പോ ഇവിടുത്തെ പ്രശ്നം…പറയുന്നത് കേൾക്ക്…അപ്പോ പുള്ളിക്കാരി രാവിലെ എത്തുന്നതിനു മുൻപേ തന്നെ എനിക്ക് ഓഫീസിൽ എത്തണം…ഞാൻ റെഡി ആയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സമയം എട്ടര…പിന്നെ രാവിലെ ആഹാരം ഉണ്ടാക്കി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോകാൻ എനിക്ക് എവിടുന്നാ സമയം…അതുകൊണ്ട് ഞാൻ വെകിളി പിടിച്ച പോലെ പറക്കുവായിരുന്നു കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയിലോട്ട്…ആ പോക്കിലായിരിക്കണം ചേച്ചി എന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവുക…ഞാൻ ചേച്ചിയെ കണ്ടിട്ടില്ല എന്നുള്ളത് സത്യം…ചേച്ചി വിളിച്ചത് കേട്ടിട്ടില്ല എന്നുള്ളതും സത്യം…സംശയം ഉണ്ടേൽ ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയോട് ചോദിച്ചു നോക്കിക്കോ…രാവിലത്തെ എൻ്റെ വെപ്രാളം ചേച്ചിയും കണ്ടതാ.”
“എനിക്കാരോടും ചോദിക്കുവേം വേണ്ട അറിയുകയും വേണ്ടാ…ഹൊ എന്നാലും നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് നീ കണ്ടുപിടിച്ച കള്ളം കൊള്ളാം…സമ്മതിക്കണം നിന്നെ…”
“എന്നെ അങ്ങ് കൊല്ല്…ഞാൻ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ സത്യമാ ചേച്ചി ഇതാ സംഭവിച്ചത്…ഇനിയും വിശ്വാസം ആയില്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ അമ്മയെ പിടിച്ച് ഞാൻ സത്യം ചെയ്യാം…ഞാൻ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ എൻ്റെ അമ്മയാണേ”
“വേണ്ടാ…വേണ്ടാ നീ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു…എനിക്ക് തോന്നിയതാവും ചിലപ്പോ…ഞാൻ ഗേറ്റ് അടക്കുമ്പോളാ നീ പോകുന്നത് കണ്ടത് നീ എന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല ശരിയാ…”
ആര്യൻ അമ്മയെ പിടിച്ച് സത്യം ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ശാലിനിക്ക് അവൻ പറയുന്നത് സത്യം ആയിരിക്കുമെന്ന് ഏകദേശം ഉറപ്പായി…കാരണം അവന് അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹം എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്കും നന്നായി അറിയാം.
“ഹാ ചേച്ചി ഞാൻ കണ്ടില്ലാ…കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ രാവിലത്തെ ആ ഓട്ടത്തിൽ ഞാൻ നിർത്തിയില്ലെങ്കിലും അറ്റ്‌ലീസ്റ്റ് സമയമില്ല വൈകിട്ട് സംസാരിക്കാം എന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടേ പോകുവുള്ളായിരുന്നു…സത്യം…”
“മ്മ്…ശരി…എനിക്കെന്തോ നീ പെട്ടെന്ന് എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോയി എന്നൊരു തോന്നൽ വന്നപ്പോ ചെറിയ സങ്കടം വന്നു അതാ ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്…സോറി നീ ഒന്നും മനസ്സിൽ വെക്കണ്ടാ…”
“ഓ പിന്നേ ഞാൻ മനസ്സിൽ വെക്കാൻ പോകുവാ…ഒന്ന് പോയെ ചേച്ചി…പിന്നെ ഞാൻ ഒന്ന് വിളി കേൾക്കാതെ പോയപ്പോളേക്കും ചേച്ചിക്ക് സങ്കടം ആയത് എന്നേ അത്രയ്ക്ക് കാര്യം ആയതുകൊണ്ടല്ലേ…എനിക്ക് അതൊക്കെ സന്തോഷം തരുന്ന കാര്യം അല്ലേ…”
“അത്രയ്ക്കങ്ങ് സന്തോഷിക്കണ്ടാ സങ്കടം ഒക്കെ എനിക്ക് രണ്ട് മിനിറ്റ് കൊണ്ട് പോയായിരുന്നു…”
“ഹാ പിന്നെയും പഴയ ശാലിനി ആയല്ലോ…”
“ഹാ ശാലിനി ഇങ്ങനെയാ നീ വേണമെങ്കിൽ കൂട്ട് കൂടിയാ മതി…”
“ഇങ്ങനെ മതി…ഈ ശാലിനിയെ ആണ് എനിക്കും ഇഷ്ട്ടം…ഇവിടെ ഞാൻ ആരെയെങ്കിലും കളിയാക്കുമ്പോൾ തിരിച്ച് അതേ നാണയത്തിൽ തന്നെ എനിക്ക് കിട്ടുന്നത് ചേച്ചിയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് മാത്രമാ…അതിന് എനിക്കൊരു പരാതിയും ഇല്ലാ…”
“പരാതി ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ ഞാൻ അങ്ങ് നിർത്താൻ പോവാ ഒന്ന് പോയേടാ ചെക്കാ…”
“ഹോ ദേ വീണ്ടും…”
“അത് വിട്…നീ എന്താ ഈ യൂണിഫോമിൽ തന്നെ…എവിടെയായിരുന്നു?”
“ഞാൻ ലിയ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പ് വരെ കൊണ്ടുപോയി വിട്ടു, കുട്ടച്ചൻ്റെ കടയിൽ നിന്നും ഒരു ചായ കുടിച്ചു, അത് കഴിഞ്ഞ് ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയോട് കുറച്ച് നേരം സംസാരിച്ചു, എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വരുന്ന വഴിയാ…”
“ആഹാ…ആ പുള്ളിക്കാരി ഇതുവരെ ആരോടും മിണ്ടുന്നത് പോലും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല ഓഫീസിൽ ആരേലും വരുമ്പോഴല്ലാതെ…അവരേയും നീ ചാക്കിലാക്കിയോ…”
“ഓ…അതൊരു പാവം ആണ്…ഞാൻ ചേച്ചിയെ ചാക്കിലാക്കാൻ എന്തേലും കാണിച്ചിട്ടാണോ ചേച്ചി എൻ്റെ ചാക്കിൽ ആയത്…”
“എന്തോ എങ്ങനേ…?”
“ഹെഹേ…അല്ലാ…ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് ഞാൻ ആരേയും ചാക്കിലാക്കാൻ പ്രത്യേകം ഹോമം ഒന്നും നടത്തുന്നില്ല…അല്ലപിന്നേ.”
“അതാ ഞാൻ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത് ആളുകൾ നിന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാൻ എന്തോ ഒരു പ്രത്യേക കഴിവ് നിനക്കുള്ളത് പോലെ…”
“ഇഷ്ടപ്പെടാൻ മാത്രം അല്ലാ വേണ്ടി വന്നാൽ നല്ലപോലെ വെറുപ്പിക്കാനും എനിക്ക് അറിയാം കേട്ടോ…ബീ കെയർഫുൾ.”
“ഓ പിന്നേ ഒരു വീരപ്പൻ വന്നിരിക്കുന്നു…പോടാ ചെക്കാ ചിരിപ്പിക്കാതെ.”
“ശ്ശേടാ…ഹാ അതൊക്കെ പോട്ടെ. ചന്ദ്രിക ചേച്ചി ഇന്ന് താമസിക്കും കുളത്തിലേക്ക് വരാൻ ചേച്ചിയോട് നോക്കി നിൽക്കണ്ട എന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.”
“ഞാൻ ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുവാരുന്നു അപ്പോഴാ നീ വന്നത്.”
“ആഹാ…എനിക്കും പോണം ചെന്ന് വേഷം ഒക്കെ ഒന്ന് മാറട്ടേ…”
“എങ്കിൽ ഇനി നീ ഇറങ്ങുമ്പോൾ വാ എന്തായാലും താമസിച്ചു ഒന്നിച്ച് പോകാം.”
“ഹാ എന്നാൽ അങ്ങനെ ആവട്ടെ…ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം…”
“പോയിട്ട് ഇന്ന് തന്നെ വരുമോ…അതോ രാവിലത്തെ പോലെ ആകുമോ…”
“വരാം വരാം…ഹഹ…”
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നുമിറങ്ങി അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. യൂണിഫോം എല്ലാം ഊരിയ ശേഷം അത് കൊണ്ടുപോയി അലക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു ബക്കറ്റിൽ എടുത്ത് വച്ചു.
ഏകദേശം അഞ്ചര ആകാറായപ്പോഴേക്കും ആര്യൻ വീട് പൂട്ടി മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. പതിവ് പോലെ മോളി ചേട്ടത്തി അപ്പുറത്ത് ചെടികൾക്ക് വെള്ളം ഒഴിച്ചുകോണ്ട് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ആര്യൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
“ആഹാ ആര്യനോ…ഇതെങ്ങോട്ടാ കുളത്തിലേക്കാണോ.”
“അതേ ചേട്ടത്തി…രാവിലെ പോകാൻ പറ്റിയില്ല അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോ ഇറങ്ങി.”
“അത് ശരി…ഇന്ന് വീടുകൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഒന്നും എൻ്റെ സഹായം വേണ്ടായിരുന്നോ?”
“ഹഹ…ചേട്ടത്തി ഇന്നലെ തന്നെ ഈ നാട്ടിലെ സകല വീടുകളും മുക്കും മൂലയും വരെ പറഞ്ഞു തന്നതല്ലേ അതുകൊണ്ട് ഇനി ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വരുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല…”
“ഹഹഹ…ഏതായാലും ആര്യനെ ഇപ്പോ കണ്ടത് നന്നായി ഒരു സഹായം വേണമായിരുന്നു.”
“എന്താ ചേട്ടത്തി?”
“വാ പറയാം…” ആര്യൻ അവരുടെ പുറകെ നടന്നു.
“ദാ ആ പൂക്കൂടകൾ ഒന്ന് എടുത്ത് തരാമോ ആര്യാ…അതിലെ പൂ എല്ലാം വാടി…അത് മാറ്റിയിട്ട് വേറെ വെയ്ക്കാം…” വീടിന് മുൻവശത്ത് ഹുക്കുകളിൽ തൂക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്ന പൂക്കൂടകൾ നോക്കി മോളി പറഞ്ഞു.
“ആഹാ ഇതാരുന്നോ വലിയ സഹായം…ഞാൻ എടുത്ത് തരാം ചേട്ടത്തി…ഒരു സ്റ്റൂൾ കിട്ടുമോ?”
“ഇപ്പൊ കൊണ്ടുവരാം ആര്യാ…”
മോളി അകത്തേക്ക് പോയി ഒരു സ്റ്റൂളുമായി തിരികെ വന്നു.
“ആര്യൻ അതൊന്ന് എടുത്തേക്ക് ഞാൻ പോയി മാറ്റി ഇടാൻ ഉള്ള പൂക്കൾ എടുത്തുകൊണ്ട് വരാം.”
“ശരി ചേട്ടത്തി…”
ആര്യൻ സ്റ്റൂളിലേക്ക് അവിടെ തൂക്കി ഇട്ടിരുന്ന നാല് പൂക്കൂടകളും ഓരോന്നായി എടുത്ത ശേഷം അതിലെ പൂക്കൾ എടുത്ത് മാറ്റി തറയിലേക്ക് ഇട്ടു. അപ്പോഴേക്കും വീടിൻ്റെ സൈഡിൽ നിന്നും പുതിയ വള്ളിച്ചെടികളും പൂക്കളുമായി മോളി വന്നു. അവർ രണ്ടു പേരും കൂടി ഓരോ കൂടയിലേക്കും അത് നിറച്ചു. ശേഷം മോളി താഴെ കിടന്ന വാടിയ പൂക്കൾ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് വാരാൻ തുടങ്ങി.
ആര്യന് പുറം തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് വാരുന്ന മോളിയുടെ വിരിഞ്ഞ ചന്തി ആര്യൻ്റെ കണ്ണുകൾക്ക് വിരുന്നായി. മോളി അത് കൊണ്ടുപോയി കളഞ്ഞിട്ട് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് പുറകിലേക്ക് പോയി. ആര്യൻ അപ്പോഴേക്കും ഒരു പൂക്കൂടയുമായി സ്റ്റൂളിൽ കയറി നിന്നുകൊണ്ട് അത് തൂക്കി ഇടാൻ തുടങ്ങി.
എടുത്തത് പോലെ അത്ര എളുപ്പം ആയിരുന്നില്ല ഹുക്കുകളിലേക്ക് അത് കറക്റ്റായി ഇടുക എന്നുള്ളത് കാരണം എടുക്കുമ്പോൾ കൂടയിൽ തന്നെ പിടിച്ച് ഒന്ന് പൊക്കുകയേ വേണ്ടിയിരുന്നുള്ളു എന്നാൽ ഇടാൻ വള്ളിയിൽ തന്നെ പിടിച്ച് ഹുക്കിലേക്ക് കയറ്റണം. അതിന് ആര്യൻ കുറച്ചുകൂടി എത്തിക്കുത്തി നിൽക്കേണ്ടിയിരുന്നു. ആര്യൻ സ്റ്റൂൾ മറിയുമോ എന്ന പേടിയുള്ളതിനാൽ മോളി വരുന്നതും കാത്ത് നിന്നു.
“ചേട്ടത്തി ഈ സ്റ്റൂളിൽ ഒന്ന് പിടിച്ചോളണേ…” മോളി വന്നപ്പോ അവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു.
“പിടിച്ചോളാം ആര്യാ…”
മോളി സ്റ്റൂളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് താഴെ നിന്നു. ആര്യൻ അവൻ്റെ രണ്ട് കൈകളും ഉയർത്തി എത്തി നിന്നുകൊണ്ട് പൂക്കൂട തൂക്കി ഇടാൻ ശ്രമിച്ചു.
കൈകൾ രണ്ടും മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തിയതിനാൽ ആര്യൻ്റെ ബനിയൻ മുകളിലേക്ക് ഉയർന്നു. മുകളിലേക്ക് നോക്കി നിന്ന മോളി ഇത് കണ്ടതും അവൻ്റെ അഴകൊത്ത ചെറുരോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ വയറും പൊക്കിളും എല്ലാം കണ്ട് മതിമറന്ന് നിന്നു. ഇടയ്ക്ക് താഴേക്ക് നോക്കിയ ആര്യൻ മോളി തൻ്റെ ശരീരത്തിൽ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ടു. അവനും അത് നന്നായി ആസ്വദിച്ചു. വളരെ പാടുപെട്ട് ആര്യൻ ആദ്യത്തെ കൂട ഇട്ടു.
താഴെ ഇറങ്ങി സ്റ്റൂൾ എടുത്തോണ്ട് അടുത്തത് ഇടാൻ ആയി അവൻ പോയി. വീണ്ടും താൻ ഇട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മോളി തൻ്റെ ശരീര സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കുന്നത് കണ്ട ആര്യന് അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ എന്തോ നുരഞ്ഞുപൊന്തുന്നതുപോലെ ഒരു അനുഭൂതി ഉണ്ടായി. താൻ പല സ്ത്രീകളുടെയും ശരീരസൗന്ദര്യം കണ്ട് വാ പൊളിച്ച് നിന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരു സ്ത്രീ തന്നെ ഇങ്ങനെ ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി നിൽക്കുന്നത് അവന് ആദ്യത്തെ അനുഭവം ആയിരുന്നു.
അതും ഇട്ടതിനു ശേഷം ആര്യൻ അടുത്തതിലും ഇടാൻ കയറി. വീണ്ടും മോളി അതേ നോട്ടം തന്നെ തുടർന്നു. ആര്യന് അവൻ്റെ കുണ്ണ ചെറുതായി ബലം വച്ചു വരുന്ന പോലെ ഒരു തോന്നൽ ഉണ്ടായി. താഴേക്ക് നോക്കിയ ആര്യൻ മോളിയും അതറിയുന്നുണ്ടോ എന്ന് അവിടേക്കുള്ള അവരുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ സംശയം തോന്നി. കുളിക്കാൻ ഇറങ്ങിയതിനാൽ അടിയിൽ ഷഡ്ഡി ഇട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അധിക നേരം ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ആര്യൻ മൂന്നാമത്തേത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഇട്ടുകൊണ്ട് ഇറങ്ങി.
താഴെ ഇറങ്ങിയ ആര്യൻ അന്നേരം മോളിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറിയ നിരാശ പടർന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. അത് പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങിയതിനാൽ ആണോ അതോ അടുത്തത് അവസാനത്തേത് ആയതുകൊണ്ടാണോ എന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായില്ല.
“ധൃതി പിടിച്ച് പെട്ടെന്ന് ഇടാൻ നോക്കി വീഴണ്ടാ കേട്ടോ ആര്യാ പതിയെ നോക്കി ഇട്ടാൽ മതി…” ആര്യൻ കയറുന്നതിന് മുന്നേ മോളി പറഞ്ഞു.
മോളിയുടെ ആ ദയനീയമായുള്ള പറച്ചിൽ കേട്ട ആര്യൻ അവരുടെ ആഗ്രഹം അല്ലേ കണ്ടോട്ടെ എന്ന് കരുതി “ശരി ചേട്ടത്തി” എന്നും പറഞ്ഞ് വീണ്ടും കയറി. അവസാനത്തെ ഹുക്ക് മൂലയ്ക്ക് ആയിരുന്നതിനാൽ മറ്റാരും കാണില്ല എന്നും ആര്യന് ഉറപ്പായിരുന്നു.
ആര്യൻ കുറച്ച് സമയം എടുത്ത് തന്നെ അത് ഇടാമെന്ന് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു. അവൻ മോളി തൻ്റെ വയറിലും വയറിന് താഴേക്കും എല്ലാം കണ്ണുകൾ പരതുന്നത് കണ്ട ആര്യൻ മുന്നേ കണ്ട മോളിയുടെ വിരിഞ്ഞ ചന്തി മനസ്സിൽ ഓർത്തപ്പോഴേക്കും അവൻ്റെ കുണ്ണ വീണ്ടും ഉയരുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു. ആര്യൻ മോളി അവിടെ വച്ച് തൻ്റെ കൈലി ഊരി വായിൽ എടുക്കുന്നതും സങ്കൽപ്പിച്ച് നിന്നു. അത് തൻ്റെ കുണ്ണ കൂടുതൽ ബലം വച്ച് കൈലിക്ക് മുകളിലൂടെ പൊങ്ങി നിൽക്കാൻ സഹായിക്കും എന്ന് അവന് അറിയാമായിരുന്നു.
താഴെ നിന്ന മോളി ആര്യൻ്റെ കൈലിക്കുള്ളിൽ നിവർന്നു നിൽക്കുന്ന അവൻ്റെ കുണ്ണയുടെ വലുപ്പം കണ്ട് കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി. അതിനെ ഒരു മറയുമില്ലാതെ കൈലി ഊരി കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവള് മനസ്സിൽ ആശിച്ചുപോയി. മോളി അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ട് കടിക്കുകയും നാവുകൊണ്ട് നക്കുന്നതും ആര്യൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇത്രയും കണ്ടാൽ മതി ഇപ്പോ എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആര്യൻ കൂട ഹുക്കിൽ ഇട്ടിട്ട് താഴെ ഇറങ്ങി കൈലി മടക്കിക്കുത്തി. മോളിയുടെ മുഖത്ത് മുൻപത്തേതിലും നിരാശ പരന്നു കിടക്കുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടു.
“എങ്കിൽ ശരി ചേട്ടത്തി ഞാൻ പോകട്ടെ…” ആര്യൻ മോളിയെ നോക്കി ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…ശരി ആര്യാ…കുറച്ച് കൂടെ വാങ്ങിക്കേണ്ടതായിരുന്നു ഇതുപോലത്തെ…ഹാ പോട്ടെ പിന്നീടാവാം…”
“അമ്പടി കള്ളീ…കുറച്ച് കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നിനക്ക് എൻ്റെ കുണ്ണയുടെ അളവ് നന്നായി എടുക്കാമായിരുന്നു അല്ലേ.” ആര്യൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു.
“ഹാ…തോമാച്ചൻ വരുമ്പോ വാങ്ങി വരാൻ പറ ചേട്ടത്തി.”
“ഓ പുള്ളിക്ക് ഇതിങ്ങനെ കെട്ടിത്തൂക്കി ഇടുന്നതൊന്നും ഇഷ്ടം അല്ലന്നേ…”
“അത് ശരി…എപ്പോ വരും തോമാച്ചൻ?”
“എട്ടൊക്കെ ആകും…”
“മ്മ്…നോക്കട്ടെ ഞാൻ ഇറങ്ങാം പിന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും…എങ്കിൽ ശരി ചേട്ടത്തി.”
“ശരി ആര്യാ…അതേ തോമാച്ചൻ ഉള്ളപ്പോ മാത്രം ഇറങ്ങിയാൽ പോരാ ഞാനും ഉണ്ട് ഇവിടെ…”
“ഹഹ…ചേട്ടത്തിയെ കണ്ടതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ ഇപ്പോ കേറിയത്…”
“ഓ…കണ്ടത് കൊണ്ട്…അല്ലെങ്കിൽ കേറില്ലായിരുന്നു അല്ലേ…”
“ശ്ശേ…ഹഹ…ഇടയ്ക്ക് വരാം ഞാൻ…”
“മ്മ്…ശരി.”
“ഹാ ചേട്ടത്തി…എങ്കിൽ പിന്നെ ഈ താക്കോൽ ചേട്ടത്തി വച്ചോ ഞാൻ ഇനി കുളത്തിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇത് കളഞ്ഞുപോകണ്ടാ…തിരിച്ച് വരുമ്പോ ഞാൻ വാങ്ങിച്ചോളാം…” തിരികെ വരുമ്പോൾ ചേട്ടത്തിയെ ഒന്നുകൂടി തോമാച്ചൻ ഇല്ലാതെ കാണാം എന്ന് കരുതി ആര്യൻ ഒരു ബുദ്ധി ഇറക്കി.
അത് ആര്യനേക്കാൾ സന്തോഷം മോളിക്ക് നൽകിയത് പോലെ അവളുടെ മുഖത്തെ തിളക്കം കണ്ടപ്പോൾ ആര്യന് തോന്നി. മോളി താക്കോൽ അവൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും വാങ്ങിച്ചിട്ട് “അതിനെന്താ ആര്യാ ഇങ്ങു തന്നേക്ക്…” എന്ന് പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ ശരി ചേട്ടത്തി ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ അവൻ്റെ ബക്കറ്റും എടുത്ത് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.
അവൻ ശാലിനിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. ശാലിനി തിണ്ണയിൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ കണ്ടതും പെട്ടെന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് ബക്കറ്റുമായി ഇറങ്ങി അതുകൊണ്ട് അവൻ മുറ്റത്തേക്ക് കയറാതെ ഗേറ്റിന് അരികിൽ തന്നെ നിന്നു.
“ഞാൻ കരുതി എന്നെ പിന്നെയും പറ്റിച്ചെന്ന് നീ…എത്ര നേരമായി ഞാൻ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു…എന്താ താമസിച്ചത്?” ശാലിനി നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അഞ്ചര ആയപ്പോൾ തന്നെ ഇറങ്ങിയതാ…അപ്പോഴാണ് മോളി ചേട്ടത്തിയെ കണ്ടത്…രണ്ട് മിനുട്ട് കുശലം പറയാം എന്ന് കരുതി കയറിയതാ ചേട്ടത്തി എന്നെക്കൊണ്ട് പൂക്കൂട തൂക്കി ഇടീപ്പിച്ചു…അതാ സമയം പോയത്.”
“ആരെ കണ്ടാലും ഉടനെ കുശലം പറയാൻ ഓടിക്കോണം…”
“ശ്ശേടാ…അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ നാളെ മുതൽ ചേച്ചിയെ കണ്ടാൽ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോകാം ഞാൻ.”
“ഓ അല്ലേലും നിനക്ക് മോളി ചേട്ടത്തിയും ലിയ ചേച്ചിയും ഒക്കെ ഉണ്ടല്ലോ പിന്നെ എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ലേൽ എന്താ അല്ലേ…”
“ഹഹഹ…ശാലിനി ചേച്ചിക്ക് കുശുമ്പ് ആണോ…ഹേ ശാലിനി ചേച്ചി…”
“കൊഞ്ചാതെ നടക്ക് വേഗം…”
“അടിയൻ…”
“സമയം ഇപ്പോ തന്നെ വൈകി ഇനി തിരിച്ച് വരുമ്പോഴേക്കും ഇരുട്ട് മൂടാൻ തുടങ്ങും.”
“അതിനെന്താ കൂടെ ഞാൻ ഇല്ലേ…”
“നീ കുളത്തിൽ വച്ച് വേറെ ആരെയെങ്കിലും കണ്ട് അവരോട് കുശലം പറയാൻ പോവില്ലെന്ന് ആര് കണ്ടൂ…”
“അങ്ങനെ ശാലിനി ചേച്ചിയെ ഇട്ടിട്ട് ഞാൻ പോകുമോ…”
“അയ്യാ അവൻ്റെ ഒരു ചാലിനി ചേച്ചി…ഞാൻ കണ്ടതാ രാവിലെ…”
“ഓഹ് അത് ഇതുവരെ വിട്ടില്ലേ…നാളെ രാവിലെ കണ്ടോണം ഞാൻ വരുന്നത്.”
“കണ്ടാൽ മതി…ഹും…”
“ദേഷ്യപ്പെടുമ്പോ ചേച്ചിക്ക് സൗന്ദര്യം ലേശം കൂടുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു സംശയം.”
“മ്മ്…സുഖിച്ചു നടക്ക്…”
“ഇത്രപ്പെട്ടെന്ന് സുഖിച്ചോ ഞാൻ പോക്കാൻ തുടങ്ങിയതേ ഉള്ളൂ…”
“കൂടുതൽ നീ പൊക്കണ്ടാ ഇപ്പോ…ബാക്കി തിരിച്ച് വരുമ്പോ പൊക്കാം…അന്നേരവും എന്തെങ്കിലും വേണ്ടേ…”
“ഇത് ഉരുള പോലെ ഇങ്ങനെ ഉരുട്ടി ഉരുട്ടി വച്ചിരിക്കുകയാണോ…”
“എന്ത്?”
“അല്ലാ…എൻ്റെ ആക്കലുകൾക്കുമുള്ള ഈ മറുപടികളെ…എല്ലാത്തിനും ചേച്ചിക്ക് ഉരുളക്കുപ്പേരി പോലെ ഓരോന്ന് കാണും.”
“അത് എന്താണെന്നോ എനിക്ക് ഇതൊന്നും പറയാൻ ഇവിടെ പറ്റിയ ഒരാളില്ലായിരുന്നു… അങ്ങനെ ഞാൻ വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് നിൻ്റെ വരവ്…അതുകൊണ്ട് ഇത്രയും കാലം ഞാൻ ഓർത്ത് വെച്ചതെല്ലാം അങ്ങ് പറയുന്നതാ…ഇപ്പോ മനസ്സിലായില്ലേ…”
“മ്മ്…ആയി…”
“എന്ത്?”
“വീണ്ടും എന്നെ ഊഞ്ഞാലാട്ടിയതാണെന്ന്…”
“അഹഹഹ…”
അവർ രണ്ടു പേരും അതിന് ഒരുപോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കുളത്തിലേക്ക് വേഗം നടന്നു. ആളുകൾ ഓരോരുത്തരായി അലക്കിയും കുളിച്ചുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് തിരികെ പോകുന്നും വരുന്നും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ വഴിയിൽ നിന്നും ചെടികൾക്കിടയിലൂടെ കുളത്തിൻ്റെ കെട്ടിലേക്ക് കയറി പടവുകൾ ഓരോന്നായി ഇറങ്ങി.
കുളത്തിൽ ഇപ്പോൾ കൂടിപ്പോയാൽ ആറ് പേര്. അതിൽ ഒന്ന് ചന്ദ്രികയും. ചന്ദ്രിക കുളിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവരെ കണ്ടപ്പോൾ പടവിലേക്ക് കുറച്ച് അടുത്ത് വന്നു.
“നിങ്ങളിത് എവിടെ ആയിരുന്നു?”
“ഓ ഒന്നും പറയണ്ട ചേച്ചി ഈ ചെക്കൻ വരാൻ താമസിച്ചതാ.”
“നീ എന്തിനാ അവനെ നോക്കി നിന്നത്…ഞാൻ ഇവനോട് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ നിന്നോട് എന്നെ നോക്കി നിൽക്കണ്ട പൊക്കോളാൻ നേരത്തെ.”
“ഹാ അതിവൻ പറഞ്ഞു…അപ്പോ ഇവനും കുളത്തിലോട്ട് പോകുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കരുതി എങ്കിൽ ഇനി ഇവൻ്റെ കൂടെ ഒന്നിച്ച് അങ്ങ് പോകാം ചേച്ചിയും അപ്പോഴേക്ക് അല്ലേ വരത്തുള്ളൂ എന്ന്…വഴിയിൽ കണ്ടവരെ എല്ലാം സഹായിച്ചും സംസാരിച്ചും ഇവൻ വന്നപ്പോളേക്ക് ഒരു സമയം ആയി…”
“അത് കൊള്ളാം…”
“എൻ്റെ ചേച്ചീ മോളി ചേട്ടത്തിയെ കണ്ട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ എന്നോട് ഒരു സഹായം വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു…പറ്റില്ല എന്ന് പറയാൻ പറ്റുമോ…അതുകൊണ്ടാ.” ആര്യൻ ചന്ദ്രികയോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ നടന്ന് ആണുങ്ങളുടെ പടവിലേക്ക് പോയി.
“ചേച്ചി വന്നിട്ട് കുറേ നേരം ആയോ?”
“മ്മ്…ഒരു പതിനഞ്ച് മിനുട്ട്.”
“ആഹാ…”
ശാലിനി അവളുടെ തുണികൾ ഓരോന്നായി അലക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പുറത്ത് ആര്യനും അവൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഊരി തോർത്ത് ഉടുത്തുകൊണ്ട് എല്ലാം ഓരോന്നായി അലക്കി.
ഇടയ്ക്കിടക്ക് അവൻ ചന്ദ്രികയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചന്ദ്രിക അവനെയും. വൈകുന്നേരം ആയതുകൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ചന്ദ്രിക ചേച്ചി തോർത്തിനു പകരം പാവാട ധരിച്ചാണ് കുളിക്കുന്നതെന്ന് ആര്യൻ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവന് കൂടുതൽ സീൻ പിടിക്കാൻ ഒന്നും പറ്റിയില്ല.
ആര്യൻ അലക്കി കഴിഞ്ഞ് കുളത്തിലേക്ക് ചാടി. അപ്പോഴേക്കും ചന്ദ്രിക കുളി കഴിഞ്ഞ് കയറിയിരുന്നു. ശാലിനി ഇപ്പോഴും അലക്കലിൽ തന്നെയാണ്.
“ഞാൻ എങ്കിൽ പൊയ്ക്കോട്ടേ മോളെ…ഇരുട്ട് വീഴാൻ ഇനി അധിക സമയം ഇല്ലാ.”
“അയ്യോ ചേച്ചി പോകുവാണോ…ഒന്നിച്ച് പോകാം അവിടെ നിൽക്ക്.”
“അതിന് നീ അങ്ങോട്ടും ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടും അല്ലേ…മാത്രമല്ല നിനക്ക് അവൻ കൂട്ടുണ്ടല്ലോ.”
“എന്നാലും…ചേച്ചിക്ക് അറിയാലോ…”
“അറിയാം…പക്ഷേ ഒറ്റയ്ക്ക് അല്ലല്ലോ മോളെ അവനുണ്ടല്ലോ…നീ പയ്യെ കുളിച്ചിട്ട് പോയാൽ മതി അവൻ ഇവിടെ ഇരുന്നോളും…ടാ നീ ഇവളെയും കൊണ്ടേ പോകാവൂ…” ചന്ദ്രിക ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം ആര്യനെ നോക്കി വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ അത്രയേ ഉള്ളൂ…അല്ലെങ്കിൽ എന്നെ വെച്ചേക്കുമോ ആ സാധനം.” ആര്യൻ കുളത്തിൽ കിടന്നു കൊണ്ട് ചന്ദ്രികക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു.
“ഹഹഹ…കേട്ടല്ലോ അവൻ പറഞ്ഞത്…ഞാൻ എങ്കിൽ പോവാ പെണ്ണേ രാവിലെ കാണാം.”
“മ്മ്…ശരി ചേച്ചി.”
“ടാ ചെക്കാ…ഞാൻ പോകുവാ…” ചന്ദ്രിക ആര്യനോടും പറഞ്ഞ ശേഷം പാവാടയും പുറത്ത് കൂടി രണ്ട് തോർത്തും ഇട്ടു ചുറ്റിക്കൊണ്ട് അവളുടെ ബക്കറ്റും എടുത്ത് പടികൾ കയറി.
കുളത്തിൽ ഇനി ആകെ മൂന്നു പേരാണ് ബാക്കി. അതിൽ രണ്ടു പേരും അവർ തന്നെ. ബാക്കി ഉള്ള ഒരു പ്രായം ചെന്ന പുള്ളിക്കാരൻ അവരുടെ അരികിൽ നിന്നും ഒരുപാട് ദൂരെ ആണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആര്യൻ നീന്തി ശാലിനിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“അലക്കി കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇതുവരെ?”
“കണ്ടൂടെ നിനക്ക്…”
“ഹാ എന്നാ അവിടെ ഇരുന്ന് അലക്കിക്കോ ഞാൻ പോകുവാ…”
“ഹാ നീ പോകും കൊറേ…”
“ഹേ…എന്നെ പേടിപ്പിക്കുന്നോ…ഹഹ…എങ്കിൽ ശരിക്ക് പേടിക്കാൻ തയ്യാറായിക്കോ ഞാൻ കേറാൻ പോവാ…”
“ടാ ടാ…ചുമ്മാ കളിക്കരുത് കേട്ടോ…”
“കളിയാണോ കാര്യം ആണോ എന്ന് കണ്ടോ…എന്നെ എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞത് സ്നേഹം ഇല്ലാത്തവൻ, കണ്ടിട്ട് മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോയവൻ, വിളിച്ചാൽ കേൾക്കാത്തവൻ…അതേ അങ്ങനെ തന്നെയാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ ഞാൻ പോകുവാ.”
“ഞാൻ അതിന് സോറി പറഞ്ഞില്ലേടാ…”
“ഹാ ആ സോറി എനിക്ക് തൽക്കാലം വേണ്ടാ.”
ആര്യൻ കുളത്തിൽ നിന്നും കരയിലേക്ക് കയറി ശരീരം എല്ലാം തോർത്തി. കുളത്തിൽ ഇപ്പോൾ അവര് രണ്ടുപേരും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഇരുട്ട് മെല്ലെ വീഴാനും തുടങ്ങി. സമയം ആറ് മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കണം എന്ന് ആര്യൻ ഊഹിച്ചു.
“സോറി വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട…നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് മുങ്ങിനിവർന്നിട്ട് കയറാം.”
“ഓ അതൊക്കെ ഒരുപാട് താമസിക്കുമെന്നേ…”
“എടാ ഇല്ലാ ഈ ഇട്ടിരിക്കുന്ന തുണികൾ കൂടി അലക്കി കഴിഞ്ഞാൽ തീർന്നു.”
“മ്മ്…ശരി.” എന്ന് പറഞ്ഞ് ആര്യൻ അവൻ്റെ പടവിൽ പോയി തിരിഞ്ഞ്നിന്നുകൊണ്ട് മാറിയുടുക്കാൻ കൊണ്ടുവന്ന കൈലിയും ബനിയനും ധരിച്ചു.
അപ്പോഴേക്കും ശാലിനി അവളുടെ നൈറ്റിയും ബ്രായും പാൻ്റിയും അഴിച്ച് പാവാട കയറ്റി ഉടുത്തു. എന്നിട്ട് അവൾ അതും കല്ലില്ലിട്ട് ഉരച്ച് കഴുകാൻ തുടങ്ങി.
ആര്യൻ അവൻ്റെ ബക്കറ്റും എടുത്ത് കൊണ്ട് ശാലിനിയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ തുട മുതൽ താഴേക്കും മുലയുടെ ചാലും അവന് കാണാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ശാലിനി അവനെ നോക്കിയപ്പോഴേക്കും അവൾ കാണുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ അവൻ അവൻ്റെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു.
“നീ അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി ഇരുന്നോ ഞാൻ ഇപ്പോ വരാം.”
“എങ്ങോട്ടും നീങ്ങി ഇരിക്കുന്നില്ലാ…ഞാൻ പോവാ തനിയെ വന്ന് പഠിക്ക്.”
“തനിയെ പോവാൻ ഒന്നും എനിക്ക് പേടിയില്ല…”
“ആണോ എങ്കിൽ ശരി നാളെ കാണാം…”
“ദേ ആര്യാ കുഞ്ഞ് കളിക്കരുതേ ഞാൻ പറഞ്ഞേക്കാം…”
“തനിയെ പോകാൻ പേടി ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…”
“പോകാൻ പേടി ഉള്ളതുകൊണ്ടാണെന്ന് ആര് പറഞ്ഞു…”
“പിന്നെന്തിനാ പേടി…”
“ഒന്നുമില്ലാ…നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക് ഒന്നിച്ച് പോകാം.”
പക്ഷേ ആര്യൻ അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ തന്നെ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.
“ഓ…ഇല്ല ചേച്ചീ…നല്ല ക്ഷീണം പോവാ…”
“പിന്നേ നീ പോകില്ല എന്നെ പറ്റിക്കാൻ പറയുവാ എനിക്കറിയാം.”
“അല്ല കാര്യമായിട്ടാ…ചേച്ചി പെട്ടെന്ന് നനയും കുളിയും എല്ലാം കഴിയും എന്ന് വിചാരിച്ചാ ഞാൻ ചന്ദ്രിക ചേച്ചി ചോദിച്ചപ്പോൾ നിന്നോളാം എന്ന് പറഞ്ഞത്…ഏതായാലും നാളെ രാവിലെ നമ്മൾക്ക് ഒന്നിച്ച് വരാം ഞാൻ വന്ന് വിളിച്ചോളാം…”
“മ്മ്…മ്മ്…നല്ല അഭിനയം.” ശാലിനി തുണികൾ എല്ലാം അലക്കി ബക്കറ്റിലേക്ക് ഇട്ടു.
“ഹഹ…ശരി…ടാറ്റാ.” ആര്യൻ മെല്ലെ ഓരോ പടവുകൾ ആയി കയറാൻ തുടങ്ങി.
ശാലിനി അവൻ എവിടെ വരെ പോകും എന്ന് നോക്കി നിന്നു. അവൻ ഓരോ പടികൾ കയറുമ്പോളും അവളുടെ ഭാവം മാറി. മനസ്സിൽ എന്തോ ഒരു പേടി കൂടി കൂടി വരുന്ന പോലെ. ആര്യൻ നിൽക്കാതെ തന്നെ മുകളിലേക്ക് കയറി. ഒടുവിൽ അവസാനത്തെ പടികളിലേക്ക് ആര്യൻ അവൻ്റെ നടത്തം തുടർന്നതും ശാലിനി അവനെ വിളിച്ചു.
“ടാ…ദേ ചെക്കാ ചുമ്മാ കളിക്കരുതേ…ടാ നാളെ നിന്നെ ഞാൻ ശരിയാക്കും കേട്ടല്ലോ…”
ശാലിനിയുടെ വാക്കുകൾ ഒന്നും തന്നെ കേട്ടെന്ന് നടിക്കാതെ അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറി.
“ടാ…ആര്യാ…പോകരുത്…ആര്യാ പ്ലീസ് കഷ്ട്ടം ഉണ്ട്…എടാ…” ശാലിനിയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ കവിളുകളിൽ കൂടി കണ്ണുനീർ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അവനെ രണ്ട് തവണ കൂടി “ആര്യാ…ആര്യാ…” എന്ന് ഉച്ചത്തിൽ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അവൻ അവളുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്നും മറഞ്ഞിരുന്നു. ശാലിനിയെ പണ്ടെങ്ങോ പിടികൂടിയിരുന്ന ഒരു ഭയം വീണ്ടും അവളെ മൂടാൻ തുടങ്ങി. അവൾ കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവൻ തിരികെ വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ നിന്നെങ്കിലും അവനെ കാണാതെ ആ പടിയിൽ ഇരുന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി.
ഇതേ സമയം ആര്യൻ കുളത്തിന് പുറത്ത് മന്ദാരച്ചെടികൾക്ക് മറവിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവൻ എന്തോ വലിയ കുസൃതി കാണിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന മട്ടിൽ ചിരിക്കുക ആയിരുന്നു. ഒരു രണ്ട് മിനുട്ട് അവിടെ നിന്നിട്ട് തിരികെ ചെന്ന് ശാലിനിയുടെ വായിൽ നിന്നും നല്ല വഴക്ക് കേൾക്കണം എന്ന ചിന്തയിൽ ആണ് അവൻ ഇതൊക്കെ കാട്ടിക്കൂട്ടിയത്. കാരണം ശാലിനി അവനെ കളിയാക്കുമ്പോഴും വഴക്ക് പറയുമ്പോഴും അവൻ അതൊക്കെ നല്ല രീതിയിൽ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.
രണ്ട് മൂന്ന് മിനുട്ടുകൾക്ക് ശേഷം ആര്യൻ മെല്ലെ പടവിലേക്ക് കയറി. അവൻ നോക്കുമ്പോൾ ശാലിനി തിരിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. നല്ല ദേഷ്യത്തിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ബക്കറ്റ് മുകളിൽ വച്ചിട്ട് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പടികൾ ഇറങ്ങി. അവൻ അവളുടെ അരികിൽ വന്നു നിന്നിട്ട് “പറ്റിച്ചേ…” എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ ശാലിനിയെ കണ്ട് ആര്യൻ പേടിച്ച് പോയി. തന്നെ ഇപ്പോ ദേഷ്യത്തോടെ ചെവിപൊട്ടുന്ന വഴക്ക് പറയും എന്ന് ആര്യൻ വിചാരിച്ചിരുന്ന ശാലിനി അവിടെ ഇരുന്ന് ഏങ്ങലടിച്ച് കരയുകയാണ്.
ആര്യൻ ഉടനെ തന്നെ “ചേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ അരികിൽ ചെന്നിരുന്നതും ശാലിനി അവളുടെ കൈ വീശി അവൻ്റെ കരണം നോക്കി നല്ലൊരു അടി വെച്ച് കൊടുത്തു.
ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ പെട്ടെന്ന് ചെവിക്കല്ല് തീർത്തൊരു അടി കിട്ടിയതിൻ്റെ ആഘാതത്തിൽ ആര്യൻ അവൻ്റെ കൈ കവിളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് വിക്കി വിക്കി “ചേച്ചീ…ഞാ…ഞാൻ…വെറുതെ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് ദേഷ്യം…ദേഷ്യംപിടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി…സോറി…” എന്ന് പറഞ്ഞതല്ലാതെ മറുത്തൊന്നും അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞില്ല.
ശാലിനി അപ്പോഴും ഏങ്ങൽ അടിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ കരയുകയാണ്. അവൾ നോക്കുമ്പോൾ ആര്യൻ്റെ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുകയാണ്. അവൻ വീണ്ടും അവളെ “ചേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ചതും ശാലിനി അവനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവൻ്റെ മാറിൽ മുഖം അമർത്തി കരച്ചിൽ തുടർന്നു. അവനും അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി. ആര്യൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും തൻ്റെ തലയിലും കഴുത്തിലും അവൻ്റെ കണ്ണുനീർ പൊഴിഞ്ഞ് വീഴുന്നത് ശാലിനി അറിഞ്ഞു.
കുറച്ച് സമയം അവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്ന് കരഞ്ഞു. ഒടുവിൽ ശാലിനി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…
“ഒരു മൂന്നാല് വർഷം മുന്നേ ഞാൻ ഇതുപോലെ നേരം വൈകിയ സമയത്ത് ഇവിടെ കുളിക്കുവായിരുന്നു. വേരെയാരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അല്ലാ…ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചത്. നിന്നോട് ഞാൻ അന്നൊരിക്കൽ പറഞ്ഞില്ലേ സുഹറ ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവിനെ പറ്റി. അയാള് മദ്യപിച്ച് ബോധം ഇല്ലാതെ അപ്പുറത്തെ പടിയിൽ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞത് അയാളുടെ കൈ എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ പതിച്ചപ്പോഴാണ്. പേടിച്ച് തിരിഞ്ഞ ഞാൻ കണ്ടത് അയാളുടെ കഴുകൻ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി നിന്ന് അയാൾ…അയാളുടെ…അയാളുടെ…”
ശാലിനിയുടെ തൊണ്ട വിക്കുന്നതും ശബ്ദം ഇടറുന്നതും അറിഞ്ഞ ആര്യൻ അവളോട് “പറയണ്ടാ ചേച്ചി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരയാൻ തുടങ്ങി. അവൾ ഒരിക്കലും ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്തതായ ഒരു ഓർമയിലേക്കും അതിലൂടെ വീണ്ടും ആ ട്രോമയിലേക്കും കൂടി ആണ് താൻ ഇന്നവളെ തള്ളിയിട്ടത് എന്ന് ഓർത്തപ്പോഴുണ്ടായ ആര്യൻ്റെ കുറ്റബോധം അവനെ ആകെ തളർത്തി കളഞ്ഞിരുന്നു. താൻ ചെയ്തു കൂട്ടിയ വിവരമില്ലായ്മയെ കുറിച്ചോർത്ത് പശ്ചാത്തപിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അലറി അലറി കരഞ്ഞു.
കുറച്ച് സമയം അങ്ങനെ ശാലിനിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാകുന്നത് ആര്യൻ അറിഞ്ഞു. അവൻ കരച്ചിൽ നിർത്തി പറഞ്ഞുതുടങ്ങി…
“ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിഷമിപ്പിക്കാനോ വേദനിപ്പിക്കാനോ വേണ്ടി ചെയ്തതല്ല. ഒന്ന് ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കണം എന്ന ഉദ്ദേശം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. സോറി ചേച്ചീ…”
“അറിയാം മോനെ ചേച്ചിക്ക്.നീ എന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പോവില്ലെന്നും തിരിച്ച് വരുമെന്നും എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ കുറച്ച് നിമിഷത്തേക്ക് ആണെങ്കിൽ പോലും നീ ഇവിടുന്ന് മാറി നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും പേടിച്ചുപോയി.”
“എനിക്ക് മനസ്സിലാവും ചേച്ചി…എനിക്ക് മനസ്സിലാവും…എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം…”
“ഏയ്…ഞാനാ ക്ഷമ ചോദിക്കേണ്ടത്…ഞാൻ അറിയാതെ നിന്നെ തല്ലിപ്പോയി…”
“അതെനിക്ക് കിട്ടണം ചേച്ചീ. രണ്ടെണ്ണം കൂടി ചേച്ചി തന്നാൽ എനിക്ക് അത് അത്രയും കൂടി ആശ്വാസം നൽകത്തേയുള്ളൂ. അതിന് ചേച്ചി എന്നോട് ക്ഷമ ചോദിക്കരുത്. അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിലും വിഷമത്തിലും ആരായാലും അങ്ങനെ ചെയ്യൂ…”
“ദേഷ്യമോ വിഷമമോ കാരണം അല്ലാ. നിന്നോടുള്ള സ്നേഹവും നീ തിരിച്ച് പ്രതികരിക്കില്ലെന്നുള്ള എൻ്റെ വിശ്വാസവും കാരണമാ ഞാൻ തല്ലിപ്പോയത്. അത്രയ്ക്കുണ്ട് എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം. അതെന്തുകൊണ്ടാണെന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല.”
ആര്യൻ അവളെ കുറച്ചുകൂടി മുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ശാലിനി തിരിച്ചും. ഇരുട്ട് നന്നായി പരന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. തണുപ്പും കൂടി വരുന്നു. മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങൾ കുറെയൊക്കെ മാറി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശാലിനിക്ക് തൻ്റെ മുലകൾ ആര്യൻ്റെ നെഞ്ചിലാണ് തറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായി. തണുപ്പിൽ അതിൻ്റെ മുലക്കണ്ണുകൾ ബലം വച്ച് കൂർത്ത് നിൽക്കുന്നതും അവളറിഞ്ഞു.
വെറുമൊരു പാവാട മാത്രം ചുറ്റിയാണ് താൻ അവൻ്റെ മാറോട് പറ്റി ചേർന്ന് ഇരിക്കുന്നതെന്നൊക്കെയുള്ള ചിന്തകൾ ഓരോന്നോരോന്നായി അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വന്നു. എന്നാൽ ഇതൊന്നും ഓർക്കാതെ ആര്യൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവൻ്റെയുള്ളിൽ ഇപ്പോഴും കുറ്റബോധം തളംകെട്ടി കിടക്കുകയായതിനാൽ ശാലിനിയുടെ വേഷവും ആ ഇരിപ്പും ഒന്നും അവന് പ്രശ്നം ആയിരുന്നില്ല.
ആ തണുപ്പിൽ അവൻ്റെ മാറോട് ചേർന്നുള്ള ആ ഇരിപ്പ് ശാലിനി ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നെങ്കിലും അധികം നേരം അത് തുടരാതെ അവൾ അവൻ്റെ തോളിൽ നിന്നും അവളുടെ മുഖം വലിച്ചു. ആര്യൻ അപ്പോഴാണ് അവൻ്റെ മനോനില വീണ്ടെടുത്തത്. അവൻ ചുറ്റും നോക്കി പരിസരം മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
“സമയം ഒരുപാടായി ചേച്ചീ. വേഗം കുളിച്ചിട്ട് വാ. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി ഇരിപ്പുണ്ടാവും.” അവൻ ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് അവളുടെ അരികിൽ നിന്നും കുറച്ച് അകന്നു മാറി അവൾക്ക് കാണാവുന്ന പോലെ തന്നെ ഇരുന്നു.
ശാലിനി തണുത്തുറഞ്ഞ ആ വെള്ളത്തിലേക്ക് പതിയെ ഇറങ്ങിയ ശേഷം ഒന്ന് മുങ്ങിനിവർന്നു. തൻ്റെ എല്ലാ വിഷമങ്ങളും വേദനകളും മനസ്സിൽ നിന്നും മാറ്റാൻ എപ്പോഴും ഈ കുളത്തിന് സാധിക്കാറുണ്ടെന്ന് അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.
അവൾ തിരിച്ച് പടവിലേക്ക് കയറിയ ശേഷം ആര്യനെ ഒന്ന് നോക്കി. അവൻ ദൂരത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ട് എന്തോ ആലോചിച്ചിരിപ്പാണ്. “പാവം നല്ലപോലെ വിഷമം ആയിക്കാണും” ശാലിനി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ ശരീരം തോർത്തിയ ശേഷം തോർത്ത് തലയിൽ ചുറ്റി. കൊണ്ടുവന്ന നൈറ്റി എടുത്ത് ധരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തുണികൾ കൊണ്ടുവന്ന ബക്കറ്റ് എടുത്ത് ആര്യൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു.
“പോകാം…”
“ഏഹ്…ഹാ പോകാം ചേച്ചി.” കണ്ണുകൾ തുറന്നിരുന്ന് എന്തോ സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അവൻ പെട്ടെന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു.
ആര്യൻ മുകളിൽ വച്ചിരുന്ന അവൻ്റെ ബക്കറ്റും എടുത്തുകൊണ്ട് ശാലിനിയോടൊപ്പം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
“അമ്മ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടാവും…വേഗം വാ.” ശാലിനി പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…”
“നീ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്?”
“ഏയ്…ഒന്നുമില്ല ചേച്ചീ.”
“എന്തായാലും കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞ് നീ അത് വിട്…”
“ചേച്ചി ഇത് മറ്റാരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?”
“അന്ന് ഞാൻ ആകെ പേടിച്ചുപോയി…ആരോടും പറയാൻ ധൈര്യം വന്നില്ല…എട്ടനോട് പറഞ്ഞാൽ പിന്നീട് അത് വലിയ പ്രശ്നം ആയാലോ എന്നൊക്കെ വിചാരിച്ചു…ഇത് ചന്ദ്രിക ചേച്ചിക്ക് മാത്രം ആയിരുന്നു അറിയാവുന്നത്…ഇപ്പോ നിനക്കും…ചേച്ചിയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു പിറ്റേദിവസം…അതിൽ പിന്നെ ചേച്ചി കാണും എപ്പോഴും എൻ്റെ കൂടെ ഇവിടെ…അഥവാ ചേച്ചി താമസിച്ചാലോ അല്ലെങ്കിൽ വരാൻ പറ്റാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ആയാലോ എന്നോട് നേരത്തെ പോകണം എന്ന് പറയും…ഇന്ന് നിന്നോട് പറഞ്ഞുവിട്ടത് പോലെ…”
“ചന്ദ്രിക ചേച്ചി ഞാൻ കാണിച്ചതറിയുമ്പോ എന്നെ തെറി വിളിക്കും…അതുപോലത്തെ പരിപാടിയാ ഞാൻ ചെയ്തതും.”
“അത് വിളിക്കും…പക്ഷേ ചേച്ചി അറിയണ്ടാ…അറിഞ്ഞാൽ വിഷമം ആകും…പിന്നെ നീ ഇനി അത് ആലോചിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ട നിനക്ക് എൻ്റെ ഈ അനുഭവത്തെ പറ്റി അറിവുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ അത് പോട്ടെ…”
“ഹമ്മ്…ചേച്ചി അന്ന് പിന്നെ എങ്ങനെ അവിടുന്ന് അയാളുടെ കൈയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടു…പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പറയണ്ടാ കേട്ടോ.”
“ഏയ് ഇല്ലടാ…സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇത് ഞാൻ ആരോടെങ്കിലും പറയുമ്പോൾ എനിക്ക് അത്രയും കൂടി ആശ്വാസം ആകും…അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ വീട്ടിൽ പറയാൻ പേടിയായിട്ട് പോലും ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞത്…ചേച്ചിയെ എനിക്ക് വിശ്വാസമാണ് അതുപോലെ തന്നെ നിന്നെയും…”
ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി വിഷമം ഉള്ളിലൊതുക്കിയവൻ്റെ മുഖത്ത് വിരിയുന്ന ചിരി ചിരിച്ചു.
“അയാളെ ഞാൻ കണ്ടതും ഞാൻ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി…അയാൾ എൻ്റെ വായ പൊത്താൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അയാളുടെ കൈയിൽ കടിച്ചു…എന്നിട്ട് വീണ്ടും ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി…ആരെങ്കിലും വരുമോ എന്ന് പേടിച്ച് ആയിരിക്കണം അയാൾ എന്നെ കുളത്തിലേക്ക് തള്ളി ഇട്ടിട്ട് അവിടുന്ന് ഓടിക്കളഞ്ഞു…”
“അന്ന് പിന്നെ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാണ് ചേച്ചി സുഹറയുടെ വീട്ടിലേക്ക് തുണി വാങ്ങാൻ പോയത്…അയാൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലോ?”
“നീ കൂടെ ഉണ്ടെന്നുള്ള ധൈര്യത്തിൽ…”
വീണ്ടും ആര്യൻ അവളെ നോക്കി സ്നേഹത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അപ്പോൾ ഞാൻ വരുന്നതിന് മുൻപോ?”
“ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് അതിൽപിന്നെ അവിടെ പോയിട്ടില്ല…ഒന്നെങ്കിൽ ഏട്ടൻ ഇവിടെ ഉള്ളപ്പോൾ പോയി വാങ്ങി വരും…അല്ലെങ്കിൽ ചന്ദ്രിക ചേച്ചിയെ കൂട്ടി പോകും.”
“മ്മ്…”
അവർ ശാലിനിയുടെ വീടെത്തി. തിണ്ണയിൽ തന്നെ അമ്മ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ആര്യനും ശാലിനിയോടോപ്പം മുറ്റത്തേക്ക് കയറി.
“എവിടെയായിരുന്നു മോളെ…കാണാഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ അങ്ങ് പേടിച്ച് പോയി.” അമ്മ ശാലിനിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“പോയത് താമസിച്ചല്ലായിരുന്നോ അമ്മേ…തുണി ഒക്കെ അലക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സമയം പോയി.”
“ഹാ ഏതായാലും മോൻ കൂടെ ഉണ്ടായത് നന്നായി…ഞാൻ ഇവൾ ഒറ്റയ്ക്ക് ആയിരിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചു.” അമ്മ ആര്യനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“അവൻ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്മേ…അതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ ധൈര്യമായിട്ട് പോയത്…” ശാലിനി ആര്യനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തിണ്ണയിലേക്ക് കയറി. ആര്യൻ അമ്മയെയും ശാലിനിയെയും നോക്കി അതിന് ചിരിച്ചതെ ഉള്ളൂ.
“ഹാ മോൻ കേറുന്നില്ലേ?”
“ഇല്ലമ്മേ പോകുവാ നാളെ ഇറങ്ങാം.”
“ഹാ എങ്കിൽ ശരി മോനെ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.
“എങ്കിൽ ശരിയടാ…നാളെ കാണാം…രാവിലെ വരില്ലേ എന്നെ കൂട്ടാൻ…”
“വരാം ചേച്ചീ…”
“മ്മ്…എങ്കിൽ പൊയ്ക്കോ…ഞാൻ ഇതെല്ലാം കൊണ്ടുപോയി ഒന്ന് വിരിച്ചിടട്ടേ.” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി തിരിയാൻ തുടങ്ങിയതും ആര്യൻ അവളെ “ചേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ട് തിണ്ണയിലേക്ക് കയറി.
അവൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അഞ്ച് നിമിഷം നിന്നതിനു ശേഷം അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകി. എന്നിട്ട് അവളോട് “സോറി” എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി പറഞ്ഞിട്ട് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്തപ്പോ അവൾക്ക് എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം എന്ന് അറിഞ്ഞൂടായിരുന്നു. അവൻ്റെ ഉള്ളിലെ വിഷമം അത്രത്തോളം വലുതായിരിക്കും എന്ന് അവൾ ഊഹിച്ചുകൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി ആരും ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിക്കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.
ഓരോ മനുഷ്യരുടെ മനസ്സിലും അവർ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത വേദനിപ്പിക്കുന്ന ചില അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. അത് മൂടി തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വരാതെ ഇരിക്കാൻ അവർ അതിനെ മുറുക്കെ കെട്ടി അടച്ച് വച്ചിരിക്കും. ആ മുറുകെ കെട്ടാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വസ്തു ചിലർക്ക് ചിരി ആവാം, ചിലർക്ക് ദേഷ്യം ആവാം, ചിലർക്ക് കളി തമാശകൾ ആവാം, മറ്റുചിലർ ഉള്ളിലെ വേദന അത്രയും ഭീകരം ആണെങ്കിൽ ഇതെല്ലാം ഒരുപോലെ ഉപയോഗിച്ചും അതിന് തടയിട്ടേക്കാം. അവരിൽ ഒരാളാണ് ശാലിനിയും എന്ന് ആര്യൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.
ആര്യൻ അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി. വാതിലിന് മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ് താക്കോൽ മോളി ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തിരിക്കുകയാണെന്ന കാര്യം അവന് ഓർമയിൽ വന്നത്. അവൻ അവൻ്റെ തുണികൾ അടങ്ങിയ ബക്കറ്റ് അവിടെ വച്ച ശേഷം മോളിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
അവൻ ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ മോളി ഇറങ്ങി വന്നു. അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കയറി വരാൻ പറഞ്ഞു. ആര്യൻ്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോൾ കുറേ കുറ്റബോധവും വിഷമവും അവനോട് തന്നെയുള്ള ദേഷ്യവും അല്ലാതെ മറ്റൊരു വിചാരവും ഉടലെടുക്കാൻ ഉള്ള മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല അവൻ.
“ഇല്ല ചേട്ടത്തി…കയറുന്നില്ല ഞാൻ…താക്കോൽ എടുത്ത് തന്നിരുന്നെങ്കിൽ…”
“താക്കോൽ ഞാൻ മുറിയിൽ വച്ചിരിക്കുകയാണ് ആര്യൻ കയറി ഇരിക്ക് ഞാൻ എടുത്തുകൊണ്ട് തരാം.”
അവൻ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ വീടിനകത്തേക്ക് കയറി.
“എന്താ താമസിച്ചത്?…ഞാൻ കുറച്ചുസമയം ആയി നോക്കിയിരിക്കുന്നു.”
“അത് അലക്കാൻ കുറെയേറെ തുണികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു അതാ…” അവൻ പെട്ടെന്നൊരു കള്ളം പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…ഞാൻ താക്കോൽ എടുത്തുകൊണ്ട് വരാം…വരുന്നോ എൻ്റെ കൂടെ…”
“ഇല്ല ചേട്ടത്തി ഞാൻ ഇവിടെ നിൽക്കാം ചേട്ടത്തി എടുത്തുകൊണ്ട് വന്നാൽ മതി.”
മോളി അവനെ പരോക്ഷമായി മുറിയിലേക്ക് വിളിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായിട്ടും ആര്യൻ അത് നിരസിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ അങ്ങനെയൊന്നും കുളത്തിൽ വച്ച് സംഭവിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ മോളി ഇന്ന് തന്നെ സ്വന്തമാക്കുമായിരുന്നു എന്ന് ആര്യൻ ആലോചിച്ചു. അവൻ മുറിയിലേക്ക് വരുന്നില്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞത് മോളിയിൽ നിരാശ പടർത്തിയെന്ന് ആര്യൻ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും വായിച്ചെടുത്തു.
“ദാ ആര്യാ താക്കോൽ.” മോളി തിരികെ താക്കോലുമായി വന്ന് അവൻ്റെ നേരെ നീട്ടി.
“ശരി ചേട്ടത്തി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കൂടെ മോളിയും ചെന്നു.
“വൈകിട്ട് എന്നെ സഹായിച്ചതിന് ഞാൻ ഒരു നന്ദി പോലും പറഞ്ഞില്ല…താങ്ക്സ് ഉണ്ട് കേട്ടോ…”
“ഏയ് അതിൻ്റെ ഒന്നും ആവശ്യമില്ല ചേട്ടത്തി.”
“അല്ലാ എന്തെങ്കിലും പരിഭവമോ മറ്റോ ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് മാറിക്കോട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ച് പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളൂ.”
താൻ അവിടെ നിന്നും തിടുക്കം കാണിച്ച് ഇറങ്ങുന്നത് ഉദ്ദേശിച്ചാണ് മോളി അത് പറഞ്ഞതെന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായി.
“അയ്യോ എന്ത് പരിഭവം ചേട്ടത്തി. മനസ്സിന് ഒരു സുഖം ഇല്ലാത്തത് പോലെ. ചെറിയ തലവേദനയും. അതാ ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങുന്നത്. ഒന്ന് പോയി കിടക്കണം.”
“അതാ ഞാനും വിചാരിച്ചു എന്ത് പറ്റിയെന്ന്. മുഖത്തൊരു വാട്ടവും. ആര്യനെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ. ഇനി ചിലപ്പോൾ പനിക്കാൻ ആവും.”
“അറിയില്ലാ ചേട്ടത്തി…ശരി എന്നാൽ നാളെ കാണാം.”
ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കയറിയ ശേഷം തുണികൾ കൊണ്ടുപോയി പുറത്ത് വിരിച്ചിട്ടു.
അവന് ഒന്നിനും ഒരു ഉന്മേഷം ഇല്ലാത്തത് പോലെ തോന്നി. ഇന്നിനി ഒന്നിനും വയ്യ അതുകൊണ്ട് രാത്രിയിൽ ആഹാരം പോലും വേണ്ടാന്നു വച്ചുകൊണ്ട് അവൻ കട്ടിലിലേക്ക് കയറി കിടന്നു.
കിടക്കുമ്പോൾ ആര്യൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഇതുവരെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഓരോന്നോരോന്നായി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്ത് പെട്ടെന്നാണ് ഓരോ സന്ദർഭങ്ങളും മാറിമറിയുന്നതെന്ന് അവൻ ആലോചിച്ചു. എല്ലാംകൂടി മനസ്സിൽ കിടന്ന് നുരഞ്ഞുപൊന്തുമ്പോൾ അവന് തല പൊട്ടിപ്പോകുന്ന പോലെ തോന്നി. അവൻ അവൻ്റെ തലയിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നു.
ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കതകിൽ ആരോ മുട്ടുന്ന പോലെ ആര്യന് തോന്നി. അവൻ എഴുന്നേറ്റ് പോയി വാതിൽ തുറന്നു നോക്കി. സംശയിച്ചത് ശരിയാണ് മോളി ചേട്ടത്തി ആണ്. കൈയിൽ എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ട്. എന്താണെന്ന് അവൻ സംശയിച്ചു നിന്നു.