നോം വീണ്ടും പുതിയ ഒരു ശ്രമവുമായി എത്തിയിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ… വലിയ ഐഡിയ ഒന്നും ഇല്ലാതെ പണ്ടെവിടെയോ കേട്ടിട്ടുള്ള ഒരു കഥയിൽ കുറച്ചു കഥാപാത്രങ്ങകെയും പിന്നെ കമ്പിയും കുത്തികയറ്റി എഴുതിയതാണ്. ഈ ഭാഗത്തിന്റെ പ്രതികരണം അറിഞ്ഞിട്ട് ബാക്കി എഴുതാം എന്ന് കരുതി.
ഒരു കൈയബദ്ധം നാറ്റിക്കരുത് ??
? യക്ഷി ? by സാത്താൻ ?
മദ്യതിരുവിതാംകൂറിലെ ഒരു ഉൾനാടൻ ഗ്രാമത്തിൽ ആണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്.
ഏതൊരു ഗ്രാമത്തിലെയും പോലെ തന്നെ മനോഹരമായ പുൽമെടുകളും പച്ചപ്പരവതാനി വിരിച്ചപോലെ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം പടർന്നുകിടക്കുന്ന വയലുകളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമായ ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമം അതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ തിരുനല്ലൂർ.
പ്രകൃതി ഭംഗിക്കൊണ്ട് മാത്രമല്ല കേട്ടോ സുന്ദരികളായ തരുണീ മണികളെ കൊണ്ടും സമ്പന്നമാണ് ഈ കൊച്ചു ഗ്രാമം.
അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങൾ ജോലിയില്ലാത്ത കുറച്ചുപേരുടെ പ്രധാന ജോലി കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ ബോഡി ഗാർഡ് ആയി നടക്കുക എന്നതുതന്നെ.
ഇപ്പോൾ ഏകദേശം കാര്യങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിലായി കാണുമല്ലോ അല്ലെ..
ഇനി എന്നെ കൂടി പരിചയപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ബാക്കി കഥയിലേക്ക് പോവാം.
ഞാൻ രോഹിത്. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ തന്നെ പേരുകേട്ട ഒരു കോവിലകത്തെ അവസാന കണ്ണി.
ഇനി എന്നിലൂടെ വേണം ഞങളുടെ പരമ്പര ഉണ്ടാവാൻ എന്നാണ് മുത്തശ്ശി എപ്പോഴും പറയുന്നത്.
മനക്കൽ എന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ തറവാട്ടുപേര്.
മനക്കലെ ശ്രീധരന്റെയും ശ്രീമതി ശ്രീജ ശ്രീധരന്റെയും രണ്ടു മക്കളിൽ ഏക ആണ് തരിയാണ് ഞാൻ.
എനിക്ക് ഒരു പെങ്ങൾ കൂടിയുണ്ട്.
അങ്ങ് ടൗണിലെ കോളേജിൽ പിജി ചെയ്യുന്നു.
ഞങ്ങൾ നാലുപേരും കൂടാതെ ഒരാൾ കൂടി ഉണ്ട് കേട്ടോ തറവാട്ടിൽ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ജാനകി കുട്ടി
അഥവാ അച്ഛന്റെ അമ്മ എന്റെ മുത്തശ്ശി.
തറവാട്ടിലെ ബാക്കിയുള്ള അവകാശികൾക്കൊക്കെ പെണ്മക്കൾ ആയതുകൊണ്ട് എല്ലാവർക്കും എന്നെത്തന്നെയാണ് നോട്ടം അതാവുമ്പോൾ സ്വത്തുക്കൾ ഒന്നും കൈവിട്ടു പോവില്ലല്ലോ.
പിന്നെ ആ നോട്ടം ഉള്ളതിന്റെ കുറച്ചു ഗുണങ്ങൾ എനിക്കും കിട്ടുന്നുണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കോ.
ഏക ആണ് തരിയെ ശാസിക്കാതെ വളർത്തിയത് കൊണ്ടാവാം എനിക്ക് കുറച്ചു അലമ്പ് പരിപാടികൾ ഒക്കെ കൂട്ടിനുണ്ട്. അത്യാവശ്യം വെള്ളമടിയും വലിയും പിന്നെ കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന പെണ്ണുങ്ങളെ കിട്ടിയാ ഒന്ന് പൂശാനും വലിയ താൽപ്പര്യം ആണ്.
പാടത്തു പണിക്കു വരുന്ന ശാരത ചേച്ചിയെ വാഴത്തോപ്പിലേക്ക് കയറ്റി കുനിച്ചു നിറുത്തി അടിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന സുഖം അത് ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്.
നാട്ടിലുള്ള പാടങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഞങ്ങളുടേത് ആയതിനാലാവാം പുറത്തു നിന്ന് കെട്ടികൊണ്ടുവന്നതും ഈ നാട്ടുകാരികൾ ആയതുമായ ഒരുവിധം എല്ലാ ചരക്കുകളുടെയും പൂറിന്റെ പുളി ഞാൻ നോക്കിയിട്ടുണ്ട്.
അത്യാവശ്യം പ്രായമുള്ളതിനെ കളിച്ചാൽ തലയിലാവില്ലല്ലോ അത് തന്നെയാണ് പാടത്തെ പണിക്കാരു പെണ്ണുങ്ങളെ പണിയുന്നതിന്റെ നേട്ടം.
ഇനി എവിടെ എങ്കിലും ഈ 27കാരന്റെ വിത്തുകൾ ജീവിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോലും അതിൽ ഒരുത്തിക്കും സംശയം കാണാൻ സാധ്യത തീരെയില്ല.
കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും വൈകുന്നേരം കാവിൽ തിരി തെളിയിച്ചു വന്ന ശേഷം മുത്തശ്ശിയുടെ പഴങ്കഥകൾ കേൾക്കുന്നത് എനിക്ക് ഒരു ഹരാമായിരുന്നു.
അങ്ങനെ മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞുതന്ന ഒരു കഥയും അതിലൂടെ എനിക്ക് കിട്ടിയ ചെറുതല്ലാത്ത എന്നാൽ ഒരുപാട് വലുതും അല്ലാത്ത രതി സുഖവും ആണ് ഈ കഥയിൽ നിങ്ങളോട് പങ്കുവെക്കാൻ പോവുന്നത്.
പതിവ് കലാപരിപാടികളൊക്കെ കഴിഞ്ഞു കാവിലെ തിരിയും തെളിച്ചു വന്നു മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിൽ കിടക്കുക ആയിരുന്നു ഞാൻ.
മുത്തശ്ശി : മോനെ നിന്നെക്കുറിച്ചു ചില വാർത്തകൾ ഒക്കെ ഇവിടെ അറിയുന്നുണ്ടല്ലോ? അതിലൊക്കെ എന്തേലും സത്യമുണ്ടോ?
ഞാൻ : എന്താ മുത്തശ്ശി എന്ത് വാർത്തകൾ ആണ്?
മുത്തശ്ശി : അല്ല പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്തുള്ള നിന്റെ സമീപനം മോശം ആണെന്നോ മറ്റോ? ആ വേലായുധൻ വന്നു കുറെ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു നിന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്ത്. നീ അവന്റെ ഭാര്യയോട് മോശമായി സംസാരിച്ചു എന്നോ മറ്റോ…
ഞാൻ : (പറി അയാളുടെ ഭാര്യ ആഴ്ചയിൽ 7 ദിവസം ഉണ്ടേൽ അതിൽ 5 ദിവസവും എന്റെ കുണ്ണ കയറ്റി അടിക്കാൻ നടക്കുന്നവൾ ആണെന്ന് പറയണം എന്നുണ്ടെങ്കിലും മുത്തശ്ശി ആയി പോയില്ലേ അതുകൊണ്ട് കുറച്ചു വിനയം ആവാം )
ഞാനോ? എന്താ മുത്തശ്ശി ഈ പറയുന്നേ മുത്തശ്ശിക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ മുത്തശ്ശിയുടെ ഉണ്ണി അങ്ങനെ ചെയ്യും എന്ന്.
ഞാൻ അത്രയ്ക്ക് അമ്മയെയും പെങ്ങന്മാരെയും തിരിച്ചറിയാൻ പാടില്ലാത്ത ഒരുത്തൻ ആണന്നു നിങ്ങൾക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ ?
മുത്തശ്ശി : എനിക്കറിയാം എന്റെ കുട്ടി അങ്ങനെയുള്ള പണിക്കൊന്നും പോവില്ല എന്ന്. പക്ഷെ അയാൾ വന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ആകെ പേടിച്ചു. അതാ കുഞ്ഞിനോട് നേരിട്ട് മുത്തശ്ശി തന്നെ ചോദിച്ചത്.
ഞാൻ : മുത്തശ്ശിക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ എനിക്ക് സ്ത്രീകളെ തല്ലുന്നത് ഇഷ്ടമല്ല എന്ന്. ഒരു ദിവസം ഞാൻ നമ്മുടെ പാടത്തേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ ഈ വേലായുധൻ അയാളുടെ ഭാര്യയെ പട്ടിയെ പോലെ തള്ളുന്നതാ കാണുന്നത് അത് കിടന്ന് കരയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സഹിക്കാനായില്ല ഞാൻ അയാൾക്കിട്ട് രണ്ടെണ്ണം കൊടുത്തു അതിന്റെ ദേഷ്യം ആണ് ഇവിടെ വന്നു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത് (mind voice :അല്ലാതെ അയാളുടെ ഭാര്യയെ ഊക്കി പൊളിച്ചതല്ല കേട്ടോ കാരണം )
മുത്തശ്ശി : ആണോ…. ഇനി അവൻ ഇങ്ങോട്ട് വരട്ടെ ശെരിയാക്കി കൊടുക്കുന്നുണ്ട്.
എനിക്ക് അല്ലങ്കിലും അറിയാമായിരുന്നു മുത്തശ്ശിയുടെ കുട്ടി ആവശ്യമില്ലാത്തത് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പോവില്ല എന്ന്.
ഞാൻ : അത് വിട് മുത്തശ്ശി.
എനിക്ക് ആ കഥ പറഞ്ഞു താ….
മുത്തശ്ശി : പെണ്ണുകെട്ടാൻ ഉള്ള പ്രായം കഴിഞ്ഞു എന്നിട്ടും ചെക്കന് കഥ കേൾക്കണം അല്ലെ ??
ആട്ടെ എന്ത് കഥയാ മുത്തശ്ശിയുടെ കുട്ടിക്ക് ഇപ്പൊ കേൾക്കണ്ടത്?
ഞാൻ : മുത്തശ്ശി പണ്ട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ നമ്മുടെ തറവാട്ടിലെ വലിയ കാരണവർ പണ്ട് ഏതോ യക്ഷിയെ ഉപസിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നോ? അവസാനം യക്ഷിയെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കാതെ വന്നപ്പോൾ പുള്ളിയെ യക്ഷി കൊണ്ടുപോയി എന്നൊക്കെ ആ കഥ തന്നെ..
മുത്തശ്ശി : മോനെ അത് വേണോ? അത് വെറും ഒരു കഥയല്ല യാഥാർഥ്യം ആണ് നമ്മുടെ തറവാട്ടുകാർ ഇന്നും ഭയത്തോടെ മാത്രം കാണുന്ന യാഥാർഥ്യം.
ഞാൻ : പിന്നെ…. മുത്തശ്ശി കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ആ യക്ഷിയെ? ഇല്ലല്ലോ ഇതൊക്കെ വെറുതെ പണ്ടുള്ളവർ പടച്ചു വിട്ടതാണെന്നെ..
മുത്തശ്ശി : മോനു ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല പക്ഷെ അത് കള്ളം ആണെന്ന് പറയുന്നത് നല്ലതല്ല എല്ലാവരും അത് ഇന്നും വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടേൽ അതിനു എന്തേലും കാരണം കാണുമല്ലോ?
ഞാൻ : അത് എന്തേലും ആവട്ടെ എനിക്ക് ആ കഥ ഒന്ന് കേട്ടാൽ മതി. അല്ലാതെ ഞാൻ യക്ഷിയുടെ പുറകെ പോവാൻ ഒന്നും പോണില്ല കേട്ടോ. മുത്തശ്ശിക്ക് അത് പറഞ്ഞു തരാൻ പറ്റുവോ ഇല്ലയോ അത് മാത്രം പറ.
മുത്തശ്ശി : പറഞ്ഞൊക്കെ തരാം പക്ഷെ ഒരു കാരണവശാലും നമ്മുടെ തറവാടിന് പുറത്തുള്ളവർ ഈ കഥ അറിയുകയോ ഇതിൽ പറയുന്നതൊന്നും പരീക്ഷിക്കുകയോ ഒന്നും ചെയ്യരുത് ആ ഒരു ഉറപ്പ് ഉണ്ടേൽ മുത്തശ്ശി മക്കൾക്ക് പറഞ്ഞു തരാം.
ഞാൻ : ഇല്ല മുത്തശ്ശി എന്നെ വിശ്വാസം ഇല്ലേ. പറ വര്ഷങ്ങളായി ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ആണ് ഈ കഥ ഒന്നു കേൾക്കണം എന്ന് പറ എന്റെ ജാനു കുട്ടി ?
മുത്തശ്ശി : പറയാം…
മുത്തശ്ശി എന്റെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി ആ കഥ പറയുവാൻ സമ്മതിക്കുമ്പോഴും എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ഭയം ആ മുഖത്ത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.
ഈ കാലഘട്ടത്തിലും ഈ പ്രേതത്തെയും യക്ഷിയെയും ഒക്കെ പേടിക്കുന്നവർ ഉണ്ടോ എന്നായിരുന്നു എന്റെ അത്ഭുതം.
മുത്തശ്ശി പേടിയോടെ ആണെങ്കിലും കഥ പറയാൻ തുടങ്ങി….
കഥയിലേക്ക്……….
മുത്തശ്ശിക്കും ആറു തലമുറ മുൻപാണ് ഈ സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം നടക്കുന്നത്.
അന്നത്തെ നമ്മുടെ തറവാട്ടു കാരണവർ ആയിരുന്നു കേളു നായർ.
ദാനധർമിയും നാട്ടുകാരുടെ എല്ലാം കൺകണ്ട ദൈവവും ആയിരുന്ന വലിയ മുത്തശ്ശൻ തന്റെ സ്വന്തമായി ലഭിച്ച ഭൂസ്വത്തുക്കളിൽ എല്ലാവർക്കും തുല്യ അവകാശം ആണെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അത് ജനങ്ങൾക്ക് തന്നെ വീതിച്ചു നൽകാൻ തീരുമാനിച്ചതറിഞ്ഞ കേളു അദ്ദേഹത്തെ ശക്തമായി തന്നെ എതിർത്തു.
താൻ അനുഭവിക്കേണ്ട സ്വത്തുക്കൾ ഇത്രയുംനാൾ തനിക്കടിമകൾ ആയി നടന്ന അടിയാളന്മാർ അനുഭവിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ചിന്തിക്കാൻ പോലും സാധിക്കുന്ന കാര്യം അല്ലായിരുന്നു.
സ്വത്തുക്കൾ ഒന്നും ആർക്കും കൊടുക്കുന്നതിൽ തനിക്ക് താല്പര്യമില്ല എന്ന് അദ്ദേഹം വലിയ മുത്തശ്ശനെ അറിയിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും ഒരു കാര്യം തീരുമാനിച്ചാൽ അത് നടപ്പിലാക്കിയിരിക്കും എന്ന് വാശിയുണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹം കേളുവിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ഒരു വിലയും കൊടുത്തില്ല.
അച്ഛന്റെ ആ പ്രവർത്തിയിൽ തന്റെ സ്വയം നിയന്ത്രണം വിട്ട കേളു സ്വന്തം അച്ഛൻ ആണന്നു പോലും വകവെയ്ക്കാതെ വലിയ മുത്തശ്ശന്റെ തല വെട്ടി കൊന്നുകളഞ്ഞു എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്.
പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും സ്വത്തുവകകൾ എല്ലാം തന്നെ അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രജകൾക്ക് നൽകിയിരുന്നു.
തങ്ങൾക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട തമ്പുരാനേ കൊന്ന കൊച്ചു തമ്പുരാനെ നാട്ടുകാർ എല്ലാവരും കൂടി പട്ടിയെ തല്ലുന്നത് പോലെ തല്ലി നാടുകടത്തി.
തനിക്കേർപ്പെട്ട മാനഹാനിയും നഷ്ടമായ സ്വത്തുക്കളും അയാളെ എന്തും ചെയ്യാൻ മടിക്കാത്ത ഒരു അസുര ഭാവത്തിലേക്ക് തന്നെ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.
പക്ഷെ ശാരീരികമായി ജനങ്ങളെ എതിർക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹം തന്റെ ലക്ഷ്യം കാണുന്നതിന് വനങ്ങളിൽ മാത്രം താമസിച്ചിരുന്ന ദുർമന്ത്ര വാദത്തിലൂടെ ശക്തികൾ സ്വയക്തമാക്കിയ ദിഗംബരൻ എന്നാ മന്ത്രവാദിക്ക് അരികിലേക്ക് എത്തി.
ദിഗംബരന് പല കഴിവുകളും ഉണ്ട് എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട് എങ്കിലും കൊടിയ വിഷമുള്ള പാമ്പുകൾ കാവൽ നിൽക്കുന്ന പുലിതോലിൽ ഇരുന്ന് തപസ്സു ചെയ്യുന്ന ദിഗംബരന്റെ രൂപം കണ്ട് അദ്ദേഹം കേട്ടുകേൾവിയെക്കാൾ കൂടുതൽ ഭയപ്പെട്ടു.
കരുതിരുണ്ട കണ്ണുകളും രക്ത നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ചുകൊണ്ട് വായുവിൽ ഇരിക്കാനും എന്തിനു നിന്ന നിൽപ്പിൽ ഒരു ശരീരത്തിൽ നിന്നും മറ്റൊരു ശരീരത്തിലേക്ക് വരെ തന്റെ ആത്മാവിനെ കയറ്റാൻ കഴിവുണ്ടായിരുന്നു ദിഗംബരന്.
പേടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കേളുവിനെ കണ്ട ദിഗംബരൻ ഭയപ്പെടുത്തും വിധം ശക്തമായ ശബ്ദത്തോട് കൂടി ചോദിച്ചു.
ദിഗംബരൻ : എന്താ മനക്കൽ കോവിലകത്തെ കൊച്ചു തമ്പുരാനേ ഇവിടെ വന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശം?
കേളു : എല്ലാം അങ്ങേയ്ക്ക് അറിയാമായിരിക്കും അല്ലോ ?
ദിഗംബരൻ : അറിയാം അവകാശപ്പെട്ടതെല്ലാം നഷ്ടമായി അല്ലെ?
അതിനു വേണ്ടി സ്വന്തം പിതാവിനെ പോലും വധിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടും ഒന്നും ലഭിച്ചില്ല…..
കേളു : അതെ സ്വാമി…
എന്റെ അടിമകൾ ആയി കിടന്ന നായ്ക്കൾ എല്ലാം എന്നെ കല്ലെറിഞ്ഞു ഓടിച്ചു ??
എനിക്ക് വേണം എന്റെ പാതം തൊടുന്നതെല്ലാം എനിക്ക് മാത്രം ഉള്ളതാവണം.
സ്വാമി എന്നെ ശിഷ്യപ്പെടുത്തണം ?
എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാൻ വേണ്ട കർമങ്ങൾ എനിക്ക് ഓതി തന്നാലും ?
ദിഗംബരൻ : മന്ത്രങ്ങൾ ഞാൻ പഠിപ്പിക്കാം പക്ഷെ ഒരു നിബന്ധന.
കേളു : എന്തായാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല സ്വാമി സ്വാമിയുടെ ഏതൊരു ആവശ്യവും ഞാൻ സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറാണ്.
എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ അതിലും കൂടുതൽ എനിക്ക് ലഭിക്കണം..
എന്നെ കല്ലെറിഞ്ഞു ഓടിച്ചവന്മാരും അവരുടെ വരും തലമുറകളും എന്നും എന്റെയും എന്റെ പാരമ്പരകളുടെയും കാൽക്കലിൽ തന്നെ ജീവിക്കണം അത്ര മാത്രമേ എനിക്കുള്ളൂ.
അതിനു എന്തും ചെയ്യാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്.
ദിഗംബരൻ : ശെരി ഇനി എന്റെ ആവശ്യം ഞാൻ പറയാം….
മനഃശക്തി കൊണ്ടും ലക്ഷ്യംകൊണ്ടും നീ ശക്തനാണ് നിന്നെപ്പോലെ തന്നെ ലക്ഷ്യം സാധിക്കാൻ വേണ്ടി ആണ് ഞാനും ഇതിനു വർഷങ്ങൾ മുൻപ് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടത്. ഇന്ന് എന്റെ കാലം അവസാനിക്കാറായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് സ്വയക്തമായ എല്ലാം ഞാൻ നിനക്ക് ഉപദേശിക്കാം പക്ഷെ എനിക്ക് പകരം എന്റെ സ്ഥാനം നീ അലങ്കരിക്കണം. എന്റെ അവകാശി ആയി തന്നെ.
ദിഗംബരൻ തന്റെ ആവശ്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷവാൻ ആയത് കേളു തന്നെയാണ്.
തനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവുകൾ ലഭിച്ചാൽ പിന്നെ ഒന്നിനെയും തനിക്ക് പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരില്ല എന്തിനു ഈ ഭൂലോകം തന്നെ തന്റെ കാൽക്കൽ വീഴും എന്നയാൾ വിശ്വസിച്ചു.
കേളു : സമ്മതം ആണ് സ്വാമി. പക്ഷെ ഞാൻ ഈ വനത്തിൽ തന്നെ തപസ്സിരുന്നാൽ എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ എല്ലാം എങ്ങനെ ആണ് ഞാൻ ആസ്വദിക്കുക.
ദിഗംബരൻ : അതിന്റെ ആവശ്യം ഒന്നും വരില്ല. നീ ചെയ്യേണ്ടത് എനിക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ പോയ കാര്യങ്ങൾ ആയിരിക്കണം അതിനു ഒരിക്കലും ഈ വനത്തിൽ തന്നെ നീ താമസിക്കണം എന്നില്ല. നിന്റെ പ്രതികരണങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിനും എന്റെ ആവശ്യത്തിനും ഒരേ വഴിയാനുള്ളത്.
യക്ഷി നിങ്ങളുടെ കാവിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന യക്ഷിയെ നീ ഉപാസിക്കണം അവളെ പ്രീതി പെടുത്തണം അവളിലൂടെ നീ നിന്റെ ആവശ്യങ്ങളും എന്റെ നിർബന്ധമായും പൂർത്തീകരിക്കും.
കേളു : ഞങ്ങളുടെ തറവാട്ടു കാവിലോ? പക്ഷെ…
ദിഗംബരൻ : എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് നിന്റെ ഉത്തഖണ്ട എങ്ങനെ ആ നാട്ടിലേക്ക് ഇനി ചെല്ലും എന്നല്ലേ? നീ ഇപ്പോഴൊന്നും അങ്ങോട്ട് പോവാൻ പാടില്ല എനിക്ക് സ്വയക്തമായ കഴിവുകൾ ഏഴു വർഷങ്ങൾ നീണ്ട തപസ്സിലൂടെ ഞാൻ നിന്നിലേക്ക് കൈമാറി തരും മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ നിന്റെ ആത്മാവിനോപ്പം ഞാനും ലയിക്കും അതിനു ശേഷം മാത്രമേ നീ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോവാൻ പാടുള്ളു.
എന്താ സമ്മതം ആണോ?
കേളു : ഏഴല്ല എത്ര കൊല്ലങ്ങൾ വേണമെങ്കിലും ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം എന്റെ പ്രതികാരവും അങ്ങേയുടെ ആവശ്യങ്ങളും നിറവേറ്റാൻ ?
ദിഗംബരൻ : എന്നാൽ ഇനി വൈകിപ്പിക്കണ്ട നീ വന്ന ദിവസം കൊള്ളാം നാളെ അമ്മവാസി നാളെ അർദ്ധ രാത്രി മുതൽ നമ്മുടെ തപസ്സു ആരംഭിക്കുന്നു. എത്രയൊക്കെ പ്രതിബന്ധങ്ങളും ആസ്വസ്ഥതകളും തോന്നിയാലും കണ്ണുകൾ തുറക്കരുത് നാളെ മുതൽ ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മാത്രമായിരിക്കണം നീ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്.
തപസ്സിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ എല്ലാം നല്ലപ്പടി നടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്റെ മുന്നിൽ വെറും അസ്ഥി മാത്രമായി ഉണ്ടാവും ഇനി അഥവാ പിഴച്ചിട്ടുണ്ടെൽ നമ്മൾ രണ്ടാളും അസ്ഥി മാത്രമായിരിക്കും അതായത് നീ കണ്ണുകൾ തുറക്കില്ല എന്ന് തന്നെ.
സമ്മതമല്ലേ?….. തപസ്സു തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ പകുതിക്ക് നിറുത്താൻ പറ്റില്ല.
കേളു : സമ്മതമാണ് സ്വാമി എന്തും സഹിക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമാണ്.
ദിഗംബരൻ : എന്നാൽ ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങാം അവിടെ ഒരു കാട്ടരുവി ഉണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്ന് കുളിച്ചു ദേ ഈ വസ്ത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട് വന്നോളൂ ക്രിയകൾ ഇന്നേ തുടങ്ങണം.
രക്ത വർണത്തിലുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ കേളുവിനെ എല്പിച്ച ശേഷം ദിഗംബരൻ കാട്ടരുവി ഉള്ള ദിക്കിലേക്ക് കൈകൾ ചൂണ്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അയാൾ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം കേളു പോയി കുളിച്ചു തന്റെ ശരീരത്തിലുള്ള എല്ലാ ആഭരണ ഭൂഷണങ്ങളും മാറ്റി ദിഗംബരൻ കൊടുത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ചു തിരികെ എത്തി.
ദിഗംബരൻ : ഇനി നീ ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാൻ പാടില്ല. മിണ്ടണം എന്ന് തോന്നും പക്ഷെ പാടില്ല. പല ഗന്ധങ്ങളും നിന്റെ മനസ്സിനെ മറ്റു ചിന്തകളിലേക്ക് നയിക്കാൻ ശ്രമിക്കും പക്ഷെ പാടില്ല. അതാ ആ പീഠത്തിലേക്ക് ഇരുന്ന് രണ്ടുകൈകളും കൂപ്പി ഇരുന്നോളു.
എന്റെ കല്പനകൾ മാത്രം ആയിരിക്കണം നീ കേൾക്കുന്നത്.
അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ കേളുവിന് മുൻഭാഗത്തായി ഒരുക്കിയ കളത്തിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് തന്റെ ആഭിചാര ക്രിയകൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി..
“ഓം ഹ്രീം സ്വാഹാ ഓം ആഗച്ച ആഗച്ച കന്യക ”
അയാളുടെ ഉഗ്ര ശബ്ദത്താൽ ഉള്ള മന്ത്രങ്ങൾ ആ വനത്തിലാകെ മുഴങ്ങി കേട്ടു. അയാളുടെ മന്ത്രവാതങ്ങളുടെ ഫലമായിരിക്കണം വനത്തിന് പുറത്തുള്ള നാട്ടിലെ ഒരു കന്യകയായ പെൺകുട്ടി ആരോ കൂട്ടി കൊണ്ടുപോകുന്ന കണക്കെ അയാളുടെ പൂജാ സ്ഥലത്തേക്ക് എത്തിച്ചേർന്നു.
അവൾ വന്നപാടെ വസ്ത്രങ്ങൾ മുഴുവനും സ്വയം അഴിച്ചുമാറ്റിയ ശേഷം രണ്ടു കാലുകളും അകത്തി ആ കളത്തിന് നടുവിൽ ദിഗംബരന് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. അയാൾ എന്തൊക്കെയോ ഖോരമായ മന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ശേഷം ഒരു വലിയ പാറ കഷ്ണം എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു ആ പെൺകുട്ടിയുടെ മുന്നിലായി വെച്ച ശേഷം അവളുടെ തല ആ കല്ലിനു മുകളിലായി പിടിച്ചുകൊണ്ടു വീണ്ടും അലറി അലറി ഓരോ മന്ത്രങ്ങൾ ജപിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
ശേഷം തന്റെ അരയിൽ കരുതിയിരുന്ന ഒരു കത്തി എടുത്ത് ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കഴുത്തു മുറിച്ചു അവളുടെ രക്തം ഒരു പാത്രത്തിലായി ശേഖരിച്ചു. അവസാനമായി ഒരു പിടച്ചിലോടു കൂടി ആ പെണ്ണ് അവിടെ മരിച്ചു വീണു. ശേഷം തന്റെ മുന്നിൽ കൈകൾ കൂപ്പി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന കേലുവിനടുത്തേക്ക് അയാൾ ആ കുട്ടിയുടെ രക്തവുമായി ചെന്ന ശേഷം അവനെ ആ രക്തത്തിൽ അഭിഷേകം ചെയ്തു.
എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“കേളു കന്യകയായ യുവതിയുടെ രക്തത്താൽ അഭിഷേകം ചെയ്യപ്പെട്ട നീ ഒരു മനുഷ്യനും തടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ശക്തിയായി മാറും.
നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നതൊക്കെ നിനക്ക് ലഭിക്കും ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്ന നീ ഒരു പുതിയ അവതാരമായി മാറും. അവൾ നിനക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ തന്നു നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കും. ” അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു.
പല ശബ്ദങ്ങളും കേളുവിന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. മൃഗങ്ങളും പ്രകൃതിയും അവനെ ഉണർത്തുവാൻ ശ്രമിച്ചു പക്ഷെ തന്റെയുള്ളിലെ ദൃഢനിശ്ചയം അവനെ അതിൽ ഒന്നും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ ദിഗംബരൻ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം തന്റെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് മാത്രം ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ സഹായിച്ചു. അല്ലങ്കിൽ അതിനുള്ള കഴിവുകൾ അവൻ നേടിയെടുത്തുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.
പിറ്റേ ദിവസം അതായത് അമാവാസി ദിവസം രാത്രിയുടെ മധ്യത്തിൽ ആണു ദിഗംബരൻ തിരികെ എത്തിയത്. അയാൾ വന്നപാടെ തന്നെ പൂജക്കുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നീണ്ട ഏഴു വർഷത്തെ നിദ്രയിലേക്ക് കടക്കാൻ അയാളും തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
തന്റെ ആത്മാവിനെ കേളുവുമായി ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആ യക്ഷിയെ പ്രത്യക്ഷയാക്കി അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം സാധിച്ചുകൊടുക്കാൻ അയാളും തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
കേളുവിനഭിമുഖമായി ഒരുക്കിയ പീഠത്തിൽ ദിഗംബരനും ഉപവിഷ്ടനായി. ശേഷം കണ്ണുകൾ രണ്ടും അടച്ചു കൈകൾ രണ്ടും കേളുവിന്റെ പാതങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ തപസ്സിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു. ഒപ്പം തന്നെ കേളുവും. രണ്ടാൾക്കും ഈ തപസ്സു പൂർത്തിയാക്കണം എന്ന ഉറച്ച ലക്ഷ്യമുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കാം ഒരു ശക്തിക്കും അവരെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. രണ്ടാളുടെയും ശരീരം ചിതൽ പുറ്റുകളാൽ മൂടി. അവിടെ അങ്ങനെ രണ്ടാളുകൾ തപസ്സിരിക്കുന്നത് പോലും ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയാത്തവിധം അവിടമാകെ കാടുകളാൽ മൂടി. ആർക്കും കടക്കാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം എവിടെയാകെ ഒരു വലയം തന്നെ ദിഗംബരന്റെ മാന്ത്രിക ശക്തിയാൽ തീർത്തിരുന്നു.വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി
നീണ്ട ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരു അമാവാസി ദിവസം…….
ആകാശമാകെ ഇരുണ്ടു മൂടി പേമാരി കണക്കെയുള്ള മഴ പെയ്തിറങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി.
ആ മഴയിൽ അത്രയും കാലം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ദിഗംബരന്റെ ശക്തിയിൽ തീർത്ത കവചങ്ങൾ എല്ലാം ഭൂമിയിലേക്ക് താഴ്ന്നുപോയി.
എന്തോ ആപത്തു വരുന്നപോലെ ആ വനത്തിലുള്ള ജീവജാലങ്ങൾ എല്ലാം പേടിച്ചു വിറക്കുന്നു. പ്രകൃതിപോലും വിറച്ചുപോയ നിമിഷം. ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഇതേ സ്ഥലത്തു രൂപപ്പേട്ട ആ ചിതൽ പുറ്റ് ആ മഴയിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി. ആ മണൽ ഒഴുകി മാറും തോറും ജടാ ശരിയായ ഒരു മനുഷ്യ ശരീരവും ആ ശരീരത്തിന് അഭിമുഖമായി ഒരു അസ്ഥികൂടവും തെളിഞ്ഞു വന്നു.
അതെ കേളു ആഗ്രഹിച്ചതുപോലെ ദിഗംബരന്റെ ആവശ്യം എന്താണോ അത് പോലെ ഇപ്പോൾ രണ്ടാളും ഒരു മെയ്യിൽ ആയിരിക്കുന്നു. ദിഗംബരന്റെ എല്ലാ ശക്തിയും കഴിവുകളും തന്നിലേക്ക് ആവഹിച്ച കേളു കണ്ണുകൾ തുറന്നു.
അവന്റെ കണ്ണുകൾ അഗ്നി കണക്കെ ജ്വലിച്ചു.
വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയിട്ടും അവന്റെയുള്ളിൽ ഒന്നിനുമാത്രം മാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അതെ അവന്റെ പ്രതികാരത്തിനു മാത്രം.
തന്റെ തപസ്സു പൂർത്തിയാക്കിയ സന്തോഷത്താൽ അവൻ അലറി വിളിച്ചു.
“കേളു നീ ഇനി കാവിലേക്ക് ചെല്ലുക…. അവിടെ ചെന്ന് പാല പൂക്കളും രക്തവും കൊണ്ട് സേവ നടത്തി അവളെ പ്രത്യക്ഷയാക്കുക. അതിലൂടെ നിന്റെ പ്രതികാരവും ആവശ്യങ്ങളും നിറവേറ്റുക ”
അവന്റെയുള്ളിൽ ദിഗംബരന്റെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി. എന്തോ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചതുപോലെ തന്നെ അവൻ കാവിലേക്ക് നടന്നു നീങ്ങി…..
നീറുന്ന പകയോടെ തന്റെ ബലിഷ്ടമായ കാലുകൾ ഭൂമിയിൽ ഉരൽപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ തന്റെ നാട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒരേഒരു ലക്ഷ്യം മാത്രം പക വീട്ടണം ആ നാട്ടുകാരെ മുഴുവനും പഴയതുപോലെ എല്ലാ കാലവും തന്റെ കുടുംബത്തിന് കീഴിൽ അടിമകളെ പോലെ കാണണം. നഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ അതിന്റെ ഇരട്ടിയായി സ്വന്തമാക്കണം.
ആ ചിന്തകൾ മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെയുള്ളിൽ.
“കേളു നീ ഒന്നുമാത്രം ഓർത്തോളൂ യക്ഷിയെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തുന്നത് വരെ ആ നാട്ടിലുള്ള ആരെയും നീ ദേഹ ഉപദ്രവം നടത്തുകയോ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ പിന്നെ നിന്റെ ഈ ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം വെറും ആഗ്രഹങ്ങൾ മാത്രമായി ഒതുങ്ങും.
വീണ്ടും പഴയത് പോലെ ആട്ടിയോടിക്കപ്പെടേണ്ട അവസ്ഥ നിനക്ക് ഉണ്ടാവും.
അതുകൊണ്ട് എല്ലാം ശ്രദ്ധയോടെയും വ്യക്തമായ ധാരണയോടെയും മാത്രം ചെയ്യുക.
എടുത്തുചാടാൻ നിൽക്കരുത് ”
അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ദിഗംബരന്റെ ശബ്ദം അവനോടായി പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല ഗുരോ അങ്ങ് പറയുന്നതുപോലെ ഞാൻ എല്ലാം ചെയ്യും.
ഒന്നും നേടിയെടുക്കാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് അതിനുള്ള വഴിയും എന്തിനു സ്വന്തം ജീവൻ പോലും വെടിഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നോടൊപ്പം കൂടിയ അങ്ങേയ്ക്ക് ഞാൻ ഇതാ വാക്ക് തരുന്നു…
യക്ഷി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ശേഷം മാത്രമേ ഞാൻ ആ ഗ്രാമത്തിലുള്ള ഏതോരാളുടെയും ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കുകയോ അവരെ ഏതേലും തരത്തിൽ ദ്രോഹിക്കുകയോ ചെയ്യുകയുള്ളൂ.
ഇത് ഞാൻ എന്റെ ഗുരുനാഥനു നൽകുന്ന വാക്ക്.”
ഉൾമനസ്സിലൂടെ തന്നെ കേളു ദിഗംബരന് വാക്കുനൽകി.
തന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് വേണ്ടി ജീവൻപോലും സമർപ്പിച്ച ദിഗംബരന്റെ ആഗ്രഹമായ യക്ഷിയെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തുക എന്നതായിരുന്നു കേളുവിന്റെയും പ്രധാമമായ ആവശ്യം.
ഉറച്ച കാൽവെപ്പോടെ നടക്കുന്ന കേളു ഓരോ അടിയും നടക്കുന്നതിനൊപ്പവും ഭൂമി കുലുങ്ങുന്നതിനു സമാനമായ ശബ്ദം അവിടമാകെ നിറഞ്ഞു.
നടന്നു നടന്നു തന്റെ ഗ്രാമത്തിന് അടുത്തെത്തിയ കേളു കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന രുദ്രാക്ഷമാലയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിടാൻ തുടങ്ങി.
അതികം വൈകാതെത്തന്നെ ആജനാബാഹുവായ അവന്റെ ശരീരം കുള്ളനായ ഒരു സന്യാസിയുടേതായി മാറി. ദിഗംബരന് ഉണ്ടായിരുന്ന ശക്തികളെല്ലാം അവനു ലഭിച്ചതിന്റെ ഫലമായി തന്നെ ലഭിച്ചതായിരുന്നു ആ കഴിവും.
സന്യാസിയുടെ രൂപം ധരിച്ച കേളു ഗ്രാമത്തിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു.
ഗ്രാമ മധ്യത്തിലുള്ള ആൽത്തറയിൽ അവൻ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു.
ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഭക്ഷണം പോലുമില്ലാതെ ആൽത്തറയിൽ ധ്യാനത്തിലിരിക്കുന്ന കേളുവിനെ കുറിച്ച് ആ നാട്ടിലാകെ വാർത്തകൾ പരന്നു.
അയാൾക് ചുറ്റും എന്തോ ഒരു മായാ വലയം തന്നെ രൂപപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതായി ആ ജനങ്ങൾക്ക് തോന്നി.
എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ചൈതന്യം ആ മുഖത്തവർക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു.
എല്ലാം കേളുവിന്റെ മന്ത്ര ശക്തിയിൽ തീർത്ത വെറും മായ മാത്രമാണെന്ന് ആർക്കും ഒട്ടു മനസ്സിലായതുമില്ല.
ഒരു സന്യാസി വര്യൻ തങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ എത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു എന്ന വാർത്ത കേട്ടിട്ട് ആ നാട്ടിലുള്ള ഇല്ല പൗര പ്രമുഖരും എത്തിച്ചേർന്നു.
ഒരു ജന്മിയുടെയും കീഴിലല്ലാതെ എല്ലാവർക്കും തുല്യ അവകാശമുള്ള ആ ഗ്രാമത്തിലെ ജനങ്ങളുടെ നേതാവ് എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരാൾ അവർക്കിടയിലൂടെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു.
അയാൾ ഭക്തി പൂർവ്വം തന്നെ കേളുവിനെ വിളിച്ചു.
(തല്ക്കാലം നമുക്ക് ആ കടന്നു വന്ന ആളെ ഗ്രാമ മൂപ്പൻ എന്ന് വിളിക്കാം )
മൂപ്പൻ : സ്വാമി…
കേളു : ഓം ഹരി ഓം….
മൂപ്പൻ : സ്വാമി അങ്ങ് ആരാണ്?
കേളു : കുഞ്ഞേ ഞാൻ സരസ്വഥാനന്ദ. അങ്ങ് ഹിമ പാർവ്വങ്ങളിൽ നിന്നുമാണ് വരുന്നത്.
മൂപ്പൻ : അങ്ങേയുടെ ആഗമന ഉദ്ദേശം എന്താണാവോ?
കേളു : വർഷങ്ങളായി തപസ്സിലായിരുന്ന നമുക്ക് ഒരു രണ്ടു വാരങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ശ്രീ മഹാ മായയുടെ ഒരു നിർദ്ദേശം ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. ദെക്ഷിണ ഭാരതത്തിൽ മദ്യ തിരുവിതാംകൂറിൽ ഒരു ഗ്രാമം ഉണ്ടെന്നും അവിടെ വര്ഷങ്ങളായി പൂജയും കർമങ്ങളും മുടങ്ങി ക്ഷയിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു കാവുണ്ട് എന്നും.
എത്രയും പെട്ടന്ന് അവിടെ എത്തി പൂജതികർമങ്ങൾ ചെയ്തില്ലാ എങ്കിൽ ആ ഗ്രാമം തന്നെ നശിക്കുന്നതിന് ഇടയാകും എന്നായിരുന്നു അത്.
ആ ഒരു വിപത്ത് നിങ്ങളുടെ ഈ ഗ്രാമത്തിലാണ് സംഭവിക്കാനുള്ളത്. അത് എന്നാൽ കഴിയും വിധം തടയുവാൻ ആണ് ഞാൻ ഇവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്നത്.
മൂപ്പൻ : ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലോ എന്താ സ്വാമി അങ്ങ് പറയുന്നത്?
കേളു : ഈ ഗ്രാമത്തിൽ ഏകദേശം അര പതിറ്റാണ്ടിന് മുകളിൽ പൂജതികർമങ്ങൾ മുടങ്ങി ക്ഷയിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു കാവില്ലേ? കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ മദ്യത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന ദിക്കിലായി അതായത് ദക്ഷിണ ദിക്കിലായിട്ട്?
മൂപ്പൻ : ഉണ്ട് സ്വാമി ഒരു കാവുണ്ട് സ്വാമി പറഞ്ഞതൊക്കെ സത്യം തന്നെയാണ്. ?
തങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലുള്ള ആ കവിന്റെ സ്ഥാനം പോലും ഗ്രഹിച്ചറിഞ്ഞ ആ സന്യാസി വര്യനെ ജനങ്ങൾ എല്ലാവരും കയ്യെടുത്തു കുമ്പിട്ടു.
?????????
മൂപ്പൻ : സ്വാമി പറഞ്ഞതുപോലെ ഈ ഗ്രാമം നശിക്കാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യേണ്ടതായുണ്ടോ?
കേളു : നിങ്ങൾക്ക് ആർക്കും ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ല എങ്കിൽ ആ കാവിനടുത്തായി തന്നെ എനിക്ക് ഒരു താമസ സൗകര്യം ഒരുക്കുക. പൂജക്ക് ആവശ്യമായ ദ്രവ്യങ്ങൾ എല്ലാം ശേഖരിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് തരാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ അതും.
അഥവാ താല്പര്യമില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ നിര്ബന്ധിക്കില്ല. വിധിയെ തടുക്കാൻ ആർക്കുമാവില്ലല്ലോ.
കേളുവിന്റെ വാക്കുകൾ ഗ്രാമത്തിലെ ജനങ്ങൾ എല്ലാവരും പാടെ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. തങ്ങൾക്ക് സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന മഹാ വിപത്തിനെ തുടച്ചുനീക്കി തങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിന് ഐശ്വര്യവും അഭിവൃദ്ധിയും ചൊരിയാൻ എത്തിയ ഒരു ദൈവ പുരുഷനായിട്ടാണ് ആ ജനങ്ങൾ അവനെ അപ്പോൾ കണ്ടത്.
എന്നാൽ അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല അവരെ മുഴുവനായും നിയന്ത്രണത്തിൽ കൊണ്ടുവരാനുള്ള അവസരത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന അസുരൻ ആണ് അവനെന്ന്.
അവൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ദൈവ വചനമായി കണ്ട ആ ജനത അവന്റെ ആവശ്യപ്രകാരമുള്ള എല്ലാം അവനു ഒരുക്കി നൽകാമെന്ന് ഏറ്റ ശേഷം അതൊക്കെ തയ്യാറാക്കാനായി തുടങ്ങി.
ശരവേഗത്തിൽ തന്നെ കവിനടുത്തായി അവനുള്ള ഒരു ചെറു കുടിലും പൂജക്കാവശ്യമായുള്ള സാധനങ്ങളും അവർ ഒരുക്കി നൽകി.
അവനു ഭക്ഷിക്കാൻ പഴങ്ങളും ധാന്യങ്ങളും അവരെത്തിച്ചു നൽകി.
അവർ ആ ആൽമരച്ചുവട്ടിൽ നിന്നും അവനെ വാദ്യ മേളങ്ങളോട് കൂടെ തന്നെ കാവിലേക്ക് ആനയിച്ചു കൊണ്ടുപോയി.
തന്നെ കല്ലെറിഞ്ഞൊടിച്ചവർ തന്നെ വാദ്യ മേളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ ആനയിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്നത് കണ്ട കേളുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി നിറഞ്ഞു. മറ്റുള്ളവരെല്ലാം അയാൾക്ക് ചുറ്റും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ചൈതന്യമായി തന്നെയാണ് ആ ചിരിയെയും കണ്ടത്.
എന്നാൽ തങ്ങളെ അടിമപ്പെടുത്താൻ ഉള്ള വഴി തങ്ങൾ തന്നെ തെളിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുള്ള ചിരിയാണ് അതെന്ന് ആരും തന്നെ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
അവനു വേണ്ടി ഒരുക്കിയ കുടിലിനടുത്തായി എത്തിയ ശേഷം കേളു എല്ലാവരോടുമായി സംസാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
കേളു : നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും ഒത്തൊരുമയാണ് ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ വിജയം അത് എന്നും നിലനിൽക്കാൻ വേണ്ടി ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഐശ്വര്യത്തിനായുള്ള കർമങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ആണ് എന്റെ നിയോഗം.
പൂജാ പത്രങ്ങൾ കഴുകുന്നതിനും പൂക്കൾ ശേഖരിക്കുന്നതിനുമായിട്ട് കന്യകയായ ഒരു പെൺകുട്ടി മാത്രം ഇവിടെ നിൽക്കുക. ബാക്കിയുള്ളവർ ആരും തന്നെ ഇന്നേക്ക് അടുത്ത അമാവാസി ദിവസം ആകുന്നതുവരെ ഇവിടേക്ക് എത്തുവാൻ പാടുള്ളതല്ല.
മൂപ്പൻ : എല്ലാം സ്വാമി പറയുന്നതുപോലെ തന്നെയാവട്ടെ. എന്റെ മകൾ മയൂരി സ്വാമിക്കുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്തുതന്നുകൊണ്ട് ഇവിടെ നിൽക്കും.
കേളു : എന്നാൽ അങ്ങാനാവട്ടെ…..
ബാക്കിയുള്ള ജനങ്ങളെല്ലാം അവിടെ നിന്നും അവരവരുടെ വാടാ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് പോയി. കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം മൂപ്പൻ തന്റെ മകൾ മയൂരിയെയും കൂട്ടി അവിടേക്ക് എത്തി.
അതീവ സുന്ദരിയായ ആ പെൺകുട്ടിയിലേക്ക് കേളുവിന്റെ ശ്രദ്ധ ഒന്ന് പോയി എങ്കിലും തന്റെ ലക്ഷ്യം സാധിക്കുന്നത് വരെ വേറെ ഒന്നിനും അവൻ തന്റെ ചിന്തകളിൽ സ്ഥാനം കൊടുത്തിരുന്നില്ല.
ദിവ്യ തേജസ്സുള്ള സ്വാമിക്കായി എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും ഒരുക്കുന്നതിൽ അതീവ സന്തോഷവതി ആയിരുന്നു മയൂരി. അവൾ ഭക്തിപൂർവ്വം തന്നെ എല്ലാം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. പാല പൂവുകൾ ശേഖരിച്ചുകൊണ്ടുവന്നു കൊടുത്തു. പൂജക്കുള്ള സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം അവൾ വൃത്തിയാക്കി കൊടുത്തു.
“കേളു ഇന്നേക്ക് രണ്ടാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷമാണ് അമാവാസി. അതുവരെ നീ കഠിനമായ ഉപാസനയിൽ ഏർപ്പെടുക. നിന്റെ ഉപസനാ ശക്തിയിൽ അമാവാസി ദിവസം അവൾ നിനക്ക് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷയാവും. അതിലൂടെ എനിക്ക് മോക്ഷവും നിനക്ക് നിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ സഫല്യവും കൈവരും. പിന്നെ ജലപാനം പോലുമില്ലാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിടുന്നത് നിറുത്തുകയോ പിഴക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. രാത്രി സമയങ്ങളിൽ ഈ പെണ്ണിനോട് പൊയ്ക്കോളാൻ പറഞ്ഞേൽപ്പിക്കുക.
പകലും രാത്രിയും മഞ്ഞും മഴയും വെയിലും എല്ലാം തരണം ചെയ്തുകൊണ്ട് തുടർച്ചയായി നീ മന്ത്രാജപം നിർത്താതെ തുടരുക ”
ദിഗംബരന്റെ ശബ്ദം അവന്റെ ചെവിക്കുള്ളിൽ മുഴങ്ങി.
“അങ്ങനെയാവട്ടെ ഗുരവേ ”
അവൻ മനസ്സാൽ ദിഗംബരന് മറുപടി പറഞ്ഞു
ദിഗംബരൻ പറഞ്ഞതുപ്രകാരം തന്നെ കേളു മയൂരിയെ എല്ലാം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം പൂജക്കായുള്ള ഒരുക്കങ്ങളും പിന്നീട് ഗുരുപദെശം ലഭിച്ചത് പോലെ തന്നെ യക്ഷിയെ പ്രത്യക്ഷയാക്കുന്നതിനുള്ള പൂആജാതികർമങ്ങളും ജപങ്ങളും ആരംഭിച്ചു.
കേളുവിന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം എല്ലാം മയൂരി ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രികാലങ്ങളിൽ മാത്രം അവൾ തന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയി അതിരാവിലെ തന്നെ എത്തിയിരുന്നു..
“ഓം ഹ്രീം യക്ഷിണി യക്ഷിണി ഹം ഹം സ്വാഹാ ”
കേളു തന്റെ ജപങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
അവന്റെ ശബ്ദം ആ കാവിൽനിന്നും പുറത്ത് പോവാതെ അവിടെ മാത്രം മുഴങ്ങികേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു.
ജലപാനം പോലുമില്ലാതെയുള്ള കഠിനമായ ജപം അനുഷ്ഠിക്കുന്ന കേളുവിന് വേണ്ടിയുള്ള പുഷ്പങ്ങളും മറ്റു പൂജാ ദ്രവ്യങ്ങളും മയൂരി കൃത്യമായി തന്നെ എത്തിച്ചു നൽകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷെ കന്യകയായ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ പൂജക്ക് സഹായിക്കാൻ വേണമെന്ന് കേളു പറഞ്ഞതിന് പിന്നിലെ നികൂടത്ത ആർക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു.
വരാൻ പോകുന്ന മഹാ വിപത്തിനെ അവർ തന്നെ ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട് വന്ന് എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും ചെയ്തു കൊടുത്തത് ആണെന്നും.
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി ജലപാനം പോലുമില്ലാതെ കേളു തന്റെ പൂജകൾ തുടർന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
അവനു അതിനുള്ള മനക്കട്ടി അവന്റെ ഉള്ളിലുള്ള ദിഗംബരൻ കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഇരുവരുടെയും ആഗ്രഹ സഫല്യത്തിന് യക്ഷി പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വന്നാലേ പറ്റു എന്നത് തന്നെയായിരുന്നു അതിനു കാരണം. ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞുപോയി കൊണ്ടിരുന്നു.
തങ്ങളുടെ രക്ഷക്കായി കഠിനമായ വൃതത്തോടെ പൂജാതി കർമങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന സ്വാമിയേ ആ ഗ്രാമത്തിലുള്ളവർ ഈശ്വരനായി തന്നെ കണ്ടു.
അവർ കേളുവിന് ആവശ്യമുള്ള സാധനങ്ങൾക്കൊന്നും ഒരു മുട്ടും വരുത്താതെ തന്നെ എല്ലാം മയൂരിയുടെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിച്ചു വിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു…….
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയികൊണ്ടിരുന്നു തുടർച്ചയായ കേളുവിന്റെ തപസ്സിന് ഫലപ്രാപ്തി ലഭിക്കുന്ന ദിവസം അതെ അമാവാസി ദിനം എത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു.
ഇന്ന് രാത്രിയിലെ സേവയോടെ യക്ഷിയെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനും തനിക്കു മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷയാവുകയും ചെയ്താൽ താൻ അനുഭവിച്ചതൊക്കെ തന്നെ ദ്രോഹിച്ചവരെയൊക്കെ കാൽക്കീഴിൽ അടിമകളെ പോലെ അല്ല അടിമകളായി തന്നെ കൊണ്ടുനടക്കാൻ കഴിയുമെന്നോർത്ത് അയാൾക്ക് ഒരു ആനന്ദം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അപ്പോഴും അഥവാ യക്ഷി പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വന്നില്ലെങ്കിലോ എന്നൊരു ചോദ്യം അവന്റെയുള്ളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
പക്ഷെ ആ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒന്നിനും തന്നെ അവന്റെ ആവശ്യത്തെ അല്ല അവനിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന പകയെ തളർത്താൻ കഴിയുന്നതായിരുന്നില്ല. പൂർണമായ അർപ്പണബോധത്തോടെയും തന്റെയുള്ളിൽ തനിക്ക് തുണയായി മാറിയ ഗുരുവിന്റെയും അനുഗ്രഹത്താൽ അവൻ തന്റെ സേവ തുടർന്ന്.
കൂരിരുട്ട് നിറഞ്ഞ അമാവാസി ദിവസത്തിന്റെ അർദ്ധരാത്രി സമയം. പൂർണമായും ചന്ദ്രൻ മറഞ്ഞ എങ്ങും കൂരിരുട്ടും നിശബ്ദത നിറഞ്ഞ ആ ഗ്രാമത്തിൽ കേളുവിന്റെ ജപങ്ങൾ മാത്രം ഉയർന്നുകേട്ടു. അവനു ചുറ്റും പുകപടലങ്ങൾ കൊണ്ടുമൂടി കോടമഞ്ഞുപോലെ ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും കാണാൻ കഴിയാത്തവിധം കേളുവിന് ചുറ്റും ഒരു മതിൽ തന്നെ രൂപപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു.
അതെ അവന്റെ കഠിനമായ ഉപാസനക്ക് ഫലപ്രാപ്തി ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു പാലപ്പൂവിന്റെ രൂക്ഷമായ ഗന്ധം അവനുചുറ്റും നിറയുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു.
“കേളു നിന്നിൽ ഞാൻ സംതൃപ്ത ആയിരിക്കുന്നു കണ്ണ് തുറന്നാലും ”
എവിടെനിന്നോ ഒരു സ്ത്രീശബ്ദം അവൻ കേട്ടു.
“കേളു ഇതവൾ തന്നെയാണ് ഞാനും നീയും ആരെയാണോ ദർശിക്കാൻ ഇത്രയും ചെയ്തത് അവൾ തന്നെ യക്ഷി ”
ആ ശബ്ദം കാതിൽ വീണയുടൻ തന്നെ അവന്റെയുള്ളിൽ അവനിൽ ലയിച്ച ദിഗംബരൻ അവനോട് പറഞ്ഞു. കേളു തന്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. തന്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന രൂപത്തെ കണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്നുടെ വിടർന്നു.
അരയ്ക്ക് മുകളിലേക്ക് നഗ്നമായ അതിസുന്ദരിയായ സ്ത്രീ രൂപം അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ അഗ്നിപോൽ ജ്വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ മാറിടങ്ങൾക്ക് ഭംഗിയും മറയും നൽകികൊണ്ട് ഒരു ആഭരണ വലയം തന്നെ അവളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഇടതൂർന്നു നീളമുള്ള അവളുടെ കേശഭാരങ്ങൾ അവളിലേക്ക് അവനെ കൂടുതൽ ആകൃഷ്ടനാക്കി. ചെഞ്ചുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയാവില്ല അത്രയ്ക്കും ചുവന്നു തുടുത്തതായിരുന്നു അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ. ആരെയും മോഹവലയത്തിലാക്കുന്ന തന്നെ ഉപസിക്കുന്നവരുടെ ഏതൊരു ആഗ്രഹവും സാധിച്ചുകൊടുക്കുന്ന സൗന്ദര്യം തുളുമ്പുന്ന ആ യക്ഷി കേളുവിന് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷയായി…
തുടരും…..
ഒരുപാട് തെറ്റുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ അങ്ങ് എഴുതി ഭലിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല മനസ്സ് ആസ്വസ്തമാണ് അത്കൊണ്ടാവാം അടുത്ത ഭാഗത്തിൽ തീർച്ചയായും എല്ലാ കുറവുകളും നികത്തുന്നതായിരിക്കും ?
സ്നേഹപൂർവ്വം
സാത്താൻ ?