ഇത് ഒരു ഫെമ്ടം സ്റ്റോറി ആണ് താല്പര്യം ഉള്ളവർ മുൻപിലേക്ക് വായിക്കുക. കാലം 1975 കേരള തമിഴ് നാട് ബോർഡർ, മൂന്ന് വശങ്ങൾ വനത്താൽ ചുറ്റപ്പെട്ട 131 ഏക്കർ റബ്ബർ തോട്ടം ഒത്ത നടുവിൽ ഒരു പടുകൂറ്റൻ എസ്റ്റേറ്റ് ബംഗ്ലാവും തൊഴിലാളി പാർപ്പിടവും അവിടെ നിന്നും ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ മാറിയാൽ ഒരു ചെറിയ പട്ടണം ഉണ്ട് അവിടെ ഉള്ള ഒരു മുതലാളി രവീന്ദ്രൻ നായർ ആണ് ആ തോട്ടത്തിന്റെ ഉടമ രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി വളരെ നല്ല ഒരു മനുഷ്യ സ്നേഹിയും പാവങ്ങൾക്ക് സഹായിയും ആയിരുന്നു,
ഡാൽമീയർ എസ്റ്റേറ്റ് എന്ന് ആണ് ഈ എസ്റ്റേറ്റ് നെ അറിഞ്ഞിരുന്നത് അതിനുള്ളിലെ ബംഗ്ലാവിനെ ഡാൽമീയർ ബംഗ്ലാവ് എന്നും ആ നാട്ടുകാർ വിളിച്ചു ബ്രിട്ടീഷ് നിർമതി ആണ് ആ കൊട്ടാരം ബ്രിട്ടീഷ് പ്രബുക്കന്മാർ പണ്ട് വേനൽ അവധിക്കും മറ്റും സമയം ചിലവൊഴിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു അത്രേ,
എസ്റ്റേറ്റ്നു ഒരു കിലോമീറ്റർ ചുറ്റളവിലായി മുപ്പത്തിയഞ്ചു ഓളം കുടുംബങ്ങൾ പാർക്കുന്നുണ്ട് ഏകദേശം 150 മുതൽ 175 വരെ ജനങ്ങൾ ഉണ്ട് ഇവരുടെ എല്ലാം കൺകണ്ട ദൈവം ആണ് രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിയും കുടുംബവും കാരണം അവരെല്ലാം മുതലാളിയുടെ തോട്ടം ജീവനക്കാരാണ് കൊടിയ ദാരിദ്ര്യവും പകർച്ച വ്യാധിയും ആയി ആളെണ്ണം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന കോളനിയിൽ പ്രകാശം നൽകി പുനർജീവിപ്പിച്ചത് രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി ആയിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിക്ക് വേണ്ടി ജീവൻ ത്യജിക്കാനും തയ്യാറാണ് അവിടുത്തെ ജനങ്ങൾ,
പൊതുവെ അവർക്ക് പുറം ലോകം ആയിട്ടോ മറ്റു ജനങ്ങൾ ആയിട്ടോ യാതൊരു വിധ ബന്ധവും ഇല്ലായിരുന്നു കാലം അല്പം മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി 1987 ഇൽ ആയിരുന്നു രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി തന്റെ പ്രിയ പത്നി ആയ ഇന്ദിര ദേവിയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് ഇന്ദിര ദേവി ശെരിക്കും ആ ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു ദേവി തന്നെ ആയിരുന്നു ഇന്ദിര ദേവി അവരുടെ ആശ്രിതർക്കായി പല കാര്യങ്ങളും ചയ്തു തുടർന്ന് 1989 രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിക്ക് ഇന്ദിര അമ്മയ്ക്കും ആദ്യ കുഞ്ഞു ജനിക്കുന്നത് അത് ഒരു പെൺ കുഞ്ഞു ആയിരുന്നു “ദേവിക” എന്ന് പേരിട്ടു
കുഞ്ഞ് വന്ന സന്തോഷത്തിൽ ഇന്ദിരമ്മ അവരുടെ ആശ്രിത കുടുംബങ്ങൾക്ക് ആയി ഒരു ചെറിയ സ്കൂൾ തുടങ്ങുവാൻ തീരുമാനിച്ചു നാൾ ഇതുവരെയും അവർക്ക് സ്കൂളിൽ പോകുവാനോ വിദ്യാഭ്യാസം ചെയ്യുവാനോ സാധിച്ചിട്ടില്ല ഗ്രാമവാസികൾ എല്ലാം നല്ല സന്തോഷത്തിൽ ആണ് ഏറെ വൈകാതെ തന്നെ ദേവികയുടെ പേരിൽ അവിടെ ഒരു സ്കൂൾ വന്നു അവരുടെ കുട്ടികൾക്കും വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചു തുടങ്ങി കുട്ടികൾക്കും പഠിക്കുവാൻ ഉള്ള ആഗ്രഹം സാധിച്ചു ഇന്ദിരമ്മ ആയിരുന്നു സ്കൂളിന്റെ പ്രധാന അധ്യാപിക, വർഷം 2 കൂടെ കഴിഞ്ഞു രവീന്ദ്രൻ
ഇന്ദിര ദമ്പദികൾക്ക് രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞും പിറന്നു “സ്വാധിക” ഇത്തവണ ഇന്ദിരമ്മ ഒരു ചെറിയ ആശുപത്രി ആയിരുന്നു ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത് ആശുപത്രി പണി കഴിപ്പിച്ചു ആശുപത്രി എന്ന് ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല ഒരു കുഞ്ഞ് മുറി അവിടെ അത്യാവശ്യം മരുന്നും കാര്യങ്ങളും എല്ലാം ഉണ്ട് ആഴ്ചയിൽ ഒരു ദിവസം ഒരു നേഴ്സ് വരും അത്ര തന്നെ മല്ലിക ചേച്ചി എന്ന് ആണ് അവരെ ആൾകാർ വിളിച്ചിരുന്നത് അങ്ങനെ രവീന്ദ്രൻ ഇന്ദിരദേവി കുടുംബവും തൊഴിലാളികളും സന്തോഷപൂർവം കാലങ്ങൾ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി ദേവിക MBBS പഠനം പൂർത്തി ആക്കി
സ്വന്തം ആയി ഒരു മുൾട്ടിസ്‌പെഷ്യലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലും രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി അവൾക്കായി പണി തീർത്തു പക്ഷെ ദേവികക്ക് അച്ഛനെ പോലെ ജനസേവനവും പൊതുപ്രവർത്തനവും ആയിരുന്നു താല്പര്യം സ്വാധിക ലണ്ടനിൽ ബിരുധാനന്ദര ബിരുദം നേടാൻ പഠിക്കുന്നു സ്വാധിക ആണെങ്കിൽ ദേവികയുടെ നേർ വിപരീതം അച്ഛന്റെ കാശിനു പൊളിച്ചു ജീവിക്കുന്നു പിന്നെ അല്പം കുറുമ്പുകളും ഉണ്ട് ഒരു കൊച്ചു കളിക്കാരി എന്ന് പറയാം, ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളും ബിസിനസ്‌ തിരക്കുകളും കാരണം ഡാൽമീയർ എസ്റ്റേറ്റ്ഉം അവിടുത്തെ തൊഴിലാളികളെയും വേണ്ട വിധം പരിചരണം നൽകുവാൻ
രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിക്ക് ഇന്ദിരാ അമ്മക്കും സാധിച്ചില്ല, ആ ഇടെ ദേവികയുടെ ഒരു പിറന്നാൾ ദിനം ആയി ആഘോഷങ്ങൾ എല്ലാം കൊടി ഇറങ്ങി രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിയെയും ഇന്ദിര അമ്മയെയും തേടി അഞ്ച് ആറ് അതിഥികൾ വീട്ടിൽ എത്തി, അത് ഡാൽമീയർ എസ്റ്റേറ്റ്ലെ കുറച്ചു നിവാസികൾ ആയിരുന്നു അവരുടെ വരവ് ഒരു സന്തോഷ വാർത്ത പങ്കിടാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നില്ല മറിച് കോളനിയിൽ ഇപ്പോൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന കുറച്ചു ദുരവസ്ഥകൾ പറ്റി അറിയിക്കാനും പരിഹാരം കാണുവാനും ആയിരുന്നു’
ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും ഉള്ള 5 ആൾകാർ ആയിരുന്നു അവർ രവീന്ദ്രൻ മുതലാളിയുടെ നല്ല മനസ്സാൽ സന്തുഷ്ടം ആയിരുന്ന അവിടെ ഇന്ന് കുറച്ചു പ്രശ്നങ്ങൾ ആണ് അതിന് പരിഹാരം തേടി എത്തിയതാണ് അവർ മുതലാളി അവരെ കണ്ടതും സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരണ മുറിയിൽ ഇരുത്തി അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു
രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി:- എന്താ ചിന്നയ്യ നിങ്ങൾ ആകെ വിഷമത്തിൽ ആണല്ലോ എന്തുണ്ടെങ്കിലും പറയു
ചിന്നയ്യൻ:- അത് മുതലാളിക്ക് ഒന്നും തോന്നരുത് മുതലാളി ഞങ്ങളെ ഒരുപാട് സഹായിച്ചത് ആണ് അവസാനം ആയി ഞങ്ങളുടെ ഈ പ്രശ്നം കൂടെ പരിഹരിക്കണം ഇനി ഞങ്ങൾ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല മുതലാളിയെ, അവിടുന്നിന്റെ സഹായത്താൽ ഞങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് ഒക്കെ വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചു കുട്ടികൾ ഇപ്പഴും സ്കൂളുകളിൽ പോകുന്നുണ്ട് പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ഇപ്പഴത്തെ കൗമാര തലമുറ വഴി തെറ്റിയിരിക്കുക ആണ് ലിംഗ ഭേദം ഇല്ലാതെ അവർ ഇപ്പോൾ ലഹരിക്ക് അടിമകൾ
ആണ് മുതലാളിയുടെ സഹായത്താൽ കോളേജ് അഡ്മിഷൻ വാങ്ങിയ കുട്ടികൾ പോലും ഇപ്പോൾ കോളേജിലേക്ക് പോകുന്നില്ല അവർ വാറ്റും കഞ്ചാവും ഒക്കെ ആയി കാട്ടിൽ ആണ് പലപ്പോഴും മുതലാളി ഇതിനൊരു പരിഹാരം കാണണം നമ്മുടെ 9 കുഞ്ഞുങ്ങൾ സ്ഥിരമായി കോളേജ് ഇൽ പോയികൊണ്ടിരുന്നതാണ് പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ 3 മാസം ആയി അവർ കോളേജിലും പോകുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം അല്ല വഴി പിഴച്ചു പോവുകയാണ് ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത ഒരു തലമുറയും ഇത് കണ്ട് ആണ് വളരുന്നത് അത് കൊണ്ട് മുതലാളി ഒന്ന് അവിടെ വരെ വരണം ഇതിന് ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്തണം
രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി:- എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ വിഷമം മനസിലാകും പക്ഷെ എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ ആരോഗ്യ സ്ഥിതി വച്ചിട്ട് എനിക്ക് അവിടെ വന്നു നിക്കാൻ സാധ്യം അല്ല പക്ഷെ ഞാൻ നിങ്ങളെ കയ്യൊഴിയുന്നില്ല അഞ്ച് ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ സ്വാധിക ലണ്ടനിൽ നിന്നും ഇങ് എത്തും അവൾ വന്നാൽ അധികം വൈകാതെ തന്നെ ദേവികയെ അങ്ങോട്ടേക്ക് അയക്കാം നിലവിൽ ഈ ഒരു പ്രശ്നത്തിന് എന്നെക്കാൾ നന്നായിട്ട് അവൾക്ക് ആകും പരിഹാരം കാണാൻ ശ്രദ്ധിക്കുക അവർക്ക് അല്പം ആശ്വാസം ലഭിച്ചു എന്ന് തന്നെ പറയാം അവർ ആ ഒരു പ്രതീക്ഷയിൽ അവിടെ നിന്നും മടങ്ങി.
സ്വാധിക ലണ്ടനിൽ നിന്നും മടങ്ങി എത്തി അവൾ പോയ പോലെ ആയിരുന്നില്ല തിരികെ വന്നത് നല്ല പോലെ ഒന്ന് കൊഴുത്തു ലണ്ടനിൽ നല്ല വിളവെടുപ്പ് ആയിരുന്നു അതിന്റെ കാണാനും ഉണ്ട് ഡേറ്റിംഗ് അപ്പുകളിലും പബ്ബുകളിലും നിന്നും ഓരോ ചെക്കന്മാരെ കണ്ടെത്തി അവന്മാരുടെ കുണ്ണ രുചിക്കൽ അവളുടെ ഇഷ്ട വിനോദം ആണ് അവൾക്ക് ഇപ്പോൾ ആഫ്രിക്കൻ നെടുനീളൻ കുണ്ണകളോട്അ ആണ്ന്ന കമ്പം എന്തായാലും അവൾ പോയതിനേക്കാൾ ഉഷാറായിട്ടുണ്ട്ത്തെ നീല കണ്ണുകൾ രക്തം തുളുമ്പുന്ന കവിൾ ശൂലമുന പോലത്തെ കൂർത്തു നീണ്ട മുലകൾ മൊത്തത്തിൽ
ഒരു മാധലാസ ആണ് അവൾ. അന്ന് രാത്രി അവർ എല്ലാവരും നല്ല സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു ആ സാഹയന വേളയിൽ രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി തന്റെ മക്കളോട് കോളനിയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു തുടർന്ന് ദേവിക കുറച്ചു കാലം അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകണം എന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടു “ശെരി അച്ഛാ അവരെ നമ്മൾക്ക് അങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ പറ്റില്ലാലോ ഇപ്പോൾ സ്വാതി ഉണ്ടല്ലോ ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കാൻ ഞാൻ ഉടനെ അവിടേക്ക് ഒന്ന് ചെല്ലാം”
ദേവിക മറുപടി നൽകി പിന്നീട് ഒട്ടും തന്നെ വൈകിയില്ല ദേവിക മൂന്നാം ദിവസം ഡാൽമീയർ ബഗ്ലാവിൽ എത്തി കുറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആണ് അവിടെ പലരും ദേവികയെ കാണുന്നത് ദേവികയുടെ അവിടുത്തെ വരവ് ആ കോളനിക്കാർക്ക് ഒരു ആശ്വാസം ആയി മാറി പലരും ദേവികയെ കണ്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി പണ്ടത്തെ സ്കൂൾ കുട്ടിയിൽ നിന്നും ഒരു പക്വത ഉള്ള സ്ത്രീയിലേക്ക് മാറി മെലിഞ്ഞു നീണ്ടിരുന്ന ദേവിക ഇപ്പോൾ 5’8 അടി നീളം കനത്ത ശരീരം റൗദരം ആർന്ന നോട്ടം വിരിഞ്ഞ ശരീരം മൊത്തത്തിൽ ദേവികയെ കണ്ട കോളനിക്കാർ അമ്പരന്നു അവിടുത്തെ കുട്ടികൾ പിന്നീട് അവളുടെ കസബ സിനിമയിലെ ചേച്ചി എന്ന് ആണ് വിളിച്ചത് അവരെ തെറ്റ് പറയാൻ പറ്റില്ല
കാരണം വരലക്ഷ്മി ശരത്കുമാർ നെ പറിച്ചു വച്ച പോലെ ഉണ്ട്, ദേവികക്ക് താമസിക്കാൻ വേണ്ടി അവർ അവിടെ ഒരു മുറി എല്ലാം സജ്ജികരിച്ചു വച്ചിരുന്നു മൊത്തത്തിൽ 11 മുറികൾ ആയിരുന്നു ആ ബംഗ്ലാവിൻ രണ്ടു ദിവസം അവൾ ആരോടും മിണ്ടിയില്ല പുറത്ത് ഇറങ്ങിയില്ല ശേഷം ഗ്രാമതലവനെ വിളിച്ചു “മൂപ്പാ എനിക്ക് ഇവിടം ഇഷ്ടം ആയി ബാക്കി മുറികളും അടുക്കളയും എല്ലാം വിർത്തി ആകാൻ ആളെ ഏർപ്പാടിക്കോളൂ വേണ്ടത് എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ ഞാൻ ചെയ്തോളാം ഞാൻ ഇനി കുറച്ചുകാലം ഇവിടെ ഉണ്ടാകും”. അവൾ പതിയെ പതിയെ കോളനിയെ അറിഞ്ഞു
ജനങ്ങളെ അറിഞ്ഞു അവിടുത്തെ പ്രശ്നങ്ങൾ പഠിച്ചു, അടഞ്ഞു കിടന്ന ആശുപത്രി തുറന്നു പഴയ മല്ലിക ചേച്ചിയുടെ മകൾ തന്നെ അവിടുത്തെ പുതിയ നേഴ്സ് അവളുടെ പേര് സീമ അവളെ പഠിപ്പിച്ചതെല്ലാം രവീന്ദ്രൻ മുതലാളി ആയിരുന്നു അവൾക്ക് മുംബൈ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോലി ഉണ്ട് പക്ഷെ ദേവികയുടെ വിളിയിൽ അവൾ പറന്നെത്തി ആ ഗ്രാമം പഴയ ഒരു സന്തോഷത്തിലേക്ക് തിരിക്ക വരുന്ന പോലെ ആയി പക്ഷെ അവിടുത്തെ കൗമാരകാരാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നം അവൾ അതിന് ഒരു പരിഹാരം എന്നോണം 18 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞ ഇല്ല കുട്ടികളെയും കൂടി ബംഗ്ലാവിലേക്ക് വരാൻ അവിടുത്തെ കുടുംബങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു ആവശ്യാനുസരണം പിറ്റേ ദിവസം അവരെല്ലാം
എത്തി ദേവിക ഓരോരുത്തരോടായി സംസാരിച്ചു പലർക്കും കോളേജിൽ പോകണ്ട ഇപ്പോൾ പഠനം ഉപേക്ഷിച്ചു കള്ളിനും കഞ്ചാവിനും പെണ്ണിനും അടിമകൾ ആയി അവൾ നിരന്തരമായി അവരെ കൗൺസിലിംഗ് കൊണ്ടും ഉപദേശങ്ങൾ കൊണ്ടും ഒക്കെ നേരെ ആക്കാൻ ശ്രമിച്ചു പക്ഷെ അവർ കൂടുതൽ വഷളാകുന്നത് അല്ലാതെ ഗുണം ഒന്നും കാണാൻ ആയില്ല ഒടുവിൽ അവൾ ഇല്ല മാതാപിതാക്കളെയും വിളിച്ചു ഒരു മീറ്റിംഗ് നടത്തി ” നമ്മുടെ കുട്ടികൾ വഴിതെറ്റിക്കഴിഞ്ഞു ഇനി അവരെ നേർവഴിക്കു കൊണ്ട് വരണമെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഇടപെടൽ അല്ല എനിക്ക് വേണ്ടത്
പകരം നിങ്ങൾ ഇനി ഇതിൽ ഉടപെടാതെ ഇരിക്കുക ആണ് വേണ്ടത് കാര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം” അടുത്ത ദിവസം ദേവികയുടെ നോട്ടപുള്ളികൾ ആയ 12 തെമ്മാടികളെയും ബംഗ്ലാവിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു 9 ചെറുക്കന്മാർരും 3 പെൺകുട്ടികളും ആണ് കോളേജ് പഠനം കഴിഞ്ഞവർ, ഫസ്റ്റ് ഇയർ സെക്കന്റ്‌ ഇയർ ഫൈനൽ ഇയർ എല്ലാവരും ഉണ്ട് ദേവിക അവർക്ക് അവസാനമായ താകീത് നൽകി വിട്ടു ഇനിയും ഇത് ആവർത്തിക്കാൻ ആണെങ്കിൽ എന്റെ രീതി ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കില്ല എന്നും പറഞ്ഞു പക്ഷെ ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല
ദേവിക ഗ്രാമതലവനെ വിളിച്ചു വരുത്തി ” മൂപ്പാ എനിക്ക് നാളെ തന്നെ രണ്ടു പണിക്കാരെ ആവശ്യം ഉണ്ട് നമ്മുടെ മുകളിലെ ആ ഇരുട്ട് മുറി ഒന്ന് ഉറപ്പിക്കണം അതിന്റെ അകത്തു എന്ത് നടന്നാലും പുറത്ത് അറിയാൻ പാടില്ല പിന്നെ എനിക്ക് നാളെ മലയിൽ നിന്നും 12 വള്ളി ചൂരൽ വേണം എല്ലാത്തിലും നല്ല കടുകെണ്ണ കാന്താരി ഇട്ട് തിളപ്പിച്ച്‌ തേച്ചുപിടിപ്പിച്ച ശേഷം വെയിലിൽ ഉണക്കി കൊണ്ട് വന്നാൽ മതി
നാളെ മുതൽ സീമയോട് ഇവിടെ താമസിക്കാൻ പറഞ്ഞോളൂ അവളോട് വരുമ്പോൾ അത്യാവശ്യം നല്ല മുറിവുകൾക്ക് ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്യാൻ ഉള്ളതും കൂടെ എടുത്തോളാൻ പറഞ്ഞോളൂ. ഒരു ആഴ്ചക്ക ശേഷം ദേവിക വീണ്ടും 12 വില്ലന്മാരെയും വില്ലതിമാരെയും വിളിച്ചു വരുത്തി നേരെ ഇരുട്ട് മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി ചെറിയ ഒരു മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രമേ അവിടെ ഉള്ളു പന്ത്രണ്ട് ചൂരൽ അവിടെ ഒരു ബോക്സിൽ ഇട്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട് കൈകൾ ബന്ധിക്കാൻ ഒരു കയർ ജനലിൽ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് ”
നാളെ മുതൽ എല്ലാ എണ്ണവും കോളേജിൽ പൊക്കോണം എന്നും വൈകിട്ട് വന്നു എന്നെ കാണണം ഞാൻ ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കിൽ നിന്നും ചോദ്യം ചോദിക്കും 7 മണിക്ക് വീട്ടിൽ കയറണം എല്ലാ ആഴ്ചയിലും ടെസ്റ്റ്‌ പേപ്പറുകൾ കാണും ഒറ്റ ഒരണ്ണം എന്നോട് ചോദിക്കാതെ വീടിന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി പോകരുത്
ഇനി ഞാൻ സംസാരിക്കില്ല നിങ്ങളോട് ഈ ചൂരലുകൾ ആയിരിക്കും സംസാരിക്കാൻ പോകുന്നത് മനസിലായല്ലോ ഒരാൾ തെറ്റ് ച്യ്താൽ പോലും 12 പേർക്കും ആയിരിക്കും കിട്ടുന്നത് എനിക്ക് ഒരു ദയവും ഉണ്ടാകില്ല പൊക്കോ” തുടരും…..