സദാചാരത്തിന്റെ കഴുകൻ കണ്ണുകൊണ്ട് ദയവായി ഈ കഥ വായിക്കരുത്, നിങ്ങൾക്ക് വേദനിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
????????????
പാലക്കാടിലെ ഒരു പ്രസിദ്ധമായ ഒരു ഇല്ലത്തിലെ തമ്പുരാട്ടിയാണ് രാധിക. അതിസുന്ദരിയാണ് രാധിക, ദൈവം ആവോളം സൗന്ദര്യം വാരികോരിയവൾക്ക് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. ചെറുപ്പം മുതലേ സുരസുന്ദരിയെന്നു വിളിപ്പേര് കേട്ടാണ് അവൾ വളർന്നത്, മുതിർന്നപ്പോഴും ആ അഴകൊന്നും നഷ്ടപ്പെടാതെ അവൾ കാത്തു സൂക്ഷിച്ചു. പയറുപൊടിയും കടലമാവും ചന്ദനം അരച്ചതുമാണ് അവളിന്നും സൗന്ദര്യത്തിനു മാറ്റു കൂട്ടാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. താളിയാണ് അവൾക്കിഷ്ടം ഒപ്പം കറിവേപ്പിലയും കരിംജീരകം ഇട്ടു താളിച്ച വെളിച്ചെണ്ണയാണ് പതിവായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പഠിക്കാനും മിടുക്കിയായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഗ്രാജുവേഷൻ പൂർത്തിയാക്കി. ഡിഗ്രി പഠനം കഴിഞ്ഞ്, 24 വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് രാധികയുടെ കല്ല്യാണം കഴിയുന്നത്. മുൻപ് നല്ല സമ്പന്നതയിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പൊ എല്ലാം ക്ഷയിച്ച ഒരു ഇല്ലത്തെക്കായിരുന്നു രാധികയെ കല്ല്യാണം കഴിപ്പിച്ചയച്ചത്. ഇല്ലമെന്ന്‌ പറയുമ്പോ നാലുകെട്ടാണ്. കിഴക്ക് വശത്തു ഒരു കുളപ്പുരയും തെക്കു വശത്തു സർപ്പക്കാവും ഉണ്ട്. അതിന്റെ പിറകിൽ മാന്തോപ്പും.
ഭർത്താവ് അജയൻ പോസ്റ്റ് ഓഫീസിലെ ക്ലെർക്ക് ആണ്. രാധികയെ വിവാഹം കഴിക്കുമ്പോ അജയന് 26 വയസ്‌. കാണാനോ റോജയിലെ അരവിന്ദ് സ്വാമിയെപോലെ, പാവം തോന്നും. ആദ്യമായി തന്നെ പെണ്ണ് കാണാൻ വന്ന അജയനോട് സംസാരിച്ചപ്പോൾ തന്നെ രാധികയ്ക്ക് ആളൊരു ശുദ്ധനാണ് എന്ന് ബോധ്യമായി, അതിനാലവൾ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കയും ചെയ്തു. അജയൻ അങ്ങനെ അധികമാരോടും മിണ്ടുകയൊന്നുമില്ല, അധികം സുഹൃത്തുക്കളുമില്ല. കാലത്തു ജോലിക്ക് പോയാൽ ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണിനാണ് തിരിച്ചെത്തുക. അതിനു ശേഷം ഇച്ചിരി നേരം അകത്തളത്തിൽ പായും വിരിച്ചിട്ടതിൽ മയങ്ങിയിട്ട്, പിന്നെയും പോസ്റ്റോഫിസിലേക്ക് പോകും, 5 മണിക്ക് തിരിച്ചെത്തും. അത്താഴത്തിനു ശേഷം വീണ്ടും കിടന്നുറങ്ങും. ഒരുവർഷത്തിനകം രാധികയും അജയനും പരസ്പരം ആഴത്തിൽ മനസിലാക്കുകയും പ്രണയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ്. ആഴ്ചയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണയോ രണ്ടാളും മതിമറന്നു സെക്‌സ് ചെയ്യാറുമുണ്ട്, പക്ഷെ അതെല്ലാം പ്രണയാർദ്രമായിരുന്നു. വന്യമായി രതി അവളറിഞ്ഞിട്ടില്ല. അതിനവൾക്ക് തെല്ലും പരാതിയുമില്ല. അതുപോലെ തന്നെ രാധികക്ക് അമ്മയാണവണം എന്നാഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും ഇതുവരെ ആയിട്ടില്ല, അവർ ശ്രമിക്കാഞ്ഞിട്ടല്ല, നാച്ചുറൽ ആയിട്ട് അതെല്ലാം നടക്കട്ടെ എന്നുള്ള ചിന്തയിൽ വിട്ടേക്കുവാണ്. രാധികയ്ക്ക് അജയന്റെ സൗന്ദര്യത്തിലും സൗഭാവത്തിലും ഒരിഷ്ടം എപ്പോഴുമുണ്ട്, അത് ശാശ്വതവുമാണ്. അതിനാൽ പരസ്പര പൂരകങ്ങളെ പോലെ ഒന്നില്ലെങ്കിൽ മറ്റൊന്നില്ല എന്ന പ്രണയഭാവം ഇരുവരെയും ഒന്നാക്കി കൊണ്ട് അവരുടെ കൊച്ചു ജീവിതം സ്നേഹം മാത്രം പങ്കിട്ടുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോകുകമാണ്. എങ്കിലുമീ നാലുകെട്ടിൽ ഒഴിവു സമയനങ്ങളിലൊക്കെ രാധിക അവളുടെ കോളേജ് പഠനകാലത്തെ കുറിച്ചു ഓർക്കാറുണ്ട്. ആ കോളേജിലെ തന്നെ ബ്യൂട്ടി ക്യൂൻ ആയിരുന്നു തന്റെ പിറകെ കോളേജിലെ പല ആണ്‍കുട്ടികളും പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കിയിട്ടും അവളുടെ ഇഷ്ടം നേടാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല. അവൾക്ക് മനസുകൊണ്ട് ആരാധനയും ഇഷ്ടവും തോന്നുന്ന ഒരാളും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല, എന്ന് പറയുന്നതാവും കൂടുതൽ ശെരി.
പിന്നെ ആരുകണ്ടാലും രാധികയെ ആരാധിച്ചുപോകും. ശാലീന സൗന്ദര്യവും, വടിവൊത്ത ഒതുക്കമാർന്ന ശരീരവും, ഐശ്വര്യം തുളുമ്പുന്ന മുഖവും. നെറ്റിയിൽ എപ്പോഴും ചന്ദനം, കണ്മഷി എഴുതുന്ന വലിയ കണ്ണുകൾ, ചുവന്നു തുടുത്ത അധരങ്ങൾ, നിരയൊത്ത വെളുത്ത പല്ലുകൾ, ആരേയും മയക്കുന്ന പുഞ്ചിരി, പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ കവിളത്ത് തെളിയുന്ന നുണക്കുഴികൾ, നിതംബം വരെ മൂടി കിടക്കുന്ന നല്ല ഇടതൂർന്ന കാർകൂന്തൽ, വലിയ ആകൃതിയൊത്ത മാറിടങ്ങൾ, ചെറു മടക്കു വീണ അരക്കെട്ട്, വലിയ നിതംബങ്ങൾ, കുണുങ്ങിയുള്ള നടപ്പ്, നടക്കുമ്പോൾ ആ താളത്തിനൊത്ത് തുളുമ്പുന്ന നിതംബങ്ങൾ. ഇതെല്ലം പ്രകൃതി അവൾക്കായി നൽകിയവയാണ്. ഭര്ത്താവിനെ മാത്രം ആരാധിച്ചുകൊണ്ട് അനുസരണയോടെ തന്നെ അവൾ കഴിഞ്ഞു പോന്നു. അജയനും രാധികയെന്നു വെച്ചാൽ ജീവന്റെ ജീവനാണ്. അവളുടെ സ്ത്രീ സൗന്ദര്യത്തെ അജയൻ ആ വീട്ടിൽ മിക്ക സ്‌ഥലത്തുവെച്ചും മതിമറന്നു കോരികുടുകുമ്പോ, അവളുടെ മുഖത്തെ പ്രണയ സായൂജ്യം വിടരുന്നത് പതിവായിരുന്നു.
പെണ്ണെന്നു പറഞ്ഞാൽ അത് രാധികയെ പോലെ ആകണം എന്ന് കോളേജിൽ എല്ലാവരും പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. പട്ടണത്തിലേക്ക് വിവാഹം കഴിച്ചു പോണമെന്ന മോഹമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും അവളുടെ മനസിലെ ആരാധനാ പുരുഷന്റെ രൂപം അജയന് മായി ഒട്ടും സാമ്യമില്ലായിരുന്നു. അജയന്റെ ഇല്ലത്ത് അജയനും, ഏട്ടനും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അമ്മ വിവാഹത്തിന് 6 മാസം മുൻപ് മരിച്ചുപോയി, ഈ പറഞ്ഞ ഏട്ടൻ വിശ്വൻ ജയിലിലുമാണ്, ഒരു കൊലക്കേസിൽ പെട്ടാണ് 4 വർഷം മുൻപ് അകത്തു പോയത്. രാധികയാണ് ഇപ്പൊ ഗൃഹഭരണം. അജയന്റെ അമ്മ വലിയ ഒരു ഇല്ലത്തെ തമ്പുരാട്ടി ആയിരുന്നു, അവരോടുള്ള മതിപ്പും സ്നേഹവും കൊണ്ടാണ്, രാധികയുടെ മുത്തച്ഛൻ അജയന് രാധികയെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുത്തതിന് മറ്റൊരു കാരണം. അങ്ങനെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ ശേഷം പരസ്പരം സംസാരിക്കാൻ രണ്ടാള് മാത്രം ഉള്ള ആ ഇല്ലത്ത്, ശാന്തമായ ദിവസങ്ങൾ പതിയെ കടന്നുപോയി.
????????????
അടുക്കളയിൽ ഊണ് കാലമാക്കുന്ന രാധിക മുറ്റം വഴി ഒരാൾ നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു, ഉച്ചനേരത്തു ഇതാരാണെന്നു കഴുത്തിലെയും ചെന്നിയിലെയും ഒഴുകുന്ന വിയർപ്പ് സാരിയുടെ തലപ്പുകൊണ്ടവൾ തുടച്ചു, ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ ആദ്യമായി കാണുകയെങ്കിലും അജയന്റെ വിവരണത്തിൽ നിന്നുമൊരു രൂപം അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു, വിശ്വൻ!! ഭർത്താവിന്റെ ഏട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ രാധിക അക്ഷരാത്ഥത്തില് ഞെട്ടി. 35 വയസ്സ് പ്രായമുണ്ടാകും. വിശ്വേട്ടനെ കുറിച്ച് അജയൻ പറഞ്ഞു തന്നതവളോർത്തു……..നല്ല ഒത്ത ഉയരം, നമ്പൂതിരി ആണേലും ആൾക്ക് ദൈവ വിശ്വാസമൊന്നുമില്ല. തിരുവിതാംകൂർ കോൺഗ്രസിന്റെ അണിയാണ്. നാട്ടുകാരുടെ എല്ലാ കാര്യത്തിനും ചുണകുട്ടിയെപോലെ വിശ്വൻ മുന്നിലുണ്ടാകും.
കവലയിൽ വെച്ച് അടിയൊക്കെ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ചേലൂർ വിശ്വനാഥൻ എന്ന് കേട്ടാൽ വരിക്കാശ്ശേരി മൊത്തം വിറയ്ക്കും. അജയനെപോലെ വെളുത്ത നിറമോ മെലിഞ്ഞ ശരീരമോ അല്ല! നല്ല ഉരുക്കുപോലുള്ള ശരീരം! കട്ടിമീശ പിരിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒപ്പം നല്ല കട്ട താടി! പറഞ്ഞത് അത്രയും അതുപോലെയുണ്ടെങ്കിലും മനസ്സിൽ ഒരു പേടിപ്പിക്കുന്ന മുഖമായിരുന്നു. പക്ഷെ നേരിൽ കാണുമ്പോ അങ്ങനെയല്ല! ആള് കാണാൻ സുന്ദരൻ തന്നെയാണ്,
ആരാധിക്കപ്പെടേണ്ട പുരുഷന്റെ ശെരിക്കുള്ള രൂപം, ഏതോ ഓർമ്മയിൽ നിന്നും പൊഴിയുന്ന ഇല കണക്കെ ഒരു നിമിഷം വിശ്വനെ തന്നെ മതി മറന്നു നോക്കിനിന്നവൾ! വിശ്വൻ തന്നെ അകത്തേക്ക് വിളിക്കാത്തതെന്തേ എന്നമാന്തിച്ചു നിൽക്കുമ്പോ.
“ഏട്ടാ അകത്തേക്ക് വരൂ…അജയേട്ടൻ..
ഇപ്പൊ ഊണിനു വരും”
“പേരെന്താ മോൾടെ…” ഘനമുള്ള ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ മോളെന്നു വിളിച്ചപ്പോൾ…രാധികയുടെ മനസ്സിൽ വാത്സല്യം അലതല്ലി. അച്ഛനില്ലതിരുന്ന രാധികയ്ക്ക് ഒരാണിൽ നിന്നുമാവിളി പുതുമയുണർത്തി. അതുപോലെയൊരു വിളി അജയനിലുമവൾ കേട്ടിട്ടില്ല! അവൻ രാധികേ എന്ന് തന്നെയാണ് വിളിച്ചിട്ടുള്ളത്…..
“രാധിക!!” നാണത്തോടെ രാധിക അവളുടെ മുല്ലപ്പൂ പല്ലുകൾ കാട്ടിയൊരു ചിരിയവന് സമ്മാനിച്ചു.
വിശ്വനെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചിട്ട് കസേരയിൽ ഇരിക്കാനവൾ പറഞ്ഞു. ചുവരിൽ ചാരി നിന്നുകൊണ്ട് ഒരു അവൾ സാരികൊണ്ട് കയ്യിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചു. “ചായ ഇപ്പൊ വേണ്ടല്ലോ….ഊണ് പോരെ….” ചിരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ ചോദ്യത്തിൽ വിശ്വൻ ഒന്നമ്പരന്നു. അനിയന്റെ ഭാര്യയെ ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ആ സ്ത്രീ സൗന്ദര്യത്തിൽ തന്റെ മനമിളകുന്നതവനറിഞ്ഞു. പിൻ തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്ന രാധികയെ ഒരു നോക്ക് കണ്ടതും വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്നുടെ വിടർന്നു. അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ആയിരുന്നു അവളുടെ സ്വർണ്ണ നിറമുള്ള നിതംബങ്ങൾ നൃത്തമാടിയത്.
യാദൃശ്ചികമായി തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കിയാ രാധിക തന്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ടു മതിമറന്നു നിൽക്കുകയാണ് വിശ്വനെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു കള്ളി ചിരിച്ചിരിച്ചു.
അതിസുന്ദരിയായൊരു യുവതി. എല്ലാം തികഞ്ഞൊരു പെണ്ണ്! സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ രാധികയുടെ ശരീരത്തിലൂടെ ഇഴയുകയായിരുന്നു. രാധികയും ഊണിനു വാഴയില എത്തി മുറിക്കുമ്പോൾ അതെ കുറിച്ചോർത്തു.
നാട്ടിലെ ഒരു പെണ്ണും തന്നോടിങ്ങനെ പെരുമാറിയിട്ടില്ല! എല്ലാർക്കും കാണുമ്പോഴേ തന്നെ പേടിയാണ്. അതിനു മൂക്കത്തല്ലേ ശുണ്ഠി!, പക്ഷെ ന്യായമല്ലാത്ത ഒരു കാര്യത്തിനും ഈ വിശ്വൻ ഇടപെട്ടിട്ടുമില്യ. കണ്മണിയെന്ന 23 കാരിയെ പ്രേമിച്ചു മദ്രാസിൽ കൂട്ടികൊണ്ടു പിഴപ്പിച്ച അവളുടെ കാമുകനെയും കൂട്ടുകാരെയും ആൽത്തറയിൽ ഇട്ടു തല്ലിയതും എല്ലാം നാട്ടിൽ പാട്ടായിരുന്നല്ലോ, അവളുടെ അച്ഛന്റെ വിഷമം കാരണം അവളെ സ്വീകരിച്ചാലോ എന്നാലോചിച്ചതാണ്, പക്ഷെ അവൾക്ക് തന്നെ പേടിയാണെന്ന് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അതും വേണ്ടാന്ന് വെച്ചു. ഊരുതെണ്ടി, താന്തോന്നി, പെണ്ണുപിടിയൻ എന്നൊക്കെയാണ് കാലങ്ങളായി തന്റെ നാട്ടിലുള്ള വിളിപ്പേര്, പക്ഷെ ഇതുവരെ ഒരുപെണ്ണിനോടും ആ മോശമെന്ന് നാട്ടാര് കരുതുന്നപോലെയൊരു ബന്ധം തനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല. അതുപോലെ കണ്മണിയോടും പ്രണയം ഒന്നുമല്ല, അവളുടെ ജീവിതം നാശമാകാതെ ഇരിക്കാനാണ് അപ്രകാരം ചോദിച്ചതും. ശേഷം ഒരേ ഒരിക്കലൊന്നു പ്രേമിച്ചതാണ് അത് നടക്കാത്തതിൽ പിന്നെ കല്ല്യാണം കഴിക്കണമെന്ന മോഹവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജയിലിൽ ആയിരുന്നത്കൊണ്ട് ഒരു വര്ഷം മുൻപ് നടന്ന അജയന്റെ വേളിയ്ക്ക് തനിക്കൊട്ടു എത്തിപെടാനും കഴിഞ്ഞില്ല.
കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പഴയ ഓർമ്മകൾ വിശ്വൻ ഓർത്തെടുത്തു.
അജയൻ ഊണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടി, വരമ്പത്തൂടെ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു. കവലയിൽ വെച്ച് തന്നെ അവനറിഞ്ഞിരുന്നു തണ്ട് ഏട്ടൻ തിരിച്ചെത്തിയ കാര്യം. അജയൻ വിശ്വേട്ടനെ കണ്ടതും കൺകോണിൽ നനവോടെ ഏട്ടന്റെ കാല് തൊട്ടു വന്ദിച്ചു, ഏട്ടനെ അവനു അത്രക്ക് ബഹുമാനവും ജീവനുമാനാണ്.
“ഏട്ടാ …..” അകത്തളത്തിലേക്ക് വരുമ്പോ ഇരുവരും കെട്ടിപിടിച്ചതു കണ്ടു രാധിക ചിരിച്ചു.
“സുഖമല്ലെടാ നിനക്ക് …..” മനോഹരമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വൻ അജയനോട് ചോദിച്ചു. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അജയനും നടന്നു വരുന്ന രാധികയെ നോക്കി.
“ഊണ് കഴിക്കാം അല്ലെ ഏട്ടാ …..”
അജയനും, വിശ്വനും തീൻ മേശയിലിരുന്നു. രാധിക ഉച്ചയൂണ് വിളമ്പുകയായിരുന്നു. ഒരു പച്ച കരയുള്ള സെറ്റ് സാരിയും, പച്ച ബ്ലൌസുമാണ് അവളുടെ വേഷം. ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതിനിടയിലാണ് വിശ്വൻ ആ കാഴ്ച കാണുന്നത്. രാധികയുടെ സാരിയുടെ ഇടയിലൂടെയുള്ള ആ കാഴ്ച. അവളുടെ വെളുത്തു ഒതുങ്ങിയ വയറും, പൊക്കിൾ ചുഴിയും ശരിക്ക് കാണുന്നുണ്ട്. വിശ്വൻ അതുകണ്ടു നെറ്റി വിയർത്തു.
രാധികയുടെത് നല്ല വലിയ പൊക്കിൾ ചുഴിയായിരുന്നു. ആരു കണ്ടാലും മതിമറന്നു നോക്കിപ്പോകും. അവൾ പൊക്കിൾ ചുഴിക്ക് താഴെയാണ് സാരി ഉടുക്കാറ്, പക്ഷേ പിന്നു കുത്തി വയർ എപ്പോഴും മറച്ചിരിക്കും. ഇന്ന് പിന്നു കുത്തിയത് വിട്ടുപോയത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷെ വിളമ്പുന്നതിനിടയിലാണ്
അവൾ വിശ്വേട്ടന്റെ നോട്ടം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ സാരികൊണ്ട് അവൾ വയറു മറച്ചു.
രാധിക പതുക്കെ വിശ്വേട്ടനെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ പോലെയല്ല. ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരം ഷർട്ടിടാതെ തുറന്നു കാട്ടികൊണ്ട് കഴുത്തിലൊരു രുദ്രാക്ഷമാലയും കിടപ്പുണ്ട് നെഞ്ചിൽ നിറയെ കാടു പോലെ രോമം. ഊണ് കഴിഞ്ഞു മുറുക്കികൊണ്ട് വിശ്വൻ ഉമ്മറത്തെ ചാരുകസേരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോ വാതിലിൽ ചാരി നിന്നുകൊണ്ട് രാധിക ചോദിച്ചു..
“ഉറങ്ങുന്നില്ലേ…
ഞാൻ പായ വിരിച്ചു തരാം…”
“ഇല്ല മോളെ.. ഞാനിവിടെ ഇരുന്നു
മയങ്ങിക്കോളാം…”
“രാധികാ ന്നാ എന്റെ പേര്!”
“മോളെ…ന്നു വിളിച്ചാൽ പോരെ ഞാൻ.” വിശ്വൻ ചിരിച്ചപ്പോൾ രാധിക അതിൽ മയങ്ങി.
“ഏട്ടൻ ഇനി അടിപിടിക്കൊന്നും പോണ്ട ട്ടോ…”
“ഇപ്പൊ എല്ലാം വിട്ടു….അജയനെവിടെ…”
“ഏട്ടൻ ഉറങ്ങുവാ…ചോദിക്കണോണ്ട് ഒന്നും തോന്നില്യാലോ….
ഏട്ടൻ എന്തിനാ ജയിലിൽ…”
“അജയൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ…മോളോട്….”
“ഉഹും….”
“ഞാനെല്ലാം മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുവാ…കഴിഞ്ഞതെല്ലാം…”
“ഏട്ടൻ മയങ്ങിക്കോളൂ… എന്തേലും വേണംച്ച മോളെന്നു വിളിച്ചാ മതി…” അത് പറയുമ്പോ രാധികയുടെ ഉള്ളിൽ തട്ടിയുള്ള കാമുകി ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ വിശ്വന് ചെറിയ പേടി തോന്നി.
അവൾ അജയന്റെയൊപ്പം മുറിയുടെ അകത്തു കയറി തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അജയനെ നോക്കി. നല്ല ഉറക്കമാണ്. രാധികയുടെ മനസ് അചഞ്ചലമായി… അവൾ വിശ്വേട്ടനെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു. എന്നാലും ഇത്രേം നാളും ജയിലിൽ കിടന്നത് എന്തിനായിരിക്കും!! ഒരാളെ കൊന്നു എന്നൊക്ക പറയുമ്പോ. പക്ഷെ ആളെ കണ്ടാൽ അങ്ങനെ പറയില്ല! കണ്ണൊന്നും അങ്ങനെയേ അല്ല! നനവാർന്ന കണ്ണുകളും…
തടിച്ച ചുണ്ടും ആ കറുത്ത കട്ടി മീശയും… മനസിലെ ആരാധിക്കുന്ന പുരുഷരൂപം ആണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ട്.
വേണ്ട മോളെ രാധികേ…വേണ്ടാത്തത് ചിന്തിക്കല്ലേ…
എന്ന് ബുദ്ധി പറയുന്നുമുണ്ട്…
വൈകീട്ട് നാണിയമ്മ പാലുമായി വന്നപ്പോൾ രാധിക മയക്കത്തിൽ നിന്നുമെണീറ്റു, കുളി കഴിഞ്ഞിട്ട് അജയൻ അമ്പലത്തിലേക്ക് തൊഴാനായി പുറപ്പെട്ടു. രാധിക പാല് വാങ്ങി പാത്രത്തിൽ ഒഴിച്ച് വെച്ചുകൊണ്ട് മുറ്റമടിക്കാൻ വേണ്ടി ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ… വിശ്വൻ മുഖമൊക്കെ കഴുകി വൃത്തിയായി, ഉടുത്ത മുണ്ടും മാറ്റി ചുവന്ന ഷർട്ടുമിട്ടു പുറത്തേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു.
“ഏട്ടാ ചായ കുടിക്കാൻ ആയോ…ഇപ്പൊ ഇടണോ…”
“ഞാൻ പുറത്തു പോവാണ്…രാധികേ..” മോളെന്നുള്ള വിളി പെട്ടന്ന് രാധികേ എന്നായപ്പോൾ രാധിക അപ്പോഴും അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
“മോളെന്നു.. വിളിച്ചൂടെ…”
“ശെരി മോളെ..” രാധികയുടെ മനം ലജ്ജയുടെ പൂക്കൾ ഉതിർന്നു വീണു.
വിശ്വന്റെ മനസിലും രാധിക ഉണർന്നു തുടങ്ങിരുന്നു. അവൻ കയ്യും മടക്കി നടന്നു വീടിന്റെ താഴേക്ക് ഉള്ള പടികൾ ഇറങ്ങി പോകുന്നതവൾ നോക്കി നിന്നു. കാറ് വരാനുള്ള വഴി മറ്റൊരെണ്ണം ഉണ്ടെങ്കിലും നടക്കാൻ സുഖമീ വഴിയാണ്. വരമ്പത്തൂടെ വിശ്വൻ കാഴ്ച്ചകൾ ഒക്കെ കണ്ടു ഓരോന്നോർത്തുകൊണ്ട് നടന്നു.
അന്ന് രാത്രി അടുക്കളയിലെ പണിയെല്ലാം തീർത്തുകൊണ്ട് കുളി കഴിഞ്ഞു നനവുണങ്ങാത്ത അവളുടെ നിതംബം മൂടും മുടിയും പിന്നിലേക്കിട്ടുകൊണ്ട് രാധിക ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കയറി. അജയൻ കുഞ്ഞി മേശയുടെ അരികിൽ കസേരയിൽ ഇരുന്നു ഒരു ഭക്തി ഗാന പുസ്തകം മനസിലുരുവിട്ടു വായിക്കുകയായിരുന്നു.
“രാധികേ..”
“എന്തായേട്ടാ …”
“ഏട്ടനെ, നല്ലപോലെ നോക്കണം കേട്ടോ, ഒരു കുറവും വരുത്തരുത്.”
“ഞാൻ നോക്കാം ഏട്ടാ…”
“എനിക്ക് വേണ്ടിയാണു, ഏട്ടൻ ജയിലിൽ പോയത്…” അജയൻ കസേരയിൽ ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് രാധികയുടെ മുഖം നോക്കാതെ പറഞ്ഞു. അതുപറയുമ്പോൾ അവന്റെ മനസ് വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“അതെന്തേ ഏട്ടാ എന്നോട് ഇതുവരെ പറയാഞ്ഞേ …” രാധിക ഞെട്ടലോടെ അജയന്റെ അടുത്തിരുന്നു…
“അത് …നീയറിഞ്ഞാൽ എന്നെ വെറുക്കുമോ എന്ന പേടിയെനിക്കുണ്ടാരുന്നു….”
“എങ്കിൽ പറയണ്ട ഏട്ടാ…എനിക്കേന്റെട്ടനാണ് വലുത്!”
“അല്ല രാധികേ …നീയറിയണമെല്ലാം…”
“ഇതെല്ലാം 4 വർഷം മുൻപുള്ള കഥയാണ് ….
ഏട്ടന് അന്നൊരു പെൺകുട്ടിയെ വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.
ശ്യാമ, നല്ല ഐശ്വര്യമാണ്, അവളോട് സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി ആൽത്തറയിലൊക്കെ ഏട്ടൻ എപ്പോഴുമിരിക്കും, ഇവിടത്തെ വലിയ നായർ തറവാട്ടിലെ കുട്ടിയായിരുന്നു അവൾ. പരസ്പരം കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് തന്നെ പ്രണയം അറിഞ്ഞ അവർ, അമ്പലത്തിൽ വെച്ച് മാത്രമായിരുന്നു തമ്മിൽ കണ്ടിരുന്നത്. ഏട്ടൻ അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവളുടെ വീട്ടുകാരുടെ എതിർപ്പിനെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവൾക്ക് വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിവരാനായില്ല! അങ്ങനെ ഇക്കാര്യമറിഞ്ഞ ശ്യാമയുടെ വീട്ടുകാർ അവളുടെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ, ആ കുട്ടിയുടെ കല്യാണത്തിന് തലേന്ന് ഏട്ടനവളെ അവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും വിളിച്ചറക്കി വന്നു. പക്ഷെ വീടെത്തും മുൻപ് ഒരു 20 ഓളം ഗുണ്ടകൾ ചേർന്ന് ഏട്ടനെ വെട്ടാൻ വേണ്ടി ജീപ്പിലൊക്കെ കവലയിലേക്ക് വന്നു. ഏട്ടൻ അവരോടു ഏറ്റുമുട്ടി പരമാവധി പിടിച്ചു നിന്നു. പക്ഷെ അപ്രതീക്ഷിതമായി നെഞ്ചിൽ ഒരു വെട്ടേറ്റപ്പോൾ ഏട്ടനൊന്നു പിടഞ്ഞു . ആ സമയം ശ്യാമയെ അവർ കൂട്ടികൊണ്ടു പോയി. ഞാനും നാട്ടാരും ചേർന്ന് ഏട്ടനെ ഞാൻ ആശുപത്രിയെലെത്തിച്ചു. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും ശ്യാമയുടെ കല്യാണം നടക്കുകയും ചെയ്തു. കുറച്ചൂസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ ദുരന്ത വാർത്ത ഈ നാട് മുഴുവൻ പടർന്നു. ശ്യാമ തൂങ്ങി മരിച്ചെന്നു കേറ്റട്ടനിമിഷം ഏട്ടനാകെ തകർന്നു.
ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് വരും വഴി ശ്യാമയുടെ അച്ഛനെ കണ്ട ഏട്ടന് ദേഷ്യം വന്നു. അയാളുടെ കരണത്തു ഏട്ടൻ അടിച്ചപ്പോൾ ആ നാട്ടുപ്രമാണിയുടെ അഭിമാനം ചോർന്നു.! അയാൾ പകരം വീട്ടാൻ രാത്രി തോക്കുമായി വീട്ടിലേക്ക് വന്നു. ഞാൻ വായനശാലയിൽ നിന്നും വരികയായിരുന്നു ആ സമയം. ചാരുകസേരയിൽ കിടക്കുന്ന ഏട്ടന്റെ നെഞ്ചിൽ തോക്കു ചൂണ്ടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഉമ്മറത്തെ വെള്ളം നിറച്ചു വെച്ച കിണ്ടി എടുത്തു അയാളുടെ തലയിൽ അടിച്ചു! ശ്യാമയുടെ അച്ഛൻ തൽക്ഷണം തലപൊട്ടി ചോര വാർന്നു അവിടെ മരിച്ചു!”
“ഏട്ടനെ രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി ചെയ്തതാണ്, പക്ഷെ..പറ്റിപ്പോയി”
സാക്ഷികൾ, ആരുമില്ലാത്തനാലും സംശയത്തിന്റെ ആനുകൂല്യം ഉള്ളതുകൊണ്ടും ജീവപര്യന്തം കിട്ടുമായിരുന്ന ശിക്ഷ 4 വർഷം കൊണ്ട് തീർന്നു.” രാധിക ആകാംഷയോടെ എല്ലാം കേട്ടിരുന്നു. അവളുടെ നെഞ്ച് പതിന്മടങ്ങായി മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നീയെന്നെ …വെറുക്കുമോ രാധികേ?” എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അജയൻ രാധികയെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
“ഇല്ല ഏട്ടാ ….ഒരിക്കലുമില്ല. നമ്മുടെ വിശ്വേട്ടന് വേണ്ടിയല്ലേ..
ഏട്ടന്റെ സ്‌ഥാനത്…ഞാനയാലും ഇത് തന്നെയാകും ചെയ്യുക!”
“ഏട്ടന് …രാത്രി കിടക്കും മുൻപ് പാൽ കുടിക്കുന്ന ശീലമുണ്ട്, നീ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഒരു ഗ്ലാസ് പാൽ ചൂടാക്കാമോ…”
“ഉം…” രാധിക അജയന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി, അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ മനസിൽ വിശ്വേട്ടനെ കുറിച്ച് മാത്രമായിരുന്നു ചിന്ത. രാധിക പാലുമായി വിശ്വേട്ടന്റെ മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ..
“ഏട്ടന് പാല് കുടിക്കുന്ന ശീലമുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു…”
“ആ ശീലമൊക്കെ മാറിയില്ലേ..മോളെ.”
“ഞാനകത്തേക്ക് വന്നോട്ടെ..”
“വാ മോളെ എന്തിനാ ചോദിക്കുന്നെ..”
രാധിക വിശ്വന്റെ അടുത്തിരുന്നു. പാൽ ഗ്ലാസ്സ് വിശ്വന്റെ കൊടുക്കുമ്പോ അവളുടെ വിരലുകൾ വിറച്ചു…
“എന്തെ… നോക്കുന്നെ മോളെ…”
“ഹേയ് ഒന്നൂല്യ…”
“ശ്യാമേച്ചിയെ ഇപ്പോഴും ഓർക്കാറുണ്ടോ…”
വിശ്വൻ അന്നേരം ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല…
“അയ്യോ, വിഷമം ആയോ… സോറി..”
“സാരമില്ല..മോളെ..”
“ഞാൻ പോട്ടെ….”
“ശെരി മോളെ….”
രാധികയ്ക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി, അവളത് ചോദിക്കാതെയിരിക്കാമായിരുന്നു. അവളുടെ മനസ്സിൽ അതുമാത്രമായിരുന്നു, അതിനാലാണ് അപ്രകാരം ചോദിച്ചത് . തിരികെ മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ, അജയൻ ഉറങ്ങിയിരുന്നു…
അവൾ കുറച്ചു നേരം ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി കിടന്നെങ്കിലും ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വാതിലിന്റെ ഇടയിൽ നിന്നും വിശ്വേട്ടന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും വെളിച്ചം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചെന്നു നോക്കണോ എന്നവൾക്ക് തോന്നി. അവളുടെ മനസ് പറയുന്നപോലെ അവൾ എണീറ്റ് നേരെ നടന്നു. കിടക്കയിൽ കണ്ണീരുമായി എന്തോ ഓർത്തു കിടക്കുന്ന വിശ്വനെ കണ്ടപ്പോൾ രാധികയുടെ മനസിടറി. അവൾ വേഗം അടുത്തിരുന്നുകൊണ്ട് സാരിത്തുമ്പു കൊണ്ട് കണ്ണ് തുടച്ചപ്പോൾ….
“ശോ… എന്താ ഏട്ടാ ഇത്…കുട്ടികളെ പോലെ….”
അജയൻ ഉറങ്ങുന്നുണ്ട് എന്ന ധൈര്യത്തിൽ രാധിക മറ്റൊന്നുമാലോചിക്കാതെ ഇരുകൈകൊണ്ടും വിശ്വന്റെ മുഖം നെഞ്ചിൽ ചേർത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
“ഞാൻ ചോദിച്ചത് കൊണ്ടാണ്..ലെ..”
രാധികയും വിതുമ്പലിന്റെ വക്കിലെത്തി..
“അല്ല മോളെ.. എനിക്കെന്തോ പെട്ടന്ന്…”
“സാരമില്ല.. ഞാനുണ്ടല്ലോ കൂടെ..
ഇനികരഞ്ഞാൽ നല്ല അടി വെച്ച് തരും ഞാൻ….”
രാധികയുടെ കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കുമ്പോ പ്രേമം തൂവി
തുളുമ്പുന്നത് കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാൻ വിശ്വനായില്ല. എങ്കിലും അനിയന്റെ ഭാര്യ എന്ന ചിന്ത വിശ്വനെ ഉണർത്തി.
“ശെരി… മോള് പോയി കിടന്നോ…”
“ഉഹും.. ഇച്ചിരിനേരം കഴിയട്ടെ…”
രാധിക അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ കോരിയെടുത്തുകൊണ്ട് മടിയിൽ വെച്ചു.
“നാട്ടിലെന്തൊക്ക്യാ വിശ്വേട്ടനെ പറ്റി പറയുന്നേ…
കൊച്ചു കുട്ടീടെ മനസാണ് ന്നെ എനിക്ക് മാത്രേ അറിയൂ…”
അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ വിശ്വന്റെ മുഖത്തു ചിരി വന്നു..
“ഹാവൂ.. ഒന്ന് ചിരിച്ചല്ലൊ.. വന്നപ്പോ മുതൽ ഞാനീ ചിരി കാണാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു…”
അനിയന്റെ ഭാര്യ തന്നോട് ഒരല്പം സ്വാതന്ത്ര്യം എടുക്കുന്നുണ്ടെന്നു മനസിലായപ്പോൾ വിശ്വൻ ചോദിച്ചു.
“മോൾക്ക് ഉറക്കം വരുന്നില്ലേ…”
“ഉഹും ഈ കുട്ടിയെ വിട്ടു പോയാൽ വീണ്ടും കരഞ്ഞാലോ…അതാ” രാധിക ചിരിച്ചപ്പോൾ വിശ്വൻ അത് സുഖിച്ചു കേട്ടു. അവളുടെ ഓരോ നോട്ടവും പ്രണയത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ പെണ്ണിന്റെ നോട്ടമെന്ന് അവനു മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു.
“ഇല്ല മോള് പൊയ്ക്കോ…
രാധിക തിരഞ്ഞു നടക്കുമ്പോ അവളുടെ മാദകത്വം നിറഞ്ഞ നിതംബങ്ങളുടെ ചലനം വിശ്വന്റെ മനസിലേക്ക് വന്നു. അവൾ അനുജനിൽ തൃപ്‌തയായിരിയ്ക്കില്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ, വിശ്വൻ തീരുമാനിച്ചു, അധികം ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട വേറേ എങ്ങോട്ടേലും പോകാമെന്നു. കാര്യം അവളിൽ താനും ആകൃഷ്ടയായിട്ടുണ്ട്. ഏതെങ്കിലുമൊരു നിമിഷം അനുജനെ ചതിക്കാൻ… തനിക്ക് തോന്നുമോ എന്ന പേടി അയാളിൽ ഉടലെടുത്തു.!
അടുത്ത ദിവസം അജയൻ നേരത്തെ എണീറ്റുകൊണ്ട് വിശ്വേട്ടനെ ഉണർത്താനായി മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.
“ഏട്ടാ …ഞാനിന്നു ലീവാക്കാം വിചാരിച്ചതാണ്, ഇച്ചിരി പണിയുണ്ട് ഇന്നലത്തെ …പോയില്ലെങ്കിൽ ശെരിയാവില്ല. ഏട്ടൻ കുളപ്പുരയിലേക്ക് കുളിക്കാൻ ചെന്നോളു ..വെള്ളം നിറഞ്ഞിരിക്കുവാണ്…”
അജയൻ ബ്രെക്ഫാസ്റ് കഴിച്ചിട്ട് ഓഫീസിലേക്ക് ചെന്നു. വിശ്വൻ കുളിയും കഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇഡലി എടുത്തു കഴിച്ചു. രാധിക കുളിക്കാൻ കയറിയ സമയമായിരുന്നു.
അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞു. രാധിക കുളി കഴിഞ്ഞ് വസ്ത്രം മാറുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ അവൾ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഒരു കരിഞ്ഞ മണം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ അടുക്കളയിലേക്കോടി. പക്ഷേ അടുപ്പിൽ ഒരു കവറിന്റെ ചെറിയ ഭാഗം കിടന്നു കത്തുകയായിരുന്നു. അതിന്റെ മണം കിട്ടിയപ്പോൾ അവൾ എന്താണ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്ന് മറന്നു. ഓടുമ്പോ മുറിയുടെ അരികിൽ നിന്നും പെട്ടന്ന് കടന്നു വന്ന വിശ്വേട്ടനെ അവൾ കണ്ടില്ല. അവർ തമ്മിൽ കൂട്ടി ഇടിച്ചപ്പോൾ രണ്ടാളും കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് വീണു. കൃത്യം വിശ്വേട്ടന്റെ വിരിമാറിൽ ആയിരുന്നു അവൾ വീണത്.
അവളുടെ മുലകുടങ്ങള് ചുവന്ന ബ്ലൗസിൽ തുള്ളി തുളുമ്പി. വിശ്വേട്ടന്റെ ചുണ്ടുകൾ രാധികയുടെ കഴുത്തിൽ തന്നെയമർന്നു, രാധിക ആ നിമിഷം ശെരിക്കും പൂത്തുലഞ്ഞു. വിശ്വൻ ഒരുമിഷം പെട്ടന്ന് രാധികയെ തന്നിലേക്ക് കെട്ടിപിടിച്ചു അവളുടെ തുള്ളി തുളുമ്പും നിതംബങ്ങളിൽ തന്നെ ആ പരുക്കൻ കൈകൾ അമർന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ തന്റെ വേഷത്തെ കുറിച്ച് രാധിക ഓർക്കുന്നത്.
ഒരു പച്ച അടി പാവാടയും ചുവന്ന ബ്ലൌസുമാണ് താൻ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അടിപാവാട പൊക്കിളിനു താഴെ വെച്ചാണ് കെട്ടിയിരിക്കുന്നത്.
രാധിക ഒരു നിമിഷം നാണം കൊണ്ടു ചിരിച്ചു എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ കാൽ തെന്നിവീണ്ടും വീണു. അന്നേരം വിശ്വൻ അവളെ ഒന്നമർത്തി പിടിച്ചു ചരിച്ചപ്പോൾ ആ മുഴുത്ത മാമ്പഴം ബ്ലൗസിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ചാടി വീണു. രാധികയുടെ താലി മാല അന്നേരം വിശ്വന്റെ രുദ്രാക്ഷമാലയില് കോർത്തത് രാധിക ശ്രദ്ധിച്ചില്ല, പക്ഷെ വിശ്വൻ അത് കണ്ടു.
“നിക്കു മോളെ….താലിയിൽ കോർത്തിരിക്കുവാ..
പെട്ടന്ന് എണീറ്റാൽ അത് പൊട്ടിപ്പോകും…”
രാധികയുടെ മാറിടത്തിൽ തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്നപോലെ വിശ്വൻ താലിയിലെ ആലില ലോക്കറ്റ് വിടുവിച്ചു കൊടുത്തു. അവൾ പയ്യെ എണീറ്റുകൊണ്ടു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു. അത് കെടുത്തിയിട്ട് തിരിച്ച് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ വിശ്വൻ അവളെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
പെട്ടെന്നാണ് വിശ്വൻ അജയന്റെ മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് വന്നത്. രാധിക സാരി എടുക്കാൻ അലമാര തുറക്കുകയായിരുന്നു….
വിശ്വൻ രാധികയെ അടിമുടി നോക്കി. വെള്ള ബ്ലൌസിനുള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആകൃതിയൊത്ത മുലകൾ. ഉള്ളിൽ ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ബ്രാ നന്നായി കാണാനുണ്ട്. വെളുത്തു മനോഹരമായ വയറും, വലിയ പൊക്കിൾ ചുഴിയും. അണിവയറിൽ നനുത്ത സ്വർണ്ണ രോമങ്ങൾ. അവളുടെ ശരീര വടിവ് കണ്ട് വിശ്വൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അവൻ അവളുടെ പിറകിൽ നിന്നുകൊണ്ട് പാവാടയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ അവളുടെ നിതംബത്തിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു. പിടിക്കുകമാത്രമല്ല നന്നായി കശക്കുകയും ചെയ്തു. പാവാടയുടെ ഉള്ളിൽ അവൾ പാന്റീസ് ആണ് ഇട്ടിരുന്നത്. വിശ്വൻ അവളുടെ നിതംബത്തിന്റെ മാംസളത ശരിക്ക് ആസ്വദിച്ചു. രാധികയ്ക്ക് ആകെ പരിഭ്രമമായി. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു അനുഭവം, അതും ഭർത്താവിന്റെ ഏട്ടനിൽ നിന്നു. പക്ഷേ അവൾ ആ പിടുത്തം ശരിക്ക് ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. വിശ്വന്റെ പരുക്കൻ കൈ നിതംബത്തിൽ അമർന്നപ്പോൾ അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ ഒരു തരിപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു. അജയനിൽ നിന്നും അവൾക്ക് കിട്ടാത്ത ഒരു സുഖം അവളറിഞ്ഞു. രാധിക ഒന്നും മിണ്ടാതെ കണ്ണുകൾ അടച്ചുകൊണ്ട് നിന്നു. തന്റെ കുഴപ്പം കൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിച്ചതെന്ന് അവളോർത്തു. ഏട്ടന്റെ മുൻപിൽ ഇങ്ങനെ ഈവേഷത്തിൽ ചെന്നപ്പോൾ! സ്ത്രീസുഖം കിട്ടാത്ത ആ മനുഷ്യൻ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടു കാണും! പാവം!!
രാധികയുടെ വയറിൽ കൈകൊണ്ട് ചുറ്റിപിടിച്ചപ്പോൾ അവൾ തെറ്റാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു, അവളുടെ കൈവിരലുകൾ അവൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു. കണ്ണുകൾ അവൾ ഇറുകെയെടച്ചു, അവളുടെ മുല മുഴുപ്പ് വേഗത്തിൽ ഉയർന്നു താണു. ശ്വാസത്തിന്റെ ചൂട് കൂടികൂടിവന്നു. ബ്ലൗസിന്റെ ഇടയിൽ മുലച്ചാൽ കാണും വിധം വിശ്വൻ അയാളുടെ കഴുത്തു അവളുടെ തോളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട്…
“ഏനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല…മോളെ
എന്നോട് നീ ക്ഷമിക്കില്ലേ….”
രാധിക ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നപ്പോൾ വിശ്വൻ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് തിരികെ നടക്കാനൊരുങ്ങി. അവളുടെ തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി നടക്കുമ്പോ
രാധിക വിശ്വന്റെ കയ്യില് പിടിച്ചുകൊണ്ട് തടുത്തു…
ആ നിമിഷം രാധികയുടെ കരിമഷി കണ്ണിലേക്ക് വിശ്വൻ നോക്കിയപ്പോൾ. അവൾ എല്ലാം മറന്നുകൊണ്ട് തിരിച്ചു കാമുകിയെപ്പോലെ വിശ്വനെയും നോക്കി. അവൾ വിശ്വനെ മാറിൽ ചേർന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എനിക്കിഷ്ട്ടമാണ്.. പക്ഷെ പെട്ടന്ന് എല്ലാം തരാൻ എനിക്കാവില്ല… എന്റെ മനസുകൊണ്ട് ഞാൻ ഒരുങ്ങും വരെ കാത്തിരിക്കാമോ….”
“എനിക്കും കുറ്റബോധമുണ്ട്…മോളിന്നലെ എന്റെ മുറിയിൽ വന്നപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് ആ മനസ് വ്യക്തമായിരുന്നു….
പക്ഷെ എനിക്ക് ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നപോലെ ഒരു തോന്നൽ….
ഞാൻ കാരണം.. മോൾക്ക് അജയനെ ചതിക്കേണ്ടി വരണ്ടാന്നു വിചാരിച്ചിട്ട്….ഞാൻ ഇവ്ടെന്നു പോയാലോ ന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോ… എനിയ്ക്ക് കഴിയില്ല.. നിന്നെയെനിക്ക് അത്രക്ക് ഇഷ്ടമാണ്….”
രാധികയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു…..
“ഏട്ടൻ എന്നെ വിട്ടു പോകല്ലേ..എനിക്കാദ്യം കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ വല്ലാണ്ടിഷ്ടമായി. കരഞ്ഞപ്പോൾ ആ മനസും ഇഷ്ടായി. എനിക്ക്….. സ്നേഹിക്കാൻ വേണ്ടി ഇവിടെ നിന്നൂടെ….”
“നിക്കാം മോളെ. എനിക്കും കഴിയുന്നില്ല.. അതിപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത്….”
വിശ്വനും രാധികയും കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇച്ചിരിനേരം കൂടെ നിന്നു, പുറത്താരോ വിളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ വിശ്വന്റെ കരവലയത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. രാധിക വേഗത്തിൽ സാരി ചുറ്റുമ്പോ വിശ്വൻ മുറിവിട്ടറങ്ങി…