പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാരെ നിങ്ങൾ ഇവിടെ വായിക്കാൻ പോകുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചതു തന്നെയാണ്. നാലു വർഷത്തെ പഴക്കമുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോഴും അതെല്ലാമെന്റെ മനസ്സിൽ ഇന്നലെ നടന്നതുപോലെ വ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞു നിൽപ്പുണ്ട്. വിവരണതിനുമുന്പ്

ഒരു അവധി ദിവസം ചേച്ചിയുമായി നടന്ന കഥ. ഹായ് , ഞാൻ അഖി, ഒൻപതിൽ പഠിക്കുന്നു. ഇത് എന്റെ ചേച്ചിയുമായി നടന്ന കഥയാണ് . അന്ന് സ്കൂൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞാനും ചേച്ചിയും

എന്റെ ആദ്യത്തെ കഥയാണ് ഇത്. ശരിക്കും നടന്ന സംഭവങ്ങൾ എന്റെ ഓർമയിൽ നിന്ന് ചികഞ്ഞെടുത് അവതരിപ്പിക്കുന്നു. പരമാവധി റിയലിസ്റ്റിക് ആയി പറയാനാണ് ശ്രമം, മറവി ബാധിച്ച ഭാഗങ്ങളിൽ ചെറിയ കൂട്ടിച്ചേർക്കലുകൾ മാത്രം.

നീതു തോമസ് സ്ഥലം പറയുന്നില്ല ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഡിഗ്രി സെക്കന്റ്‌ ഇയർ ആണ് അല്പം മോഡലിംഗ് ഒക്കെ കമ്പമുണ്ട് ചില ആൽബങ്ങൾ ഒക്കെ തലകാണിച്ചു പിന്നെ അല്പം ഡാൻസ് കമ്പം ഉണ്ട്

പ്രൗഢ ഗംബീരമായ മാളിക വീട്ടിൽ അബൂബക്കറിന്റെയും ആയിഷയുടെയും മൂന്ന് സന്താനങ്ങളിൽ മൂത്തവൾ ആരിഫ പഠിക്കാൻ സമർത്ഥ കുഞ്ഞു നാളുതൊട്ടേ എല്ലാ ക്ലാസ്സിലും ഉയർന്ന മാർക്ക് വാങ്ങി ജയിച്ചു കേറിവന്നവൾ പഠിപ്പിക്കാൻ തല്പരരായ

ഇത് ഒരു നിഷിദ്ധ സംഗമം കഥയാണ്. ഇഷ്ടമില്ലാത്തവരും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാത്തവരും ദയവായി സമയം കളയല്ലേ. ഇതൊരു 50-50 കഥയാണ്. എന്നുവെച്ചാൽ 50 % റിയലും 50 % ഫാന്റസിയുമാണ്. കാരണവന്മാർ ഉണ്ടാക്കിവെച്ച

ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത കൊതത്തിനോട് എനിക്ക് എന്നും പ്രിയം ആയിരുന്നു. ഞാൻ കണ്ടതിൽ ഏറ്റവും മനോഹരം ആയ ഒരു ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത കൊതത്തെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് ഞാൻ ഇവിടെ തുടങ്ങുന്നു. (ഞാൻ കോഴിക്കോടൻ

നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴക്കം തോന്നിച്ച ആൽമരത്തിന്റെ കീഴെ, സഖാവ് കൃഷ്ണപിള്ളയുടെ പൂർണ്ണകായ പ്രതിമയ്ക്ക് പിമ്പിൽ, കടൽത്തീരത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു റിട്ടയേഡ് ഫിനാൻസ് കമ്മീഷണർ പ്രശാന്ത് പൗലോസും “ദേശാടനത്തുമ്പി” എന്ന് സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന മീഡിയാ പ്രവർത്തക

ഷംല പോയിട്ട് ഇപ്പോൾ ഒരു മാസമായി. അവൾ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു. മിക്കവാറും എല്ലാ ദിവസവും ഞാൻ അവളെ വിളിക്കുമായിരുന്നു. ഷംലയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഏകദേശം ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ ദൂരെയായിരുന്നു ഓഫീസ്. അവൾ

“അങ്ങനാണേല്‍ ഞാനവരോട് പറയാം ഇങ്ങോട്ട് വരാന്‍” “ഓ ആയിക്കോട്ടെ” “എന്നാ ഒക്കുന്നേന്ന് അവരോട് ചോദിച്ചിട്ട് ഞാന്‍ വന്നു പറയാം, എന്താ അതുപോരെ?” “മതി, അതുമതി” വേലുപ്പിള്ള കാശും വാങ്ങി കാളയെയും കൊണ്ട്