ഇരുപതാമത്തെ വയസ്സിൽ സ്വന്തം ഫോണിൽ തുണ്ട് കണ്ട് അത് വീട്ടിൽ പിടിച്ച് ധ്യാനം കൂടാൻ പോവണ്ട ഗതികേട് നിങ്ങളിൽ ആർക്കേലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ… എന്നാൽ എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്… പക്ഷെ അതിനെ ഞാനിപ്പോ ഗതികേടന്നല്ല യോഗമെന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്… അതെന്താന്നറിയണ്ടേ… കഥയുടെ അവസാനം മനസിലാവും…
ഞാൻ ജോബിൻ.. ഭക്തിയും പ്രാർത്ഥനയും ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ഒരു ടിപ്പിക്കൽ പ്രാർത്ഥന കുടുംബത്തിലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഇത്രയും വെറുത്ത മറ്റൊരു കാര്യമില്ല… പ്രാർത്ഥന എന്ന് കേട്ടാലേ കാലിന്റെ പെരുവിരലിന്ന് ചൊറിഞ്ഞുവരും… അത്രമാത്രം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കോ..
അധികം വലിച്ചുനീട്ടാതെ കാര്യം പറയാം ഒരെണ്ണം അടിച്ച് കളയാൻ നിങ്ങൾക്കും തിരക്ക് കാണൂല്ലോ…
അങ്ങനെ ഞാൻ ഡിഗ്രി പാസ്സ്‌ഔട്ട് ആയ വർഷം… വീട്ടുകാരൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു ദിവസം ഈ പ്രായത്തിലുള്ള ഏതൊരുത്തനും ചെയ്യുന്നപോലെ വാതിലൊക്കെ അടച്ച് ഫോണിൽ തുണ്ട് കണ്ടോണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം… കഷ്ടകാലത്തിന് എന്തോ കാര്യത്തിന് വീട്ടിൽ വന്ന ആന്റി എന്നെ കയ്യോടെ പൊക്കി… തുണ്ട് കണ്ട് വാണം വിടുന്ന നായകനെ കണ്ട് അവന്റെ കുണ്ണ തൊലിച്ച് വായിലിടുന്ന നായികമാരൊക്കെ കഥകളിലല്ലേ ഉള്ളു… ഇത് ആ പെണ്ണുമ്പുള്ള ആകെ അലമ്പാക്കി…
എന്റെ വീട്ടുകാരെയൊക്കെ സ്പോട്ടിൽ വിളിച്ച്, ഒരു കൊലപാതകകുറ്റം ചെയ്തവനെപ്പോലെ എന്നെ വീട്ടുകാരും ആ തള്ളയും വട്ടം വളഞ്ഞിട്ട് എന്നെ ആക്രമിച്ചു… അവസാനം ഒരു ഉപദേശവും… “അവന് ദൈവഭയം കുറഞ്ഞിട്ടാ ഇങ്ങനൊക്കെ.. എത്രയും പെട്ടന്ന് ഒരു ധ്യാനത്തിന് കൊണ്ടാക്കണം..!!!”
തലപോയാലും താല്പര്യമില്ലാത്ത കാര്യമാണെലും ആ അവസ്ഥയിൽ സമ്മതിക്കാതെ വേറെ മാർഗമില്ലായിരുന്നു… അങ്ങനെ മനസ്സില്ലാമനസോടെ ഞാൻ ആ ജയിലിലേക്ക് ചെന്നു…
അഞ്ച് ദിവസത്തെ ധ്യാനം… രാവിലെ 7 മണിക്ക് കുർബാനയോടെ തുടങ്ങിയാൽ രാത്രി 10 മണിവരെ ക്ലാസും പ്രാർത്ഥനയും മാത്രം.. എന്റെ തല പെരുത്തു… ആദ്യത്തെ ദിവസം കഷ്ടിച്ച് പിടിച്ചുനിന്നു… രണ്ടാമത്തെ ദിവസം പകുതിയായപ്പോഴേക്കും ഞാനൊരു തീരുമാനമെടുത്തു.. എന്ത് ചെയ്തിട്ടായാലും വേണ്ടില്ല ഇവിടന്ന് ചാടണം…
അതിനുവേണ്ടി, കിട്ടിയ ഇടവേളകളിലൊക്കെ ചുറ്റിനടന്ന് ഞാൻ ആ ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിന്റെ ഏരിയ മനസിലാക്കി… പുറത്തേക്ക് രണ്ട് വഴികളാണുള്ളത്… ഒന്ന് മെയിൻ എൻട്രൻസ്… അവിടെ സെക്യൂരിറ്റി ഉണ്ട്‌… രണ്ട് പുറകിലെ ഗെയ്റ്റ്… ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിലേക്ക് സാധനങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നത് ആ വഴിയാണ്.. സെക്യൂരിറ്റി ഇല്ല.. ആകെയുള്ളത് ഒരു പഴയ ചാപ്പൽ…പുറകിൽ ഒരു പണിനിർത്തിവെച്ച കെട്ടിടം… അവിടെ ആരും വരാനും സാധ്യതയില്ല… അത് തന്നെ വഴി.. ഞാനുറപ്പിച്ചു..
ഉറക്കമില്ലാത്ത കുറേ പ്രാർത്ഥന ഭ്രാന്തന്മാർ അവിടെ ഉണ്ടെങ്കിലും രാത്രി 1 മണി കഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാവരും ഉറക്കമായിരിക്കും.. എളുപ്പമാണ്.. പക്ഷെ ഒരു കാര്യം ബാക്കിയായി.. ഫോൺ… എന്റെ ഫോൺ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ഏൽപ്പിച്ചതാണ്… അത് എവിടെയോ ഉണ്ട്‌ പോകുന്നതിനു മുന്നേ അതൂടെ എടുക്കണം…
അതിനുവേണ്ടി വീട്ടിലേക്ക് അത്യാവശ്യമായി വിളിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞ് അവിടത്തെ ഫോണിൽ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച്, ഒരു അത്യാവശ്യ നമ്പർ എന്റെ ഫോണിലുണ്ട് അത് എടുത്തുകൊടുക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഫോൺ ഒപ്പിച്ചു… പിന്നീട് കുറച്ച് നേരം മനപ്പൂർവം വൈകിച്ച് തിരികെ ധ്യാനത്തിന് കേറി ഫോൺ കയ്യിൽ തന്നെ ഒളിപ്പിച്ചു… അവർക്ക് കൊടുത്തില്ല…
അങ്ങനെ എല്ലാം പ്ലാൻ ചെയ്തപോലെ നടന്നു…രാത്രി എല്ലാവരും ഉറങ്ങാനായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു… ധ്യാനത്തിന് വന്നവർ ഉറങ്ങിയാലും അവിടെ ആളുകളെ നോക്കാൻ നിൽക്കുന്ന വോളന്റീർമാർ ഉറങ്ങാതെ നടക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു… അവരും കൂടി ഉറങ്ങാൻ 1 മണിവരെ ഞാൻ കാത്തിരുന്നു…
ഒരു മണിയായതും പിന്നെ വൈകിച്ചില്ല… ഞാൻ കിടന്നിരുന്ന ഡോർമെറ്ററിയിൽ നിന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പയ്യെ ബാഗുമായി ഇറങ്ങി… ചെറുതായി പേടി തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും ഇനി ഇത് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ആ ഇരുട്ടിൽ തപ്പിത്തടഞ്ഞ് ഞാൻ താഴെയിറങ്ങി…
ഡോർമെറ്ററി ഒരു കെട്ടിടത്തിന്റെ ഒന്നാം നിലയിലാണ്… അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു ഓപ്പൺ സ്പേസ് .. അതുകഴിഞ്ഞ് പ്രാർത്ഥന നടക്കുന്ന ഹാളും അതിന്റെ വഴിയും.. ഞാൻ ചുറ്റും ശ്രദ്ധിച്ച് പതിയെ നടന്നു… പ്രാർത്ഥന ഹാൾ കഴിഞ്ഞ് ചെന്നാൽ ഇടത്തേക്കുള്ള വഴി മെയിൻ എൻട്രൻസും വലത്തേക്ക് മറ്റൊരു ഹാളുമാണ്.. അതിന്റെ പിന്നിലാണ് പഴയ ചാപ്പൽ… അതും കഴിഞ്ഞാണ് പുറത്തേക്കുള്ള രണ്ടാമത്തെ വഴി…
മെയിൻ ഹാളിന്റെ അറ്റത്ത് മതിലിനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ഇടത്തേക്കുള്ള വഴിയും ചുറ്റുപാടും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചുനോക്കി… ഉറക്കം കളയാൻ ആ സെക്യൂരിറ്റി എങ്ങാനും ഇറങ്ങി നടന്നാൽ പണിയാവും…
ചുറ്റും നോക്കി ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി ഞാൻ ഓടാൻ തുണിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അതിന് നേരെ എതിർവശം മുകളിൽ ഒരു വാതിൽ തുറക്കുന്നത് കണ്ടത്…. ‘പുല്ല് പെട്ടു…!!’… മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ മറ്റൊരു മൂലയിലേക്ക് മാറി…
അവിടെയൊരു അരമതിലുണ്ടായിരുന്നു… അവിടെ ഒളിച്ചിരുന്ന് ഞാൻ അത് ആരാണെന്ന് നോക്കി…. അഴിഞ്ഞ് നീണ്ടുകിടക്കുന്ന മുടി കണ്ടപ്പോൾ അതൊരു സ്ത്രീയാണെന്ന് മനസിലായി… മുകളിൽ സ്ത്രീകളുടെ ഡോർമെറ്ററിയാണെന്ന് എനിക്കപ്പോഴാണ് ഓർമ്മ വന്നത്…
‘ഇവൾക്കൊന്നും പാതിരാത്രിയായാലും ഉറക്കമില്ലേ… ഇനി എന്നെപ്പോലെ ചാടാൻ നോക്കുന്ന ആരേലും ആയിരിക്കുവോ… ദൈവമേ നാളെ ഞാനും ഇവളുംകൂടി നാടുവിട്ടെന്നാവോ വാർത്ത…!!!’ എന്റെ ചിന്തകൾ ചുമ്മാ കാടുകേറി…
ആ സ്ത്രീ അപ്പഴേക്കും ചുറ്റും നോക്കി ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കി താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയിരുന്നു…. കയ്യിൽ ബാഗൊന്നുമില്ല അപ്പൊ ചാട്ടമല്ല പരിപാടി… ഇനി കക്കാനാണോ…?? എന്തായാലും അറിഞ്ഞിട്ടേ ബാക്കി കാര്യമുള്ളൂ എന്നുറപ്പിച്ച് ഞാനും അവൾ കാണാതെ അവളുടെ പിന്നാലെ കൂടി…
അവൾ അങ്ങിങായി പുറത്തെ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചമുള്ള സ്ഥലങ്ങൾ ഒഴിവാക്കി ഇരുട്ടിലൂടെ മാത്രം അവൾ പോവുന്നതുകണ്ട് എന്തോ കള്ളത്തരം ആണെന്ന് ഞാനുറപ്പിച്ചു… ഞാനും അതേ വഴി പിന്നാലെ ചെന്നു…
കുറച്ചുദൂരം ചെന്ന് പിന്നെ കുറച്ച് മുറികളുള്ള ഭാഗത്തേക്ക് അവൾ നീങ്ങി… ആരെങ്കിലും കാണുമെന്ന് നല്ല പേടിയുണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഞാനും ചെന്നു…
അവസാനം അവൾ ഒറ്റക്കുള്ള ഒരു മുറിയുടെ വാതിലിൽ മുട്ടി… അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത് ഇത് മോഷണമല്ല കളി വേറെയാണ്… കക്കാൻ കേറുന്നവൾക്ക് വാതിലിൽ മുട്ടി കേറണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ..
ഇത് കയ്യോടെ പിടിക്കണം… ഞാൻ ബാഗ് മറ്റൊരു മുറിയുടെ അരികിൽ ഇരുട്ടിൽ വെച്ചു… കയ്യിൽ മൊബൈൽ മാത്രമായി ഞാൻ നേരെ മുറിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.. അവൾ അപ്പോഴേക്കും അകത്തുകയറി വാതിലടച്ചിരുന്നു…
ഞാൻ മുറിയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് നിന്നു… ലൈറ്റില്ല… കളി ഫോണിൽ പകർത്താമെന്നുള്ള എന്റെ ആശ അതോടെ തീർന്നു… അതില്ലാതെ ഇപ്പൊ ഞാൻ ആളെ കൂട്ടിയാലും കാര്യമില്ല… വല്ല പ്രാർത്ഥനയുടെയും കാര്യം പറഞ്ഞ് അവർ പുണ്യാത്മക്കളാവും ഞാൻ കള്ളനുമാവും… എന്നാലും വേണ്ടില്ല ഒന്ന് കാണാനെങ്കിലും പറ്റിയാൽ ഓർത്ത്‌ രണ്ട് വാണം വിടാനെങ്കിലും ഉപകരിക്കുമെന്നോർത്ത് ഞാനതിനുള്ള വഴിനോക്കി…
നീണ്ട നിരയായി നാല് മുറികൾ പണിഞ്ഞ് വെച്ചിരിക്കുന്നതിൽ അവസാനത്തെ മുറിയാണത്… മൂന്ന് വശങ്ങളിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാം നാലാമത്തെ ഭിത്തി അപ്പുറത്തെ മുറിയാണ്.. ഞാൻ നേരെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ വന്നു…
മുൻവാതിൽ അടിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതിനടുത്തുള്ള ജനലും വശങ്ങളിലെ ജനലുകളും എല്ലാം നന്നായി അടച്ചിട്ടുണ്ട്… ഒരു രക്ഷയുമില്ല… ഞാൻ ആകെ നിരാശനായി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിലെ ജനാലയിൽ വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞത്… പക്ഷെ മുന്നിൽ ഇല്ല… അപ്പൊ ഇത് രണ്ട് മുറിയാണോ…?? എനിക്കാകെ സംശയമായി…
എന്തായാലും കിട്ടിയ ചാൻസിൽ ഞാൻ ഫോണെടുത്തു… ചെറിയ വെട്ടത്തിൽ ചുറ്റും തപ്പി കിട്ടിയ ഒരു പഴയ ചെറിയ പൊളിഞ്ഞ മേശ എടുത്തുകൊണ്ടുവന്ന് പുറത്ത് എയർഹോളിന് നേരെ വെച്ച് അതിന് മുകളിൽ ഒരു കസേര എടുത്തുവെച്ച് ചാടിക്കയറി ഞാൻ എയർ ഹോളിലൂടെ ഫോൺ നൈസ് ആയിട്ട് അകത്തേക്ക്‌ കയറ്റിവെച്ചു…
ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂർ ഞാനാ നിൽപ്പ് നിന്നു… അകത്തുനിന്നും ആദ്യം വളരെ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നതും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് തുടർച്ചയായി ശീൽക്കാരങ്ങളും കേൾക്കാമായിരുന്നു… നല്ല കളിയാണ് അകത്ത് നടക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി… അവളുടെ ഇടക്കുള്ള ചില ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടിട്ട് എനിക്കാകെ കമ്പിയായി കുളിരുകോരി നിന്നു…
പലതവണ അത് നിർത്തിയിട്ട്, ഉള്ളത് കണ്ട് വാണമടിക്കാനുള്ള തോന്നലുണ്ടായിട്ടും ഞാൻ കടിച്ചുപിടിച്ചുനിന്നു… കൈ കഴിച്ചിട്ടും നിർത്തിയില്ല… ഒരുപക്ഷെ ഞാനിത്ര ആത്മാർത്ഥതയോടെ ചെയ്യുന്നൊരു പണി ഇതായിരിക്കും…
സമയം കുറേയായി… നേരം വെളുത്തുവരുന്നുണ്ടോ എന്നെനിക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല… ഇവളെ ഇനിയും നിർത്തി അയാൾക്ക് പണി കിട്ടിയില്ലേലും ആരും കാണാതെ തിരിച്ച് ഡോർമെറ്ററിയിൽ ചെന്നില്ലേൽ എനിക്ക് പണികിട്ടും എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് ഞാൻ തത്സമയസംപ്രേക്ഷണം നിർത്തി അവിടന്ന് ഇറങ്ങി ആരും കാണാതെ ബാഗുമെടുത്ത് ഡോർമെറ്ററിയിൽ എത്തി…
അവിടെ വന്ന് കിടക്കുമ്പോഴും പിറ്റേന്ന് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോഴും പിന്നെയുമെല്ലാം ഒറ്റ ചിന്തയെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു… ആ വീഡിയോ കാണണം… അതാരാണെന്നറിയണം… അതിനും എന്റെ കയ്യിൽ പ്ലാനുണ്ടായിരുന്നു…
രാവിലെ കുർബാന കഴിഞ്ഞ് ഫുഡ് ആണ് അത് കഴിഞ്ഞ് ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ ഒരു മണിക്കൂർ അത് തന്നെയായിരിക്കും… അങ്ങനെ ആ ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി… എവിടേക്കാണെന്ന് ചോദിച്ച വോളിന്റിയറോഡ് ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക് ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് നേരെ ഡോർമറ്ററിയിലേക്ക് ചെന്ന് അവിടന്ന് ഫോണും എടുത്ത് ഞാൻ ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക് വിട്ടു…
ടോയ്‌ലെറ്റിൽ കേറി വാതിലടച്ച് ഞാൻ ഫോൺ ഓൺ ചെയ്തു… ഓരോ സെക്കന്റിലും എന്റെ ഹൃദയമിടിക്കുന്നത് എനിക്കുതന്നെ കേൾക്കാമായിരുന്നു… ഫോൺ ഓണാക്കി ഞാൻ വീഡിയോ പ്ലേ ചെയ്തു…
സത്യം പറഞ്ഞാൽ അത് കണ്ട് എന്റെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി… അതിന് കാരണവുമുണ്ട്.. ഇവിടെ ധ്യാനം കൂടാൻ ഒരുപാട് ആൺകുട്ടികളും പെൺകുട്ടികളുമുണ്ട് അവരെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കുറച്ച് വോളന്റിയർമാരും… ഈ പറഞ്ഞ വോളന്റീർമാരിലെ ഒരു പെണ്ണിനെ വന്ന അന്നുമുതൽ ഞാൻ കാണുമ്പോഴൊക്കെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിനിന്നിട്ടുണ്ട്… ഞാൻ മാത്രമല്ല കൊറേയെണ്ണം നോക്കുന്നതും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്…
വെള്ള ചുരിദാർ മാത്രമിട്ടെ ഞാനവളെ ഈ മൂന്ന് ദിവസവും കണ്ടിട്ടുള്ളു… തല ഷോൾ കൊണ്ട് മൂടി കണ്ണെഴുത്തും ലിപ്സ്റ്റിക്കും ഇല്ലാതെ കണ്ടാൽത്തന്നെ ഭയങ്കര സ്പിരിച്വൽ ആയ ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി…
അവളാണ് ഇന്നലെ ആ മുറിയിൽ കുത്തിമറിഞ്ഞത്… കുത്തിമറിച്ച ആളെ കണ്ടപ്പൊഴാണ് എന്റെ ഞെട്ടൽ പൂർണ്ണമായത്… ഇവിടെ ധ്യാനത്തിന് ക്ലാസ്സെടുക്കുന്ന തോമസ് പാസ്റ്റർ…
കുടുംബത്തേക്കുറിച്ചും അതിന്റെ വിശുദ്ധിയെക്കുറിച്ചും അയാളുടെ ഘോരഘോരമായ പ്രസംഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിലാണ് ഞാനീ വീഡിയോ കാണാൻ ഇറങ്ങി വന്നത്… കൊള്ളാം…
എന്തായാലും വീഡിയോ മൊത്തം ഞാൻ കണ്ടു… അയാൾക്കൊരു 45-50 വയസുണ്ടാവും… എങ്കിലും ആരും മോശം പറയത്തൊരു പെർഫോമൻസ്.… അവളും ഒട്ടും മോശമല്ല… അവളുടെ ഉരുണ്ട മുലകളും വല്യ ചാട്ടമില്ലാത്ത കുണ്ടിയും അയാൾ പിഴിഞ്ഞെടുക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ എന്റെ കുണ്ണ ഞെരിച്ചു… അവൾക്ക് നല്ല നീളമുള്ള മുടിയുണ്ട്… അത് നീളത്തിൽ കെട്ടി വെപ്പിച്ച് അത് ചുരുട്ടി കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ കുനിച്ച് നിർത്തി കേറ്റുന്നത് കണ്ടിട്ട് എന്റെ പൊന്നണ്ണാ എന്റെ കയ്യിന്ന് പോയി… മൂന്ന് ദിവസമായി തൊടാതെ വെച്ച കുണ്ണയിൽ നിന്ന് പാൽ പ്രവഹമായിരുന്നു…
ഹോ എന്താ അവൾടെ ഒരു സ്റ്റ്റക്ചർ… കണ്ടിട്ട് കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നണില്ല… നേരെ നിൽക്കുമ്പോ ഒന്ന് കാണണം… നല്ല ഉരുണ്ട് നിൽക്കുന്ന മുലകൾ.. ഒരു തരിപോലും താഴ്ന്നിട്ടില്ല… ചെറിയ പൊക്കിൾക്കുഴി… അതിന് താഴെ ഒരു വരപോലെ കുഞ്ഞുപൂറും..
കുനിച്ച് നിർത്തി കുണ്ടിയൊക്കെ വിടർത്തിപ്പിടിച്ച് ഒരു മയവുമില്ലാണ്ടാണ് അയാൾ കേറ്റുന്നത്.. വെറുതെയല്ല ഇന്നലെ ഇടക്ക് ഒന്നുരണ്ട് തവണ നല്ല ഉച്ചത്തിൽ കരച്ചിൽ കേട്ടത്…
ഞാൻ രണ്ട് തവണ വാണമടിച്ചു… രണ്ടാമത്തെ ഇത്തിരി താമസിച്ചു… ഇനിയും നിന്നാൽ തിരിച്ച് ചെല്ലുമ്പോൾ സംശയമുണ്ടാവും എന്നോർത്ത് ഞാൻ അവിടന്ന് ഇറങ്ങി… ഫോൺ കൊണ്ടുവെച്ച് നേരെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു…
അവിടെ പ്രസംഗം തകർക്കുകയായിരുന്നു… ഞാൻ അവിടെയിരുന്ന് കുറേനേരം അയാളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു… ഭാഗ്യവാൻ… അല്ലാണ്ടെന്താ ഇവനെയൊക്കെ വിളിക്കാ… പകല് കൈകൊട്ടിപാട്ടും പ്രസംഗവും രാത്രി കുനിച്ച് നിർത്തി അടിയും പണ്ണലും… ഭാഗ്യവാൻ തന്നെ…
അന്ന് ആ സമയം അവിടെ ഞാനവളെ കണ്ടില്ല… പിന്നീട് ഉച്ചഭക്ഷണസമയത്താണ് ഞാൻ കാണുന്നത്… അതേ വെള്ള ചുരിദാർ… അതേ ദൈവീകഭാവം… ഇപ്പൊ കണ്ടാൽ നേരെ പിടിച്ച് രൂപക്കൂട്ടിൽ ഇരുത്തിയാലും ആരും കുറ്റം പറയില്ല… പക്ഷെ ആ ഫോണിൽ കണ്ട പ്രകടനം … ഹോ.. ദൈവമേ ഓർക്കുമ്പോത്തന്നെ കമ്പിയാവുന്നു…
ധ്യാനം ഇന്ന് മൂന്നാം ദിവസമാണ് ഇനി ഇവിടെ രണ്ട് ദിവസം കൂടിയേ ഉള്ളു… അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഇവിടന്ന് പോണം… അതിനുള്ളിൽ എങ്ങനെയും ഇവളെ കളിക്കണം… പ്രത്യക്ഷത്തിൽ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലും വീഡിയോയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അവൾ സമ്മതിക്കുമായിരിക്കും… അതോ ഇനി അയാളോട് പറഞ്ഞു പ്രശ്നമാകുമോ?
ഞാൻ പലവഴി ആലോചിച്ചു.. അവസാനം രണ്ടും കല്പിച്ച് എറിഞ്ഞ് നോക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…
ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിലെ പ്രധാന പ്രശ്നം ആണുങ്ങൾക്ക് പെണ്ണുങ്ങളോട് സംസാരിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നുള്ളതാണ് … പക്ഷെ ഇവളൊരു വോളന്റിയർ ആയതുകൊണ്ട് ഒരു ചാൻസുണ്ട്…
അങ്ങനെ വൈകിട്ട് ചായകുടിക്കുള്ള സമയത്ത് എന്റെ അടുത്ത് എന്തോ എടുക്കാൻ വന്ന നേരത്ത് അവളെ ഏകദേശം അടുത്ത് കിട്ടി
“ഹായ്…!!” ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു…
അവൾ തിരിച്ച് ഒരു ചിരി മാത്രം തന്നു…
“എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു….!!” ഒരുമാതിരി പ്രേമം പറയാൻ ചെല്ലുന്നവനെപ്പോലെ ഞാൻ നിന്ന് പരുങ്ങി… അവൾക്കും അത് തന്നെ തോന്നിക്കാണണം അവൾ എന്താ എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ നോക്കി…
ഇത്രയുമായപ്പോഴേക്കും അവളെ ഇടക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന വായ്നോക്കികൾ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി… കാര്യങ്ങൾ എത്രയും പെട്ടന്ന് നീക്കണമെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു…
“ഇന്നലെ…. രാത്രി തോമസ് പാസ്റ്ററുടെ അടുത്ത് പോയ ഒരു വീഡിയോ എന്റെ കയ്യിലിരിപ്പുണ്ട്… എനിക്കത്തിനെപ്പറ്റി കുറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട്… അതിനുള്ള ഏർപ്പാട് താൻ ചെയ്യണം…!!” ഞാൻ പേടി പുറത്ത് കാട്ടാതെ പറഞ്ഞതുകേട്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ ഒരു ഞെട്ടലുണ്ടായി…
“ടെൻഷനാവണ്ട… പാസ്റ്ററോട് പറയാനും നിക്കണ്ട… ഇത് നമുക്ക് തന്നെ തീർക്കാം.. ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആ വീഡിയോ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് എനിക്കറിയാം….!!”
അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ ചായയുമെടുത്ത് തിരിഞ്ഞുനടന്നു… കാര്യങ്ങൾ നന്നായി നടന്നാൽ ഇനി വഴി അവളൊരുക്കിക്കോളും എന്നെനിക്ക് തോന്നി…
അന്ന് ചായക് ശേഷം ഒരു കൗൺസിലിംഗ് സെഷൻ ആയിരുന്നു… ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിലുള്ള പാസ്റ്റർമാരും അച്ചന്മാരും ഓരോരുത്തരോട് പേർസണൽ ആയി സംസാരിക്കുന്ന ഒരു പരിപാടിയാണത്…
ഈ പെൺകുട്ടിയും കൗൺസിലിംഗ് ചെയ്യുന്നതിൽ ഒരാളായി ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു… എന്റെ ഊഴമായപ്പോൾ അവൾ എന്നെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു…
ഞങ്ങൾ മുഖമുഖം നോക്കി രണ്ട് കസേരകളിലായി ഇരുന്നു… മറ്റാളുകൾ കുറച്ച് ദൂരെയാണ്…
“എന്താ ഉദ്ദേശം…??” അവൾ തലയിൽ കൈവെച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് പോലെ ആഗ്യം കാട്ടി പതിയെ ചോദിച്ചു… ബോൾ ഇപ്പൊ പൂർണ്ണമായും എന്റെ കോർട്ടിലാണെന്ന് ഞാനുറപ്പിച്ചു…
“എന്താ പേര്….??” ഞാൻ വളരെ ശാന്തമായി ചോദിച്ചു…
കണ്ണടച്ചിരുന്ന അവൾ കണ്ണുതുറന്ന് രൂക്ഷമായി എന്നെ നോക്കി…
“സെലിൻ…!!” അവൾ പറഞ്ഞു…
സത്യം പറഞ്ഞാൽ കളി ചോദിക്കാൻ ചെന്ന ഞാൻ ആ സമയം ഞാനവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മയങ്ങിയിരിക്കുകയായിരുന്നു… അവൾ എന്റെയടുത്തേക്ക് ആഞ്ഞിരുന്നു…
“എന്താ വേണ്ടത്…??” അവൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു…
“വേറെന്താ ഇന്നലെ അവിടെ നടന്നത് തന്നെ….!!” ഞാൻ ഭാവഭേതമില്ലാതെ പറഞ്ഞു…
“ഇത് തന്നെയാ ചോദിക്കാൻ പോണത് എന്നെനിക്ക് അറിയാരുന്നു… പക്ഷെ നടക്കില്ല…. പാസ്റ്റർക്ക് റൂമൊക്കെയുണ്ട്… നമ്മൾ തമ്മിൽ എവിടെവെച്ച്… അതൊക്കെ വല്യ റിസ്കാ…!!”
എന്റെ മനസ്സിൽ പല വർണ്ണങ്ങളിൽ ലഡു പൊട്ടി… അതാണോ ഇവളുടെ പ്രശ്നം… ഇവൾക്കുവേണ്ടി റൂമല്ല ഈ ധ്യാനകേന്ദ്രം പോലും ഞാൻ വിലക്ക് വാങ്ങും…
“ഇന്നലെ റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി വരാൻ കാണിച്ച ധൈര്യമില്ലേ,. അത് മതി… റൂമില്ലെന്നല്ലേയുള്ളു ഇത്രേം വിശാലമായ ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങളില്ലേ ഇരുട്ടിന്റെ മറവില്ലേ… പിന്നെ അയാളെപ്പോലെ വെളിച്ചം വേണമെന്ന് എനിക്ക് നിർബന്ധമില്ല…!!”
“ചേട്ടാ…!!” അവൾ പെട്ടന്ന് നിസ്സഹായഭാവത്തിൽ വിളിച്ചു…
“എന്താ..??”
“ഞാനൊരു prostitute അല്ല…!!”
“ആയിരുന്നേൽ ഞാനിങ്ങനെ സംസാരിക്കാനും നിക്കില്ല…!!” ഞാനും അതേഭാവത്തിൽ മറുപടി കൊടുത്തു…
അവൾ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നു…