വാര്‍ത്തയ്ക്ക് മുമ്പില്‍ നാരായണ മേനോന്‍ തരിച്ചിരുന്നു.
അതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു?
വാര്‍ത്തകളുടെ വിശദാംശങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള് പല്ല് ഞരിച്ചു.
കള്ളവാറ്റുകാര്‍ തങ്ങളുടെ വാഷും സ്പിരിറ്റും എക്സൈസ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരില്‍ നിന്നും ഒളിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി കോട്ടൂര്‍ കാട്ടിലേക്ക് പോയതായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഒരിടത്ത് മണ്ണിളകി കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്. വല്ല മോഷണ മുതലുമാണ് എന്ന് കരുതി കുഴിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് അതില്‍ മൃതദേഹമാണ് എന്ന് കാണുന്നത്. അപ്പോഴേക്കും വനംവകുപ്പ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്‍ പട്രോളിന്റെ ഭാഗമായി അവിടെ എത്തിച്ചേരുകയായിരുന്നു.
“നാശം പിടിക്കാന്‍!”
മേനോന്‍ പല്ലിറുമ്മി.
“ഇനി എന്നാ ചെയ്യും?”
അയാള് ഗാഡമായ ആലോചനയില്‍ മുഴുകി. പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങി. അപ്പോള്‍ ഡോര്‍ ബെല്‍ ശബ്ദിച്ചു.
“ബഷീര്‍…”
അയാള് മന്ത്രിച്ചു.
“രണ്ടു പേരെ തട്ടിയ കഥ പറയാന്‍ വരികയാ….”
മുമ്പ് താന്‍ ഏല്‍പ്പിച്ച ദൌത്യങ്ങളൊക്കെ വിജയകരമായി പൂര്‍ത്തിയാക്കി തന്‍റെ മുമ്പിലെത്തുമ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക് എപ്പോഴും ഒരേ ഭാവമായിരുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ തീപ്പന്തം നാട്ടിയത് പോലെയുള്ള തിളക്കം. വിജയ കഥ പറയുമ്പോള്‍ ആദ്യമായി കാമുകിയോട് സംസാരിക്കുമ്പോഴുള്ള വിറയല്‍. എന്തോരഭിമാനമാണ് അപ്പോള്‍ അവന്‍റെ മുഖത്ത്! അവന് കടം വീട്ടാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ്. അമ്മയും കാമുകനും മര്‍ദിച്ചവശനാക്കി, കൊന്നു എന്ന് കരുതി എച്ചില്‍ക്കൂമ്പാരത്തില്‍ എറിയുമ്പോള്‍ ബഷീറിന് ഇരുപത് വയസ്സേ പ്രായമുള്ളൂ. അവിടുന്നു രക്ഷപ്പെടുത്തികൊണ്ടുവന്ന തന്നോടുള്ള നന്ദി അവന് പ്രകടിപ്പിക്കാറുള്ളത് താന്‍ പറയുന്നതെന്തും അനുസരിച്ചിട്ടാണ്. എന്തും. അവനെ പെണ്ണ് കെട്ടിച്ചത് വരെ താനാണ്. ഒരിക്കല്‍ അവളോട്‌ മോഹം തോന്നിയപ്പോള്‍ ഒരു മടിയും കൂടാതെ അവളെ തന്‍റെ കാല്‍ച്ചുവട്ടിലെക്ക് എറിഞ്ഞു തരാന്‍ പോലും മടി കാണിച്ചിട്ടില്ല. അവളന്ന് രാത്രി ആത്മഹത്യ ചെയ്തപ്പോഴും അയാളുടെ മകന്‍ അത് കണ്ടു വീട് വിട്ടു പോയപ്പോഴും അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ആ തിളക്കം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ആ ബഷീര്‍ ഇപ്പോള്‍ തന്‍റെ ഏറ്റവും അവസാനത്തെ വിജയ കഥ പറയുവാന്‍ വരികയാണ്. രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങളെ കൊന്നു തള്ളിയ കഥ! അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം കാണുന്നതിന് വേണ്ടി മേനോന്‍ കതക് തുറന്നു. അയാള് ഞെട്ടിപ്പോയി. തല കുനിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ബഷീര്‍!
“എന്താടാ? എന്താ നീയിങ്ങനെ തലേം കുമ്പിട്ട്‌ നിക്കുന്നെ? എഹ്? എന്നാ പറ്റീന്ന്?”
ബഷീര്‍ കരയുന്നു.
“സാര്‍ ക്ഷമിക്കണം!”
കണ്ണുനീര്‍ ഒഴുകിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ ബഷീര്‍ വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു.
“ഛെ!”
മേനോന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“നല്ല ഒത്ത തടിയന്‍! കട്ടി മീശക്കാരന്‍! എന്നിട്ട് കരയുന്നോടാ?”
“സാര്‍ എനിക്ക് അവരെ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റീല്ല!”
“എഹ്? അതെന്നാ?”
“ഋഷി…നമ്മുടെ മോന് ഋഷി അവരുടെ കൂടെ ഒണ്ട്!”
മേനോന്‍റെ ഉള്ളില്‍ മിന്നല്‍പ്പിണര്‍ പാഞ്ഞു. അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ അഗ്നിയിറങ്ങി.
“എന്‍റെ മോളെ പെഴപ്പിച്ച് കൊല്ലിച്ച് ..ഇപ്പം ആ കൂത്തിച്ചി എന്‍റെ ചെറുക്കനേം വശത്താക്കിയോ?”
ബഷീര്‍ തലകുലുക്കി. പിന്നെ അയാള് സംഭവിച്ചത് പറഞ്ഞു. ഋഷിയ്ക്ക് വെടിയേറ്റ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മേനോന്‍ തലയില്‍ കൈവെച്ചു.
“ഇപ്പം പോണം!”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“എന്‍റെ ചെറുക്കന് എന്തേലും പറ്റിയോടാ?”
“ഇല്ല മോന് കൈകകെ കൊണ്ടുള്ളൂ…ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാകില്ല…”
മേനോന്‍ പെട്ടെന്ന് ഫോണ്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു. ഋഷി ഫോണ്‍ എടുക്കുന്നതിന് കാതോര്‍ത്തു.
പക്ഷെ മറുതലയ്ക്കല്‍ നിന്നും പ്രതികരിച്ചത് ഒരു സ്ത്രീയാണ്.
“ഹലോ ഋഷി എവിടെ?”
“നിങ്ങളാരാ?”
“അവന്‍റെ അച്ഛനാണ്. പറ! അവന് കുഴപ്പമുണ്ടോ?”
“അത് ശരി!”
ദേഷ്യപ്പെടുന്ന സ്വരത്തില്‍ അയാള് ആ സ്ത്രീ ശബ്ദം കേട്ടു.
“സ്വന്തം മോനെ ഡ്രൈവറെക്കൊണ്ട് കൊല്ലിക്കാന്‍ നോക്കീട്ട്! എന്താ മകന്‍ ജീവനോടെ ഉണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ വിളിച്ചതാണോ? ഇനി ജീവനോടെ ഉണ്ടേല്‍ കൊന്നു കളഞ്ഞെരെ എന്ന് പറയാന്‍ വേണ്ടി ആണോ?”
“നിങ്ങളാരാ?”
“ഡോക്റ്റര്‍! ഡോക്റ്റര്‍ സുഹ്റ!”
അയാള് കേട്ടു.
“പേടിക്കണ്ട! കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല. ഒന്ന് ഡ്രസ്സ് ചെയ്താല്‍ മതി. പിന്നെ മെഡിസിന്‍ ഉണ്ട്. ഡോണ്ട് വറി!”
പെട്ടെന്ന് അവര് ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്യുന്നത് മേനോന്‍ കേട്ടു.
“സാര്‍…”
ബഷീര്‍ വിളിച്ചു.
“പ്രോബ്ലം അയല്ലോടാ ബഷീറേ!”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ മോന് സീരിയസ്സായി…?”
നിലവിളിക്കാന്‍ ഭാവിച്ചുകൊണ്ട് ബഷീര്‍ ചോദിച്ചു.
“മോന് കൊഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലടാ! അവനോക്കെ! പക്ഷെ നീ എന്‍റെ ഡ്രൈവര്‍ ആണെന്നും നീ അവനെ കൊല്ലാന്‍ വെടി വെക്കുവാരുന്നെനും അവനെ ഇപ്പം നോക്കുന്ന ഡോക്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു.”
“അയ്യോ അപ്പം സാറിനു പ്രോബ്ലം അകൂല്ലോ പടച്ചോനെ!”
മേനോന്‍ ചിരിച്ചു. അയാള് അവനെ അലിവോടെ നോക്കി. സ്വന്തം ജീവന്‍ അപകടത്തില്‍ ആകും എന്നറിഞ്ഞിട്ടും സ്വന്തം യജമാനന്‍റെ സുരക്ഷയില്‍ ആണ് ബഷീറിന്റെ ആധി. അടിമ! പെര്‍ഫെക്റ്റ് സ്ളേവ്! അയാള് മന്ദഹസിച്ചു.
“നിന്‍റെ ജലദോഷം മാറിയോടാ?”
മേനോന്‍ ചോദിച്ചു. ബഷീര്‍ ഇല്ല എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലകുലുക്കി.
“എന്നാ വാ!”
അയാള് അകത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
“ഒരു ഗുളികകഴിച്ചോ! ജലദോഷം ഇങ്ങനെ നീണ്ടു പോയാ ശരിയാകുവേല. പണി ഒരുപാടുണ്ട്, ചെയ്ത് തീര്‍ക്കാന്‍!” ബാര്‍ റൂമിലേക്കാണ് അയാള് കയറിയത്. നേരിയ ഇരുള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു അതില്‍. ഇരുവരും അതിലേക്ക് കയറി. മേനോന്‍ ഷെല്‍ഫ് തുറന്ന്‍ ഒരു ടാബ്ലെറ്റ് സ്ട്രിപ് എടുത്തു. ഫോസ്പ്രോപ്പോഫോള്‍! തെര്‍ട്ടി ഫൈവ് എം ജി. സ്ട്രിപ് തുറന്നു രണ്ട് ഗുളികകള്‍ അയാളെടുത്തു.
“ഇന്നാ കഴിക്ക്! നല്ല സൂപ്പര്‍ ഗുളികയാ!”
ബഷീറിന്റെ നേരെ ഗുളികകള്‍ നീട്ടിക്കൊണ്ട് മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് കാസ്ക്ക് തുറന്ന്‍ പോള്‍ ജോണ്‍ കാന്യ വിസ്ക്കിയുടെ ഒരു ബോട്ടില്‍ എടുത്തു.
“ഗോവേല്‍ ഏഴ് വര്‍ഷം മുമ്പ് ബ്രൂ ചെയ്ത മാള്‍ട്ട് വിസ്ക്കിയാ ഇത്,”
വിലപിടിച്ച ലഹരി ദ്രാവകം ഗ്ലാസുകളിലെക്ക് പകര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഗുളിക ഈ വിസ്ക്കീടെ കൂടെയങ്ങ് പിടിപ്പിക്ക്!”
അയാള് ഗ്ലാസ് അയാള്‍ക്ക് കൈ മാറിക്കൊണ്ട് മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. ബഷീര്‍ ഗുളിക നാവിലെക്കിട്ടു. പിന്നെ വിസ്ക്കി ഗ്ലാസ് ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ചു. മേനോന്‍ അപ്പോള്‍ ബാര്‍ റൂമിലെ സൈക്കഡലിക്ക് ലൈറ്റ് ഓണ്‍ ചെയ്തു. മുറി നിറയെ ചുവപ്പും നീലയും മഞ്ഞയും പച്ചയും കലര്‍ന്ന കടുത്ത നിറ ശകലങ്ങള്‍ തിരയിളക്കാന്‍ തുടങ്ങി. നിറങ്ങളുടെ ലംബരേഖകള്‍ ചുവരുകളിലും ഫ്ലോറിലും പാമ്പുകളെപ്പോലെ ഇഴഞ്ഞു. ഫോസ്പ്രോപ്പോഫോള്‍ ഗുളികയുടെ നീലപ്പല്ലുകള്‍ ബഷീറിന്റെ സിരകളിലേക്ക് തേളിന്റെ വിഷത്തുമ്പ് പോലെ ഇറുക്കി പിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
“ബഷീറെ…”
മുറിയല്‍ തിരയിളക്കുന്ന സൈക്കഡലിക്ക് നിറ രേഖകള്‍ക്ക് മേലെ ആനിമേറ്റഡ് ചെയ്തത് പോലെയുള്ള മേനോന്‍റെ ശബ്ദം ബഷീറിന്റെ ശിരസ്സിലേക്ക് തറഞ്ഞു കയറി.
“സാര്‍…”
വശ്യമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബഷീര്‍ വിളികേട്ടു.
“ഞാന്‍ അപകടത്തില്‍ ആണല്ലോടാ!”
“ഞാന്‍ എന്താ ചെയ്യേണ്ടേ സാര്‍?”
ലഹരി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ, നോട്ടത്തില്‍ പതഞ്ഞു കയറുന്ന നിലാസ്പര്‍ശത്തോടെ ബഷീര്‍ ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ എന്തും നീ ചെയ്യുമോ?”
മുറിയില്‍ ലഹരി നിറഞ്ഞ കടുത്ത വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ തെയ്യക്കോലങ്ങളെപ്പോലെ രൌദ്രഭാവം പൂണ്ട് നിന്ന് കത്തുമ്പോള്‍ മേനോന്‍ ബഷീറിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തറഞ്ഞു നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“സാര്‍ പറഞ്ഞ എന്തും ഞാന്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്”
“അതികൊണ്ട് ഇനിയും ചെയ്യും അല്ലേ?”
“ഇനിയും ചെയ്യും”
“നീ ഞാന്‍ പറയുന്നെത് എന്തും അനുസരിക്കാന്‍ എന്താ ബഷീറേ കാരണം?”
ബഷീര്‍ അ ചോദ്യത്തിന് മുമ്പില്‍ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദനായി. പിന്നെ അയാള് കാതോര്‍ത്തു. ദൂരെ നിന്നും ഒരു കുഞ്ഞിന്‍റെ നിലവിളിയ്ക്ക്. പൊട്ടിച്ചിതറുന്ന കുപ്പിവളകളുടെ താളത്തിന്…
“സാറാണ് എനിക്ക് ജീവന്‍ തന്നത്. എന്നെ ഉയിര്‍പ്പിച്ച് ജീവന്‍ തന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഞാനും എന്‍റെ ജീവനും സാറിന് സ്വന്തമാ”
മേനോന്‍ ബഷീറിനെ നോക്കി.
“ആ മേശവലിപ്പ്‌ തുറക്ക്!”
ബഷീര്‍ സമീപമിരുന്ന മേശയുടെ വലിപ്പ് തുറന്നു.
“അതിനുള്ളില്‍ നിന്ന് ഒരു പേപ്പര്‍ എടുക്ക്” ബഷീര്‍ മേശവലിപ്പില്‍ നിന്നും എ ഫോര്‍ സൈസിലുള്ള വെള്ളപ്പേപ്പറില്‍ നിന്നും ഒന്നെടുത്തു.
“പേനയും എടുക്ക്!”
മേനോന്‍ ബഷീറിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ബഷീര്‍ മേശവലിപ്പില്‍ നിന്നും പേന എടുത്തു. എന്നിട്ട് മേനോനെ നോക്കി.
“എന്‍റെ മരണത്തിനു ഞാന്‍ മാത്രമാണ് ഉത്തരവാദി…” മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“എഴുത്!”
ബഷീര്‍ പേനത്തുമ്പ്‌ പേപ്പറില്‍ മുട്ടിച്ച് ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് മേനോനെ നോക്കി.
“ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുത് ബഷീറേ!”
ബഷീര്‍ അയാളെ നോക്കി ഹൃദ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഒരുപാട് കുറ്റങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ചെയ്തു…”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“എഴുതിയോ? ഒരുപാട് കുറ്റങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ചെയ്തു എന്നത് എഴുതിയോ ബഷീറേ?”
“എഴുതി സാറേ!”
“അവസാനത്തെ കുറ്റം ചെയ്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായി…എഴുത്… അവസാനത്തെ കുറ്റം…എഴുതിയില്ലേ? അവസാനത്തെ കുറ്റം ചെയ്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായി…. നീ എന്തിനാ പിന്നേം പിന്നേം എഴുതുന്നെ? ഞാന്‍ ഓരോ സെന്‍റ്റന്‍സ് വെച്ചല്ലേ പറയുന്നേ? എഴുതിയോടാ?”
“എഴുതി സാര്‍!”
അവന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“കൈയ്യക്ഷരം തെറ്റിപ്പോകുമ്പോള്‍ മാറ്റി എഴുതുന്നതാ. അതാ താമസം!”
“ഓക്കേ..അത് സാരമില്ല. ഇച്ചിരെ തെറ്റിയാലും കൊഴപ്പം ഇല്ല. കവിതയൊന്നും അല്ലല്ലോ എഴുതുന്നെ!”
ബഷീര്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അടുത്തത് എന്നതാ സാറേ?”
അയാള് മേനോനോട് ചോദിച്ചു. “…പറയാം…”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“…..ഇത്തവണ ഞാന്‍ പിടിക്കപ്പെടും എന്ന്..എഴുത് … ഇത്തവണ ഞാന്‍ പിടിക്കപ്പെടും എന്ന്…എഴുതിയോ?”
“ഹാങ്ങ്‌, സാര്‍ എഴുതി. ഇനി?”
“മേനോന്‍ സാറിന്റെ മകള്‍ രേണുകയുടെ മാനം ഞാന്‍ നശിപ്പിച്ചു…”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
ബഷീറിന്റെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞു.
“ചിരി മാറ്റല്ലേ, ചിരി മാറ്റല്ലേ!!”
മേനോന്‍ ബഷീറിനെ വിലക്കി.
“ആസ്വദിച്ച് എഴുത്…മേനോന്‍ സാറിന്റെ മകള്‍ രേണുകയുടെ മാനം ഞാന്‍ നശിപ്പിച്ചു….ഞാന്‍ നശിപ്പിച്ചു… നീ ഒത്തിരി ടൈം എടുക്കുന്നല്ലോ ബഷീറേ! എഴുതിയോ? എഴുതിയോ ബഷീറേ?”
“എഴുതി സാര്‍!”
വശ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബഷീര്‍ തുടര്‍ന്നു.
“അത് കണ്ട് വന്ന രേണുകയുടെ അമ്മ അരുന്ധതിയെ ഞാന്‍ ആദ്യം കൊന്നു… അത് കണ്ട് വന്ന….എഴുതിയോ? രേണുകയുടെ അമ്മ അരുന്ധതിയെ…അരുന്ധതിയെ … അരുന്ധതിയെ ഞാന്‍ ആദ്യം കൊന്നു….എഴുതിയില്ലേ?”
“എഴുതി സാര്‍!”
“ഹ! ഇതെന്ന ഓഞ്ഞ എക്സ്പ്രഷനാ ബഷീറേ? ഹാപ്പി ആയി എഴുതെടാ! നിന്‍റെ ഒരു കാര്യം! ഇങ്ങനെയാണോ നീ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം കാണിക്കുന്നേ? നിന്‍റെ മൊഖംകണ്ടാ തോന്നൂല്ലോ, ഞാന്‍ നിന്നെ വേണ്ടാ വിലക്കിച്ച് ചെയ്യിക്കുവാന്ന്!”
ബഷീര്‍ വീണ്ടും വശ്യമായി ചിരിച്ചു.
“പിന്നെ ഞാന്‍ രേണുകേനേം കൊന്നു..പിന്നെ ഞാന്‍ …പിന്നെ ഞാന്‍ ..രേണുകേനേം …കൊന്നു ..കൊന്നു…”
“എഴുതി സാര്‍”
“അത്കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആത്മഹത്യാ ചെയ്യുന്നു!”
“അത്കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു,”
വശ്യമായ പുഞ്ചിരിയോടെ ബഷീര്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു. അപ്പോള്‍ സൈക്കഡലിക്ക് പ്രകാശ ശകലങ്ങള്‍ തൂക്കുകയറിന്‍റെ വൃത്തരൂപം പ്രാപിച്ച് മുറിയില്‍ കിടന്ന് കറങ്ങി.
“കൊള്ളാം മോനെ!”
മേനോന്‍ അവനെ നോക്കി വാത്സല്യത്തോടെ ചിരിച്ചു.
“ഇനി നല്ല ഹാപ്പിയായി എഴുതിയത് മൊത്തം ഒന്ന് വായിച്ചേ!”
ബഷീര്‍ പേപ്പര്‍ വിടര്‍ത്തി പിടിച്ചു.
എന്നിട്ട മേനോനെ നോക്കി.
“എന്‍റെ മരണത്തിനു ഞാന്‍ മാത്രമാണ് ഉത്തരവാദി. ഒരുപാട് കുറ്റങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ചെയ്തു. അവസാനത്തെ കുറ്റം ചെയ്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായി, ഇത്തവണ ഞാന്‍ പിടിക്കപ്പെടും എന്ന്. മേനോന്‍ സാറിന്റെ മകള്‍ രേണുകയുടെ മാനം ഞാന്‍ നശിപ്പിച്ചു. അത് കണ്ട് വന്ന രേണുകയുടെ അമ്മ അരുന്ധതിയെ ഞാന്‍ ആദ്യം കൊന്നു. പിന്നെ ഞാന്‍ രേണുകേനേം കൊന്നു. അത്കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആത്മഹത്യാ ചെയ്യുന്നു….”
“സബാഷ്!”
മേനോന്‍ അഭിനന്ദിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇനി സ്റ്റയിലായി ഒരപ്പങ്ങ് ഇട്!”
ബഷീര്‍ അടിയില്‍ ഒപ്പുവച്ചു.
“വാ!”
മേനോന്‍ എഴുന്നേറ്റു. ബഷീറും.
“അതങ്ങ് മടക്കി പോക്കറ്റില്‍ ഇട്ടോ!”
“സാറ് വായിച്ചു നോക്കുന്നില്ലേ?”
“എന്നേത്തിന്? സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റെക് കണ്ടുപിടിക്കാനോ? മിസ്റ്റെക് വരട്ടെ! നീ ഡ്രൈവര്‍ അല്ലേ? അല്ലാതെ എന്‍റെ മാഷൊന്നുമല്ലല്ലോ!”
വീണ്ടും വശ്യമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബഷീര്‍ അയാളെ നോക്കി. പേപ്പര്‍ നാലായി മടക്കി പോക്കറ്റില്‍ വെച്ചു. അയാള് കാര്‍ ഷെഡിനടുത്തുള്ള ബഷീറിന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെയെത്തി വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്നു.
“ആ കയറ് എടുത്തോടാ!”
മുറ്റത്ത് മാവിന്‍ ചുവട്ടില്‍ കിടന്ന കട്ടിയുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക് കയറിലെക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. ബഷീര്‍ കുനിഞ്ഞ് അതെടുത്തു. എന്നിട്ട് ഷെഡിലേക്ക് വന്നു. മേനോന്‍ അല്‍പ്പം മാറി നിന്നു.
“ഇനി കതക് അടച്ച് കുട്ടിയിട്ടെരെ!”
ബഷീര്‍ അകത്ത് കയറിയപ്പോള്‍ മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അയാള് ജനാലയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു നിന്നു. തൂവാല കൊണ്ട് കൈയുടെ മേല്‍ കയ്യുറ പോലെ പോതിഞ്ഞ്അയാള്‍ ജനല്‍ പതിയെ തുറന്നു. അകത്തേക്ക് നോക്കി.
“കുരുക്ക് ഉണ്ടാക്ക്”
അയാള് ജനാലയിലൂടെ ബഷീറിനെ നോക്കി നിര്‍ദേശിച്ചു. ബഷീര്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ കുരുക്ക് ഉണ്ടാക്കി അയാളുടെ അംഗീകാരത്തിന് വേണ്ടി ഉയര്‍ത്തി കാണിച്ചു.
“കൊള്ളാം!”
മേനോന്‍ അഭിനന്ദിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇനി ഫാനില്‍ കെട്ട്…”
ശാന്തായ, പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തോടെ ബഷീര്‍ മേശപ്പുറത്ത് കയറി നിന്ന് ഫാനില്‍ കയറു മുറുക്കി കെട്ടി. മേനോനെ നോക്കി. പുറത്ത് നേര്‍ക്കുന്ന ഇരുളിലേക്ക് നോക്കി. പുറത്ത് നിന്ന് കേള്‍ക്കുന്ന നേര്‍ത്ത ശബ്ദ ശകലങ്ങളിലെക്ക് കാതുകള്‍ നട്ടു. ദൂരെ നിന്ന് കേള്‍ക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിന്‍റെ കരച്ചില്‍ ശബ്ദത്തിലേക്ക് അയാള് കാതുകള്‍ കൊടുക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.
“എന്താടാ?”
“എനിക്ക് മോനെ കാണണം എന്ന് തോന്നുന്നു, സാര്‍”
“അവനെ ഞാന്‍ നോക്കിക്കൊള്ളാം! നീ ധൈര്യമായി തൂങ്ങെടാ!”
ബഷീര്‍ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ കുരുക്ക് കഴുത്തിലിട്ട് മേനോനെ നോക്കി. മേനോന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു. ബഷീര്‍ മേശ കാലുകൊണ്ട് തട്ടി. കഴുത്തില്‍ കുരുക്കിട്ട് പിടഞ്ഞുകൊണ്ട് ബഷീര്‍ വീണ്ടും മേനോനെ നോക്കി. ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാള് ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. കുരുക്ക് ശരിക്കും മുറുകിയപ്പോള്‍ ബഷീര്‍ ചിരി നിര്‍ത്തി. അയാള് നോട്ടത്തിലൂടെ മേനോനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. പിടച്ചില്‍ സാവധാനം തീവ്രമായി. അവസാനം അയാള്‍ടെ ശരീരം ഒന്ന് വെട്ടിയുലഞ്ഞു. പിന്നെ നിശ്ചലമായി. തൂവാലക്കയ്യുറയിട്ട കൈകൊണ്ട് മേനോന്‍ ജനല്‍ ചേര്‍ത്ത് അടച്ചു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു.
“അവന് ഒന്ന് ആക്കി ചിരിച്ചോ എന്ന് സംശയം! ആ… ചാകാന്‍ നേരത്ത് അങ്ങനെ ആരിക്കും എല്ലാവരുടേം ചിരി!!”
അയാള് സമാധാനിച്ചു.
******************************************** ക്ലിനിക്കില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നപ്പോള്‍ തന്നെ കാത്തിരുന്നവരുടെ മുഖങ്ങളില്‍ ആഴമുള്ള വിഷാദം ഋഷി കണ്ടു.
“സാരമില്ല,”
അവന് അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ഡെന്നീസ് മുമ്പോട്ട്‌ വന്നു.
“എടാ ഋഷി…”
അവന് ഋഷിയുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.
“ഇല്ലെടാ,”
ഋഷി വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പം ലൈറ്റ് ആയ പെയിന്‍ പോലും ഇല്ല”
“അതല്ല,”
ഡെന്നീസ് പറഞ്ഞു.
“വേറെ ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ട്”
ഋഷി അവനെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. പെട്ടെന്ന് ഋഷിയുടെ കണ്ണുകള്‍ ടി വിയിലേക്ക് നീണ്ടു. അതിലെ സ്ക്രോള്‍ ചെയ്യുന്ന അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക്.
“ഈശ്വരാ! രേണു! എന്താ? ഇതെന്താ ഡെന്നി?”
അവന്‍റെ മുഖത്ത് വിയര്‍പ്പ് പൊടിഞ്ഞു. ശ്വാസഗതി കൂടി. അവന്‍റെ ശാരീരിക മാറ്റങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ട് ലീന മുമ്പോട്ട്‌ വന്ന് അവനെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു.
“എന്താ ആന്റി?”
അവന് ലീനയെ നോക്കി.
“കൊറച്ച് മുമ്പേ ബഷീര്‍ അങ്കിള്‍ ആന്‍റിയേ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്തു…ഇപ്പം എന്‍റെ രേണു…എനിക്ക് പോണം! പോണം ഡെന്നി…എനിക്ക്…”
ലീന അവനെ ദിവാന്‍ കോട്ടില്‍ ഇരുത്തി.
“മോനെ…”
ലീന പറഞ്ഞു.
“മോന് പോയെ പറ്റൂ…ഞങ്ങള്‍ക്ക് അറിയാം…പക്ഷെ മോനെ തനിച്ചു വിടാന്‍ ഈ സിറ്റുവേഷനില്‍ പറ്റില്ല. ഇവിടുന്ന് ഡെന്നിയേയോ ശ്യമിനെയോ കൂടെ പറഞ്ഞു വിടാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു കാരണം ഉണ്ട്…”
ഋഷി ഒന്നും മനസിലാകാതെ ലീനയെ നോക്കി.
“അല്‍പ്പം മുമ്പ് എന്നെ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്തത് മോന്‍റെ അച്ഛന്റെ ഡ്രൈവര്‍ അല്ലേ?”
ലീന ചോദിച്ചു.
“അതെ”
“അത് എന്തുകൊണ്ടാണ് എനറിയമോ?”
“ഇല്ല!”
“ശരിക്കും?”
ശ്യാമാണ് ചോദിച്ചത്.
“അതെന്താ ശ്യാമേ? ഞാന്‍ നിങ്ങളെ ഇന്ന് കണ്ടതല്ലെയുള്ളൂ? ഡെന്നിയേ അല്ലാതെ വേറെ ആരേം ഞാന്‍….”
അവന്‍റെ സ്വരത്തിലെ നിഷ്കളങ്കത അവരെ സ്പര്‍ശിച്ചു. സംഗീത ഡെന്നീസിനെ കണ്ണുകള്‍ കാണിച്ചു. ഡെനീസ് സാവധാനം ആ കഥ പറഞ്ഞു. ഡെന്നീസിന്‍റെ നാവില്‍ നിന്നും പതിക്കുന്ന ഓരോ വാക്കും തന്നെ പൊള്ളിക്കുന്നത് പോലെ ഋഷിയ്ക്ക് തോന്നി. അവന്‍റെ അധരങ്ങള്‍ വിടര്‍ന്നു. കണ്ണുകള്‍ ഭയംകൊണ്ടും അവിശ്വസനീയതകൊണ്ടും പുറത്തേക്ക് തള്ളി. സാമുവലിന്റെയും രാജീവന്‍റെയും മരണത്തിന്‍റെ കഥയും അതില്‍ നാരായണ മേനോന്‍റെ പങ്കും അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഋഷി ദയനീയമായി സംഗീതയേയും ലീനയേയും നോക്കി. എല്ലാ കേട്ട് കഴിഞ്ഞ് തലയില്‍ കൈവെച്ച് ഋഷി കുനിഞ്ഞിരുന്നു. തന്‍റെ തലമുടിയില്‍ മൃദുവായ ഒരു സാന്ത്വന സ്പര്‍ശമറിഞ്ഞ് അവന് മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി.
“ആന്റി, ഞാന്‍!”
അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് നീര്‍മുത്തുകള്‍ താഴേക്ക് ചിതറി.
“ഇതൊന്നും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞില്ല..ഒന്നും.’
അവന് അവളുടെ കൈകള്‍ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“അച്ഛന്..അച്ഛന് എന്ന ആ മനുഷ്യന്‍..എന്‍റെ അമ്മയെ ഇല്ലാതാക്കിയതും പിന്നെ ആ ചീത്ത സ്ത്രീയേ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നതും ഒക്കെയേ..അതിനപ്പുറം ദുഷ്ട..ദുഷ്ട്ടത്തരം ഒക്കെ ചെയ്തിരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞില്ല..അങ്ങനെ അറിഞ്ഞെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ആന്‍റിടെ മോന് ..അവനുമായി ഡെന്നിയുമായി ഇങ്ങനെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് ഒന്നും ..അവനോട് ഇങ്ങനെ ഞാന്‍ കൂട്ടൊന്നും കൂടില്ലായിരുന്നു…ഞാന്‍ ..ഞാന്‍ എന്താ വേണ്ടേ? ഒഹ്!!”
അവന് പിന്നെയും അസ്വാസ്ഥ്യത്തോടെ തലകുനിച്ചിരുന്നു.
“ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നത് അയാളുടെ അന്ത്യം കാണാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമാ മോനെ!”
അവന്‍റെ കൈയില്‍ നിന്ന് പിടുത്തം വിടാതെ ലീന തുടര്‍ന്നു.
“അയാള്‍ടെ മാത്രമല്ല. അയാളുടെ വീട്ടിലുള്ളവരുടെയും. അതില്‍ ഒരാള്‍ പോയി. മോന്‍റെ പെങ്ങള്. ഇനി മൂന്ന് പേരും കൂടിയുണ്ട്…അയാളും അയാളുടെ ഭാര്യയും ….”
ഋഷി ഭയത്തോടെ ലീനയെ മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി. സംഗീതയും സന്ധ്യയും ഡെന്നീസും ലീനയെ ഭയവിഹ്വലരായി നോക്കി.
“..പിന്നെ…അയാളുടെ ആ ഡ്രൈവറും….”
സംഗീതയുടെയും സന്ധ്യയുടെയും ഡെന്നീസിന്‍റെയും മുഖത്ത് ആശ്വാസം കടന്നുവന്നു.
“ഇതിന് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്നെ..’
ലീന തുടര്‍ന്നു.
“ഇനി മോന് തീരുമാനിക്കാം, ഞങ്ങളുടെ കൂടെ നില്‍ക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന്. കാരണം. നാരായണ മേനോന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രമാണ് ദുഷ്ടന്‍. മോന് അച്ഛനാണ്. പുത്രധര്‍മ്മം അനുസരിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലെങ്കില്‍ മാത്രം ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം നില്‍ക്കാം!”
“എന്താ പെര്‍ഫെക്റ്റ് ഡയലോഗ്!”
ശ്യാം മന്ത്രിച്ചു.
“പ്രമുഖ വ്യവസായി നാരായണ മേനോനെ സംബന്ധിച്ച് മറ്റൊരു നടുക്കുന്ന വാര്‍ത്ത കൂടി…”
മനോരമ ന്യൂസില്‍ നിഷയുടെ ദൃഡമായ ശബ്ദം വീണ്ടും അവര് കേട്ടു. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകള്‍ ടി വി സ്ക്രീനിലേക്ക് നീണ്ടു. ഋഷി ദിവാന്‍ കോട്ടില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. “..നാരായണ മേനോന്‍റെ ഭാര്യയും മുന്‍ എം എല്‍ എയുമായ അരുന്ധതി മേനോന്‍റെ മൃതദേഹം അവരുടെ വസതിക്കടുത്തുള്ള കുളത്തില്‍ നിന്നും കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു….”
ലീനയുടെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു.
മറ്റുള്ളവര്‍ ലീനയെ മിഴിച്ചു നോക്കി.
കോഴിക്കോട് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന് വരെ ഋഷിയോടൊപ്പം ഡെന്നീസും ശ്യാമും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഡെന്നീസും ശ്യാമും കൂടെപോകുന്ന കാര്യത്തില്‍ ലീന ശക്തമായി എതിര്‍ത്തെങ്കിലും സംഗീതയും സന്ധ്യയുടേയും നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങുകയായിരുന്നു അവള്.
“അവര്‍ക്ക് ഒരാപത്തും വരില്ല മോളെ,”
ഋഷിയും ഡെന്നീസും ശ്യാമും പുറപ്പെട്ടപ്പോള്‍ സംഗീത ലീനയോട് പറഞ്ഞു.
“ഇതുവരെ ആപത്ത് ഒന്നും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ. മാത്രമല്ല ഈ അവസരത്തില്‍ ഋഷിയെ തന്നെ വിടുന്നത് മോശമാണ്. ആ കുട്ടിയ്ക്ക് അയാടെ തന്തേടെ ഒരു വളിപ്പ് സ്വഭാവോം ഇല്ല. കേട്ടിടത്തോളം ആ പെങ്ങള് കൊച്ച് അവന് വലിയ കര്യാരുന്നു. നല്ല വെഷമം ഒണ്ട് അതിന്. അതുകൊണ്ട് ഡെന്നീസും ശ്യാമും കൂട്ടത്തി പോട്ടെ,”
ഉച്ചയോടെ അവര് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തി.
“രേണൂന്‍റെ ചടങ്ങ് ഇന്നാണ് എന്നാ ഡെന്നീ പറഞ്ഞെ അച്ഛന്,”
പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ഋഷി അവരോടു പറഞ്ഞു.
“അവള്‍ടെ അമ്മേടേം. എനിക്ക് അമ്മയില്ലാത്ത വിഷമം മൊത്തം മാറ്റി തന്നത് രേണുവാരുന്നു.. . ആരാ അവളെ ഇല്ലാതാക്കിയേന്ന്‍ അറിയണം. അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാ വിടത്തില്ല. നിങ്ങളും വേണം എന്‍റെ കൂടെ!”
“ഉണ്ടാവുംഡാ”
ഡെന്നീസ് അവന്‍റെ തോളില്‍ അമര്‍ത്തി.
“ഞങ്ങള് ഏത് നേരത്തും എന്തിനും ഉണ്ട്. ഇനി നിന്‍റെ നാടല്ലെ? നീ ഇനി പൊയ്ക്കോ!”
ഋഷി തലകുലുക്കി. സ്റ്റേഷന് വെളിയിലേക്ക് കടന്ന് അവന് ടാക്സി വിളിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അവര് പിന്തിരിഞ്ഞു.
ഋഷി വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ചടങ്ങുകള്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അന്തരീക്ഷം മുഴുവന്‍ മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങള്‍, കര്‍പ്പൂരഗന്ധം… ഇതിനു മുമ്പ് ഈ വീട്ടില്‍ ഇതുപോലെ ഒരു അന്തരീക്ഷമുണ്ടായത് ആറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പാണ്. അന്ന് ഇവിടെ വെള്ളത്തുണിയില്‍ പൊതിഞ്ഞു കിടന്നത് തന്‍റെ അമ്മയാണ്. സമീപത്ത് കണ്ണുനീര്‍ വറ്റാതെ താനും. ആ കണ്ണുനീര്‍ ഇപ്പോഴും തന്നില്‍ നിന്നും മാറിയിട്ടില്ല. കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് ഋഷി പൂമുഖത്തേക്ക് കയറി. അപ്പോള്‍ നാരായണ മേനോന്‍ അവന്‍റെ സമീപത്തേക്ക് വന്ന് അവന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു. ഋഷി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. നിര്‍വ്വികരമാണ് അയാളുടെ മുഖം. ചിലപ്പോള്‍ ദുഃഖം ഒളിപ്പിക്കുകയാകാം.
“മോനെ നമ്മുടെ രേണൂം ….”
മേനോന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഇടയ്ക്ക് മുറിഞ്ഞു. ഋഷി വിങ്ങിപ്പൊട്ടി. അല്‍പ്പ നേരം മൃതദേഹങ്ങള്‍ക്ക് കണ്ണീര്‍ക്കണങ്ങളോടെ ഇരുന്നതിന് ശേഷം അവന് എഴുന്നേറ്റു.
“എവിടെ അച്ഛാ, ബഷീര്‍ അങ്കിള്‍?”
സംഗീതയും ലീനയും മേനോനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞ കഥകള്‍ ഓര്‍മ്മയിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാളോട് വിദ്വേഷഭാവം ഒന്നും കാണിക്കാതെ അവന് ചോദിച്ചു.
അവന് മേനോനോട് ചോദിച്ചു.
“അവനിങ്ങോട്ട് വന്നിട്ടില്ല മോനെ”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“ബഷീര്‍ ആണ് മോന്‍റെ നേരെ അങ്ങനെ വെടിവെച്ചതെന്ന് ..എനിക്കിപ്പഴും അങ്ങ് വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല…പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ ഉറപ്പായി…അതില്‍പ്പിന്നെ എന്നെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ..ഒളിച്ചു നടക്കുന്നത് എന്തിനാ? അപ്പോള്‍ ഉറപ്പായില്ലേ? പക്ഷെ എന്തിനാണ് എന്ന് മാത്രം അങ്ങോട്ട്‌ മനസ്സിലാകുന്നില്ല…”
“രേണൂം അമ്മേം …അവരെ ആരാണ് എന്തിനാണ് എന്നൊക്കെ പോലീസിന് മനസ്സിലായോ?”
“അന്വേഷണം തുടങ്ങീട്ടെ ഉള്ളൂ…”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“ബഷീറിന്റെ കാര്യത്തില്‍ തന്നെയാ അവര്‍ക്കും സംശയം. അവന് പോകാന്‍ ചാന്‍സ് ഉള്ള ഇടത്തൊക്കെ അവര് വല വിരിച്ചിട്ടുണ്ട്,”
അപ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ റിംഗ് ചെയ്തത് കൊണ്ട് മേനോന്‍ അവന്‍റെ സമീപത്ത് നിന്നും പോയി.
***********************************************
“കോഴിക്കോട് അസ്സിസ്റ്റന്‍റ്റ് കമ്മീഷണര്‍ വിന്‍സെന്റ് എങ്ങനെ ഉണ്ടെടീ?”
അന്ന് രാത്രി രേഷ്മയുടെ ഹെലന്‍ സ്പായില്‍, അവളുടെ മുറിയില്‍ അവളുടെ അടുത്ത് കിടക്കയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് മേനോന്‍ ചോദിച്ചു.
“എന്ന് വെച്ചാല്‍?”
അയാളുടെ കൈ തന്‍റെ മുഴുത്ത ചന്തിയില്‍ ഞെങ്ങി ഉഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള് ഒന്നിളകിയിരുന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.
“എന്ന് വെച്ചാ, പെണ്ണ് വിഷയത്തില്‍ എങ്ങനെയാ? നിന്‍റെ അടുത്ത് വന്നിട്ടുണ്ടോ ചരക്കിനെ തപ്പി?”
“ഇല്ല,”
അയാളുടെ കൈ മുകളിലേക്ക് കയറി തന്‍റെ വയറിന്‍റെ മടക്കുകളില്‍ ഞെരിഞ്ഞു നീങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള് പറഞ്ഞു.
“അയാള്‍ക്കാ അന്വേഷണ ചുമതല,”
അവളുടെ വയറ് കശക്കി തിരുമ്മി അയാള് തുടര്‍ന്നു.
“കോഴിക്കോട്ടെ എല്ലാ ഹൈ പ്രൊഫൈല്‍ കേസും അയാളാ അന്വേഷിക്കുന്നെ…”
അവളെ കിടക്കയിലേക്ക് ചായ്ച്ച് കിടത്തി മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവളുടെ പൊക്കിള്‍ ചുഴിയില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി ഞെക്കി.
“ആഅഹ്ഹ്ഹ…”
അയാളുടെ നാക്ക് പൊക്കിള്‍ച്ചുഴിയെ ഞെക്കി ഉഴിയുമ്പോള്‍ അവളൊന്നു പിടഞ്ഞു സീല്‍ക്കാരമിട്ടു.
കൊട്ടാര സദൃശ്യമായ ആ കെട്ടിടത്തിനു വെളിയില്‍ അപ്പോള്‍ നല്ല നിലാവുണ്ടായിരുന്നു.
പുറത്തെ നിലാവ് ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ വലിയ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
അകത്തെ വിലപിടിച്ച ഫര്‍ണിച്ചര്‍, ഭിത്തിയിലെ വിലപിടിച്ച എണ്ണച്ചായാ ചിത്രങ്ങള്‍, സാറ്റിന്‍ ജനല്‍ വിരികള്‍, ഇവയൊക്കെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന രാത്രിയുടെ ഗന്ധം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.
“അതും അന്വേഷിച്ച സകല കേസും പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. പിടിച്ച കേസ് മൊത്തം കണ്‍വിക്ക്ഷനും ആയിട്ടുണ്ട്…അതാ ഒരു ചൊറ!”
“അയാളാണോ മേനോന്‍ സാറേ നമ്മടെ കേസും അന്വേഷിക്കുന്നെ?” അയാളുടെ തടിച്ച ചുണ്ടുകള്‍ ചുരിദാര്‍ പാന്റിനു പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ തടിച്ച പൂര്‍ത്തടം ഞെക്കി ഉമ്മ വെച്ച് ഞെക്കുമ്പോള്‍ അവള് ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞത് നീ കേട്ടില്ലാരുന്നോ? അയാള്‍ക്ക ചുമതല,”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ പിന്നെ അവളുടെ തടിച്ച തുടകളില്‍ അമര്‍ന്നു ഞെരിഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ രേഷ്മ ഇക്കിളികൊണ്ട് പുളഞ്ഞു.
“എഹ്? നിനക്ക് ഇക്കിളിയോ?”
ചുരിദാര്‍ പാന്‍സിന് പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ തുടകളില്‍ കടിച്ചുകൊണ്ട് അയാള് ചോദിച്ചു.
“അത് എന്ന് മുതല്? എത്ര കുണ്ണ കേറിയ പൂറാടി? എത്രയെണ്ണം നെരങ്ങി ഊര്‍ന്ന തടിയാ ഇത്? എന്നിട്ടാ അവടെ കോണോത്തിലെ ഒരു ഇക്കിളി!”
“ആരുടെ ഒക്കെ കുണ്ണ കേറി ഇറങ്ങിയാ എന്നാ? ആരൊക്കെ കേറി നെരങ്ങിയാ എന്നാ? മേനോന്‍ ചേട്ടന്‍ കൈ തൊട്ടാ അപ്പം ഇക്കിളിയാ എനിക്ക്!”
“ഹ്മം..ഹ്മ്മം…”
അയാള് ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അമര്‍ത്തി മൂളി.
“ഉവ്വുവ്വേ! സുഖിച്ചു സുഖിച്ചു….”
അയാള് അവളുടെ പാന്‍സ്‌ താഴേക്ക് വലിച്ചൂര്‍ത്തി. അവളുടെ തടിച്ച തുടകളില്‍ അയാള് ഒന്നാഞ്ഞു നക്കി.
“ഹൂ!”
അവള് ഉച്ചത്തില്‍ കുറുകി.
“മേനോന്‍ ചേട്ടാ!”
അവള് വിളിച്ചു.
“എന്താടി?”
“ഞാന്‍ ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ!’
“നീ ചോദിക്കെടീ!”
“എന്തൊക്കെ മുസ്ലി പവര്‍ യൂസ് ചെയ്തെന്നു പറഞ്ഞാലും ഏജ് ഒക്കെ മേനോന്‍ ചേട്ടന്‍റെ മുക്കാലും ആകുമ്പഴേ മിക്ക ആണുങ്ങടെ കുണ്ണടെ വെടി തീരും… ഇവിടെ ഊക്കാന്‍ മെനക്കെട്ട് വരുന്ന കുണ്ണേശ്വരന്മാരുടെ കാര്യം എനിക്കറിയാവുന്നതല്ലേ! പതിനായിരോം ലക്ഷോം മൊടക്കി ഊക്കാന്‍ വരുന്ന എല്ലാ മൈരന്‍റെയും കുണ്ണത്തുമ്പ്‌ കഴപൊട്ടിയ പൂറിനകത്തേക്ക് മുട്ടുമ്പം തന്നെ ചീറ്റിയ പടക്കം പോലെ ശൂ ശൂന്നും പറഞ്ഞ് നിലം പൊത്തുന്നതാ ഞങ്ങള് പെണ്ണുങ്ങള് ഇവിടെ കണ്ടെക്കുന്നെ….”
“നീ എന്നതാടീ ഈ പറഞ്ഞു വരുന്നേ?”
അവളുടെ നഗ്നമായ പൂര്‍ത്തടത്തില്‍ ഒന്ന് നക്കി വടിച്ച് അയാള് തിരക്കി.
“മേനോന്‍ ചേട്ടന്‍ ഈ പ്രായത്തിലും ഇത്ര ഊക്ക് വീരനായി ഇങ്ങനെ നിലനില്‍ക്കുന്നത്..അത് എന്ത് രഹസ്യമാ ചേട്ടാ?”
“പറയാം!”
അയാള് ചിരിച്ചു.
“നീ ഒരുത്തിയേം കൂടി ഇങ്ങു വിളിക്ക്. ഡബിള്‍ എടുത്തിട്ട് കൊറച്ച് കാലമായില്ലേ! ഇന്നാണേല്‍ നല്ല മൂഡാ…ഇത് കണ്ടോ!”
അത് പറഞ്ഞ് അയാള് മുണ്ടിനു പുറത്ത് കൂടി പൊങ്ങി മുഴച്ച് നില്‍ക്കുന്ന കുണ്ണയുടെ ഔട്ട്‌ ലൈന്‍ അവളെ ഞെക്കി പിടിച്ച് കാണിച്ചു.
“അതാ എനിക്ക് അദ്ഭുതം ആയി തോന്നുന്നേ!”
കയ്യെത്തിച്ച് അയാളുടെ കുണ്ണയില്‍ പിടിച്ച് അതിന്‍റെ ബലമറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവള് വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് വൈകുന്നേരം ഭാര്യേനേം മോളേം ദാഹിപ്പിച്ച് കഴിഞ്ഞതല്ലേ ഉള്ളൂ. വേറെ ആരേലും ആണേല്‍ ഡെസ്പ്പടിച്ച് ഒന്നിനും മേലാതെ ഏതേലും മൂലക്ക് ചുരുണ്ടുകൂടി കൂടി കേടക്കുവേ ഉള്ളൂ… പക്ഷെ മേനോന്‍ സാറ് അതൊന്നും കൂസാതെ വരേണ്ട സ്ഥലത്ത് തന്നെ വന്നിരിക്കുന്നു…പറ ചേട്ടാ, ഒരു ക്യൂരിയോസിറ്റിക്ക് വേണ്ടി ചോദിക്കുന്നതാ! എന്താ ഇവനിങ്ങനെ വെടിച്ചില്ല് പോലെ നിക്കുന്നെ? ഇപ്പഴും?”
അയാളുടെ കുണ്ണയില്‍ നിന്നും പിടി വിടാതെ അവള് ചോദിച്ചു.
“പറയാം നീയൊരു കൊച്ചിനെ കൂടി വിളിക്കെടീ..”
രേഷ്മ മൊബൈല്‍ എടുത്തു.
“എന്നാ ഏജ് വേണം!”
ഡയല്‍ ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പ് അവള് അയാളെ നോക്കി.
“ഏജ് എന്നാ ആയാലും കൊഴപ്പവില്ല…”
അവളുടെ യോനിപ്പിളര്‍പ്പില്‍ കൈ വിരല്‍ കടത്തി ഒന്ന് തിരിച്ച് അയാള് പറഞ്ഞു.
“എന്‍റെ കൂടെ ലാസ്റ്റ് മൊമെന്റ് വരേം കട്ടയ്ക്ക് നിക്കുന്ന പെണ്ണാവണം ആരായാലും എന്നാ പ്രായവായാലും!”
“ആ, എന്നാ ഫാസിലയെ വിളിക്കാം,”
രേഷ്മ പറഞ്ഞു.
“അവക്ക് കുണ്ണയെന്നു പറഞ്ഞാ പ്രാന്താ. ഊക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാ വെടി കൊണ്ട പന്നീടെ കൂട്ടാ അവടെ അടീം അടിപ്പിക്കലും!”
അവള് പിന്നെ ഫാസിലയോട് വരാന്‍ പറഞ്ഞു. മേനോന്‍ രേഷ്മയെ പിന്നെയും മലര്‍ത്തി കിടത്തി. അവളുടെ ടോപ്പഴിച്ചു.
“എവറെസ്റ്റ് ഒന്നേയുള്ളൂ,”
ഇരുകൈകള്‍ കൊണ്ടും തുറിച്ചുയര്‍ന്ന മുലകളുടെ കൈപ്പിടിയിലോതുങ്ങാത്ത മാംസക്കൂമ്പാരം ഞെക്കിയമര്‍ത്തി അയാള് പറഞ്ഞു.
“നിന്‍റെ മേത്ത് അത് പക്ഷെ രണ്ടാ. എവറെസ്റ്റ് ഇരട്ടകള്‍! ട്വിന്‍ ടവേഴ്സ്! എത്ര പ്രാവശ്യം കൈ മിസ്സൈല്‍ കൊണ്ടും കുണ്ണ മിസ്സൈല്‍ കൊണ്ടും കുത്തിമറിച്ച് തവിട് പൊടിയാക്കി ഇട്ടാലും ഈ ട്വിന്‍ ടവേഴ്സ് പിന്നേം പൊങ്ങി നിക്കും!”
രേഷ്മ അത് കേട്ട് കുലുങ്ങി ചിരിച്ചു. അപ്പോള്‍ അയാളുടെ കൈക്കുള്ളില്‍ അവളുടെ അവളുടെ മുലകള്‍ രണ്ടും തുള്ളിയിളകി.
“നമുക്ക് തൊടങ്ങാം,”
രേഷ്മ അക്ഷമയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഫാസില ഇപ്പം കുളിക്കാന്‍ കേറീതെ ഉള്ളൂ. അവള് പെട്ടെന്ന് വരും..ഒരു പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ്…”
“അത് കൊഴപ്പമില്ല….”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“എന്നാ അത് വരെ നീയിതൊന്ന് ഊമ്പ്!”
കുണ്ണ കയ്യിലെടുത്ത് അവളെ കാണിച്ച് അയാള് പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടയാള്‍ കിടക്കയില്‍ മലര്‍ന്ന് കിടന്നു. രേഷ്മ എഴുന്നേറ്റ് അയാളുടെ അരക്കെട്ടിന് മേല്‍ മുഖം വരത്തക്ക വിധത്തില്‍ മുട്ടുകള്‍ മടക്കി ഇരുന്നു.
“ഞാന്‍ ഇവനെ ഊമ്പി ഒരു വഴിക്കാക്കുമ്പം ചേട്ടന്‍ പറ”
അവള് കുണ്ണ തഴുകി അടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇവനിപ്പഴും ടൈസനെപ്പോലെ അടിവീരനായി തുടരുന്നതിന്‍റെ രഹസ്യം!”
“അത്, എടീ എന്‍റെ ചെറുപ്പത്തില്‍…”
രേഷ്മയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അതിന്‍റെ മകുടത്തില്‍ അമര്‍ന്ന നിമിഷം മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്നുവെച്ചാ ഒരു പതിനഞ്ച് പതിനാറ് വയസ്സില്‍,…”
ഈമ്പുനതിനിടയില്‍ അവള് മുഖമുയര്‍ത്തി നോക്കി.
“അച്ഛന് ഒരു ചെറിയ കട നടത്തുകയാണ്..വല്ല്യ ലാഭം ഒന്നും ഇല്ല..വീട്ടില്‍ പത്ത് പന്ത്രണ്ട് അംഗങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വിശപ്പും ദേഷ്യോം ഒക്കെയാ എപ്പഴും. ലൈഫ് ഒരു രസോം ഇല്ല…ഒരു ദിവസം നിന്നെപ്പോലെ ഒരു മേത്തന്‍റെ വീട്ടില്‍ കല്യാണത്തിന് പോയി…അവിടെ വെച്ചാ ആദ്യമായി കോഴി ബിരിയാണി കഴിക്കുന്നെ…അന്നേരം വരെ ഞാന്‍ കരുതീത് വല്ലപ്പോഴും വീട്ടില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രഥമന്‍ ആണ് ഏറ്റവും രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം എന്ന് ആണ് ….”
രേഷ്മയുടെ തടിച്ച ചുണ്ടുകള്‍ക്കകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും അയാളുടെ തടിച്ച നീണ്ട ലിംഗം ഉമിനീരില്‍ പുരണ്ട് വേഗത്തില്‍ ചലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
“അന്നത് എന്തോരം കഴിച്ചു എന്ന് ഒരു പിടീം ഇല്ല..”
അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അരക്കെട്ട് പൊക്കിയും താഴ്ത്തിയും കൊടുത്ത് മേനോന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“പിന്നെ ഒരുപാട് ദിവസം ആ രുചി ഓര്‍ത്ത് വായില്‍ വെള്ളം വരുത്തി…അങ്ങനെ കുറെ നാള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ അയല്‍വക്കത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു നസ്രാണി കുടുംബത്തിലെ തങ്കമ്മ എന്നെ കൂടെ കൂടെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു…ഒരു നാല്‍പ്പത് വയസ്സുണ്ട്. എന്‍റെ അമ്മേടെ പ്രായം… ഞാന്‍ അന്ന് കാണാന്‍ വല്യ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല..ഒരു ദിവസം അവളുടെ വീട്ടില്‍ അരുമില്ലാത്തപ്പം എന്നെ കൈകാണിച്ച് വിളിച്ചു…വേഷം ഒരു അരബ്ലൌസ്, പിന്നെ ലുങ്കി…മൊല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ നിന്‍റെ അത്രയും ഇല്ല എന്നേയുള്ളൂ..പക്ഷെ ഒറ്റ നോട്ടം മതി ഏതവന്റെ കുണ്ണേ പൊങ്ങും. എന്‍റെ ട്രൌസറില്‍ കുണ്ണ അത് കണ്ടു മൂത്ത് മുഴച്ചു…. അപ്പോള്‍ ആ ബിരിയാണി തന്ന സുഖം ഒന്നുമല്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി….അത്പോലെ ചൊറിഞ്ഞു വിറച്ചു നീയിപ്പം ഞെക്കി ഊമ്പി കട്ടിയാക്കുന്ന ഈ കുണ്ണ…”
രേഷ്മയുടെ ഈമ്പലിന്റെ വേഗത കൂടി.
മേനോന്‍ അല്‍പ്പം കൂടി ചായ്ഞ്ഞ് കിടന്ന് സുഖം കൊണ്ട് ഒന്ന് മുരണ്ടു.
“തങ്കമ്മ എന്നെ വീണ്ടും കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു….”
മേനോന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“ഞാന്‍ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അന്നേരം അവളുടെ കണ്ണ് രണ്ടും എന്‍റെ ട്രൌസറിന്‍റെ മുന്‍പിലെ മോഴേല്‍ ആയിരുന്നു. എന്ത് കൊണ്ടോ ഞാനത് മറച്ചു പിടിച്ചില്ല. അവളങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയപ്പോള്‍ എനിക്ക് നാണം തോന്നിയില്ല. രുചിയുടെ മറ്റൊരു വറൈറ്റി പോലെ തോന്നി അത്…”
മേനോന്‍ ആ ഓര്‍മ്മയില്‍ ഒന്ന് മന്ദഹസിച്ചു.
“തങ്കമ്മ എന്ന കഴപ്പി, തങ്കമ്മ എന്ന അസ്സല്‍ വെടിക്കൂത്തിച്ചി, മൊലേലേം കുണ്ടീലേം തൊടേലേം എറച്ചിയില്‍ ഞൊളയ്ക്കുന്ന വെറിക്കഴപ്പ് മൂത്ത് ഇളം ഇറച്ചികൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ കുണ്ണ എവിടെ കിട്ടും എന്ന് പ്രന്തെടുത്ത് അന്വേഷിക്കുന്ന കാമപ്പൂറി എന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ച് കെട്ടിപിടിച്ച് അവളുടെ മുലത്തൂക്കത്തില്‍ എന്നെ കാമത്തുലാഭാരം നടത്തി. മൂക്ക് വിടര്‍ത്തി ശ്വസിച്ച് അവളുടെ വിയര്‍പ്പ് നിറഞ്ഞ മാറിലെ ഇറച്ചിയുടെ രുചി മൂക്കിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റിയപ്പോള്‍ ഒന്നുറപ്പായി ബിരിയാണിയുടെ ടേസ്റ്റ് ഒന്നും ഒരു ടേസ്റ്റെ അല്ലന്ന്‍ ..! വേകാത്ത ഇറച്ചിയില്ലേ? അതിന്‍റെ രുചിയാണ് രുചി! മുളക് നാക്കും വിരലുപ്പും ചേര്‍ത്ത് കുണ്ണത്തവികൊണ്ട് ഇളക്കി വേവിച്ചെടുക്കുന്ന പെണ്ണിന്‍റെ ഇറച്ചിയില്ലേ അതാണ്‌ അസ്സല്‍ വെടി ടേസ്റ്റ് ഉള്ള ബിരിയാണി. അത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞത് തങ്കമ്മയുടെ ചായ്പ്പില്‍ അവളുടെ രക്ഷസ സൌന്ദര്യമുള്ള പര്‍വ്വത ശരീരത്തിലാണ്…”
മേനോന്‍റെ വിവരണം മുന്നേറുമ്പോള്‍ രേഷ്മയുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അയാളുടെ കുണ്ണയില്‍ വിറഞ്ഞു മുറുകി.
“അന്ന് മണിക്കൂറുകളോളം അവരെന്‍റെ വിശപ്പ് മാറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാന്‍ ആദ്യമായി ആണ്. പതിനാറ് പോലെയുള്ള ഇളം വയസ്സില്‍. ഇന്നാണ് എങ്കില്‍ പോക്സോയൊക്കെ ഉണ്ടായി തങ്കമ്മ അകത്ത് പോയേനെ. അന്ന് അവരെനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നു ലോകത്തെ ഏറ്റവും സുഖമുള്ള വിശപ്പ് കാമം ആണ് എന്ന്. അന്ന് തുടങ്ങിയ കാമ പടയോട്ടമാണ് എന്‍റെ രേഷ്മേ. ഇന്നും നീ ഊമ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുണ്ണക്കുതിര ഇതുവരേയും അതിന്‍റെ ഓട്ടം നിര്‍ത്തിയിട്ടില്ല. മരിച്ചാലും നിര്‍ത്തുകയുമില്ല…”
“എന്നായിരുന്നു തങ്കമ്മയോട് അവസാനം….”
കുണ്ണ വായില്‍ നിന്നും എടുത്ത് ഞെക്കി ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് രേഷ്മ ചോദിച്ചു. ചോദ്യം കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടുമവള്‍ അത് ചൂടുള്ള തന്‍റെ ഉമിനീരിലെക്ക് ഇറക്കി.
“രണ്ട് വര്‍ഷം…”
ഓര്‍മ്മയുടെ സുഖത്തില്‍ മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“മിക്കവാറും എന്നും തന്നെ എനിക്ക് അവരെ വേണമായിരുന്നു. എന്‍റെ പ്രാന്ത് കണ്ടിട്ട് അവര് അദ്ഭുതപ്പെട്ടിട്ട് പോലുമുണ്ട്. അവരുടെ ശരീരത്തോടുള്ള എന്‍റെ ആര്‍ത്തി അവരെന്നും അഭിമാനത്തോടെ കാണുമായിരുന്നു…ഒരു ദിവസം, ആര്‍ത്തി പൂണ്ട് ഞാനവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു…”
മേനോന്‍ ഒരു നിമിഷം നിര്‍ത്തി.
കുണ്ണ ഈമ്പുന്നതിനിടയില്‍ മുഖം ഉയര്‍ത്തി നോക്കി.
“ഞാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അവര് ചായ്പ്പില്‍ എന്നത്തേയും ഒരു തഴപ്പായില്‍ കിടക്കുന്നു. ചായ്പ്പിന്റെ വീതികൂടിയ കഴുക്കോലില്‍ ഒരു ഭീകരന്‍ പല്ലി അവരേയും നോക്കി കിടപ്പുണ്ട്. അവര് കണ്ണടച്ചാണ് കിടക്കുന്നത്..ഞാനവരെ തൊട്ടു…”
രേഷ്മയുടെ ഊമ്പലിന്റെ വേഗം കുറഞ്ഞു. അവളുടെ ശ്വാസംവേഗമേറി. അവള് ഭീഷണമായി അയാളെ നോക്കി.
“അവരുടെ ദേഹം തണുത്ത് വിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു…”
മേനോന്‍ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചതിന് ശേഷം തുടര്‍ന്നു.
“എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി… തങ്കമ്മ മരിച്ചിരിക്കുന്നു…പക്ഷെ ആ നിമിഷവും എന്നെ അലട്ടിയത് മറ്റൊന്നാണ്. ഇനി ആ ശരീരത്തില്‍ എനിക്ക് പടര്‍ന്നു കയറാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന ചിന്ത. അത്രമേല്‍ ഭ്രാന്ത് പോലെയുള്ള ആസക്തി അവരുടെ ശരീരത്തിന് നേരെ എനിക്ക് തോനിയിരുന്നു…ഞാന്‍ പെട്ടെന്നോര്‍ത്തു..ഇപ്പോള്‍ ആളുകള്‍ വരും… അവരെ കുളിപ്പിക്കും. അവരേയും ചുമന്നു കൊണ്ട് പള്ളിപ്പറമ്പിലേക്ക് പോകും. അവിടെ സെമിത്തേരിയില്‍ അവരെ അടക്കം ചെയ്യും…അതെ …അതെ … അവരെ അടക്കം ചെയ്യും..പിന്നെ ഒരിക്കലും ഞാന്‍ അവരുടെ ശരീരം കാണില്ല…അതുകൊണ്ട്….”
രേഷ്മ ഈമ്പല്‍ നിര്‍ത്തി. പുറത്തേക്ക് തള്ളിയ കണ്ണുകളോടെ അവള് അയാളെ നോക്കി.
“ഊമ്പെടീ…”
അവളുടെ മുഖം ബലമായി പിടിച്ച് കുണ്ണയില്‍ മുട്ടിച്ച് മേനോന്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.
“എന്‍റെ ലൈഫിലെ ഏറ്റവും ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന രംഗം ഞാന്‍ രസം പിടിച്ച് പറയുമ്പം നീയെന്നാ ചെകുത്താന്‍ കുരിശു കണ്ടതുപോലെ മിഴിച്ച് കണ്ണും തള്ളി നോക്കി നിക്കുന്നെ മൈരേ! ഊമ്പ് ..ശരിക്കും വടിച്ച് നക്കി ഊമ്പ്…എന്നാലെ പറച്ചിലിന് രസം വരൂ….”
അയാള് ചന്തി ഉയര്‍ത്തി പൊക്കി അവളുടെ വായിലേക്ക് കുണ്ണ കുത്തി കയറ്റി കൊടുത്തു.
“…അതുകൊണ്ട് തങ്കമ്മയെ ഒന്നുകൂടി കളിക്കണം എന്ന് ഞാന്‍ നിയന്ത്രണം വിട്ട് കൊതിച്ചു. മരവിച്ച് അനക്കമറ്റു കിടക്കുന്ന അവരുടെ ദേഹത്തിന്‍റെ ശൈത്യത്തിലെക്ക് ഞാന്‍ അമര്‍ന്നു. ജീവനില്ലാത്ത അവരുടെ ദേഹത്ത് നിന്നു ഞാന്‍ വസ്ത്രം മാറ്റി. ചൂട് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട മുലകള്‍ കടിച്ചൂമ്പി…നനയാത്ത അധരങ്ങള്‍ കടിച്ചു ചുംബിച്ചു….എന്തോ ..അവരുടെ തണുത്ത ദേഹം എന്‍റെ കുണ്ണയുടെ കട്ടി കൂട്ടുകയാണ് ഉണ്ടായത്…വല്ലാതെ കട്ടി വെച്ച് കല്ലിച്ചു…കല്ല്‌ എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ശരിക്കും കല്ല്‌….എന്നിട്ട് ..എന്നിട്ട്….”
രേഷ്മയുടെ വായില്‍ നിന്നും ഒക്കാനതിന്റെ ശബ്ദം കെട്ടു.
“ഫ! കഴുവര്‍ടെ മോളെ…”
അവളുടെ മുഖം വീണ്ടും കുണ്ണയിലേക്ക് ഞെക്കി അമര്‍ത്തി അയാള് അലറി.
“നെനക്ക് കേക്കണ്ടേ എന്‍റെ കുണ്ണ എങ്ങനാ ഇങ്ങനെ എപ്പഴും കട്ടി വെച്ച് ഇരിക്കുന്നേന്നു? നീ തന്നെയല്ലേ കഴ കേറി എന്നോട് ഇങ്ങോട്ട് ആവശ്യപ്പെട്ടത്? എന്നിട്ട് ഞാന്‍ കഥ പറയുമ്പം നീ ഒക്കാനിക്കുന്നോ കൂത്തിച്ചി മോളെ…ഫ!! ഊമ്പെടീ മൈരേ!”
അയാളുടെ വാക്കുകളില്‍ നിറഞ്ഞ കാമക്കഴപ്പില്‍ രേഷ്മ അമ്പരന്നു.
“എന്നിട്ടെന്താ….”
വര്‍ദ്ധിച്ച ആവേശത്തോടെ മേനോന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“അത് വരെ എന്‍റെ കുണ്ണ കട്ട കരിങ്കല്ല് പോലെ ഒന്നും ആയിട്ടില്ലാരുന്നെടീ. എന്നാ തങ്കമ്മേടെ… അങ്ങനെ തണുത്ത് മരച്ച് കിടക്കുന്ന തങ്കമ്മേടെ പൂറു കണ്ടപ്പം ശരിക്കും കട്ട കരിങ്കല്ല് പോലെയായി…അതിലേക്ക് അത് വരെ തോന്നാത്ത കുത്തിക്കഴപ്പോടെ കുണ്ണ അങ്ങ് കേറ്റി..ഇതിനു മുമ്പ് ഒരു നൂറു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും കുണ്ണ ആ പൂറില്‍ കേറീപ്പം നല്ല തിളയ്ക്കുന്ന ചൂടാരുന്നു. എന്നാല്‍ ഇപ്പം നല്ല ഐസ് പോലത്തെ തണുപ്പ് … എന്തൊരു ഫീല്‍…പുതിയ ഒരു ടേസ്റ്റ്…പുതിയ ഒരു വിശപ്പ്… തണുത്ത പൂറിലേക്ക്..എങ്ങനത്തെ പൂറിലേക്ക്? മരിച്ച, ജീവനില്ലാത്ത പൂറിലേക്ക്..ചുട്ടുപഴുത്ത കുണ്ണ കേറിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ എന്‍റെ കുണ്ണയ്ക്ക് സുഖമുള്ള തണുപ്പ് കിട്ടി. തണുപ്പ് കൂടുന്തോറും കുണ്ണയുടെ കല്ലിപ്പ് കൂടി കൂടി വന്ന് ..അങ്ങനെ…വരും വയായ്കയെക്കുറിച്ച് ഒന്നും ഓര്‍ത്തില്ല..അപ്പോള്‍ ആരെങ്കിലും വരുമെന്നോ അകാലമരണമായത് കൊണ്ട് പോസ്റ്റ് മോര്‍ട്ടം ഉണ്ടാകുമെന്നോ അപ്പോള്‍ എന്‍റെ ശുക്ലം അവളില്‍ കണ്ടെത്തപ്പെടുമെന്നോ അങ്ങനെ ആയാല്‍ എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്നോ ഒന്നും ഓര്‍ക്കാതെ….പുറത്ത് മഴ തിമര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ മരവിച്ച അവരുടെ ദേഹത്തേക്ക് പെരുമഴയായി പെയ്ത് ..പെയ്ത് …”
പെട്ടെന്ന് രേഷ്മയുടെ തലയില്‍ കൈവെച്ച് അയാള് തടഞ്ഞു.
“സ്പീഡ് കൊറയ്ക്കെടീ…”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പം ചീറ്റിക്കണ്ട…കുഴപ്പമില്ല..സ്പീഡ് കുറച്ചാല്‍ മതി.ഊമ്പല്‍ നിര്‍ത്തേണ്ട..”
മേനോന്‍ അല്‍പ്പം കൂടി ചാഞ്ഞു കിടന്നു .
“പക്ഷെ…”
പഴയ ഓര്‍മ്മയുടെ ലഹരിയില്‍ മേനോന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“… പക്ഷെ രേഷ്മേ…അന്ന് മുതല് വേറെ ഒരു കുഴപ്പമുണ്ടായി…. ഒന്നല്ല രണ്ടു കുഴപ്പം. അതിപ്പം കുഴപ്പമാണോ അനുഗ്രഹമാണോ എന്ന്ന്നും എനിക്കറിയില്ല… ”
തന്‍റെ അരക്കെട്ടില്‍ അമര്‍ന്നിരിക്കുന്ന രേഷ്മയുടെ മുഖം ഉയര്‍ന്ന് അയാളെ നോക്കി. അയാള് പറയാന്‍ പോകുന്നത് എന്താണ് എന്നറിയാന്‍ അവള് കാത്തു.
“ഒന്നാമത് അതോര്‍ക്കുമ്പം…”
അയാള് തുടര്‍ന്നു .
“അതോര്‍ക്കുമ്പം എന്ന് വെച്ചാല്‍ ആദ്യത്തെ ശവഭോഗം ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കുണ്ണ ഇങ്ങനെ പച്ചിരുമ്പ് കമ്പിപോലെ പൊങ്ങും. രണ്ടാമത്…. ശവങ്ങോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത ആര്‍ത്തി… ഹോ!!”
അടക്കാനാവാത്ത സുഖകരമായ ഓര്‍മ്മയില്‍ അയാള് ഉറക്കെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി.
“അത് എന്താണ് എന്ന് വെച്ചാല്‍…”
അയാള് തുടര്‍ന്നു.
“പുതിയ ഒരു തരിപ്പിക്കുന്ന സഖം അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അത് ഇനിയും വേണം എന്ന് തോന്നി..അതായത് മരവിച്ച ശരീരം, ജീവനില്ലാത്ത ശരീരം അനുഭവിച്ചപ്പോള്‍ ഇനിയും ഇനിയും അങ്ങനെ അനുഭവിക്കാന്‍ ഒരു മോഹം….മോഹമല്ല, കഴപ്പിന്റെ മോസ്റ്റ് എക്സ്ട്രീം…അതിനപ്പുറം കഴപ്പില്ല…”
“എന്നിട്ട്?”
കുണ്ണ വായില്‍ നിന്നും ഊരി അവള് ചോദിച്ചു.
“എന്നിട്ട് പിന്നെയും? പിന്നെയും അത്പോലെ ശവങ്ങളെ?”
സുഖകരമായ ലഹരിയാലെന്നത് പോലെ അയാള് തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി തലകുലുക്കി.
“എങ്ങനെ?”
ഊമ്പല്‍ നിര്‍ത്തിയത് കാരണം അയാള്‍ക്ക് സുഖം നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ കൈകൊണ്ട് പിടിച്ച് അടിച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ട് അവള് ചോദിച്ചു.
“അതോ….?”
അയാള് പതിയെ ചിരിച്ചു.
“നിക്ക് നിക്ക്…”
അവള് എഴുന്നേറ്റു.
“ഇനി എന്നെ ഊക്കിക്കൊണ്ട് പറ…ഇതൊക്കെ കേട്ടിട്ട് ആന്നു തോന്നുന്നു, പൂറിന് ഭയങ്കര കഴയാ…!”
അവള് എഴുന്നേറ്റ് കിടക്കയില്‍ മലര്‍ന്ന് കിടന്നു.
“ഈ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഫാസില കേട്ടാ കുഴപ്പം ഉണ്ടോ? അവള് വരാറായി…”
“വേണ്ട!”
രേഷ്മയുടെ മേലേക്ക് കുനിഞ്ഞുകൊണ്ട് മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“നിന്നെപ്പോലെ അല്ല എല്ലാരും. ചെലപ്പം അവടെ വായീന്ന് വേറെ ആരുടേം ചെവീലേക്ക് എങ്ങാനും ഈ പറയുന്ന കാര്യം പോയാ അത് ചൊറയാ…”
വിടര്‍ത്തിയ അകത്തിയ രേഷ്മയുടെ പൂറിലേക്ക് മേനോന്‍ കുണ്ണ ഇടിച്ച് കുത്തി ഇറക്കി.
“ആഅഹ്ഹ്ഹ…”
അവള് ഒന്ന് പൊങ്ങി നിവര്‍ന്നു. അപ്പോള്‍ അവളുടെ മുലകള്‍ രണ്ടും പൊങ്ങി ഉയര്‍ന്ന് തുളുമ്പി.
“എന്നിട്ട്? എന്നിട്ട് പറ ..അഹഹഹഹ്…പറ …ഊഹോഹോ..പറ മേനോന്‍ ചേട്ടാ…”
അയാളുടെ ആഞ്ഞൂക്കില്‍ രസിച്ച് പുളഞ്ഞ് സീല്‍ക്കാരത്തിനിടയില്‍ അവള് ചോദിച്ചു.
‘ഒരു ദിവസം….”
ചന്തികള്‍ പൊക്കി അടിച്ചു കൊണ്ട് അയാള് തുടര്‍ന്നു.
“ഏകദേശം രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമാ…ഞാന്‍ അന്ന് ലാസ്റ്റ് ഇയര്‍ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുവാ… അന്ന് ഒരു ദിവസം അന്നത്തെ ശവഭോഗം ഒക്കെ ഓര്‍ത്ത് എനിക്ക് കാമപ്പ്രാന്ത് എന്ത് ചെയ്തിട്ടും കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്യാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയെത്തി… മെഡിക്കല്‍കോളേജ് അടുത്തല്ലേ വീട്…ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ ഓടി…മോര്‍ച്ചറിയിലേക്ക്..അവിടെ ഒക്കെ കുറെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു… മണിക്കൂറുകള്‍ മുമ്പ് ആത്മഹത്യ ചെയ്ത ഒരു പെണ്ണിന്‍റെ ബോഡി പോസ്റ്റ് മോര്‍ട്ടത്തിന് വേണ്ടി അപ്പോള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു….ഡോക്റ്റര്‍ സ്ഥലത്ത് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് മണിക്കൂറുകള്‍ കഴിഞ്ഞേ പോസ്റ്റ്മോര്‍ട്ടം ഉണ്ടാവൂ..സെക്യൂരിറ്റിയെ വാചകമടിച്ച് വശത്താക്കി..അയാള്‍ക്ക് ചാരായം കുടിക്കാനുള്ള പൈസ ഒക്കെ കൊടുത്ത് ഞാനയാളെ പറഞ്ഞു വിട്ട് മോര്‍ച്ചറിയില്‍ കിടന്നു….”
മേനോന്‍റെ ചന്തികള്‍ അതിവേഗത്തില്‍ അവളുടെ അരക്കെട്ടിനെ അടിച്ചു പരിക്കേല്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ആവേശത്തിന്റെ മൂര്‍ദ്ധന്യത്തില്‍ രേഷ്മ അരക്കെട്ടുയര്‍ത്തി അയാള്‍ക്ക് കീഴടങ്ങാതെ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“അതായിരുന്നു രണ്ടാമത്തെ…”
അവളുടെ പൂര്‍ഭിത്തികളെ ഞെരിച്ച് കുണ്ണ ഇടിച്ചിറക്കി രേഷ്മയെ ഊക്കുന്നതിനിടയില്‍ ലഹരി നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ തുടര്‍ന്നു.
“അത് പോലെ പലരേം ….പലപ്പോഴും…”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“ലാസ്റ്റ്?”
മുലകള്‍ രണ്ടും കൈകള്‍ കൊണ്ട് കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് അയാള്‍ക്ക് കടിക്കാന്‍ കൊടുത്തുകൊണ്ട് രേഷ്മ ചോദിച്ചു.
“മിനിങ്ങാന്നും തിങ്കളാഴ്ച്ചേം!”
“എഹ്? മിനിങ്ങാന്ന്? അതാരാ?”
“അരുന്ധതിയെ കൊളത്തില്‍ കെട്ടിത്താത്ത്ന്നേന് മുമ്പ്…”
“എഹ്?”
വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത ഭാവത്തില്‍ അവള് അയാളെ നോക്കി.
“പടച്ചോനെ! നിങ്ങള് ആള് കൊള്ളാല്ലോ മേനോന്‍ ചേട്ടാ!”
അവള് അയാളെ അഭിനന്ദിച്ച് നോക്കി.
“അപ്പം തിങ്കളാഴ്ച്ച?അത്?അതാരാ?’
മേനോന്‍ അമര്‍ത്തി ചിരിച്ചു. ഊക്കിന്റെ വേഗം കൂടി. പൂറിനുള്ളില്‍ അയാളുടെ കുണ്ണ വീണ്ടും കട്ടി വെച്ച് ചീര്‍ക്കുന്നത് രേഷ്മ അറിഞ്ഞു. അവള് അവിശ്വസനീയതയോടെ അയാളെ നോക്കി.
“എഹ്? ഇതെന്തൊരു കല്ലിപ്പാ മേനോന്‍ ചേട്ടാ?ഇത് എറച്ചി കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കീത് അല്ലെ, ഇനി?”
അവള് ചന്തികള്‍ ഇളക്കി പൊക്കിക്കൊടുത്തു.
“ആ ഊക്ക് ഓര്‍ത്താ എന്‍റെ രേഷ്മേ കുണ്ണ ഇത്രേം കമ്പിയായാ പോര! അതുപോലെ സൂപ്പര്‍ ശവഊക്ക് ആയിരുന്നു അത്! അറിയാമോ നിനക്ക്?”
“അത് മനസ്സിലായി! അതുകൊണ്ടല്ലേ ചോദിച്ചേ, അത് ആരാ എന്ന്?”
“അതോ?”
അയാള് കുണ്ണ പൂര്‍ണ്ണമായും പുറത്തേക്ക് ഊരിയെടുത്ത് വീണ്ടും അവളുടെ പൂറിലേക്ക് കയറ്റി ആഞ്ഞു കുത്തി.
“ആഅഹ്ഹാഹാആ…!!”
അതിശക്തമായ ആ ആഞ്ഞടിയില്‍ അവളുടെ ശരീരം പൊങ്ങി വിറച്ചു.
“അത് വേറെ ആരുമല്ലെടീ …രേ ..രേ ..രേണു…ആഹഹഹ….”
അത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ പൂറിലേക്ക് മേനോന്‍റെ കുണ്ണ പെരുമഴപോലെ ശുക്ലം അടിച്ചു നിറച്ചു.
ഇടി മിന്നലേറ്റത് പോലെ അയാളുടെ ദേഹം വിറച്ചു പുളഞ്ഞു. വെടിയേറ്റ മൃഗത്തെപ്പോലെ അയാള് മുരണ്ടു.
“അവളെ കുഴിച്ചിടുന്നതിന് മുമ്പ്…”
ശരീരം ഇടിമിന്നലിലെന്നത് പോലെ വിറയ്ക്കുമ്പോള്‍ അയാള് ലഹരിയാലെന്നത്പോലെ സുഖമുള്ള ശബ്ദത്തില്‍ പതിയെ പറഞ്ഞു.
“ഒരിടയ്ക്ക് ഒരു ചാന്‍സും ഒത്തുവന്നില്ല…”
കിതപ്പ് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ ദേഹത്ത് അമര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് കമിഴ്ന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് മേനോന്‍ പറഞ്ഞു.
“കുണ്ണ ആണേല്‍ അരേന്ന്‍ എപ്പ വേണേലും പറിഞ്ഞു പൊട്ടി മാറും എന്ന കണ്ടീഷന്‍ വരെയെത്തി. അത്ര കഴപ്പ് ഒരുത്തീടേം ശവം കിട്ടാഞ്ഞിട്ട്…നോക്കുമ്പം ഒറ്റ മാര്‍ഗ്ഗവേ ഒണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…”
സുഖമൂര്‍ച്ചയില്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്ന രേഷ്മ അയാളെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു നോക്കി.
“ഋഷീടെ അമ്മേനെ അങ്ങ് തട്ടുക!”
അത് പറഞ്ഞ് അയാള് അവളുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. അവളുടെ മദജലത്തില്‍ക്കുളിച്ച് അയാളുടെ കുണ്ണ തിളങ്ങി.
രേഷ്മ കയ്യെത്തിച്ച് മേശപ്പുറത്തു നിന്നും സിഗരെറ്റ്‌ പാക്കറ്റ് എടുത്തു. ചുണ്ടത്ത് വച്ച് കത്തിച്ച് അയാളെ നോക്കി പുകയൂതിവിട്ടു.
“എന്‍റെ പടച്ചോനെ!”
അയാളുടെ മൂക്കിന്‍തുമ്പ് പിടിച്ചമര്‍ത്തി അവള് പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങളെ സമ്മതിച്ചു എന്‍റെ മേനോന്‍ ചേട്ടാ!”
പുകയൂതിപ്പറത്തി അവള് ചിരിച്ചു.
“ഇങ്ങനെ ഒരു മനിഷ്യന്‍! പേടി സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും വരില്ല ഇതുപോലെ ഒരാള്‍! എന്നാലും ഈ കുണ്ണ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ പേടിയൊക്കെ മാറും!”
തന്‍റെ മദജലം പുരണ്ട് തിളങ്ങുന്ന അയാളുടെ കുണ്ണയിലേക്ക് അവള് ചൂടുള്ള പുകയൂതിവിട്ടു.
“മതി മറന്ന് മണിക്കൂറുകളോളം അവളെ അന്നൂക്കിയൂക്കി സുഖിച്ചു….”
അയാള് തുടര്‍ന്നു.
“എഴുന്നേറ്റ് നില്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത്ത് വരെ…പിന്നെ അവളെ കെട്ടിത്തൂക്കി…പാവം ചെറുക്കന്…അവന്‍റെ കാര്യം ഓര്‍ക്കുമ്പം ഒരു ചെറിയ വെഷമം ഒക്കെ ഒണ്ട്.. പക്ഷെ വേറെ എന്നാ ചെയ്യാനാ?”
അവളും ചിരിച്ചു.
“പക്ഷെ…”
മേനോന്‍റെ ഭാവം മാറി.
“പക്ഷെ ഒരുത്തിയെ…ഒരുത്തിയെ എനിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടമായി…അല്ല..അവളെയെ ഞാന്‍ ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിറിഞ്ഞ് ഇഷ്ട്പ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ… അവളെ വളയ്ക്കാന്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ കഴിവിന്‍റെ പരാമാവധി ട്രൈ ചെയ്തു…പണം കൊടുക്കാന്‍ നോക്കി…അങ്ങനെ ലോകത്ത് സാധിക്കുന്ന എന്തും അവള്‍ക്ക് വേണ്ടി കൊടുക്കാന്‍ ഒരുക്കമായിരുന്നു..പക്ഷെ അവള് പിടി തന്നില്ല…”
“ആരാ, ആ അത്രയ്ക്കും വലിയ ദേവസുന്ദരി? അതും മേനോന്‍ സാറിനെപ്പോലെ ഒരാളുടെ മുമ്പില്‍ വീഴാത്ത ആള്?
“ലീന…”
മേനോന്‍ പറഞ്ഞു. “ലീന സാമുവേല്‍…സുന്ദരി എന്ന് പറഞ്ഞാ പോര..നീ പറഞ്ഞത് പോലെ ദേവ സുന്ദരിതന്നെയാ അവള്…അസ്സല്‍ ദേവ സുന്ദരി….”
മേനോന്‍ സുഖമുള്ള ഓര്‍മ്മയുടെ ലഹരിയില്‍ ഒരു നിമിഷം നിറഞ്ഞു.
“ആഹ്…”
അയാള് ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.
“എന്തായാലും ജീവനോടെ കിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ ആണ് അവളെ കൊല്ലാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചേ… പ്ലാനൊക്കെ പെര്‍ഫെക്റ്റ് ആയിരുന്നു… ഒരു കുഞ്ഞിനും കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത രീതീല്‍ ഉഗ്രന്‍ കെമിക്കല്‍ ബോട്ട്യൂലീനന്‍ ജ്യൂസില്‍ മിക്സ് ചെയ്ത്… പക്ഷെ മറ്റൊരു മൈരന്‍ അത് കണ്ടുപിടിച്ചു…അരുന്ധതിയെക്കൊണ്ടാ കൊടുപ്പിച്ചെ. അന്നവള്‍ സ്റ്റാഫാ. ഒരു …രാജീവന്‍ ..ലീനെടെ കെട്ട്യോന്റെ ഫ്രണ്ട് ..ആ മൈരന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചില്ലാരുന്നേല്‍ പ്രോഗ്രാം സൂപ്പറായേനെ. ആ മൈരനെ ഞാന്‍ പിന്നെ തീര്‍ത്തു. അവടെ കെട്ട്യോനെ തീര്‍ത്ത പോലെ….”
അയാള് പുറത്തെ നിലാവിലേക്ക് നോക്കി
“ആ ഒരു ആഗ്രഹം അങ്ങനെ തീരാതെ കിടപ്പുണ്ട്. ലീനയെ ഒന്ന് കളിക്കാന്‍… അങ്ങനെ ഒരു ആഗ്രഹം ബാക്കി കെടപ്പ്ണ്ട് മോളെ…”
“അവളേം കൊല്ലേണ്ടി വരുവോ?”
സിഗരെറ്റ്‌ പുക ആസ്വദിച്ച് ഊതിവിട്ട് അവള് ചോദിച്ചു.
“വേണം…അവളെയും കൊല്ലണം….അതിന് വേറെ കാരണം ഒണ്ട്…അവള് തൊടങ്ങിയ പണിയ കാരണമാ രേണൂം അരുന്ധതിയും തീര്‍ന്നെ. ഇനി അവളുടെ ടാര്‍ഗറ്റ് ഞാനാ…”
“എഹ്?”
രേഷ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു.
“ലീന ആരുന്നോ അപ്പം രേണുകയെ കൂട്ടി എന്‍റെ അടുത്ത് അവളുടെ അമ്മയായി അഭിനയിച്ച് വന്നത്?”
മേനോന്‍ അവളെ നോക്കി. അവള് ഉത്തരത്തിന് കാത്തു.
അപ്പോള്‍ ബോധം കെട്ടു കിടക്കുന്ന ഫസീലയുടെ സമീപം ആ സംസാരമത്രയും കേട്ടുകൊണ്ട് മറ്റൊരാള്‍ നിന്നിരുന്നത് മേനോനോ രേഷ്മയോ അറിഞ്ഞില്ല.
ഈ കഥ ഇവിടെ അവസാനിക്കുകയാണ്. തുടങ്ങി വെച്ച ഓരോ കഥയും അവസാനിപ്പിക്കണം എന്നാണു ആഗ്രഹം. വൈകാതെ അതൊക്കെ പൂര്‍ത്തിയാക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
എന്‍റെ കഥകള്‍ക്ക് ഞാന്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നതിലേറെ അംഗീകാരവും സ്നേഹവും എന്‍റെ വായനക്കാരും കൂട്ടുകാരും മറ്റ് എഴുത്തുകാരും ന്നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. അതിനൊക്കെ എനിക്ക് നന്നിയുണ്ട്.
എനിക്ക് എപ്പോഴും പിന്തുണയും സഹകരണവും ലോഭമില്ലാതെ നല്‍കിയിട്ടുള്ള സൈറ്റ് അഡ്മിന്‍സിന് ഞാന്‍ നന്ദി പറയുന്നു. വിശേഷിച്ച് ഡോക്റ്റര്‍ കുട്ടനോട് . ആദ്ദേഹത്തിന്റെ പിന്തുണയും സഹകരണവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ എനിക്ക് സൈറ്റില്‍ ഈയൊരു സ്ഥാനത്തേക്ക് വരുവാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു.
*******************************************************
തന്‍റെ മൊബൈല്‍ഫോണിലേക്ക് വന്ന വാട്ട്സ് ആപ്പ് മെസേജ് ടോണ്‍ കേട്ടപ്പോള്‍ ഋഷി കയ്യെത്തിച്ച് ഫോണെടുത്തു.
ചുവരിലേക്ക് നോക്കി.
പന്ത്രണ്ട് മണി.
അരമണിക്കൂര്‍ മാത്രമാണ് ഉറങ്ങിയത്.
വാട്ട്സ് ആപ്പ് എടുത്ത് നോക്കി.
ഒരു വോയിസ് ക്ലിപ്പ് ആണ്.
പരിചിതമല്ലാത്ത നമ്പറില്‍ നിന്നാണ്.
പതിനേഴ്‌ മിനിറ്റ് ദൈര്‍ഘ്യമുണ്ട്.
പതിനേഴ്‌ മിനിറ്റ് സമയം നശിപ്പിച്ചു കളയണോ?
അവന് സ്വയം ചോദിച്ചു.
എങ്കിലും അവന് അത് പ്രസ് ചെയ്തു.
“ഞാന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അവര് ചായ്പ്പില്‍ എന്നത്തേയും ഒരു തഴപ്പായില്‍ കിടക്കുന്നു. ചായ്പ്പിന്റെ വീതികൂടിയ കഴുക്കോലില്‍ ഒരു ഭീകരന്‍ പല്ലി അവരേയും നോക്കി കിടപ്പുണ്ട്. അവര് കണ്ണടച്ചാണ് കിടക്കുന്നത്..ഞാനവരെ തൊട്ടു…”
അച്ഛന്റെ ശബ്ദം!
എന്താ ഈ മെസ്സേജിന്റെ അര്‍ഥം?
അച്ഛന് എന്തിനാണ് വോയിസ് ക്ലിപ്പ് അയച്ചത്?
അച്ഛന് എന്തെങ്കിലും ആപത്ത് പറ്റിയോ?
അത് മുഴുവന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ അവന് വീണ്ടും പ്രസ്സ് ചെയ്തു.
ഓരോ വാക്കും അവനെ ഭയപ്പെടുത്തി.
ഭയം ഓരോ നിമിഷവും അവനെ വിറങ്ങലിപ്പിച്ചു.
അവസാനം തങ്കമ്മയുടെ മേല്‍ താന്‍ നടത്തിയ പൈശാചിക താണ്ഡവം വര്‍ണ്ണിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോള്‍ ഋഷി നിലം പൊത്തി.
അവന് നിലത്ത് കിടന്ന് ഓക്കാനിച്ചു.
കുടല്‍പറിയുന്ന ശബ്ദത്തില്‍ പിത്തരസം വായിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ചിതറിവീണു.
ചര്‍ധിലില്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ കരളു പിളര്‍ക്കുന്ന വാക്കുകള്‍ ചെവിയിലൂടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് തേരോട്ടം നടത്തി.
“കുണ്ണ ആണേല്‍ അരേന്ന്‍ എപ്പ വേണേലും പറിഞ്ഞു പൊട്ടി മാറും എന്ന കണ്ടീഷന്‍ വരെയെത്തി. അത്ര കഴപ്പ് ഒരുത്തീടേം ശവം കിട്ടാഞ്ഞിട്ട്…നോക്കുമ്പം ഒറ്റ മാര്‍ഗ്ഗവേ ഒണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ഋഷീടെ അമ്മേനെ അങ്ങ് തട്ടുക!”
ഋഷി രണ്ടുകൈകള്‍ കൊണ്ടും ചെവി പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.
ചുറ്റും ചെവിയറുക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങള്‍ കേട്ടിട്ടെന്നത് പോലെ അവന് തല രണ്ടുകൈകള്‍ കൊണ്ടും ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു.
“അമ്മ …എന്‍റെ …അമ്മ …”
അവന് വിറച്ച് വിറച്ച് പറഞ്ഞു.
മുറിയിലെ പ്രകാശം ഒരു വ്യാളിയായി തന്നെ തന്നെ ദഹിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നി.
നേരം ശരിക്ക് വെളുക്കുന്നത് വരെ, വീട്ടിലെ ജോലിക്കാര്‍ വന്ന് കാണുവോളവും അവന് നിലത്ത് കിടന്നു ഉരുളുകയയിരുന്നു.
**************************************************