കഴിഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ നൽകിയ പിന്തുണക്കും അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നവവധുവിന്റെ അടുത്ത ഭാഗം ഇതാ….ഇതിനും നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകളെ പാടെ തകിടം മറിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന അദ്ധ്യായങ്ങളാണ് ഇനി. കഥ ഇനി ഒന്നോ രണ്ടോ അദ്ധ്യായങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടാവൂ എന്നും അറിയിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ അതിൽ കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷ വച്ചു പുലർത്തതിരിക്കാനാണ് ആദ്യമേ തന്നെ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
സാർ….. ഞാൻ പുറത്ത് നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ക്ലാസ് അദ്ധ്യാപകന്റെ കണ്ണിൽ അമ്പരപ്പ്…
എന്താടോ കണ്ടോ????
കണ്ടു.
എന്നിട്ട് എന്തു പറഞ്ഞു????
കേറി ഇരുന്നോളാൻ പറഞ്ഞു.
ങേ….അറിയാതെ പുറപ്പെട്ട ആ ശബ്ദം വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു സാർ പ്രതീക്ഷിച്ച ഉത്തരമല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞതെന്ന്.
സാർ….കേറിക്കോട്ടെ????
മ്….. സർ അറിയാതെ മൂളി. പുച്ഛവും പരിഹാസവും അറിയാതെ വിരിഞ്ഞ ഒരു മന്ദഹാസത്തോടെ ഞാൻ ക്ലാസിലേക്ക് കേറി.
താൻ ചോദിച്ചല്ലോ അല്ലേ????സാറിന് സംശയം തീരുന്നില്ല.
ഹ ചോദിച്ചെന്നെ….സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ സാർ പോയി അന്വേഷിക്ക്.
സാറ് പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ക്ലാസിൽ ലോകകപ്പ് നേടിവന്ന ധോണിയുടെ അവസ്ഥ ആയിരുന്നു എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്. എല്ലാ കണ്ണിലും ഒരു ബഹുമാനമോ അസൂയയോ ഒക്കെ രൂപപ്പെട്ടപോലെ.
എന്നാലും ഇത്രേം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. അവന്മാരെ തല്ലിക്കൂട്ടി ആശുപത്രിയിൽ കിടത്തിയിട്ടും പുല്ലുപോലെ ക്ലാസിൽ ഇരിക്കുന്നു. ഇവൻ ആള് കൊള്ളാട്ടോ…..
അതേടീ…. ആദ്യം കണ്ടപ്പോ ഞാൻ കരുതിയത് ആളൊരു മൊണ്ണയാന്നാ…..
മുന്നേ പരിചയപ്പെടാരുന്നു…..
ഇനിയിപ്പോ എങ്ങനാ കേറി മിണ്ടുക…..
പിന്നിൽ ഇരുന്ന പെണ്പിള്ളേരുടെ ഈ ഡയലോഗുകൾ കേട്ട് ഞാൻ ഉള്ളാലെ ചിരിച്ചു. ഇപ്പൊ കോളേജിലെ സൂപ്പർ സ്റ്ററാണ് ഞാനെന്ന് ഉറപ്പു. ഇനി എന്നെയൊന്നു വളക്കാൻ പെണ്പിള്ളേര് ക്യൂ നിക്കും. ഒന്ന് മൂളിയാൽ ഏത് പെണ്ണും കൂടെ വരും. എനിക്ക് തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി. ഇനി ഞാൻ പൊളിക്കും. അറിയാതെ ഞാൻ ഡെസ്കിൽ രണ്ടുമൂന്നു ഇടി ഇടിച്ചു.
എന്താടോ????സാറിന്റെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്.
ഒന്നുമില്ല സർ….ആദ്യം ഒന്ന് പകച്ചെങ്കിലും ഞാൻ പറഞ്ഞു.
മ്….. സർ ഒന്നിരുത്തി മൂളിയിട്ട് വീണ്ടും ക്ലസ്സിൽ ശ്രെദ്ധിച്ചു.
എന്താടാ ഈ ലോകത്തെങ്ങും അല്ലെ????വിശാൽ.
എന്തോ ആലോചിച്ചപ്പോ….
അത് ശെരിയാ…. ഇപ്പൊ ആലോചിക്കാൻ ഒത്തിരി ഉണ്ടല്ലോ….. ആ ശബ്ദം അവളുടേതായിരുന്നു….ഞാൻ കുറേനാൾ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച ആ മധുര സ്വരം.
ങേ….ഇവള് മിണ്ടാൻ തുടങ്ങിയോ??? റോസിന്റെ സ്വരത്തിൽ അമ്പരപ്പ്.
ഞാൻ കരുതിയത് ഇവള് പൊട്ടിയാന്നാ….അപ്പൊ വായില് നക്കുണ്ടല്ലേ???? വിശാൽ….
പോടാ പട്ടി…. ശ്രീക്കുട്ടി വീണ്ടും ശബ്‌ദിച്ചു. ആദ്യം ഒരു ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നെങ്കികും പിന്നെ അതൊരു ചിരിക്ക് വഴിമാറി. ബെഞ്ചിൽ കൂട്ടച്ചിരി മുഴങ്ങി.
ഫോർ ഓഫ് യൂ….ദ സെക്കൻഡ് ബെഞ്ച്…..ഔട്ട്…..ഇറങ് നാലും….ചിരിയും കളിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നാൽ മതി….പശ്ചാത്തലത്തിൽ സാറിന്റെ ദേഷ്യം കലർന്ന അലർച്ച മുഴങ്ങി.അറിയാതെ എണീറ്റു. എല്ലാരും പരസ്പരം നോക്കി.
ഇറങ്ങിക്കോ നാലും….
കേട്ടപാതി കേക്കാത്ത പാതി വിശാൽ ചാടിയിറങ്ങി. പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചിട്ട് കാര്യവും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഞങ്ങളും ഇറങ്ങി. ആദ്യമായി ഇറങ്ങുന്നത് കൊണ്ടാവും ശ്രീയിൽ ചെറിയൊരു പരിഭ്രമം ഞാൻ കണ്ടു. അവസാനം മടിച്ചു മടിച്ചെന്ന മട്ടിലാണ് അവൾ ഇറങ്ങിയത്.
പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ എവിടെ പോണം എന്നൊരു കണ്ഫ്യുഷൻ എന്നെ കുഴക്കി. ആകെയുള്ളത് ഒരു ചെറിയ പാർക്കും പിന്നെ കാന്റീനും. പാർക്ക് ലൗവേഴ്‌സ് കോർണറാണ്. അങ്ങോട്ട് എങ്ങനാ വിളിച്ചോണ്ട് പോകുന്നത്. മിക്ക സമയവും ആരെങ്കിലും കെട്ടിപ്പുണർന്നു ഇരിപ്പുണ്ടാവും.
അതുകൊണ്ട് പാർക്കിൽ പോകാം എന്ന് അവളുമാരോട് പറയുന്നത് കളിക്കാൻ പോകാം എന്ന് പറയുന്ന ഇമ്പാക്ട് ആയിരിക്കും. റോസിനോട് വേണേൽ പറയാമെങ്കിലും ശ്രീയോട് പറയാൻ കഴിയില്ല. ആദ്യമായാണ് ഒന്ന് മിണ്ടുന്നത് തന്നെ. ആ ഒറ്റ നിമിഷം തന്നെ മനസ്സിൽ അവൾ വീണ്ടും തിരിച്ചു കയറിയപോലെ. കാന്റീനും അത്ര നല്ലതല്ല…. ഏത് കൊല്ലം ഉണ്ടാക്കിയ ബോണ്ടയാണെന്ന് വല്ല ചരിത്രകാരന്മാരും വന്ന് അന്വേഷിക്കേണ്ടി വരും.വൃത്തിയും ഇല്ല. ഞാൻ ഇതുവരെ അവിടെ പോയി ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. റോഡിനപ്പുറത്തുള്ള ഒരു ഹോട്ടലിൽ പോയേ കഴിക്കൂ. ഞാൻ ഒന്നാലോചിച്ചു നിന്നു.
അതേ….എങ്ങോട്ട് പോകും??? കുന്തം വിഴുങ്ങിയ പോലെ നിക്കാതെ…. റോസിന്റെ വിളിയിൽ ഞാൻ ഉണർന്നു.
അതാ ഞാനും ആലോചിക്കുന്നെ…..
ഇത്രക്ക് ആലോചിക്കാൻ കല്യാണ ആലോചന ഒന്നുമല്ലല്ലോ….ഒരു ചായ കുടിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നു പോലും ചോദിക്കാൻ വയ്യാത്ത 2 ബോയ്ഫ്രണ്ട്‌സ്….വാടി നമുക്കാ ലൈബ്രറിയിൽ എങ്ങാനും പോയിരിക്കാം…. വീണ്ടും ശ്രീ.
എനിക്കാകെ അങ്കലാപ്പായി. ഇതിപ്പോ തൂറാത്തവൻ തൂറിയപ്പോ തീട്ടം കൊണ്ട് ആറാട്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപോലായി. ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്ന ശ്രീ ഇപ്പൊ വാ അടക്കുന്നില്ല.
ഓ അങ്ങനങ് കളിയാക്കണ്ട. നീ വാ….മോൾക്ക് എത്ര ചായ വേണം???? വിശാൽ ചാടിവീണു.
നിന്റെ കാശിന് ഒരെണ്ണം കുടിച്ചിട്ട് ചത്താ മതിയെ….റോസും കൗണ്ടറിട്ടു.
സത്യമാണ്. അറുപിശുക്കനാണ് വിശാൽ. ചാകാൻ കിടന്നാൽ പോലും പത്തു പൈസ കൊടുക്കില്ല. അത്യാവശ്യം സാമ്പത്തികമുള്ള കുടുംബം ആണെങ്കിലും സ്വഭാവം ഇതാണ്. ഉച്ചക്കുള്ള ഭക്ഷണം പോലും എന്റെ ചെലവിലാണ് എന്നത് പരസ്യമായ രഹസ്യമാണ്.
ഒഹോ….എന്നാല് ഇന്ന് നിന്നെ കൊന്നിട്ടെ ഒള്ളു….വാടീ…. വിശാൽ പറഞ്ഞിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. പിന്നാലെ റോസും ശ്രീയും. എനിക്ക് തടയാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ തകർക്കാൻ വിശാലും ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. ഞാൻ കാന്റീനിൽ കയറില്ല എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാവണം അവൻ നേരെ ഗെയിറ്റിനറുകിലേക്ക് നടന്നു.
അതേയ്….ഇതെങ്ങോട്ടാ???? ശ്രീ.
നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് ചായ വേണമെന്ന്. വിശാൽ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദിച്ചു.
അതിന്????
ഹോട്ടലിൽ പോകണ്ടേ???? ചായ ഇങ്ങോട്ടാരും കൊണ്ടേ തരൂല്ല.
കാന്റീനിൽ പോകാമെന്നാ ഞാൻ പറഞ്ഞേ.
ബെസ്റ്റ്…. കേറിയാലും മതി.
ഓഹോ….ചായ മേടിച്ചു തരാൻ പറ്റില്ലെങ്കിൽ അത് പറഞ്ഞാ മതി. ഇനിയിപ്പോ ആണുങ്ങടെ കൂടെ ഹോട്ടലിൽ കേറിയെന്നു ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞാ മതി വീട്ടുകാർ അതുമിതും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കാൻ. ഹോട്ടലെന്ന് കേട്ടാലെ പറയാൻ തുടങ്ങും…..ശ്രീ പെട്ടന്ന് ഒരു അമർഷ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു. ഞാൻ ആ മാറ്റം നോക്കിക്കാണുകയായിരുന്നു. എന്തോ അവളെ അലട്ടുന്നുണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നി.
അവിടെ കേറി കുടിക്കാൻ ഞാനില്ല. ഹോട്ടലിൽ ആണെങ്കിൽ വാ….വിശാൽ കമ്പൊടിച്ചിട്ടു.
പോട്ടെടാ….ഇന്നൊരു ദിവസമല്ലേ….. ഞാൻ പതിയെ ശ്രീയുടെ പക്ഷം ചേർന്നു.
റോസ് എന്നെയൊന്നു സംശയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി. കൂട്ടത്തിൽ വിശാലും.
പോടാ ഞാനില്ല….എനിക്കെ വേറേ പണിയൊണ്ട്. വിശാൽ വലിയാൻ നോക്കി.
വാടാ മൈരേ ഇങ്ങോട്ട്….പറഞ്ഞാലും മനസിലാവില്ല…..എനിക്ക് കലി വന്നു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു കാന്റീനും ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. പിന്നാലെ അവളുമാരും. ഒന്നാലോചിച്ചു നിന്നിട്ട് വിശാലും ഒപ്പം കൂടി. അല്ലെങ്കിലും അതെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. ബോബനും മോളിയിലെ പട്ടിയെപ്പോലെയാണ് അവൻ. ഞാൻ എവിടെ പോയാലും എന്റൊപ്പം കാണും. എന്താണ് ഇതിന്റെ കാരണം എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് അത്ര തീവ്രമാണ്. ഒന്നോ രണ്ടോ മസങ്ങളേ ആയുള്ളൂ പരിചയപ്പെട്ടിട്ട്. പക്ഷേ എനിക്കവനെ അറിയാം. അവന് എന്നെയും. പ്ലസ് ടൂ വരെ പഠിച്ചിട്ടും കിട്ടാത്ത ഒരു നല്ല ഫ്രണ്ട്. എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് ഒന്നും അവൻ ചെയ്യാറില്ല. എനിക്ക് പുകവലിക്കുന്നവരെ ഇഷ്ടമല്ല എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം ഇപ്പൊ അത് നിർത്തിയിരിക്കുകയാണവൻ. അതിനുള്ള ഒരു ച്യൂയിംഗം ചവകുന്നുമുണ്ട്. ആ അവൻ വരുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലേ….!!!
കാന്റീനിൽ കയറിയതും എന്തോ ഒരു വാടയാണ് മുഖത്തടിച്ചത്. അവളുമാരും ആകെ ചമ്മി. കേറുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഞങ്ങള് വല്ലതും പറഞ്ഞാലോ എന്നൊരു പേടി. കേറിയാലും ഒന്നും കഴിക്കാൻ വയ്യല്ലോ….അവരേ ഒന്ന് പാളി നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറി. ഒന്നോ രണ്ടോ സീറ്റിലേ ആളോള്ളു. പക്ഷേ പതിവിന് വിപരീതമായി ഇന്ന് മൊത്തത്തിൽ ഒരു വൃത്തി. അകത്ത് പുൽതൈലത്തിന്റെ സുഗന്ധം പരക്കുന്നു. പുകയടിച്ചു ചുവന്നിരുന്ന പലഹാരങ്ങൾ വെക്കുന്ന ഗ്ലാസ് കൊണ്ടുള്ള അലമാരക്കൊക്കെ നല്ല നിറം. കഴുകി വൃത്തിയാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. പൊട്ടൻ പൂരം കണ്ടപോലെ ഞാനും വിശാലും പരസ്പരം നോക്കി. ഏതാണ്ട് എന്റെ അതേ അവസ്ഥയിലാണ് അവനും.
ചേട്ടാ നാല് ചായ. പറഞ്ഞിട്ട് ഞങ്ങൾ ഒരു ഡെസ്കിനറുകിൽ പോയിരുന്നു. നാല് പേർക്കിരിക്കാവുന്ന മേശ. റോസ് ചാടി എന്റെ അടുത്തിരുന്നു. അതിനായി കാണിച്ച വെപ്രാളം ശ്രീയിൽ ഒരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാക്കിയോ??? വിശാൽ എന്റെ പരിഭ്രമം കണ്ട് എന്നെയും ശ്രീയെയും മാറിമാറി നോക്കി. എന്നിട്ട് പണി കിട്ടി മോനെ എന്ന അർഥത്തിൽ ആക്കിയ ഒരു ചിരിയോടെ തലയാട്ടി. എനിക്കും തോന്നി. ശ്രീക്ക് റോസിനെ വല്യ കാര്യമാണ്. അവൾക്ക് എന്നോട് പ്രേമമാണെന്നെങ്ങാനും തോന്നിയാൽ ജന്മത് ശ്രീക്ക് എന്നോട് എന്തെങ്കിലും ഇഷ്ടം ഉണ്ടെങ്കിൽ അവൾ പറയാൻ പോകുന്നില്ല.
റോസിനോട് അത്രക്ക് സ്വാതന്ത്രം കാണിക്കണ്ടായിരുന്നു എന്നെനിക്ക് തോന്നി. അത് മുഴുവൻ ശ്രീയെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു. കൂട്ടത്തിൽ റോസിനെ ഒന്ന് കളിക്കാമല്ലോ എന്ന ചിന്തയും. ഇപ്പൊ ഒരു തരം ഭാര്യയും വെപ്പാട്ടിയും ഒരുമിച്ച് കണ്ട അവസ്ഥ. ആരെയും തള്ളാൻ പറ്റില്ല. റോസിനെ കളിക്കാതെ വിടരുതെന്ന് ഉള്ളിലെ ചെകുത്താൻ വിളിച്ചു കൂവുന്നു. ശ്രീയെ കളയരുതെന്ന് മനസ്സ് മന്ത്രിക്കുന്നു. ഒന്നും ചെയ്യാനാവാത്ത അവസ്ഥ. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ രണ്ടുപേരും പോകും. ഈ കൂട്ടുകാരികളെ ലൈൻ അടിക്കുന്നവന്മാരെയൊക്കെ സമ്മതിക്കണം.
എന്തായാലും ചായ വന്നു. ചായയോടൊപ്പം വേറെ എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് കുടിക്കാൻ ഉള്ളിലെ ആറാം ഇന്ദ്രിയം അനുവദിച്ചില്ല. അല്ല തേങ്ങ എത്ര അരച്ചാലും താൾ അല്ലെ കറി.
ചായകുടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിശാൽ തന്നെ ബില്ല് കൊടുത്തു. ഞങ്ങൾക്ക് ആകെ അത്ഭുതം ആയിരുന്നു.
ഇന്ന് ഗ്രഹണമാണോടാ???? കാന്റീനിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോ റോസ് ചോദിച്ചു.
അതെന്നാ????ഞാൻ അവളെ നോക്കി.
അല്ല…. ഞാഞ്ഞൂലുകൾ മൊത്തം തല പൊക്കുന്നു. പൊട്ടി വാ അടക്കാതെ സംസാരിക്കുന്നു….പിശുക്കൻ ചായ മേടിച്ചു തരുന്നു…..ലോകം അവസാനിക്കാറായെന്നാ തോന്നുന്നത്…..
ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി. സത്യമാണ് പറയുന്നത്.
നീ പോടീ…ശ്രീ വീണ്ടും.
ആടിതൂങ്ങി നടക്കാതെ ക്ലാസ്സിൽ പോടീ….സീനിയേഴ്സിൽ ഒരുത്തൻ എവിടുന്നോ പൊട്ടിവീണു. ശ്രീ ചാടി എന്റെ കയ്യിൽ ഒരു പിടുത്തം. ഒരു പെണ്ണിന്റെ കൈക്ക് ഇത്രയും വശീകരണ ശക്തിയും സുഖവും ഉണ്ടെന്ന് അന്നാണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ നിക്കുന്നത് സീനിയർ ചേട്ടൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് തന്നെ. പുള്ളി ഒന്നു പരുങ്ങി.
പൊക്കോളം ചേട്ടാ…സാർ ഗേറ്റ്‌ ഔട്ട് അടിച്ചതാ…ഞാൻ പതിയെ പറഞ്ഞു. കാരണം ആ സമയം ഒരു ആക്ഷൻഹീറോ ആകാനുള്ള മനസ്ഥിതി എനിക്കില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം.
മ്… ഒന്ന് അമർത്തി മൂളിയിട്ട് അങ്ങേര് പോയി. നിന്നെ പിന്നെ എടുത്തോളം എന്ന ഭാവമാണോ അതോ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന ഭാവമാണോ അയാൾക്ക് അപ്പോഴെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് ശ്രീ കയ്യെടുത്തത്.
അവിടെ തന്നെ വെച്ചോ….ഒരു സുഖമൊക്കെയുണ്ട്‌…ഞാൻ ഒരു ചൂണ്ടയിട്ടു നോക്കി.
അത്രക്ക് സുഖമൊന്നും വേണ്ട. നിന്റെ അസുഖമൊക്കെ എനിക്കറിയാം…പക്ഷേ എന്നെ അതിനൊന്നും കിട്ടില്ല. ഇച്ചിരി സ്വാതന്ത്രം തന്നപ്പോ…..
ശ്രീ നിന്ന് ചീറി. തലക്ക് കൂടത്തിന് അടി കിട്ടിയപോലെ ഞാൻ തറഞ്ഞു നിന്നു. ലക്ഷ്മി ദേവി ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് ഭൂലാൻ ദേവി അയപോലെ. ഞാൻ മാത്രമല്ല ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഇതേ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.
ഹാ…ഞാ….ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ….ഞാൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.
ഒത്തിരി തമാശ ഒന്നും വേണ്ട.
ഇപ്പൊ സുഖമൊണ്ടോ ചേട്ടാ….ശ്രീ പിടിച്ചപോലെ എന്റെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചുകൊണ്ട് റോസ് ചോദിച്ചു. ആ സ്വരത്തിൽ വിഷയം മാറ്റാനുള്ള ധൃതിയാണോ അതോ പരിഹാസമാണോ?????
ഓ ചെകുത്താൻ പിടിച്ചതുപോലുണ്ട്. ഞാൻ വീണിടം വിദ്യയാക്കി മറുപടി കൊടുത്തു. എന്തായാലും അതേറ്റു.
പോടാ….അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ ശക്തിയായി ഒറ്റ നുള്ളൽ.
ഹാ…മൈ….എനിക്ക് നന്നായി നൊന്തതിനാൽ പറയാൻ വായിൽ വന്നത് പുളിച്ച തെറിയാണ്. പക്ഷേ വിളിക്കാതെ പാതിയിൽ നിർത്തി. എന്തായാലും അന്നത്തെ ആ ദിവസത്തോടെ ഞങ്ങൾ അടിമുടി മാറി. ഞാൻ വീണ്ടും റോസിലേക്ക് മടങ്ങി. ശ്രീ എനിക്ക് ചേരില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ. ശ്രീ നന്നായി മിണ്ടിതുടങ്ങി. പക്ഷേ എന്തോ അവളെ അലട്ടുന്നത് ഞങ്ങൾ മനസിലാക്കി. പക്ഷേ ചോദിക്കാൻ ഒരു മടി. അവൾ ഇങ്ങോട്ട് പറയുന്നെങ്കിൽ പറയട്ടെ എന്നൊരു തോന്നൽ.
എന്നിരുന്നാലും അന്ന് രാത്രി അച്ചുവിന്റെ വീട്ടിൽ പതിവ് ചർച്ചക്ക് ശേഷം വീട്ടിലെത്തി ഫോണിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അപരിചിതമായ ഏതോ നമ്പറിൽ നിന്നൊരു മെസേജ്.
“വീട്ടിലെത്തിയോ????”
ശ്രീയാണോ???? അവൾ ആണെന്ന ചിന്തയിൽ ഞാൻ മറുപടി അയച്ചു.
“മ്…. നീയോ”
മറുപടി കുറെ നേരം ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു. ഒരു അനക്കവും ഇല്ല. കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു ഒരു കുളിയും പാസ്സാക്കി വന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അടുത്ത മെസേജ്.
“ഞാൻ എപ്പോഴും വീട്ടിൽ തന്നെയാ”