രാത്രി പതിനൊന്നു മണിയായിട്ടും ബോബി വീട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നില്ല. ശാന്തിക്ക് വല്ലാത്ത പേടി തോന്നി. ഉച്ചക്ക് പോയതാണ്, മാത്രവുമല്ല അവറാച്ഛനും താനുമായി നടന്നതൊക്കെ പറയാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപേ ദേഷ്യപ്പെട്ട് ഇറങ്ങി പോയതാണ് ബോബി

“കോവിഡ് വന്ന് ആറു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോളേക്കും കയ്യിലുള്ളതും ബാങ്കിൽ ഉള്ളതുമായ എല്ലാ പണവും കാലിയാകാൻ തുടങ്ങി. എത്രയും പെട്ടെന്ന് എന്തെങ്കിലും ജോലി കണ്ടുപിടിക്കണം” ബോബി റേഷൻ വാങ്ങി വന്ന് വീട്ടിലേക്കു കയറുമ്പോൾ

ആദ്യം ആയി ഒരു കഥ എഴുതുക ആണ് ,, ഇഷ്ടയിൽ പറഞ്ഞോളൂ ഇപ്പോൾ തന്നെ നിർത്തിയേക്കാം , പിന്നെ കുറച്ചു പരീക്ഷണങ്ങൾ മാത്രം ആണ് ഇത് , അത് കൊണ്ട് കുറച്ചു

എന്റെയുള്ളിലെ ഒരു കുഞ്ഞു ഫാന്റസി. കമ്പി ഇതിലൊട്ടുമില്ല!! പണ്ടെങ്ങോ എഴുതിയതാണ്. പിന്നെ കഴിഞ്ഞ കഥ എനിക്കൊരു തെറ്റ് പറ്റിയാതായി കണ്ടു ക്ഷമിക്കുക. ആർക്കെങ്കിലും വിഷമം ഉണ്ടായെങ്കിൽ ഞാനവരോട് മാപ്പു ചോദിയ്ക്കുന്നു.. “ഞാനൊരു

ഈ സൈറ്റിലെ സ്ഥിരം വായനക്കാരനാണ് ഞാൻ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് കഥകൾ വായിച്ച് ഞാൻ സ്വയം കമ്പിയാകും… കോൾമയിർ കൊള്ളും കഴിഞ്ഞ 4 കൊല്ലത്തെ നിരന്തര വായനയിൽ നിന്നും ലഭിച്ച ഉർജ്ജം ഒരു

നിങ്ങള്‍ ഇതുവരെ തന്ന എല്ലാ പ്രോത്സാഹനത്തിനും നന്ദി. നിങളുടെ ഈ പ്രോത്സാഹനം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നെ പോലുള്ള ഭ്രാന്തന്മാരുടെ മനസ്സില്‍ മുളച്ച കഥകല്‍ ഒക്കെയും ചാപിള്ളയായി പോകുമായിരുന്നു.ഇന്ന് ഇതിലെ ഓരോ കഥാപത്രങ്ങക്കും എന്‍റെ

അന്ന് ആ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു കത്തും എഴുതി വെച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു ഊഹവും ഇല്ലാരുന്നു എവിടെ പോകണമെന്നോ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നോ. ആകെ ലക്ഷ്യം ആര്യയുടെയും ഭദ്രന്റെയും ജീവിതത്തിൽ നിന്ന്

എന്‍റെ ഈ സൈറ്റിലെ ആദ്യ കഥയാണ്, ഈ ഭാഗത്ത് തുണ്ടില്ല , കാരണം ഇപ്പൊ പറഞ്ഞാല്‍ ഈ കഥയുടെ ആത്മാവ് ഇല്ലണ്ടാകും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ഈ കഥ പുരോഗമിക്കുമ്പോള്‍ കതപത്രങ്ങള്‍

ഏട്ടത്തിയെ ചുംബിച്ചു മുഖം തിരിച്ചതും കണ്ടത് ഞങ്ങളെ ഇരുവരെയും ഉറ്റുനോക്കുന്ന രണ്ട് മിഴികളെ… നിറഞ്ഞ മിഴികളിൽ രൗദ്രഭാവം…!..എല്ലാത്തിനെയും ചുട്ട് ചാമ്പലാക്കാനുള്ള തീയാ മിഴികളിൽ ഉണ്ട്…!. അത് കണ്ട് എന്നിൽ ഭയത്തിന്റെ കണികകൾ

വൈകിയതിന് ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു.. കോവിഡ് വന്നു കുറച്ചു കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു.. പിന്നെ എഴുതാൻ ഒരു മൂഡ് കിട്ടിയില്ല.. മെന്റലി ഇപ്പഴാണ് ഒന്ന് ഓക്കേ ആയത്.. അപ്പൊ കഥയിലേക്ക് പോവാം… . “ഇവളിത് എത്രനാൾ