അടുക്കളയയുടെ വാതിൽക്കൽ നിന്നുകൊണ്ട് മഗ്ഗ് തരാനായി ദാസ് എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“നാളെ എന്റെ കോലീഗീന്റെ വിവാഹമാണ്, നീ എന്റെ പാന്റും ഷർട്ടും ഒന്ന് അയൺ ചെയ്യാമോ.”
“ഇപ്പൊ ചെയണോ..”
“ആഹ് വേണം, ഇന്ന് രാത്രി അവന്റെ ബാച്‌ലർ പാർടിയുണ്ട്, അതോണ്ട് ഞാൻ ഡിന്നർ അവ്ടെയായിരിക്കും.”
ഞാൻ കൂടെ വന്നോട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചെങ്കിലും, “ബാച്‌ലർ പാർട്ടിയല്ലേ, വെള്ളമടി ആയിരിക്കും നിനക്ക് അവിടെ ശരിയാവില്ല. പിന്നെ കല്യാണത്തിന് നാളെ നിന്നെ കൂട്ടാൻ ഞാൻ വീണ്ടും വരണ്ടേ. സാരമില്ല. കൂട്ടിനു വേണേൽ താഴെ ശാന്തേച്ചിയെ കൂട്ടിക്കോളൂ”
എനിക്ക് രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് അപ്പൊ തകർന്നു പോകുന്ന പോലെ തോന്നിയതു. ഒന്ന്, അരി അടുപ്പത്തിടും മുന്നേ പറഞ്ഞൂടർന്നോ എന്ന അടുക്കളകാരിയുടെ സ്വാഭിവകമായ വിഷമവും. രണ്ടു, വീടനകത്തു നിന്നും പുറത്തേക്ക് പോകാനുള്ള ആഗ്രഹം അടച്ചുകെട്ടുകയും ചെയ്തത് കൊണ്ടും.
അയൺ ചെയ്യുമ്പോ ഷർട്ടിൽ കണ്ണീർ ഒറ്റിയത് എന്റെ കൈകൊണ്ട് തന്നെ ആ ചൂടുള്ള ഭാരമേറിയ ഉപകരണം ആരെയും കാണിക്കാതെ വായുവിലേക്ക് ലയിപ്പിച്ചു.
ഞാൻ വീട്ടിലേക്കു അമ്മയെ ഫോൺ ചെയ്തു സംസാരിച്ചു. അമ്മയുടെ ഉപദേശത്തിന് ഒരു കുറവുമില്ലാതായപ്പോ ഞാൻ ചിരിച്ചോണ്ട് പിന്നെ വിളിക്കാം അമ്മെ, അടുക്കളയിൽ ഇച്ചിരി ജോലിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു കട്ട് ചെയ്തു .
ദാസ് പോയതിനു ശേഷം, ഞാൻ ഇന്ന് ഒറ്റയക് കിടക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ഫോണില് മെസ്സേജ് വന്നപ്പോൾ ഞാൻ എടുത്തു നോക്കി. മിഥുൻ ആയിരുന്നു അത്.
“ഹായ്.”
സ്വല്പ നേരം ഞാൻ ആ മെസ്സേജ് നോക്കി നിന്നു, എന്റെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ഒരു പുതു വെളിച്ചം തീർക്കാൻ ആ രണ്ടക്ഷരത്തിന് കഴിഞ്ഞു.
“ഹായ്. എവിടെയാണ്, എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.
“ഫ്രെണ്ട്സ് ന്റെ ഒപ്പമാണ്, ഒരു ക്ലബ്ബിലാണ്.”
“ക്ലബ്ബിലോ.”
“ഉം.”
“മിഥുൻ മദ്യപിക്കാറുണ്ടോ. ?”
“ബിയർ മാത്രം, വല്ലപ്പോഴും, എന്തെ.”
“ഉഹും.”
“ഹസ്ബൻഡ് കൂടെ ഉണ്ടോ വൈഗ. മെസ്സേജ് അയക്കാൻ കുഴപ്പമുണ്ടോ ?”
“ഇല്ല, കുഴപ്പമില്ല . ആളൊരു കല്യാണത്തിന് പോയി.”
“ബാച്‌ലർ പാർട്ടിയാണോ?”
“അതെ.”
“വൈഗയ്ക്ക് പോവാൻ ഇഷ്ടമല്ലേ?”
“വെള്ളമടി പാർട്ടിക്കോ?”
“അതിനെന്താ, നമ്മളെ ആരും നിര്ബന്ധിക്കുന്നില്ലലോ, കഴിക്കാൻ വേണേൽ കഴിക്കാം. ഇല്ലെങ്കിൽ വണ്ട .”
“ഉം”
“ക്ലബ് നല്ല രസമാണോ”
“ഉം ശബ്ദം കെട്ടില്ലേ..”
“ആഹ് മിഥുൻ കേൾക്കാം.”
“എന്റെ കൂടെ ചില കോളേജ് ഫ്രെണ്ട്സ് ഒക്കെ യുണ്ട്, എല്ലരും കപ്പിൾസ് ആണ്.”
“അതെയോ.അന്ന് പറഞ്ഞ കുട്ടിയെ ഒകെ ആയെങ്കിൽ ഇപ്പൊ കൂടെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു അല്ലെ?”
“അതെ. പക്ഷെ അത് സാരമില്ല.”
“വൈഗ ക്ലബ്ബിലോക്കെ പോയിട്ടുണ്ടോ”
“അയ്യോ ഞാനോ….എനിക്ക് പേടിയാ…”
“കാണാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ.” “അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല..”
“എന്റെയൊപ്പം വരാമോ…സേഫ് ആയി ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.”
“വേണ്ട.”
“ഷുവർ ആണോ…”
“അഹ്…”
“ശരി എങ്കിൽ കിടന്നോളു.”
“ഗുഡ് നൈറ്റ്.”
സത്യത്തിൽ എനിക്ക് പോകണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു, അത് ക്ലബ് കാണാൻ വേണ്ടിയല്ല, മിഥുന്റെ കൂടെ കുറച്ചു സമയം ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം, രണ്ടു ദിവസം കണ്ടു മൂന്നാമത്തെ ദിവസം രാത്രി ഇറങ്ങി വരാൻ തയാറാകുമ്പോ അവൻ എന്നെ എന്താണ് എന്നെ കുറിച്ച് വിചാരിക്കുമെന്ന ചിന്ത കൊണ്ടാണ് ഞാൻ വരുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത്.
ഞാൻ മുൻവശത്തെ ഹാളിലെ ലൈറ്റ് ഓണാക്കിയിട്ടുകൊണ്ട് മെയിൻ ഡോർ അടച്ചോ എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി. ബെഡ്റൂമിലെത്തി AC ഓണാക്കി രാഗിണി ദേവിയുടെ പുസ്തകം വായിച്ചു തുടങ്ങി.
പതിനഞ്ചു മിനുട്ട് ആയതും ഡോർ ബെൽ വീണ്ടും അടിച്ചു, ദാസ് എന്തോ മറന്നതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ കരുതി. ബെഡിൽ നിന്നും എണീറ്റ് ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നതും മിഥുൻ ആയിരുന്നു. ഞാൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.
“മിഥുൻ !”
“പോകാം..”
“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ മിഥുൻ. ബൈക്കിൽ രാത്രി …വേണ്ട എല്ലാരും കാണും.” ഞാൻ കോർട്ടസിന്റെ മുൻപിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ബൈക്കിൽ അല്ല മിഥുൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് കാറിലാണ്.
“എന്തായാലും ഫ്രീ ആയിട്ട് ഇരുക്കുവല്ലേ, അപ്പൊ പിന്നെ കൂട്ടികൊണ്ടു വരാം എന്ന് കരുതി, അന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ, പുറത്തേക്ക് അധികം പോകാറില്ല എന്ന്, അതെന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്.”
“ഡ്രസ്സ് മാറ്റണ്ടേ.,,ഞാൻ…”
“മാറ്റിക്കോളൂ, ഞാൻ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം.”
എന്ത് ഡ്രസ്സ് ഇടുമെന്നു ആലോചിട്ട് ഒരുപിടിയും കിട്ടിയില്ല, ഞാൻ ഒരു ബ്ലാക്ക് ചുരിദാർ എടുത്തു അണിഞ്ഞു. വൈറ്റ് ലെഗ്ഗിൻസ് ഉം. മിഥുൻ അപ്പോൾ ബ്ലാക്ക് ഷർട്ടും ബ്ലാക്ക് പാന്റ്സ് ആയിരുന്നു, മാച്ച് ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് എന്റെ മനസിൽ ആരോ പറഞ്ഞത് കേട്ടതിന്റെ ഫലമാവാം. കാറിലേക്ക് കയറുമ്പോ, ശാന്തചേച്ചി എന്നെ കണ്ടിരുന്നു. ഞാനത് കാര്യമാക്കിയില്ല. എനിക്ക് മിഥുന്റെ ഒപ്പം ഉള്ളപ്പോൾ കുറേശെ ധൈര്യം തോന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കാർ ചീറിപായുമ്പോ പുറത്തു നിന്നുള്ള തണുത്ത കാറ്റേറ്റ് കൊണ്ട് എന്റെ മുടിയൊക്കെ പറന്നു തുടങ്ങി. സൺ റൂഫ് കാർ ആയിരുന്നു ഞാൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ നക്ഷത്രങ്ങൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് മിഥുനപ്പോൾ പറഞ്ഞു
“വൈഗയ്ക്ക് എന്റെ കൂടെ വരുന്നതിൽ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലാലോ..” “ഹേ. ഇല്ല.”
“അതെയോ..എനിക്കെന്തോ ചോദിക്കണം എന്ന് തോന്നി, അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ കേട്ടോ..”
“ഉം..”
ക്ലബ്ബിലേക്ക് കയറുമ്പോ അവിടെ ഒത്തിരി പേര് പാട്ടിനൊത്തു തുള്ളുന്നത് കണ്ടു. ഞാനും മിഥുനും ഒരു സോഫയിൽ ചേർന്ന് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചുറ്റുമുള്ള ആൾക്കാരെയും ആംബിയൻസും എല്ലാം ശ്രദിച്ചു നോക്കി. നല്ല രസമുണ്ട്. എത്രയാ പെൺകുട്ടികൾ. ഇവരൊക്കെ ശരിക്കും ഫ്രീഡം ആസ്വദിക്കുന്നവരാണ്. ആരും ഒന്നിനും ആരെയും നിരബന്ധിക്കുന്നില്ല. തികച്ചും സേഫ് ആണ്.
മിഥുൻ ഫ്രൂട് ജ്യൂസ് ഓർഡർ ചെയ്തിരുന്നു. ഞാനും അവനും അത് നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കിയിരുന്നു.
“ഡാൻസ് ചെയ്യണോ..”
“അതിനിതു ക്ലാസ്സിക്കൽ അല്ലലോ” ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“വരൂന്നെ..”
ഞാൻ മിഥുന്റെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഡാൻസ് കളിക്കാനായി സ്റ്റേജിലേക്ക് കയറി. മിഥുൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു ഞാൻ ഇടുപ്പിൽ കൈ വെച്ചോട്ടെ എന്ന്. എന്നോട് അനുവാദം വാങ്ങുന്ന ആ സുന്ദരക്കുട്ടനെ എനിക്ക് കെട്ടിപുണരാൻ തോന്നി. ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സമ്മതിച്ചപ്പോൾ മിഥുൻ ഇരുകൈകൊണ്ടും എന്റെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് വേഗത്തിൽ കറക്കി. പിന്നെ എന്റെ ചന്തിയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് ഒരു തവണ ചേർത്തുകയും ചെയ്തു. എന്റെ ജീവിതം ഒരുരാത്രികൊണ്ട് എങ്ങനെമാറിമയുമെന്നു ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.
കുറെ നേരം ഞാൻ എന്റെ മിഥുനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പല പാട്ടുകള്ക്ക് പതിയെ പതിയെ ശരീരം അനക്കി. എനിക്ക് ദേഹം മൊത്തം കുളിരു തോന്നി. മനസുകൊണ്ട് ഇഷ്ടപെട്ട പുരുഷന് പൂർണ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ എന്റെ ശരീരം ഞാൻ തൊടാനും ഞെരിക്കാനും അനുവദിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന സുഖം അത് വർണ്ണിക്കാൻ ബുധിമുട്ടാണ്. എന്റെ എല്ലാ വിഷമങ്ങളും ഞാൻ ആ ഡാൻസ് ക്ലബിൽ മറന്നു വെച്ച് പുറത്തേക്ക് വന്നു. തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോ മിഥുൻ പറഞ്ഞു “ഫ്ലെക്സിബിൾ ബോഡി ആണ് കേട്ടോ.”
അന്നാദ്യമായി മനസ് തുറന്നു ചിരിച്ചപ്പോൾ. ഇത്രക്കും മനോഹരമായ ഒരുചിരി അവൻ മുൻപെങ്ങും ആരിലും കണ്ടിട്ടില്ല എന്ന് കൈപിടിച്ചു കാറിലേക്ക് കയറുമ്പോ എന്നോട് പറഞ്ഞു. അതിനു കാരണം എന്റെ മിഥുൻ മാത്രമാണ് എന്ന് മനസിൽ കൈകൊട്ടി പാടിക്കൊണ്ട് 30 ഒരു കാരിപ്പെണ്ണ് നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു യാത്രയിൽ ഞാൻ ആദ്യമായി എന്റെ മധുര ശബ്ദത്തിൽ രണ്ടു വരി പാട്ടു മൂളി.
പൂത്തിരുവാതിര തിങ്കൾ തുളിക്കുന്ന പുണ്യനിലാവുള്ള രാത്രീ.. പാൽമഞ്ഞു കോടിയുടുത്തു ഞാൻ മുറ്റത്തെ പാരിജാതച്ചോട്ടിൽ വന്നൂ… …….
മിഥുൻ അത്ഭുതോടെ പറഞ്ഞു. “പാടാനും അറിയാമോ”. “പാട്ട് പഠിച്ചിട്ടൊന്നുമല്ല, പക്ഷെ സന്തോഷം വരുമ്പോ മൂളാറുണ്ട്.” “ഇന്ന് അത്രക്ക് സന്തോഷമായോ.” “ഉം.”
ഈറൻ കാറ്റിന്റെ ഇത്തിരിവിരലുകൾ ഇക്കിളിയാക്കുമെൻ മെയ്യിൽ… സുരഭില ചുംബന ചന്ദനം ചാർത്തുവാൻ സൂര്യപ്രഭേ നീ വന്നൂ… ……
“അപ്പൊ ഹസ്ബൻഡ് നാളെ ഉച്ച കഴിഞ്ഞിട്ടേ വരൂ അല്ലെ..” “ഉം.” “വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് വൈഗ എവിടെയൊക്കെ…പോയിട്ടുണ്ട്.”
“ബാംഗ്ലൂരിലാണോ..”
“അതെ..”
“എവിടെയുമില്ല..നന്ദി ഹിൽസ് നല്ലതാണു കേട്ടിട്ടുണ്ട്, പക്ഷെ ഇതുവരെ പോയിട്ടില്ല.”
“എത്രനാളായി ബാംഗ്ലൂർ വന്നിട്ട്.”
“4 വർഷം കഴിഞ്ഞു..”
“4 വർഷമായിട്ടും പോകാൻ തോന്നിയില്ല? കഷ്ടം. ആണ് കേട്ടോ.. തന്റെ കാര്യം.”
“ദാസ് എന്നെ കൂട്ടിയിട്ട് പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു പക്ഷെ, ഓരോ തിരക്ക് കൊണ്ട് പറ്റിയില്ല.”
“അതിനു വൈഗയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാമല്ലോ, സീ….വൈഗ, കല്യാണം കഴിഞ്ഞെന്നു കരുതി ഇയാളുടെ ഫ്രീഡം ഭർത്താവിന് സ്വന്തം ഒന്നുമല്ലെടോ. ഒറ്റയക്ക് പോവാൻ പറ്റുന്ന സ്‌ഥലത്തൊക്കെ ചുമ്മാ അങ്ങ്പോണം…”
“എനിക്ക്…..അത്..”
“ശരി നാളെ നമുക്ക് പോയാലോ…എന്റെ ബൈക്കിൽ”
“എത്രമണിക്ക്..”
“കാലത്തു…ഒരു…5 മണിക്ക്..”
“ശരി..പിന്നെ…ഒരു കാര്യം സാരിയൊന്നും വേണ്ട. കേട്ടോ” “ജീൻസ് ഉണ്ടോ,”
“ഉണ്ട്.. പക്ഷെ ഇച്ചിരി റ്റേയ്റ്റ് ആണ്.”
“അത് സാരമില്ല, തണുപ്പുണ്ടാകും, സൊ ജീൻസ് ആൻഡ് ടോപ് മതി.”
കോർട്ടേസിനു മുൻപിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ മൊബൈലിൽ സമയം നോക്കി 11:30 ആയിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഇറങ്ങും മുൻപ്, മിഥുന്റെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“താങ്ക്സ്…താങ്ക്സ് ലോ..ട്ട്..”
ഞാൻ വീടിനകത്തേക്ക് കയറി, അലാറം വെച്ചുകൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. മിഥുന്റെ നേച്ചർ ഇങ്ങനെയാണ്, മറ്റുള്ളവരുടെ അതും ഒട്ടും പരിചയം ഇല്ലാത്ത ആളുകളുടെ കൊച്ചു കൊച്ചു സ്വപ്ങ്ങൾക്ക് , അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക് പ്രയത്നിക്കാൻ മനസുള്ള അവൻ, അവനെ തന്റെ ജീവിതത്തിലും ഇന്നൊരു ചിരി സമ്മാനിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. നാളത്തെ ദിവസം ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് എനിക്ക് ഉറക്കമേ വന്നില്ല, എന്നിട്ടും ഞാൻ എപ്പോഴോ മയങ്ങി.
അലാറം അടിച്ചും ഞാൻ ഉണർന്നില്ല, അതിടക്കിടെ സ്നൂസ് ആയി ഒടുക്കം, മിഥുന്റെ ഫോൺ വന്നു
“ഗുഡ്മോർണിംഗ് …ഞാൻ പുറത്തുണ്ട് പതിയെ വന്നാ മതി തിരക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു” കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ 5:10 ഞാൻ വേഗം ബ്രഷ് ചെയ്തു റെഡിയായി ടീഷർട്ടും ജീൻസ് പാന്റും ഇട്ടു.
തണുപ്പ് എന്തായാലും കൂടുതൽ ആയിരിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നപ്പോൾ മിഥുൻ ഒരു ഫ്രോക്ക് കോട്ട് എനിക്ക് തന്നു കൂടാതെ മഫ്ളർ എന്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റി തന്നപ്പോൾ, എനിക്ക് എന്താണ് പറയണ്ടേ എന്നറിയില്ല…..ആ നിമിഷം തോന്നിയത്…..എന്റെ കൈവിറച്ചത് തണുപ്പുകൊണ്ട് മാത്രം ആയിരുന്നില്ല….
ഞാൻ ബൈക്കിലേക്ക് കയറി, രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും മിഥുനെ കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇരുന്നു. എന്റെ മുലകുടങ്ങൾ മിഥുന്റെ മുതുകിൽ പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഉറങ്ങി. ധാരാളം ട്രാഫിക്ക് ഉണ്ടായിരിന്നു ആ പുലർവേളയിലും, പക്ഷെ മിഥുന്റെ പടക്കുതിര പാഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു മണിക്കൂറിൽ ഞങ്ങളെ നന്ദി ഹിൽ എത്തിച്ചു.
മഞ്ഞിൽ പൊതിഞ്ഞ നന്ദി ഹിൽസ്. നിറയെ മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ പ്രകൃതിരമണീയമായ സ്ഥലമാണ് അത് . കബ്ബൻ ഹൌസും വിശാലമായ പൂന്തോട്ടങ്ങളും യോഗനന്ദീശ്വര ക്ഷേത്രവും ഇവിടത്തെ മറ്റു ആകർഷണങ്ങളാണ്. (പോകാത്തവർക്ക് വേണ്ടി.)
കോടമഞ്ഞിൽ കുതിർന്നു ഞാൻ നഗരത്തെ കാണുമ്പോ, എന്റെ മനസ്സിൽ നിറയെ മിഥുൻ മാത്രമായിരുന്നു. ഒഴുകി ഒഴുകി രാഗാനദിയായി എന്നിൽ അവനോടുള്ള പ്രണയം ഒരു നനുത്ത തണുപ്പ് ഏകുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. ശ്യാമയാമിനിയെപോലെ ഞാൻ മിഥുന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ കാഴച്ചകളൊക്കെ കണ്ടു നടന്നു.
മേലെയെത്താൻ വേണ്ടി കുറച്ചു സമയം കൂടി ഞങ്ങൾ നടന്നു, ജീൻസ് റ്റൈയ്റ്റ് ആയോണ്ട് എനിക്ക് കാലു വേദനിച്ചു, പക്ഷെ ആ സമയം ഞങ്ങൾ കൈകൾ കൂട്ടി പിടിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു മേലെയെത്തി. എന്റെ മനസ് പൂർണമായും ഒരു തന്മയീഭാവത്തോടെ അവനിൽ അലിഞ്ഞു ചേരാൻ കൊതിച്ചിരുന്നു.
അന്നത്തെ സൂര്യോദയത്തെ പറ്റി രണ്ടു വാക്കുടെ പറഞ്ഞേലെങ്കിൽ എനിക്ക് സമാധാനം ഉണ്ടാവില്ല. അത്രയും മനോഹരമായ കാഴ്ചകൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല, സൂര്യന്റെ രശ്മികൾ എന്നെ തഴുകുമ്പോ ആദ്യമായി എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു തൂവുന്ന പ്രണയത്തെ ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.
മിഥുന്റെ കണ്ണിലേക്ക് ഞാൻ നോക്കുമ്പോ, എന്റെ കണ്ണിലൂടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു..
പ്രിയനേ…നീയറിയുന്നുണ്ടോ….നിന്നെ….ഞാൻ….എന്ത്….മാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്… (പ്രണയം ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും പൈങ്കിളിയാണ് …)
ഞാൻ ഒരുകാലെടുത്തു മുൻപോട്ടു വെച്ചതും ഒരു ഉരുണ്ട കല്ലിന്റെ മേലെയായിരുന്നു തെന്നി വീഴാൻ പോകുമ്പോ എന്നെ മിഥുൻ കൈകൊണ്ട് പിടിച്ചു…
“ശ്രദ്ധിച്ചു …….വൈഗ ..”“
ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോ എനിക്ക് കാൽ ഇടറിക്കൊണ്ടിരുന്നു, മിഥുൻ അപ്പോൾ എന്റെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് മിഥുന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ടുകൊണ്ടു നടന്നു.
തിരിച്ചു ഇറങ്ങിയതും എനിക്ക് വിശക്കുന്നു എന്ന പറഞ്ഞപ്പോൾ നല്ല ചൂട് നെയ്‌റോയ്സ്റ്റും , കോഫിയും മേടിച്ചു തന്നു . ഞാൻ കഴിക്കുന്നത് നോക്കി നിന്ന മിഥുന്റെ കവിളിൽ ഞാൻ അരുമയായി തലോടി.
തിരിച്ചു വീടെത്തിയപ്പോൾ, കോർട്ടേസിനു മുൻപിൽ വെച്ചു ശാന്ത ചേച്ചി ചോദിച്ചു, ഫ്രണ്ട് ആണോ എന്ന്. “അതെ …”. ഞാൻ പറഞ്ഞു . മിഥുൻ അപ്പൊ എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് ആക്കി. ഞാൻ വാതിലിൽ വെച്ച് അവനെ നല്ലൊരു ഹഗ്ഗ് കൊടുത്തുകൊണ്ട് യാത്രയാക്കി.
ഞാൻ മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക്, നേരത്തെ മിഥുൻ അളവെടുത്ത കാര്യം വീണ്ടും ഓർമ വന്നു, അന്ന് എന്നെ തൊട്ടപ്പോൾ ഉള്ളിൽ നോട്ടിയായ വികാരം തോന്നിയെങ്കിൽ, ഇന്ന് തൊടുമ്പോ എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല, പക്ഷെ അതിനുമപ്പുറം മനസ്സിൽ ഒരു തണുപ്പുണ്ട്. ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് കാണാൻ ഉള്ള പ്രതീക്ഷയുണ്ട്. ഇച്ചിരി ധൈര്യം കൂടിയത് പോലെയുമുണ്ട്.
ഞാൻ ഉച്ചയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണം ഉണ്ടാകാൻ വേണ്ടി തുടങ്ങി, നല്ല മൂഡായതു കൊണ്ട് ഞാൻ മൂളിപ്പാട്ടൊക്കെ പാടിയാണ് കുക്ക് ചെയ്തോണ്ടിരുന്നത്.
സ്വരങ്ങൾ സപ്തസ്വരങ്ങൾ സ്വപ്നങ്ങൾ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ സ്വരസുന്ദരിമാരെ നിങ്ങളുറങ്ങും സോപാനമല്ലോ സ്വർഗ്ഗം …..
പതിവിലധികം സന്തോഷവതിയായതു ദാസ് കണ്ടെങ്കിലും പക്ഷെ അതെന്തിനാണു എന്ന ചോദ്യം ചോദിക്കാനുള്ള മനസ് അവനു വന്നില്ല. ദാസിന് എന്റെ ജീവിതം പരിഗണിക്ക പെടേണ്ട ഒന്നാണ് എന്ന് തോന്നൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഞാൻ നേരത്തെ അറിയണമാ- യിരുന്നു. പക്ഷെ അതാലോചിച്ചു എന്റെ വിലയേറിയ സമയം ഞാൻ പാഴാക്കിയില്ല , വിഷമിക്കാൻ മെനക്കെട്ടില്ല!. ഞാൻ എന്റെ കാര്യം നോക്കി മിണ്ടാതെയിരുന്നു.
എന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഞാൻ അത് ബാത്റൂമിലേക്ക് എടുത്തുകൊണ്ട് പോയി
“പറയൂ…മിഥുൻ.”
“നിഹാരികയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും വീട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട്.”
“എനിക്ക് എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നറിയില്ല.”
“എന്റെ മനസിനു വെളിച്ചം തരുന്ന ആള് ഇപ്പൊ ഇരുട്ടിലായോ.. എന്ന് ഞാൻ കാവ്യത്മകമായി ചോദിച്ചു.
“വീട്ടുകാർക്ക് എല്ലാം, ആ പ്രൊപോസൽ നല്ല ഇഷ്ടമാണ്..അതാണ്..” “എങ്കിൽ ഇഷ്ടമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞോളൂ…മിഥുന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് നല്ലതാണു, പക്ഷെ എപ്പോഴും അതിനു പറ്റിയ ആളെ ദൈവം നമുക്കായി തരുമെന്ന്‌ എപ്പോഴും ശാട്യം പിടിക്കാൻ പറ്റില്ലാലോ..”
“ശരി…”
“ഞാൻ ഒന്നുടെ ആലോചിക്കട്ടെ…”
ഫോൺ വെച്ചതും ബാത്‌റൂമിൽ നിലത്തു ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു …..പുറത്തേക്ക് ശബ്ദം വരാതെയിരിക്കാൻ ഞാൻ പൈപ്പ് തുറന്നു.
പക്ഷെ …..ആ മെസ്സേജ്….അത് വരുന്ന വരെ…
“ഐ ടൂ ലവ് യു…” എന്ന മിഥുന്റെ മെസേജ്.. അത് വായിച്ചു ഞാൻ തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ…മിഥുനും വിങ്ങി പൊട്ടിക്കൊണ്ട് എന്നോട് ഒന്നും പറയാതെ നിന്നു …. ഞാൻ കണ്ണുനീര് തുടച്ചുകൊണ്ട് ഫോൺ വെച്ചു. മുഖം കഴുകി, സാരി തുമ്പു കൊണ്ട് തുടച്ചു.
ക്ലബിൽ വെച്ച് കൂടെയുണ്ടായരുന്നപ്പളും…എന്റെ കൂടെ ഡാൻസ് ചെയ്തപ്പളും…..രാത്രി സേഫ് ആയി എന്നെ എത്തിച്ചപോളും….നന്ദി ഹിൽസ് ഇല് ഒന്നിച്ചു കൈകോർത്തു നടന്നപോളും…അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്റെ മനസ്.
പക്ഷെ തുറന്നു പറയാൻ ഇപ്പോഴും ഇരുവർക്കും എന്തോ ഒരു മടി ഉള്ളത് കൊണ്ട്… ഇങ്ങനെയായി ….. ഇത്രയും നാളും വേദന സഹിച്ചു കരഞ്ഞ എനിക്ക്, ഇത്തവണ അതിനെല്ലാം എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു അർഥം കിട്ടിയപോലെ എനിക്കപ്പോൾ തോന്നി. എന്റെ മനസ് അറിയാവുന്ന ഒരാളെ…എനിക്ക് ദൈവം തന്നു.
“വൈഗ…” ദാസ് പുറത്തു നിന്നും വിളിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും വിളികേട്ടു .
കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു.
“എന്തെ കണ്ണ് നനഞ്ഞിരിക്കുന്നത്..” അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ ആ ചോദ്യം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല.
“എന്തോ പൊടി കയറിയതാ, മുഖം കഴുകിയപ്പോ ശരിയായി”
ചോറ് അടുപ്പിൽ വെച്ച് ഇച്ചിരി നേരം ഞാൻ ബെഡിൽ വന്നിരുന്നപ്പോൾ..
“വൈഗ കുക്കർ കുറെ നേരമായി…” ഞാനതു ഓഫ് ചെയ്തു വരുമ്പോളും ദാസ് ടീവി കാണുകയയിരുന്നു.
അന്ന് രാത്രി മിഥുന് ഞാനോ, എനിക്ക് അവനോ ഒരു കൊളോ ..മെസ്സേജോ…ചെയ്യാൻ തോന്നിയില്ല.
മനസ് നിറയെ, ഇത് തുടരണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു. അടുത്ത രണ്ടു ദിവസവും സാധാരണ പോലെ കടന്നു പോയി. എനിക്ക് എന്തോ മിഥുനെ വിളിക്കണം എന്നുണ്ടെങ്കിലും മനസ് വീണ്ടും തളരുന്നപോലെ…