അധികം വൈകാതെ തന്നെ തൻ്റെ കുതിർന്ന പാൻ്റിയിൽ ആര്യൻ്റെ കൈകൾ ഇന്ന് പതിക്കും എന്ന് ശാലിനി മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ച് കാൽ വിരലുകൾ മടക്കി നിന്നതും കുളിമുറിയുടെ കൊളുത്ത് അഴിയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട ശാലിനി പൊടുന്നനെ ആര്യനെ തള്ളി മാറ്റി അവളുടെ നൈറ്റി പിടിച്ച് നേരെ ഇട്ടുകൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
(തുടർന്ന് വായിക്കുക…)
“ആഹാ കറക്‌ട് പാകം ആണല്ലോ നൈറ്റി…നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട് ചേച്ചിക്ക് ഇത്…” കുളി കഴിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് വന്ന ലിയയെ നോക്കി ശാലിനി ഉള്ളിലെ കള്ളത്തരം അറിയിക്കാതിരിക്കാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുഖം വിടർത്തി.
“അതെയോ…!” ലിയ സ്വന്തം ശരീരത്തിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“അതേന്നേ…എന്നേക്കാൾ നന്നായി ഇത് ചേച്ചിക്ക് ഇണങ്ങുന്നുണ്ട്…” ശാലിനി ഒന്നുകൂടി ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.
ഈ സമയം ശാലിനിയുമൊത്ത് അൽപ്പ സമയം മുന്നേ ഉണ്ടായ ചൂടേറിയ നിമിഷങ്ങളുടെ പരിണിത ഫലമായി തൻ്റെ കൈലിക്കുള്ളിൽ മദമിളകി നിന്ന കുണ്ണയെ ഒരു ഷഡ്ഡിയുടെ അകമ്പടിയോടെ ഒരുവിധത്തിൽ തളച്ച ശേഷം ആര്യൻ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു.
“പിന്നെ ചേച്ചിയെ പോലെയാണോ?…ലിയ ചേച്ചി എന്തിട്ടാലും അത് നന്നായി ഇണങ്ങും…” അവരുടെ സംഭാഷണം കേട്ട് വന്ന ആര്യൻ ലിയയെ പുകഴ്ത്താൻ എന്നതിനേക്കാളുപരി ശാലിനിയെ കളിയാക്കാൻ വേണ്ടി ആ അവസരം ഉപയോഗിച്ചു.
“അത് തന്നല്ലേ ഞാനും പറഞ്ഞത്…നിൻ്റെ ചെവിക്ക് ശെരിക്കും എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്…” ശാലിനി അവൻ പറഞ്ഞത് വകവയ്ക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“എൻ്റെ ചെവിക്ക് യാതോരു കുഴപ്പവുമില്ല…അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഞാൻ അകത്ത് നിന്നും ചേച്ചി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇവിടെ വന്ന് പറഞ്ഞത്…” ആര്യൻ കൈലി മടക്കിക്കുത്തി പറഞ്ഞു.
“ശരിയാ ചേച്ചീ…ശാലിനി ചേച്ചിയെക്കാളും ഈ നൈറ്റി ചേച്ചിക്ക് തന്നെയാ ചേരുന്നത്…” ആര്യൻ ലിയയോടായി പറഞ്ഞു.
“അതിന് ഞാൻ ഈ നൈറ്റി കുറച്ച് കാലങ്ങളായി ഇടാറില്ലല്ലോ പിന്നെ നീ എങ്ങനെ എൻ്റെ ചേർച്ച കണ്ടു…?” ശാലിനി ഇടുപ്പിന് കൈ കുത്തി നിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
അവരുടെ കളിയാക്കലുകളും പരിഹാസങ്ങളും കേട്ട് ഈറനായ മുടിയിൽ തോർത്തും കെട്ടി, മുഖത്തിലും കഴുത്തിലൂടെയും ചെറു ചെറു വെള്ളത്തുള്ളികൾ ഒഴുകിക്കൊണ്ട് ശാലിനിയുടെ വെള്ള നൈറ്റിയിൽ ഒരു മാലാഖയെ പോലെ ലിയ അവിടെ നിന്നു.
“എന്തിനാ ഇനി ചേച്ചി ഇടുന്നത് കാണേണ്ട ആവശ്യം!…ദേ അങ്ങോട്ട് നോക്ക് കുളിച്ചൊരുങ്ങി വന്ന തമ്പുരാട്ടിയെ പോലെ നിൽക്കണ നിൽപ്പ് കണ്ടോ…പക്ഷേ തമ്പുരാട്ടി നൈറ്റിയിൽ ആണെന്ന് മാത്രം…” ആര്യൻ ലിയയെ നോക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു.
“പോടാ അവിടുന്ന്…” ആര്യൻ പറഞ്ഞത് ഉള്ളാൾ സുഖിച്ചെങ്കിലും അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ലിയയും ചിരിച്ചു.
“അതിൻ്റെയത്രയും വരുമോ ഇനി ചേച്ചി അതിട്ട് നിന്നാൽ…?” ആര്യൻ ശാലിനിയോട് ലിയയെ ചൂണ്ടി ചോദിച്ചു.
“അത്രയും വരില്ലെന്ന് നീ പറയാതെ തന്നെ എനിക്കറിയാം…അവനൊരു വലിയ ഫാഷൻ ഡിസൈനർ വന്നിരിക്കുന്നു…ഹും…” ശാലിനി ലിയ അടുത്ത് നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് കൂടുതലൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“ഒന്ന് പോയേ ശാലിനി…അവൻ ശാലിനിയെ വഴക്കടിക്കാൻ വേണ്ടി ഓരോന്ന് പറയുന്നതല്ലേ ശാലിനി അത് ശരി വെച്ച് കൊടുക്കാതെ…ശാലിനിക്കും ഇത് നന്നായി തന്നെ ചേരുമെന്ന് എനിക്കറിയാം പോരേ…!” ലിയ ശാലിനിയെയും പുകഴ്ത്താൻ പറഞ്ഞു.
“എന്തോന്ന് വഴക്കിടാൻ…ഞാനുള്ള കാര്യമാ ചേച്ചീ പറഞ്ഞത്…പിന്നെ ചേച്ചി എന്തിട്ടാലും അതിനൊരു പ്രത്യേക ഭംഗിയാ…അതിൻ്റെ ഏഴയലത്ത് പോലും ചാളിനി വരുമോ…!” ആര്യൻ വീണ്ടും ശാലിനിയെ കളിയാക്കി.
ആര്യൻ ഇതെല്ലാം തന്നെ ചൂടാക്കാനും തമാശക്കും വേണ്ടിയാ പറയുന്നതെന്ന് അറിയാമെങ്കിൽ കൂടി അത് ശാലിനിക്ക് ചെറിയ രീതിയിൽ ഒരു വിഷമം ഉണ്ടാക്കി.
“എങ്കിൽ ഇനി എൻ്റെ ഏഴയലത്ത് പോലും വരാതെ നീയും മാറി നടന്നോ അതാ നിനക്ക് നല്ലത്…” വിഷമം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഒരു തമാശ രീതിയിൽ തന്നെ അവളതിന് മറുപടി കൊടുത്തു.
പക്ഷേ ശാലിനിയുടെ ചെറിയ ചില ചേഷ്ടകൾ പോലും മനസ്സിലാകുന്ന ആര്യന് അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ശബ്ദത്തിലെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളിൽ നിന്നും താൻ പറഞ്ഞത് ശാലിനിയെ വേദനിപ്പിച്ചു എന്ന് മനസ്സിലായി.
“അയ്യോ അത് വേണ്ടാ…ഞാൻ നിർത്തി…അം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ ആ സംഭാഷണത്തിന് അവിടെ തടയിട്ടു.
അതുവരെ അവര് തമ്മിലുള്ള വാഗ്വാദങ്ങൾ ലിയക്ക് ചിരിയാണ് നൽകിയതെങ്കിൽ നേരത്തെ ശാലിനി പറഞ്ഞ കാര്യം ലിയക്ക് തൻ്റെ ശരീരത്തെ പറ്റി ചെറിയൊരു അഭിമാനം ഉണ്ടാക്കുകയും ആര്യൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കൂടുതൽ സന്തോഷവും സമ്മാനിച്ചു. തൻ്റെ വസ്ത്രധാരണത്തെ പറ്റിയൊക്കെ ആര്യൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നോ എന്നൊരു തോന്നലും അവൾക്കുണ്ടായി. കാരണം വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് ഒരാള് അവളോട് അങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത്. അത് അവളുകൂടി ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരാളാകുമ്പോൾ, അതും ആര്യൻ പറയുമ്പോൾ അതിന് മാറ്റ് കൂടും.
“നിങ്ങളിങ്ങനെ വഴക്കിട്ടോണ്ട് നിൽക്കാതെ…” ലിയ രണ്ടുപേരോടുമായി പറഞ്ഞു.
“അതേ…വാ നമുക്കിനി കുറച്ച് നേരം ഇരുന്നോണ്ട് വഴക്കിടാം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ കസേരയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
“പോടാ അവിടുന്ന്…ശാലിനി വാ…” ലിയ അവൻ്റെ മറുപടി കേട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ച ശേഷം ശാലിനിയെയും കൂട്ടി കസേരയിൽ പോയി ഇരുന്നു.
ആര്യൻ ഡൈനിങ് മേശയുടെ ഒരു വശത്തും അവൻ്റെ ഇടതു വശത്തായി ലിയയും അവരുടെ എതിർവശത്തായി ആര്യന് നേരെ ശാലിനിയും ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.
അവർ മൂവരും ചെറിയ ചെറിയ വിഷയങ്ങളിൽ നിന്നും തുടങ്ങി വലിയ വലിയ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് സംസാരം കൊണ്ടുപോയി. അതിൽ ലിയയുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായ സംഭവങ്ങളും കടന്നു വന്നു. അത് കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശാലിനിക്ക് ലിയയോട് ഒരു സഹതാപവും ഒപ്പം കുറച്ചുകൂടി സ്നേഹവും ഉണ്ടായി. ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം ആരോടും അങ്ങനെ അധികം മിണ്ടാതെയുള്ള തൻ്റെ സ്വഭാവത്തിലും പെരുമാറ്റത്തിലുമൊക്കെ ഒരു മാറ്റം കൊണ്ടുവന്നത് ആര്യൻ ആണെന്ന് ലിയ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിൽ വലിയ അത്ഭുതമൊന്നും ശാലിനിക്ക് തോന്നിയില്ല.
സംസാരത്തിനിടയിൽ ഒന്നുരണ്ട് തവണ ആര്യൻ അവൻ്റെ കാൽവിരലുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ശാലിനിയുടെ കാലിൽ കളം വരയ്ക്കാനൊരു ശ്രമം നടത്തിയിരുന്നെങ്കിലും ലിയ അടുത്തിരിക്കുന്നതിനാൽ ശാലിനി അവനെ അധികം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചില്ല. ഒടുവിൽ അവളുടെ കണ്ണുരുട്ടി ദഹിപ്പിച്ചുള്ള നോട്ടം കൂടി കണ്ടപ്പോൾ ആര്യൻ പിന്നെ അതിന് മുതിർന്നതുമില്ല.
അങ്ങനെ ഏതാണ്ടൊരു മണിക്കൂറോളം ശാലിനി അവരോടൊപ്പം അവിടിരുന്ന് കഥ പറഞ്ഞ ശേഷം പോകാനായി എഴുന്നേറ്റു.
“എടാ പിന്നെ രണ്ടുപേർക്കും കഴിക്കാനുള്ള ചോറില്ലെങ്കിൽ അവിടുന്ന് എടുക്കാം…” ശാലിനി എഴുന്നേറ്റ് നിന്നുകൊണ്ട് ആര്യനോടായി പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട ചേച്ചീ…രാവിലത്തെ മാവിരുപ്പുണ്ട് അതുകൊണ്ട് ദോശ ചുട്ടോളാം ഞങ്ങള്…” ആര്യൻ മറുപടി കൊടുത്തു.
“ഉം ശരി…എന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണേ ചേച്ചീ…എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പറയാൻ മടിക്കരുത് കേട്ടല്ലോ…!” ശാലിനി ലിയയോട് പറഞ്ഞു.
“എന്തുണ്ടെങ്കിലും പറഞ്ഞോളാം പോരേ…!” ലിയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ശാലിനിക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു.
“ഹഹ…മതി…എങ്കിൽ ശരി നാളെ കാണാം…” എന്ന് ലിയയോട് പറഞ്ഞ ശേഷം ശാലിനി ആര്യനെ നോക്കി.
“എന്താ നോക്കുന്നേ വാ കൊണ്ടാക്കാം…” ആര്യൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു.
“അല്ല സാറിന് ഇനി എന്തെങ്കിലും അസൗകര്യം ഉണ്ടെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി…” ശാലിനി അവനെ ഒന്ന് കുടഞ്ഞു.
“ഒരു അസൗകര്യവും ഇല്ലേ…വാ നടക്ക്…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.
“സന്തോഷം…ചേച്ചി കൂടി വരുന്നോ…?” ശാലിനി ലിയയോട് ചോദിച്ചു.
“അയ്യോ ഇല്ല ശാലിനി…എനിക്ക് ഈ നൈറ്റി ഒക്കെ ഇട്ടോണ്ട് ഇറങ്ങാൻ ഒരു മടി…വേറൊരു ദിവസം ഞാൻ എന്തായാലും വരാം വീട്ടിലേക്ക്…പറ്റുവാണെങ്കിൽ നാളെ തന്നെ നോക്കാം…” ലിയ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അത് കുഴപ്പമില്ല ചേച്ചീ ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നെയുള്ളൂ…പിന്നൊരിക്കൽ മതി…” ശാലിനിയും അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ പറഞ്ഞു.
“ഹാ പിന്നെ ശാലിനി…നൈറ്റിയും പാവാടയും ഞാൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി അലക്കിയിട്ടിട്ട് മറ്റന്നാൾ കൊണ്ടുവരാമേ…” പെട്ടെന്നെന്തോ ഓർത്തത് പോലെ ലിയ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശേ…എന്താ ചേച്ചീ ഇത്…അതിൻ്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല…ഒരു നൈറ്റിയും പാവാടയും അധികം അലക്കി എന്ന് പറഞ്ഞ് എൻ്റെ കൈയൊന്നും ഒടിഞ്ഞ് പോവില്ല…ചേച്ചി അത് നാളെ ഇവിടെ ഇട്ടിരുന്നാൽ മതി ഞാൻ വന്ന് എടുത്തോളാം…” ശാലിനി വളരെ സൗമ്യതയോടെ ലിയയോട് പറഞ്ഞു.
എന്നാൽ ശാലിനിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആര്യന് ചിരിയാണ് വന്നത്. കാരണം അവൾ വസ്ത്രങ്ങൾ കൊടുക്കുമ്പോൾ അവനോട് പറഞ്ഞതോർത്ത് തന്നെ.
“എന്നാലും ശാലിനി അത്…” ലിയ വീണ്ടും പറയാൻ വന്നു.
“ഒരു എന്നാലും ഇല്ല…ഞാൻ പറയുന്നത് അങ്ങോട്ട് കേട്ടാൽ മതി…അല്ലപിന്നെ…” ലിയ പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ ശാലിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ട് വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന ആര്യൻ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നത് ശാലിനി കണ്ടു. അവൾ അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുരികം ഉയർത്തി.
“ഉം ശാലിനി പറയുന്നത് പോലെ…” ലിയ മറുപടി നൽകി.
“അത്രേയുള്ളൂ…എങ്കിൽ ശരി ചേച്ചീ ഇനി നിൽക്കുന്നില്ല അമ്മു അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടാവും…”
“ഉവ്വാ…ചേച്ചി ഇന്ന് വന്നില്ലെങ്കിൽ എന്നാവും അമ്മൂട്ടി ആഗ്രഹിക്കുന്നത്…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പോടാ അവിടുന്ന്…” ശാലിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ്റെയാടുത്തേക്ക് നടന്നു. ഒപ്പം ചിരിയോട് കൂടി തന്നെ ലിയയും.
“ചേച്ചി വാതിൽ അടച്ചേക്ക് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് വരാം…” ആര്യൻ ലിയയോട് പറഞ്ഞു. ലിയ “ശരിയെന്ന്” മറുപടിയും നൽകി.
“പോവാണെ ചേച്ചീ…” ശാലിനി ഒരിക്കൽ കൂടി ലിയയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു.
“ശരി ശാലിനി…മോളോടും അമ്മയോടും അന്വേഷണം പറഞ്ഞേക്കണെ…” ലിയ മറുപടി നൽകി.
“ഹാ പറയാം…”
ശാലിനി ആര്യൻ്റെ ഒപ്പം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവർ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ ലിയ വാതിലും അടച്ചിരുന്നു.
“തുണി അലക്കി കൊണ്ടുതരണമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…!” ആര്യൻ ശാലിനിയോടായി ചോദിച്ചു.
“ഹാ അതൊക്കെ ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെന്നിരിക്കും…നിന്നേക്കൊണ്ട് അലക്കിപ്പിക്കണ്ടെങ്കിൽ മര്യാദക്ക് മിണ്ടാതെ നടക്ക്…” ശാലിനി സ്വരം കടുപ്പിച്ചു.
“ഹോ ദേഷ്യത്തിൽ ആണല്ലോ…!” ആര്യൻ അവളുടെ മറുപടി കേട്ട് വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഹാ ആണ്…എന്തേ?…ദേഷ്യം മാറ്റാൻ വല്ല ഉദ്ദേശ്യവും ഉണ്ടോ…?” ശബ്ദത്തിന് വീണ്ടും കനം കൂട്ടി അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്താണാവോ ദേഷ്യത്തിൻ്റെ കാരണം?…അതറിഞ്ഞാൽ ദേഷ്യം മാറ്റാമോ ഇല്ലിയോ എന്ന് നോക്കാം…”
“കാരണം നിനക്കറിയില്ലാ…?” ആ ഇരുട്ടിലും അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ശാലിനി കണ്ണുരുട്ടുന്നത് ആര്യൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ഓ…ആ കാരണം ആണോ…അതിൻ്റെ ദേഷ്യം മാറ്റാൻ ഞാൻ നാളെ വരാം…പോരേ…!” ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
“നീ നാളെയും വരണ്ട മറ്റന്നാളെയും വരണ്ട…ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോളാം ഇനി നീ പോ…” ശാലിനി മുഖം വീർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് വീട്ടുമുറ്റത്തേക്ക് കയറി.
“അതിന് ഇനി എന്തോ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാനാ വീടെത്തിയല്ലോ…?” ആര്യൻ മിഴിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“എത്തിയെങ്കിൽ കണക്കായിപ്പോയി…ഹും…” അവൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ തന്നെ അവന് മറുപടി കൊടുത്തു.
“ശെടാ…അവിടെ നിക്ക് പറയട്ടെ…” ആര്യൻ അവളുടെ പുറകെ ഓടിച്ചെന്നു.
പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ശാലിനി വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു. ആര്യനും അവളുടെ പുറകെ അകത്തേക്ക് കയറി.
“നീ വന്നോ…മോൾക്ക് വിശക്കുന്നെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ നിന്നെ നോക്കി ഇരുന്നില്ല ഞാൻ തന്നെ അങ്ങ് കൊടുക്കാം എന്ന് വച്ചു…” അമ്മ അമ്മൂട്ടിയുടെ വായിലേക്ക് ഒരുരുള ചോറ് വച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞു.
“ഹാ അത് നന്നായി അമ്മേ…” ശാലിനി തിരിച്ചും മറുപടി നൽകി.
അതുകേട്ടുകൊണ്ട് ആര്യനും അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
“ആഹാ മോനും ഉണ്ടായിരുന്നോ…?” ആര്യനെ കണ്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു.
“ഹാ അമ്മേ…ചേട്ടൻ്റെ അമ്മൂട്ടി ചോറ് കച്ചുവാണോടീ…” ആര്യൻ അമ്മയ്ക്ക് മറുപടി കൊടുത്ത ശേഷം അമ്മുവിനോട് കൊഞ്ചി.
അമ്മു ചോറ് വായിലിട്ട് ചവച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ ആര്യനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തല കുലുക്കി കാണിച്ചു.
“മ്മ്…കച്ചോ കച്ചോ…” ആര്യൻ അവളുടെ തലയിൽ തലോടി വീണ്ടും കൊഞ്ചിച്ചു.
“മോൻ കഴിച്ചോ…” ചോദ്യം അമ്മയുടെ വക ആയിരുന്നു.
“ഇല്ലമ്മേ ചെന്നിട്ട് വേണം…”
“കഴിച്ചിട്ട് പോകാം എങ്കിൽ…?”
“വഴിയിൽ നിന്ന് മാറി നിക്ക് ചെക്കാ…” അതിനിടയിൽ ശാലിനി ആര്യനോടായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇടനാഴി വഴി നടന്ന് അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.
“അയ്യോ വേണ്ടമ്മേ…ലിയ ചേച്ചിയും ഉണ്ടല്ലോ…അവിടെ ഒറ്റയക്കല്ലെ അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇറങ്ങിയേക്കുവാ…” ശാലിനിയുടെ ആ നടപ്പ് തെല്ലൊന്ന് നോക്കി നിന്ന ശേഷം ആര്യൻ സൗമ്യമായി അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.
“ഹാ എങ്കിൽ ശരി മോനെ…”
“അമ്മൂട്ടി ചേട്ടൻ പോയിട്ട് നാളെ വരാമേ…ടാറ്റ തന്നേ…”
“താത്താ…” മറ്റൊരു ഉരുള കൂടി ഇറക്കുന്നതിനടിയിൽ അമ്മു അവനെ നോക്കി കൈ വീശി പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവിടുന്ന് നടന്ന് ശാലിനിയുടെ മുറിയുടെ വാതിക്കൽ ചെന്നുനിന്നുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് നോക്കി. ശാലിനി കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന തുണികൾ മടക്കി വയ്ക്കുക ആയിരുന്നു. ആര്യൻ മെല്ലെ മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് കയറി.
“എന്താ പറ്റിയത്…?” ആര്യൻ പതുക്കെ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“കുന്തം…” ശാലിനി തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ തന്നെ കനത്തിൽ മറുപടി കൊടുത്തു.
“ചേച്ചിക്ക് എന്തോ ഒരു വിഷമം ഉള്ളപോലെ തോന്നുന്നല്ലോ…!”
“വിഷമമോ എന്തിന്?…നിനക്ക് വിഷമവും ദേഷ്യവും കണ്ടാൽ മനസ്സിലാവില്ലേ…!” ശാലിനി ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് അവനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിയ ശേഷം വീണ്ടും പിന്തിരിഞ്ഞ് നിന്നു.
“ദേഷ്യം ഇത് അഭിനയിക്കുന്നതല്ലേ…?”
“പിന്നേ…ഞാൻ നാളെ സിനിമയിൽ അഭിനയിക്കാൻ വേണ്ടി പഠിക്കുവാണല്ലോ…!” ശാലിനി അവനെ കളിയാക്കുന്ന രീതിയിൽ ചോദിച്ചു.
ആര്യൻ അവളുടെ അരികിലേക്ക് കുറച്ച് കൂടി അടുത്ത് നിന്ന ശേഷം അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ച് അവന് നേരെ നിർത്തി.
“എന്തിനാ എന്നോട് കള്ളം പറയുന്നത്…?” ആര്യൻ ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“കള്ളമോ!…എന്ത് കള്ളം…?” അവൾ ചോദിച്ചിട്ട് മുഖം കുനിച്ച് നിന്നു.
“ഈ ദേഷ്യം ഉള്ളിലുള്ള സങ്കടം എന്നെ അറിയിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി കാണിക്കുന്നതല്ലേ…?” ആര്യൻ അവളുടെ മുഖം താടിയിൽ പിടിച്ച് മെല്ലെ ഉയർത്തി ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് സങ്കടം ഒന്നുമില്ല…” ശാലിനി മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവവും ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“സങ്കടം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഈ മുഖം വാടി ഇരിക്കുന്നത്…?”
ആര്യൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് ശാലിനി മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“ഞാൻ ലിയ ചേച്ചീടെ മുൻപിൽ വച്ച് കളിയാക്കിയത് വിഷമം ആയല്ലേ…?” ആര്യൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഓ അതോ…അത് നീ എന്നെ എപ്പോഴും കളിയാക്കുന്നതാണല്ലോ…നീ തമാശക്ക് പറഞ്ഞതല്ലേ എനിക്ക് വിഷമം ഒന്നുമില്ല…” ശാലിനി സൗമ്യതയോടെ തന്നെ മറുപടി നൽകി.
“തമാശക്കായിരുന്നു…പക്ഷേ അത് ചേച്ചിക്ക് നല്ല പോലെ വിഷമം ആയി എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി…സോറി…” ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“സാരമില്ല…ഞാൻ നിന്നെയും കളിയാക്കിയില്ലേ…” ശാലിനി അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം പറഞ്ഞു.
“അതുപോലെ അല്ല ഇത്…ഇത്തവണ ഞാൻ കുറച്ച് കടന്ന് പോയി…എനിക്കത് മനസ്സിലായി…സോറി ചേച്ചീ…” ആര്യൻ വീണ്ടും ക്ഷമാപണം നടത്തി.
“ഉം…നീ എന്നെ മനസ്സിലാക്കിയല്ലോ…എനിക്കത് മതി…നിൻ്റത്രേം എന്നെയാരും ഇതുപോലെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…” ശാലിനി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടുകൂടി പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അവളെയും നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകി.
“പക്ഷേ ഞാൻ ഇനിയും കളിയാക്കും കേട്ടോ…” ആര്യൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പോടാ…” ശാലിനിയും പതിയെ ചിരിച്ചു.
“ഞാൻ എങ്കിൽ പോട്ടേ…” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“എൻ്റെ ഷഡ്ഡി എപ്പോ തരുമെന്ന് പറ…” ശാലിനി മുഖം ചുളിച്ചു.
“നാളെ തരാം…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“തന്നില്ലെങ്കിലാ…!” ശാലിനി പുരികം ഉയർത്തി.
“തരാമെന്ന്…പക്ഷേ അതിന് മുന്നേ വേറൊരു കാര്യം പറഞ്ഞോട്ടെ…?”
“എന്താ…?” ആര്യൻ്റെ പറച്ചില് കേട്ട് ശാലിനി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ആദ്യം ഇപ്പോ ഇട്ടിരിക്കുന്നത് കൊണ്ടുപോയി ഊരി ഇട്ടേക്ക്…നല്ല മണം…” ആര്യൻ വളരെ പതിയെ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യേ…പോടാ…മരപ്പട്ടി…” ശാലിനി നാണത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നു.
“നല്ലപോലെ കുതിർന്ന് കിടക്കുവാ അല്ലേ…?” അവൻ അവളുടെ ചെവിയിൽ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു.
“കുതിർത്തതും പോരാ എന്നിട്ട് എന്നോട് ചോദിക്കുന്നോ…?” ശാലിനി തെല്ലൊരു നാണത്തോടെ തന്നെ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
“അമ്പടി കള്ളി…അങ്ങനൊക്കെ പറയാൻ ആയോ…?” ആര്യൻ അവളെ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.
“പോടാ ചെക്കാ…” ശാലിനിയുടെ മുഖം തുടുത്തു.
“അതേ…ഊരി തരുവാണേൽ വേണമെങ്കിൽ ഇതൂടി കഴുകി നാളെ ഞാൻ രണ്ടും ഒന്നിച്ച് കൊണ്ടുതരാം കേട്ടോ…” ആര്യൻ ചിറി കടിച്ചുപിടിച്ച് ചിരിച്ചു.
“അയ്യടാ…അങ്ങനിപ്പൊ മോൻ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ട…ഞാൻ തന്നെ കഴുകിക്കോളാം കേട്ടോ…മോൻ ഇപ്പോ ചെല്ല് സമയം കളയാതെ…” ശാലിനി അവൻ്റെ കവിളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞു.
“ഹാ വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ടാ…സഹായിക്കാമെന്ന് വെച്ചപ്പോൾ…!” ആര്യൻ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടുകൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“മോൻ്റെ സഹായം വേണ്ടപ്പോൾ ചേച്ചി അറിയിക്കാം…ഇപ്പൊ ചെന്നാട്ടെ…” ശാലിനി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“മ്മ് അറിയിച്ചാൽ മതി…എന്നാ പിന്നെ ശരി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ പോകാൻ ഒരുങ്ങി.
ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ തോളത്ത് നിന്നും പിടിവിട്ടുകൊണ്ട് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും ശാലിനി അവൻ്റെ തലയിൽ പിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ ചുണ്ടുകളെ ചപ്പി വായിലിട്ട് നുണഞ്ഞു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയതിനാൽ ആര്യൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ പ്രയോഗം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അനങ്ങാതെ തന്നെ നിന്നു. കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം നീണ്ടു നിന്ന ആ ചുടുചുംബനം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആര്യൻ ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കി നിന്നു.
“ഇത് നീയെന്നെ മനസ്സിലാക്കിയതിന് എൻ്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിന്…” ശാലിനി അവൻ്റെ നോട്ടം കണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ എൻ്റെ ഒരു സന്തോഷത്തിന് ഞാനും കൂടി ഒരെണ്ണം…!” ആര്യൻ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
“അയ്യടാ…തൽക്കാലം മോൻ അത് വച്ച് സന്തോഷിച്ചാൽ മതി…പൊയ്ക്കോ ലിയ ചേച്ചി അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന കാര്യം മറക്കണ്ട…” ശാലിനി അവനെ തോളിൽ പിടിച്ച് മെല്ലെ തള്ളി വിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറകിലേക്ക് ശാലിനിയെ നോക്കി തന്നെ നടന്ന് മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തി. ശേഷം ഒരു പുഞ്ചിരി കൂടി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയി. ശാലിനിയാവട്ടെ കുളിമുറിയിലേക്കും.
വീട്ടിലെത്തിയ ആര്യൻ വാതിലിന് മുട്ടി. ആദ്യം മുട്ടിയിട്ട് ലിയ വാതിൽ തുറക്കാഞ്ഞതിനാൽ അവൻ വീണ്ടും ഒന്നുകൂടി മുട്ടി. ലിയ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.
“ഇപ്പൊ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പോയ ആളാ…എവിടെയായിരുന്നു…?” ആര്യൻ അകത്തേക്ക് കയറുന്നതിനിടെ ലിയ ചോദിച്ചു.
“അമ്മൂട്ടി വിടാൻ താമസിച്ചതാ ചേച്ചീ…അവള് ഒക്കത്ത് കയറിയാൽ പിന്നെ ഇറങ്ങില്ല…” ആര്യൻ ഒരു കള്ളം തട്ടിവിട്ടുകൊണ്ട് വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.
“ഉം…” ലിയ ഒന്ന് മൂളി.
“ഇതെന്താ കൈയിൽ ചട്ടുകം ഒക്കെ ആയിട്ട്…?” ആര്യൻ ലിയയുടെ കൈയിലിരുന്ന ചട്ടുകം നോക്കി ചോദിച്ചു.
ലിയ “അയ്യോ ദോശ” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് കുണുങ്ങിയോടി. ആര്യനും അവളുടെ പിന്നാലെ ചെന്നു.
“ഭാഗ്യം കരിഞ്ഞില്ല…തീ കുറച്ച് വെച്ചത് നന്നായി…” ലിയ ദോശ മറിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് ആര്യനോട് പറഞ്ഞു.
“ആഹാ അതിനിടക്ക് ഇവിടെ പാചകവും തുടങ്ങിയോ…!” ആര്യൻ അവളുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് ചോദിച്ചു.
“നിന്നെ കാണാതായപ്പോൾ ഞാൻ ഇവിടിരുന്ന് ബോറടിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി അടുക്കളയിൽ കയറിയതാ…ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്നപ്പോൾ മാവ് അതിലിരിക്കുന്നത് കണ്ടു…എങ്കിൽ പിന്നെ നീ വരുമ്പോഴേക്കും ദോശ ചുട്ട് വച്ചേക്കാം എന്ന് കരുതി…” ലിയ അവനൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതുശരി…പക്ഷേ ഇന്ന് ചേച്ചി എൻ്റെ ഗസ്റ്റാ…അതുകൊണ്ട് ഇതൊക്കെ ഞാൻ ചെയ്തോളാം…തൽക്കാലം എൻ്റെ മാഡം അവിടെ പോയിരുന്നാട്ടെ ചെല്ല് ചെല്ല്…” ആര്യൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ചട്ടുകം വാങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു.
“അത് സാരമില്ല…നിൻ്റെ കൈപ്പുണ്യം മാത്രം ഞാൻ അറിഞ്ഞാൽ പോരല്ലോ എൻ്റേത് നീ കൂടി അറിയണ്ടേ…” ലിയ ചട്ടുകം മാറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത ദോശക്ക് വേണ്ടി മാവെടുത്ത് ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഹാ അത് ശരിയാ…ദോശ ചുട്ട് തന്നാൽ എനിക്ക് ചേച്ചിയുടെ കൈപ്പുണ്യം അറിയാൻ പറ്റും…” ആര്യൻ ലിയയോട് കളിയാക്കുന്ന രീതിയിൽ പറഞ്ഞിട്ട് ചിരിച്ചു.
“അത് ശരിയാണല്ലോ…ദോശക്ക് കൂടെ എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടത്…?”
“എനിക്കോ?…ചേച്ചിക്ക് എന്താ വേണ്ടതെന്ന് പറ…അതുണ്ടാക്കാം…”
“ചമ്മന്തി പോരേ…?”
“ചമ്മന്തിയെങ്കിൽ ചമ്മന്തി…”
“എങ്കിൽ നീ ഈ ചട്ടുകം പിടിച്ചേ…ചമ്മന്തി ഞാൻ ഉണ്ടാക്കാം…” ലിയ ചട്ടുകം ആര്യൻ്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ആഹാ…അതുശരി…ആയിക്കോട്ടെ ചേച്ചീടെ ഇഷ്ടം…” ആര്യൻ ദോശ മറിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ ലിയ ചമ്മന്തി ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിലേക്കും ആര്യൻ ദോശ ചുടുന്ന തിരക്കിലേക്കും പോയി. കോച്ച് കൊച്ച് വർത്തമാനങ്ങൾ പറഞ്ഞും തമാശകൾ പറഞ്ഞും ചിരിച്ചും അവർ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കിയ ശേഷം കഴിക്കാനായി ഡൈനിങ് മേശയിൽ കൊണ്ടുപോയി വച്ചു. കൈകൾ കഴുകി വന്ന ശേഷം രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് തന്നെ കഴിക്കാനായി ഇരുന്നു. കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ ലിയ ഉണ്ടാക്കിയ ചമ്മന്തിയെ പറ്റി ആര്യൻ നല്ല അഭിപ്രായം പറയുകയും അവളുടെ പാചകത്തെ പുകഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു. ലിയക്ക് അതൊരുപാട് സന്തോഷവും നൽകി. ഒടുവിൽ ആര്യൻ ആഹാരം കഴിച്ച് തീർന്ന ശേഷം എഴുന്നേൽക്കാനായി തുടങ്ങി.
“എടാ ഇതുകൂടി വേണോ?…എനിക്ക് മതി…” ലിയ അവളുടെ പാത്രത്തിൽ കിടക്കുന്ന അവസാന ദോശയിൽ നോക്കി ആര്യനോട് ചോദിച്ചു.
“അതെന്ത് പറ്റി…കഴിക്ക് ചേച്ചീ അതുകൂടി അല്ലേ ഉള്ളൂ…” ആര്യൻ അവിടെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“വേണ്ടടാ…വയറു നിറഞ്ഞു…നീ കഴിച്ചോ ദാ…” ലിയ ദോശ അവന് നേരെ നീട്ടി.
“ഞാൻ ദേ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് പാത്രം വടിച്ച് വൃത്തിയാക്കി…ഇനി എനിക്ക് വേണ്ട ചേച്ചീ…അതങ്ങ് കഴിക്ക്…” ആര്യൻ അവളെ കഴിക്കാനായി നിർബന്ധിച്ചു.
“എങ്കിൽ പിന്നെ കളഞ്ഞേക്കാം വാ…” ലിയ തിരിച്ച് അത് പാത്രത്തിലേക്ക് തന്നെ ഇട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“കളയാനോ…അത് വേണ്ട…ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ചേച്ചി പകുതി കഴിക്ക് പകുതി ഞാനും കഴിക്കാം…”
“മ്മ്…ശരി…”
ലിയ ഒരു മൂന്ന് മുറി ദോശ കൂടി അതിൽ നിന്നും പിച്ചി എടുത്ത് കഴിച്ചു.
“ദാ ഇനി നീ കഴിക്ക്…” അവൾ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“അതിന് പകുതി കഴിച്ചില്ലല്ലോ…” ആര്യൻ അവളുടെ പാത്രത്തിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് അത്രയും മതി നീ കഴിക്ക് ഇനി…വേണ്ടാഞ്ഞിട്ടല്ലല്ലോ എന്നെക്കൊണ്ട് കഴിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ…” ലിയ അവനെ നോക്കി ദയനീയമായി പറഞ്ഞു.
“ഉം..ശരി ശരി…ഇങ്ങു താ എങ്കിൽ…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി നൽകി.
“ഇനി പാത്രം വടിച്ച് വൃത്തിയാക്കി വെച്ചത് വൃത്തികേടാക്കണ്ട…ഞാൻ തന്നെ തരാം പോരേ…?” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന ചമ്മന്തി കൂടി അവളുടെ പാത്രത്തിലേക്ക് ഒഴിച്ച ശേഷം ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.
“ഹഹ…അത് സാരമില്ല ചേച്ചീ…ഇങ്ങു തന്നേക്ക്…” ആര്യൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“വേണ്ടാ…ഉം വാ തുറക്ക്…” അവൾ ആര്യൻ്റെ അരികിൽ ചെന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ശെടാ…ഞാൻ കഴിച്ചോളാമെന്നേ…” ആര്യൻ ഒന്നുകൂടി അവളോട് പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ ഞാൻ വായിൽ വെച്ച് തന്നാൽ നീ കഴിക്കില്ലേ…?” ലിയ ഒരൽപ്പം കനപ്പിച്ച് ചോദിച്ചു.
“ദേ തുടങ്ങി…കഴിച്ചോളാമേ ഞാൻ…” ആര്യൻ അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തിൽ വീണു.
“മ്മ്…എങ്കിൽ വാ തുറക്ക്…”
“ആ………” ആര്യൻ ഒരു ഈണത്തിൽ മൂളിക്കൊണ്ട് വാ തുറന്നു പിടിച്ചു.
ലിയ അതുകണ്ട് ചിരിച്ചിട്ട് ദോശ മുറിച്ച് ഓരോ കഷ്ണങ്ങളായി അവൻ്റെ വായിൽ വെച്ചുകൊടുത്തു. ആര്യൻ മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് അത് ഓരോന്നും കഴിച്ചു. അതിലൊരു കഷ്ണം വായിൽ വെച്ച് കൊടുക്കുന്ന സമയത്ത് ആര്യൻ ലിയയുടെ വിരലുകളിൽ പതിയെ കടിച്ചു.
“ആഹ്…കടിക്കുന്നോ ചെക്കാ…!” ലിയ കൈ വലിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“വേദനിച്ചോ…?” ആര്യൻ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“എന്താ വേദനിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഒന്നൂടെ കടിക്കാനാണോ…?” ലിയ കോപം നടിച്ചു.
“ഹഹ…ഇനി കടിക്കില്ല…” ആര്യൻ ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഇനി കടിച്ചാൽ ഞാനും ഒരു കടി വെച്ച് തരും പറഞ്ഞേക്കാം…” ലിയയും ചിരിച്ചു.
ആര്യൻ അതിന് മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“എന്താ ചിരിക്കുന്നേ…?” ആര്യൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ലിയ ചോദിച്ചു.
“ഏയ് ഒന്നുമില്ല…”
“ഒന്നുമില്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ നീ ചിരിക്കുന്നത്…?” ലിയ ഒരുമുറി ദോശ കൂടി അവൻ്റെ വായിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തു.
“എന്നെ അമ്മ അല്ലാതെ ആദ്യമായിട്ടാണ് മറ്റൊരാള് ഇങ്ങനെ ആഹാരം വായിൽ വെച്ച് തന്ന് ഊട്ടുന്നത്…” ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
“അതുകൊണ്ട്…?” ലിയ ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചി ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ തരുമ്പോ പണ്ട് ഞാൻ ആഹാരം കഴിക്കാൻ വാശി പിടിക്കുമ്പോൾ അമ്മ തരുന്നത് ഓർത്ത് പോയി…അന്ന് ഞാൻ ഇതുപോലെ അമ്മയുടെ വിരലിലും കടിക്കുമായിരുന്നു…അത് ആലോചിച്ച് ചിരിച്ചതാ…” ആര്യൻ ചവച്ചിറക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അത് ശരി…അപ്പൊ നീ എന്നെ അമ്മയായിട്ടാ കാണുന്നത്…!” ലിയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഹഹ…എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…ചേച്ചി ആയിട്ട് തന്നെയാ കാണുന്നത് പോരേ…?” ആര്യനും ചിരിച്ചു.
“നീ ആരായിട്ട് വേണേലും കണ്ടോ…” ലിയ അതേ ചിരിയോടുകൂടി തന്നെ ദോശയുടെ അവസാന മുറി കൂടി അവൻ്റെ വായിൽ വച്ചുകൊടുത്തു.
പക്ഷേ അപ്പോൾ അവളുടെ വിരലുകൾ കുറച്ച് കൂടുതലായി ലിയ തൻ്റെ വായിലേക്ക് കടത്തിയിരുന്നോ എന്നൊരു സംശയം ആര്യന് തോന്നി. തോന്നിയതാവാം എന്ന് കരുതി ആര്യൻ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല.
“അങ്ങനെ ആരായിട്ട് വേണേലും കാണാനുള്ള പ്രായം ഒന്നും എനിക്കായിട്ടില്ലെന്ന് ചേച്ചിക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ…?” ആര്യൻ അതും ചവച്ചിറക്കിയ ശേഷം എഴുന്നേറ്റ് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ലിയ ഒരു നിമിഷം അവൻ പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് ആലോചിച്ച് നിന്ന ശേഷം അത് കത്തിയപ്പോൾ “ടാ ടാ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ്റെ പുറകെ ഓടി.
“ഹഹഹ…ട്യൂബ് ലൈറ്റ് കത്തിയോ…?” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഉം കത്തി കത്തി…പക്ഷേ ആരു പറഞ്ഞു നിനക്ക് പ്രായം ആയിട്ടില്ലെന്ന്…ഇപ്പോഴും ഇള്ളാക്കുഞ്ഞാണെന്നാ മോൻ്റെ വിചാരം…വെറുതെയാ കേട്ടോ…” ലിയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ…ഞാൻ ഇപ്പോഴും യൂത്ത് അല്ലേ…?” ആര്യൻ ടാപ്പ് തുറന്നു പാത്രം കഴുകാൻ ആരംഭിച്ചു.
“ഉം ഒരു യൂത്തൻ വന്നിരിക്കുന്നു…അമ്മാവൻ ആകാറായി ചെക്കൻ…” ലിയ അവനെ പരിഹസിച്ചു.
“ഹാ ഞാൻ അമ്മാവൻ ആകാറായെങ്കിൽ ചേച്ചി അമ്മായി…സോറി അമ്മൂമ്മ ആകാറായി…” ആര്യൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“പോടാ അവിടുന്ന്…കഴുകി കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ മാറ്…” ലിയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇങ്ങോട്ട് താ…പോയി കൈ കഴുക് ചെല്ല്…” ആര്യൻ അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും പാത്രം പിടിച്ച് വാങ്ങിയിട്ട് പറഞ്ഞു.
“ഈ ചെക്കൻ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ കൈ കഴുകാനായി പോയി.
ആര്യൻ പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം കഴുകി വച്ച ശേഷം പോയി കൈയും വായും കഴുകി വന്ന് അടുക്കള തുടച്ച് വൃത്തി ആക്കാൻ തുടങ്ങി. മാറി നിക്കാൻ ആര്യൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും അത് ചെവിക്കൊള്ളാതെ ലിയയും അവനെ ചെറിയ രീതിയിൽ സഹായിച്ചു. ഒടുവിൽ രണ്ടുപേരും അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഹാളിലേക്ക് പോയി.
സമയം രാത്രി ഒമ്പത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ലിയ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് മോനോടും അമ്മയോടും അച്ഛനോടും സംസാരിച്ച് കാര്യങ്ങൾ അവരെ അറിയിച്ചു. ആര്യനും അവരോട് സംസാരിച്ച ശേഷം ലിയ നാളെ വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.
“മോന് അമ്മേ കാണാത്തതിൽ വിഷമം ഉണ്ടല്ലേ…?” ആര്യൻ ലിയയോട് ചോദിച്ചു.
“ആദ്യമായിട്ടാ അവനെ വിട്ട് ഞാൻ മാറി നിൽക്കുന്നത്…” ലിയ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു.
“സാരമില്ല ചേച്ചീ നാളെ കാണാമല്ലോ…ഒരു ദിവസത്തെ കാര്യമല്ലേയുള്ളൂ…” അവൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
“ഉം…” ലിയ ഒന്ന് മൂളി.
കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ അവിടെയാകെ നിശബ്ദത പടർന്നു. ഒടുവിൽ എന്തോ പെട്ടെന്ന് ഓർത്തത് പോലെ ആര്യൻ മൗനം വെടിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചീ…ഞാൻ അതിൽ അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ…?” ആര്യൻ്റെ സ്വരം ചെറുതായി ഇടറിയിരുന്നു.
“അതിനെന്താ വിളിച്ചോടാ…ദാ ഫോൺ…” ലിയ അവൻ്റെ നേരെ ഫോൺ നീട്ടി.
ആര്യൻ സന്തോഷത്തോടെ അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി. അവൻ വീട്ടിലെ ലാൻഡ് ഫോൺ നമ്പറിൻ്റെ അക്കങ്ങൾ ഓരോന്നായി അതിൽ ഡയൽ ചെയ്തു. കോൾ അമർത്തിയ ശേഷം കേട്ട ഓരോ റിങ്ങുകളോടൊപ്പവും അവൻ്റെ നെഞ്ചും മുഴങ്ങി. ഒടുവിൽ അപ്പുറത്ത് നിന്നും ഫോൺ എടുത്തു.
“ഹലോ…” അമ്മയുടെ ശബ്ദം അവൻ്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങി.
ആര്യൻ ഒന്നും മിണ്ടാനാകാതെ ഇരുന്നു.
“ഹലോ ആരാ…?” വീണ്ടും അപ്പുറത്ത് നിന്നും അമ്മയുടെ ശബ്ദം.
“അമ്മേ…” ആര്യൻ മൗനം വെടിഞ്ഞുകൊണ്ട് സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു.
“ആര്യാ…മോനേ…” അമ്മയുടെ മോനേ എന്നുള്ള വിളി അവൻ്റെ കാതുകളിൽ പതിഞ്ഞതും ആര്യൻ്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയത് ലിയ കണ്ടു.
“അമ്മേ…” അമ്മയുടെ സ്വരം കേട്ട് ആര്യൻ വീണ്ടും വിളിച്ചുപോയി.
“മോനേ നീ ഇത് എവിടെയാ…എവിടുന്നാ വിളിക്കണെ…?”
“അമ്മേ ഇത് ലിയ ചേച്ചിയുടെ ഫോണാ…ലിയ ചേച്ചി ഇവിടെ എൻ്റെ കൂടെയുണ്ട്…”
ആര്യൻ ലിയ വന്നത് മുതലുള്ള കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അമ്മയോട് പറഞ്ഞു. അമ്മ എല്ലാം കേട്ട ശേഷം ലിയക്ക് ഒരു കുറവും ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടാക്കരുതെന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു. അവൻ അതിനെല്ലാം മറുപടി കൊടുത്തു.
“അമ്മയ്ക്ക് സുഖമാണോ…?” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“അതേ മോനേ സുഖമാണ്…അമ്മയുടെ കാര്യം ആലോചിച്ച് മോൻ വിഷമിക്കണ്ട…മോൻ സുഖമായിട്ടിരിക്ക്…”
“എനിക്കിവിടെ സുഖമാണ് അമ്മേ…അമ്മ കഴിച്ചോ?…മരുന്നൊക്കെ സമയത്തിന് കഴിക്കുന്നുണ്ടോ?…എന്തേലും വയ്യായിക ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ അറിയിക്കണം…”
“കഴിച്ചു മോനേ…മരുന്നൊക്കെ കഴിക്കുന്നുണ്ട്…അമ്മയ്ക്ക് ഒരു വയ്യായികയും ഇല്ലാ…അതൊന്നും ഓർത്ത് മോൻ പേടിക്കണ്ട…മോൻ കഴിച്ചോ…അല്ല നിങ്ങള് കഴിച്ചോ…?”
“കഴിച്ചു അമ്മേ…ഞാൻ ദേ ലിയ ചേച്ചിയുടെ കൈയിൽ ഫോൺ കൊടുക്കാം അമ്മ സംസാരിക്ക്…” ആര്യൻ ലിയക്ക് നേരെ ഫോൺ നീട്ടി.
ലിയ അത് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത് പോലെ ഉടനെ തന്നെ ഫോൺ വാങ്ങി ചെവിയിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ഹലോ അമ്മേ…” ലിയ വിളിച്ചു. അതിന് ശേഷം അവർ പറഞ്ഞത് എന്തൊക്കെയാണെന്ന് ആര്യൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അവൻ്റെ മനസ്സിൽ അമ്മയെ കാണണം എന്ന ആഗ്രഹം മാത്രം ആയിരുന്നതിനാൽ മിഴികളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ പൊഴിയാൻ തുടങ്ങി. അവൻ അത് കവിളിലൂടെ ഒഴുകുംതോറും തുടച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ലിയ അത് ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിലും അമ്മയോട് പറയാൻ നിന്നില്ല. വെറുതേ അമ്മയേക്കൂടി സങ്കടപ്പെടുത്തണ്ട എന്ന് കരുതി തന്നെ. ഒടുവിൽ അവൾ അമ്മയ്ക്ക് അവളുടെ ഫോൺ നമ്പർ പറഞ്ഞുകൊടുത്ത ശേഷം ആര്യന് ഫോൺ തിരികെ നൽകി.
“അമ്മേ…ഞാൻ ഈ ആഴ്‌ച്ച അങ്ങോട്ട് വരാമേ…” ആര്യൻ അമ്മയെ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട മോനേ…ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഓരോ ആഴ്ചയും നീ ബുദ്ധിമുട്ടി ഇങ്ങോട്ട് വരേണ്ട കാര്യമില്ല…മാസത്തിൽ ഒരു തവണ വന്നാൽ മതി…അമ്മയ്ക്കിവിടെ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല…ലിയ മോള് നമ്പർ തന്നിട്ടുണ്ട് ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് വിളിക്കാം…മോനും വിളിക്ക്…”
“വിളിക്കാം അമ്മേ…സത്യം പറഞ്ഞാൽ ലിയ ചേച്ചിക്ക് ഫോൺ ഉള്ള കാര്യം മറന്ന് പോയി അതാ വിളിക്കാൻ ഞാൻ ഇത്രയും താമസിച്ചത്…ഇനി ഞാൻ എന്നും വിളിക്കാം…” ആര്യൻ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ശരി മോനേ…എങ്കിൽ വെച്ചോ കേട്ടോ…ഒന്നും പേടിക്കണ്ട അമ്മയ്ക്ക് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല ഇവിടെ കേട്ടോ…”
“ശരി അമ്മേ…ഉറങ്ങിക്കോ കേട്ടോ…”
“ശരി മോനെ…അമ്മ വെച്ചേക്കുവാണേ…”
“ഹാ അമ്മേ…” ആര്യൻ പറയുമ്പോഴേക്കും ഫോൺ കട്ടായിരുന്നു.
അവൻ ഫോൺ തിരികെ ലിയയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തിട്ട് അവളെ നോക്കി നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം മുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നുകൊണ്ട് രണ്ടുകൈകളും ഉപയോഗിച്ച് കണ്ണുനീർ തുടച്ചു. അവൻ്റെ ആ ഇരുപ്പ് കണ്ട് സഹിക്കാനാവാതെ ലിയ എഴുന്നേറ്റ് പോയി അവൻ്റെ അരികിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ആര്യൻ്റെ തല പിടിച്ച് മുഖം അവളുടെ വയറിലേക്ക് ചേർത്ത് വച്ചു. ആര്യൻ അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ഏങ്ങലടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി. ഒരാഴ്ചക്ക് ശേഷം അമ്മയുടെ ശബ്ദം കേട്ട ആര്യൻ്റെ നിയന്ത്രണം പൂർണമായും വിട്ടുകൊണ്ട് അമ്മയെ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹത്താൽ അവൻ്റെ മനസ്സ് പിടഞ്ഞു. ലിയ അവൻ്റെ തലയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും അറിയാതെ രണ്ട് തുള്ളികൾ പൊഴിഞ്ഞ് വീണിരുന്നു.
കുറച്ച് മിനിട്ടുകൾക്ക് ശേഷം ലിയ ആര്യൻ്റെ കരച്ചിൽ അടങ്ങിയെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൻ്റെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊടുത്ത ശേഷം കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ആര്യനും ചെറുതായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“വിഷമിക്കണ്ട…” ലിയ അവൻ്റെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തിട്ട് മുടിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“ഉം…” ആര്യൻ ഒന്ന് മൂളിയിട്ട് വീണ്ടും ലിയയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ വയറിൽ മുഖം അമർത്തി ഇരുന്നു.
ലിയ വീണ്ടും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ അവനെ തഴുകി.
“അമ്മ ചേച്ചിയോട് എന്താ പറഞ്ഞത്…?” ആര്യൻ തല മെല്ലെ ഉയർത്തിയിട്ട് മുഖത്തിൻ്റെ വലതുവശം വയറിൽ ചേർത്ത് വെച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു.
“നിന്നോട് വിഷമിക്കരുത് എന്ന് പറയണമെന്ന്…അമ്മയ്ക്ക് അവിടെ ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ലെന്ന്…”
“ഉം…”
“പിന്നെ നിന്നെ ഒന്ന് നോക്കിക്കോളണമെന്നും…”
അത് കേട്ട് ആര്യൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“എന്നിട്ട് എന്ത് പറഞ്ഞു…?” അവൻ ചോദിച്ചു.
“നോക്കിക്കോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു…എന്താ വേണ്ടായിരുന്നോ…?” ലിയ മെല്ലെ ചിരിച്ചു.
“ഉം…നോക്കിക്കോ…”
“അതിനെന്താ നോക്കാലോ…” അവളുടെ വിരലുകൾ നിർത്താതെ അവൻ്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു.
“അപ്പൊ ഇനി ഇവിടുന്ന് പോകുന്നില്ലേ…?”
“എന്താ പോകണ്ടേ…?”
“പോകുന്നില്ലെങ്കിൽ പോകണ്ട…ചേച്ചീടെ ഇഷ്ടം…” ആര്യൻ ഒന്ന് ചിണുങ്ങി.
“അയ്യടാ…അപ്പൊ എൻ്റെ കൊച്ചനെ ആര് നോക്കും…?”
“അവനെ നോക്കാൻ അവിടെ അപ്പൂപ്പനും അമ്മൂമ്മയും ഉണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ…?” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“ഈ മുതുക്കനെ നോക്കാൻ വേണ്ടി എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ അവരെ ഏൽപ്പിച്ചിട്ട് ഞാൻ ഇവിടെ വന്ന് നിൽക്കണം അല്ലേ…?” ലിയ അവൻ്റെ തലയിൽ ചെറുതായി ഒന്ന് കൊട്ടിയ ശേഷം വീണ്ടും തലോടൽ തുടർന്നു.
“ഞാനും കുഞ്ഞല്ലേ…!” ആര്യൻ കൊഞ്ചി.
“ഉം…നീ കുഞ്ഞുങ്ങളെക്കാളും കഷ്ടമാ…ഇള്ളാക്കുഞ്ഞല്ലേ…” അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. ഒപ്പം ആര്യനും.
“അതേ നാളെ രാവിലെ വരെ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാനാണോ പ്ലാൻ…?” ലിയ അവനോട് ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചീടെ വയറ് നല്ല പഞ്ഞിമെത്ത പോലെ…ഇങ്ങനെ മുഖം അമർത്തി ഇരിക്കാൻ നല്ല സുഖം…” ആര്യൻ മുഖം ഉയർത്താതെ തന്നെ പറഞ്ഞു.
“സുഖം പിടിച്ചിരിക്കുവാണോ ചെക്കാ…മതി സുഖിച്ചത്…” ലിയ അവൻ്റെ തലയിൽ നിന്നും കൈ മാറ്റി പറഞ്ഞു.
“മ്മ്ച്…കുറച്ച് നേരം കൂടി…കൈ തലയിൽ തന്നെ വെച്ച് മുടി തഴുക്…” ആര്യൻ ലിയയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കൈകൾ അഴിച്ച് അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ച് അവൻ്റെ തലയിൽ കൊണ്ടുപോയി വെച്ചു. ശേഷം അവൻ കൈകൾ എടുത്ത് അവളെ വീണ്ടും ചുറ്റി.
ലിയ ചെറുതായി ഒന്ന് ഞെട്ടി. കാരണം ആര്യൻ കൈകൾ തിരികെ കൊണ്ടുപോയി ചുറ്റിപ്പിടിച്ചത് മുൻപത്തേതിലും താഴെയാണ്. അതായത് അവൻ്റെ ഇടതു കൈ അവളുടെ നട്ടെല്ലിന് താഴെ ആയിട്ടും അതിനു താഴെയായി വലതുകൈ അവളുടെ നിതംബത്തിന് മുകളിലായും. എന്നാൽ ആര്യൻ ഇത് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. അവൻ ലിയയുടെ മൃദുലമായ വയറിന് മുകളിൽ മുഖം ചേർത്ത് കണ്ണുകളടച്ച് ഒരു കൊച്ച് കുട്ടിയെപ്പോലെ സുഖിച്ചിരിപ്പായിരുന്നു. ലിയ ആദ്യം ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും അവളിലെ ആ ഞെട്ടൽ ഉടനെ തന്നെ മാറി അതൊരു സുഖമുള്ള സ്പർശനമായി തോന്നി. അവൾ അവൻ്റെ തലയിലൂടെ വീണ്ടും തഴുകാൻ തുടങ്ങി.
ആര്യൻ കണ്ണുകളടച്ച് ലയിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്. അവൻ്റെ കൈകളോ വിരലുകളോ ഒന്ന് ചെറുതായി പോലും ചലിക്കാഞ്ഞതിൽ നിന്നും അവൻ മറ്റൊരു ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയും അല്ല, അറിയാതെ തന്നെ കൈകൾ അവിടെ വെച്ചതാണെന്ന് ലിയക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ ഉള്ളിലെവിടെയോ തൻ്റെ വിരലുകൾ ആര്യൻ്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ ഇഴയുന്നത് പോലെ ആര്യൻ്റെ വിരലുകൾ തൻ്റെ അരക്കെട്ടിലൂടെയും നിതംബത്തിലൂടെയും ഇഴഞ്ഞിരുന്നൂവെങ്കിൽ എന്ന് ലിയ ആഗ്രഹിച്ചുപോയി.
“മ്മ്…മതി…ഇനി ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ ഞാൻ ഇവിടിരുന്ന് തന്നെ ഉറങ്ങിപ്പോകും…” കുറച്ച് സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആര്യൻ തന്നെ ആ ഇരുപ്പ് അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഉറങ്ങുന്നെങ്കിൽ ഉറങ്ങിക്കോ…ആരാ ഉറങ്ങണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞത്…?” ലിയ ചോദിച്ചു.
“അത് ശരി…ഇപ്പോ അങ്ങനായോ…ഇനി ഏതായാലും ഞാൻ പോയി കട്ടിലിൽ കിടന്ന് ഉറങ്ങിക്കോളാം…” ആര്യൻ ചിരിച്ചു.
“ഇത്ര നേരത്തേ കിടക്കുമോ നീ…സമയം ഒമ്പതര ആകുന്നല്ലെ ഉള്ളൂ…” ലിയ ഫോണിലേക്ക് സമയം നോക്കി ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ കിടക്കാൻ ഒരു കൃത്യ സമയം ഒന്നുമില്ല…ഉറക്കം വരുമ്പോൾ കിടക്കും അത്രതന്നെ…” ആര്യൻ കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.
“ഉം…”
“ചേച്ചി എപ്പോഴാ കിടക്കുന്നത്…?”
“ഞാൻ പത്ത് പത്തര ഒക്കെ ആകുമ്പോൾ…”
“മ്മ്…മോൻ ചേച്ചീടെ കൂടെയാണോ കിടക്കുന്നത്…?”
“അതേടാ…എന്തേ…?”
“ഏയ് ചോദിച്ചതാ…?”
“എന്താ ഈ മോന് കൂടെ കിടക്കാൻ വേണ്ടി ആണോ…?” ലിയ ചിരി കടിച്ചുപിടിച്ച് തെല്ലൊരു നാണത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ശ്ശേ…ഈ ചേച്ചി…ചേച്ചീടെ കൂടെയാണ് കിടപ്പെങ്കിൽ അവനിന്ന് അമ്മയില്ലാതെ കിടക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്നാലോചിച്ച് ചോദിച്ചതാ…” ആര്യൻ ചോദ്യത്തിൻ്റെ കാരണം വ്യക്തമാക്കി.
“ഓ അതായിരുന്നോ…ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവൻ അമ്മൂമ്മേടെയും അപ്പൂപ്പൻ്റെയും കൂടെ പോയി കിടക്കുന്നതാടാ…അതുകൊണ്ട് വലിയ പ്രയാസം കാണില്ല…” ലിയ മുഖത്തുണ്ടായി ചമ്മൽ മറച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി നൽകി.
“ഹാ അത് നന്നായി…ഞാൻ ഒന്ന് മൂത്രം ഒഴിച്ചിട്ട് വരാമേ ചേച്ചീ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി.
ആര്യൻ അകത്ത് കയറി കതകടച്ചതും ലിയ “ഛേ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു കൈ എടുത്ത് അവളുടെ മുഖത്ത് വെച്ച് അങ്ങനെ ആര്യനോട് ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു.
“സാധാരണ ഗതിയിൽ ആര്യൻ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും തമാശ പറയുന്നതാണ്…അതുകൊണ്ടാണ് താൻ അങ്ങനെ അവനോട് ചോദിച്ചതും…മാത്രവുമല്ല അവൻ്റെ ഒപ്പം കിടക്കാൻ തനിക്ക് യാതൊരു മടിയുമില്ലതാനും…പക്ഷേ അവൻ മോശമായ ഒരു കാര്യം പോലും തന്നോട് തമാശക്ക് പോലും പറയുന്നില്ലല്ലോ…തനിക്ക് അവനോട് തോന്നുന്ന പോലെ ഒരു ഇഷ്ടം അവന് തന്നോട് ഒരിക്കലും തോന്നാൻ സാധ്യത ഇല്ല…ഒരു സഹോദരിയെ പോലെ മാത്രമാണ് അവൻ തന്നെ കാണുന്നത്…പിന്നെ എന്തുകൊണ്ടാണ് തൻ്റെ മനസ്സ് മാത്രം അവന് വേണ്ടി കൊതിക്കുന്നത്…” ലിയ അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു നിന്നു. ഉടൻ തന്നെ ആര്യൻ കുളിമുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരികയും ചെയ്തു.
“അതേ ചേച്ചീ അകത്ത് കിടക്കുന്ന സാധനം എടുത്ത് മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇട്ടേക്കേ…” ആര്യൻ ചെറിയ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓ അതോ…എടാ അത് ഞാൻ കഴുകിയിട്ടതാ…” ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നിന്ന ശേഷം ആര്യൻ പറഞ്ഞ കാര്യം മനസ്സിലായ ലിയ മറുപടി നൽകി.
“മനസ്സിലായി…അതാ പറഞ്ഞത് മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇട്ടേക്കാൻ…അകത്ത് കിടന്നാൽ ചിലപ്പോൾ നാളത്തേക്ക് ഉണങ്ങിയെന്ന് വരില്ല…മുറിയിൽ ആകുമ്പോൾ ഫാനിൻ്റെ കീഴിൽ ഇട്ടിരുന്നാൽ മതി…” ആര്യൻ വ്യക്തമാക്കി.
“ഓഹ് അത് ഞാൻ ഓർത്തില്ലെടാ…ഇപ്പൊ എടുത്തേക്കാം…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ കുളിമുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.
അകത്ത് കയറിയ ലിയ പാൻ്റിയിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അത് കൈയിലെടുത്തു.
“കുളിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങാൻ നേരം പാൻ്റി കൈയിൽ എടുത്തിട്ടും വീണ്ടും അത് തിരിച്ച് അവിടെ തന്നെ ഇട്ടിട്ട് ഇറങ്ങിയത് ആര്യൻ അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ അതുകണ്ടിട്ട് എന്തെങ്കിലും തോന്നി എടുക്കുമോ എന്ന് അറിയാനായിരുന്നു…എന്നിട്ടിപ്പോ അതെടുക്കുക പോയിട്ട് ഒന്ന് തൊടുക പോലും അവൻ ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ ഇതിൽ…ശ്ശേ അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്യും എന്ന് കരുതിയ താനല്ലേ മണ്ടി!…അത്രയ്ക്ക് തരം താഴാൻ ആര്യന് ഒരിക്കലും കഴിയില്ല…ഇവിടിപ്പോ തരംതാഴ്ന്ന പ്രവർത്തി കാണിച്ചത് താനല്ലേ!…എന്തൊക്കെയാണ് താൻ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നത്?…” ലിയ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് നൈറ്റിയും പാവാടയും പൊക്കി അരയ്ക്ക് മുകളിൽ പിടിച്ച് വെച്ചുകൊണ്ട് കുന്തിച്ചിരുന്ന് മൂത്രം ഒഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. മൂത്രം ഒഴിച്ചുകഴിഞ്ഞ ശേഷം വെള്ളം ഉപയോഗിച്ച് കഴുകി വൃത്തിയാക്കിയിട്ട് ലിയ പാൻ്റിയുമായി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
ആര്യൻ അവൻ്റെ മുറിയിൽ കയറിയിരുന്നു. ലിയ അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി പാൻ്റിയും ഒരു കസേരയിൽ നിവർത്തി ഇട്ടിട്ട് ഫാനിൻ്റെ സ്വിച്ച് ഓൺ ആക്കി. മുറിയിലുള്ള എല്ലാ സ്വിച്ചുകളും ലിയ ഇട്ട് നോക്കിയെങ്കിലും ഫാൻ മാത്രം കറങ്ങിയില്ല. അവൾ വിവരം പറയാനായി ആര്യൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
“ടാ…ആ മുറിയിലെ ഫാൻ കറങ്ങുന്നില്ലല്ലോ…” ലിയ ചെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ലേ…അതെന്താ?…ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ…” ആര്യൻ അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
അവനും സ്വിച്ചുകൾ എല്ലാം മാറി മാറി അമർത്തി ഇട്ട് നോക്കിയെങ്കിലും ഫാൻ കറങ്ങിയില്ല. കസേരയിലേക്ക് കയറി ഫാൻ കറക്കി നോക്കിയിട്ടും രക്ഷയുണ്ടായില്ല.
“ശെടാ…ഇതെന്താ കറങ്ങാത്തത്…!” അവൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു.
“ഇതിന് മുന്നേ കറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നോ…?” അവൾ തിരക്കി.
“ഞാൻ ഇട്ട് നോക്കിയിട്ടില്ല ചേച്ചീ…ഈ മുറിയിലേക്ക് കയറിയിട്ടില്ല അങ്ങനെ…ശേ കുറച്ച് കൂടി നേരത്തെ അറിയുവായിരുന്നെങ്കിൽ തോമാച്ചൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പറയായിരുന്നു…” ആര്യൻ ഫാനിലേക്ക് നോക്കി നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഹാ അത് പോട്ടെ സാരമില്ല…ഏതായാലും ഇന്നൊരു രാത്രിയിലത്തേക്കല്ലേ…”
“എന്നാലും ഈ ചൂടത്ത് കിടക്കണ്ടേ ചേച്ചീ…?”
“അതൊന്നും കുഴപ്പമില്ലടാ…എനിക്ക് നാളെ രാവിലത്തേക്ക് ഇതൊന്ന് ഉണങ്ങി കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു…ഹഹ” ലിയ അവളുടെ പാൻ്റിയിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞിട്ട് ചിരിച്ചു. ആര്യനും അത് കേട്ട് അവളുടെ ഒപ്പം ചിരിച്ചു.
“അത് ചേച്ചി എടുത്തോ…എൻ്റെ മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇടാം…” ആര്യൻ പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. അവൻ്റെ പുറകെ ലിയയും പാൻ്റി എടുത്തുകൊണ്ട് നടന്നു.
“ദാ ആ കസേരയിലേക്ക് ഇട്ടേക്ക്…” എന്ന് പറഞ്ഞ ശേഷം ആര്യൻ അവൻ്റെ മുറിയിലെ ഫാൻ ഓണാക്കി.
“ചേച്ചി ഇവിടെ കിടന്നോ കേട്ടോ…ഞാൻ അപ്പുറത്ത് പോയി കിടന്നോളാം…” ആര്യൻ ലിയയോടായി വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ഏയ് അതൊന്നും വേണ്ടടാ നീ ഇവിടെ കിടന്നോ…” ലിയ അവന് ഉടനെ തന്നെ മറുപടി നൽകി.
“കൊള്ളാം…ചേച്ചിയെ ഞാനാ ചൂടത്ത് കിടത്താനോ!… ഇവിടങ്ങ് കിടന്നാൽ മതി…” ആര്യൻ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെ പറഞ്ഞു.
“എടാ അത് കുഴപ്പമില്ല…” ലിയ മടിച്ച് മടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ഒന്നും ഇങ്ങോട്ട് പറയണ്ട പറഞ്ഞത് കേട്ടാൽ മതി…” ആര്യൻ വീണ്ടും ദൃഢതയോടെ ശബ്ദിച്ചു.
“ഉം ശരി…അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ സാറേ…” ലിയ തമാശ രൂപേണ മറുപടി നൽകി.
“ഹാ മിടുക്കി…എങ്കിൽ പിന്നെ കിടന്നോ ചേച്ചീ താമസിക്കണ്ട…”
“ഓ കിടന്നാലും ഉറക്കം വരണമെങ്കിൽ കുറച്ച് സമയം കൂടി കഴിയും…നീ ഉറങ്ങാൻ പോവാ…?”
“ഉറങ്ങാനായിട്ടൊന്നും പോവല്ല…എങ്കിലും കിടന്നാൽ ചിലപ്പോ ഉറങ്ങിയേക്കും…”
“മ്മ്…” ലിയ ചെറിയൊരു നിരാശയോടെ മൂളി.
“എങ്കിൽ പിന്നെ വാതിലടച്ചേക്ക്…എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ വിളിക്കണം…ഞാൻ ഉറക്കത്തിൽ ആണെങ്കിലും…കേട്ടല്ലോ…” ആര്യൻ ഷെൽഫിൽ നിന്നുമൊരു ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത് ശേഷം ലിയയോട് പറഞ്ഞു.
“വിളിച്ചോളാമേ…” ലിയ കൈ കൂപ്പി പരിഹാസരൂപേണ പറഞ്ഞിട്ട് ചിരിച്ചു.
“ഉം ശരി എന്നാൽ…ഗുഡ്നൈറ്റ്…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ മുറിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
ലിയയും ഗുഡ്നൈറ്റ് പറഞ്ഞ ശേഷം വാതിലടച്ചു. ആര്യൻ ഇത്ര നേരത്തെ കിടക്കാനായി പോയത് അവളിൽ ചെറിയ നിരാശ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. കുറച്ച് നേരം കൂടി അവനോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കാൻ അവളാഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ എന്തോ അവൾക്ക് അതവനോട് പറയാനൊരു മടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവളൊരു നെടുവീർപ്പിട്ട ശേഷം കിടക്കാനായി കട്ടിലിനരികിലേക്ക് നടന്നു.
അപ്പോഴാണ് ബ്രാ അഴിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന കാര്യം ലിയ ഓർത്തത്. അവൾ ബ്രാ അഴിക്കാനായി നൈറ്റി തലവഴി ഊരി കട്ടിലിലേക്കിട്ടു. ശേഷം കൈകൾ പിന്നിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ബ്രായുടെ ഹുക്ക് അഴിച്ച് അത് ഊരിയെടുത്ത് പാൻ്റി ഇട്ടിരുന്ന കസേരയിലേക്ക് തന്നെ വിടർത്തി ഇട്ടു. അവൾ വീണ്ടും നൈറ്റി എടുത്ത് ധരിക്കാനായി തുടങ്ങി.
എന്നാൽ ഈ സമയം മെത്ത എല്ലാം വിരിച്ച് കിടക്കാൻ തുടങ്ങിയ ആര്യൻ എന്തെങ്കിലും വായിച്ചുകൊണ്ട് കിടക്കാൻ വേണ്ടി തൻ്റെ സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് പോയി ഒരു പുസ്തകം കൂടി എടുത്തുകൊണ്ട് വരാം എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ച് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
ലിയ കട്ടിലിൽ കിടന്ന നൈറ്റി കൈയിലേക്ക് എടുത്ത ശേഷം അത് ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച് അടി ഭാഗം തലയിലൂടെ കയറ്റാനായി കൈകൾ ഉയർത്തി നിന്നു.
ആര്യൻ “ചേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയതും ലിയ നൈറ്റി കഴുത്തിൽ അണിഞ്ഞ് കൈകൾ അതിനുള്ളിലൂടെ കയറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് കണ്ടത്. ഉടനടി തന്നെ അബദ്ധം മനസ്സിലാക്കിയ ആര്യൻ വാതിലടച്ചു.
പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള ആര്യൻ്റെ ആ കടന്നുവരവിൽ പിന്തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുകയായിരുന്ന ലിയ ഞെട്ടി അറിയാതെ തിരിഞ്ഞെങ്കിലും ആര്യൻ അപ്പോഴേക്കും വാതിലടച്ചിരുന്നു.
എല്ലാം ഒരു ഞൊടിയിടയിൽ സംഭവിച്ച് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എങ്കിലും ആ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ലിയയുടെ പുറം മേനിയുടെ സൗന്ദര്യം മുഴുവനായല്ലെങ്കിലും ചെറുതായി ആര്യൻ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. “എന്തൊരു വെളുപ്പാണ് ലിയ ചേച്ചിക്ക്…ഹോ…” ആര്യൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. “ശ്ശേ…എങ്കിലും മോശമായി പോയി…” അവൻ്റെ ചിന്ത മാറാനും അധിക സമയം വേണ്ടിവന്നില്ല.
“ആര്യാ…” അകത്ത് നിന്നും ലിയ അവനെ വിളിച്ചു.
“ഹാ ചേച്ചീ…” ആര്യൻ വിളി കേട്ടു.
“അകത്തേക്ക് കയറിക്കോ…” ലിയ പറഞ്ഞു.
ആര്യൻ അത് കേട്ടതും ഒന്ന് മടിച്ചു നിന്ന ശേഷം മെല്ലെ വാതിൽ തുറന്നു.
“സോറി ചേച്ചീ ഞാൻ അറിയാതെ…” ആര്യൻ ക്ഷമ ചോദിക്കാൻ മടിച്ചില്ല.
“ഏയ് സാരമില്ലടാ…ഞാൻ വാതിൽ കുറ്റിയിടാനും മറന്നുപോയി…ഞാനും ശ്രദ്ധിക്കണമായിരുന്നു…” ലിയ അവനെ മോശമാക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
അവളങ്ങനെ പറഞ്ഞത് ആര്യനും ചെറിയൊരു ആശ്വാസമുണ്ടാക്കി. അവൻ മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കയറി.
“നീ എന്തിനായിരുന്നു വന്നത്…?” ലിയ ഉടനെ തന്നെ അവനോട് ചോദിച്ചു.
“അത് ഞാൻ വായിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു പുസ്തകം എടുക്കാനായി വന്നതായിരുന്നു…” അവൻ മേശയിലിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു.
അപ്പോൾ തന്നെ കസേരയിൽ കിടക്കുന്ന ലിയയുടെ ബ്രായും ആര്യൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ അവൻ പോലുമറിയാതെ ബ്രായിൽ നിന്നും നേരെ ലിയയുടെ മാറിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു. സാധാരണയിലും തലയെടുപ്പോടെ ലിയയുടെ മുലകൾ രണ്ടും തെറിച്ച് നിൽക്കുന്നത് ആര്യൻ രണ്ട് നിമിഷങ്ങൾക്കകം മനസ്സിലാക്കി. അവൻ്റെ നോട്ടം തൻ്റെ മാറിലേക്ക് പാളുന്നത് ലിയയും കണ്ടിരുന്നു. അവൾക്കതൊരുൾക്കിടിലം ഉണ്ടാക്കി. പക്ഷേ ലിയ അത് കണ്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ തുടർന്നു.
“ആഹാ കിടക്കാൻ പോകുവാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പുസ്തകം വായിക്കാൻ പോകുവാണോ ഇനി…!” അവൾ അവനോട് ചോദിച്ചു.
“അത് പിന്നെ ചേച്ചീ, എന്തെങ്കിലും വായിച്ചുകൊണ്ട് കിടന്നാൽ പെട്ടെന്ന് ഉറക്കം വരുമെന്ന് കരുതിയാ…” ആര്യൻ ചിരിച്ചു.
“എങ്കിൽ പിന്നെ നിനക്ക് ഉറക്കം വരുന്ന വരെ എൻ്റെകൂടെ ഇരുന്ന് എന്തേലും സംസാരിച്ചൂടെ…അത് പറ്റില്ല അവന്…” ലിയ ചെറിയൊരു പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ചേച്ചി ഒന്നാമത് സ്ഥലം മാറി കിടക്കുവല്ലേ…അപ്പൊ പിന്നെ കൂടുതൽ ശല്യം ചെയ്യണ്ട എന്ന് കരുതിയാ ഞാൻ…” ആര്യൻ തലയിൽ ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പിന്നേ നീ എനിക്ക് വലിയ ശല്യം ആണല്ലോ!…നിനക്ക് എൻ്റെ കഥ പറച്ചിലും കത്തി അടിയും കേൾക്കാൻ താൽപര്യമില്ലെങ്കിൽ അതങ്ങ് പറഞ്ഞാൽ പോരേ?…ഹും…” ലിയ മുഖം ചുളിച്ചു.
“ദേ തുടങ്ങി…അങ്ങനെ താൽപര്യം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ എന്നും നാല് മണി വരെ ചേച്ചീടെ കത്തി ഞാൻ കേട്ടോണ്ടിരിക്കുന്നത്…?” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“എങ്കിൽ പിന്നെ ഇവിടിരുന്ന് എൻ്റെ പുതിയ കുറച്ച് കത്തിയും കഥയും കേൾക്ക്…ഉറക്കം വരുമ്പോ പോകാം…” ലിയ കല്പിച്ചു.
“ഉം ശരി…ഇനി അതിൻ്റെ പേരിലൊരു വഴക്ക് വേണ്ട…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ കട്ടിലിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു.
ലിയയും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ അവൻ്റെയോപ്പം കട്ടിലിൻ്റെ ഒരു വശത്ത് കയറി ഇരുന്നു. ഇരുന്നപ്പോൾ ലിയയുടെ മാറിടങ്ങൾ മെല്ലെ കുലുങ്ങിയതും ആര്യൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“ഹാ തുടങ്ങിക്കോ…” ആര്യൻ ലിയയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“എന്ത്…?” അവൾ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അത് ശരി…കത്തി തുടങ്ങിക്കോളാൻ…അതിനല്ലേ എന്നെ ഇവിടെ പിടിച്ച് ഇരുത്തിയത്…” ആര്യൻ ചിരിച്ചു.
“ഓ തമാശ…” ലിയയും ചെറുതായി ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി.
“തമാശ അല്ലെന്ന്…പറ എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ വേഗം…”
“അങ്ങനിപ്പോ കഷ്ടപ്പെട്ട് നീ ഇവിടെ ഇരിക്കണമെന്നില്ല…പൊയ്ക്കോ വയ്യെങ്കിൽ…” ലിയയുടെ മുഖം വാടി.
“ഹഹ പറ്റിച്ചേ…എങ്കിൽ ഒരു സത്യം പറയട്ടേ…തമാശ തന്നെയായിരുന്നു…ഞാൻ പോവില്ല…” ആര്യൻ കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ലിയയുടെ വാടിയ മുഖം വീണ്ടും ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടുകൂടി വിരിയുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടു.
“ലിയക്കുട്ടി കഥ പറ…ഞാൻ കേൾക്കട്ടെ…” ആര്യൻ കൈകൾ രണ്ടും താടിക്ക് വിടർത്തി വെച്ചുകൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് കുട്ടികളെപ്പോലെ കാലാട്ടി കിടന്നു.
അത് കണ്ട ലിയ അറിയാതെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയി.
“ഈ ചെക്കൻ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലിയ അവൻ്റെ കവിളത്തൊന്ന് കിള്ളി.
“പണ്ട് കുഞ്ഞുന്നാളിൽ കിടക്കുന്നതിന് മുൻപായി അമ്മൂമ്മയുടെ അടുത്ത് ഇങ്ങനെ കഥ കേൾക്കാൻ പോയി കിടക്കുന്നത് ഓർമ വന്നു എനിക്ക് പെട്ടെന്ന്…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“നിൻ്റെ ഈ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും അത് തന്നാ തോന്നിയത്…” ലിയ മറുപടി നൽകി.
“ഹാ അതൊക്കെ ഒരു കാലം…ഇനിയുള്ള പിള്ളേർക്ക് ഇത് വല്ലോം പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാകുമോ എന്തോ…?” ആര്യൻ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
“സത്യം…” ലിയയും അത് സമ്മതിച്ചു.
“ഹാ അത് പോട്ടെ…ലിയ അമ്മൂമ്മേടെ കഥ പറ…എനിക്ക് കേൾക്കാൻ കൊതിയായി…” ആര്യൻ വീണ്ടും കാലാട്ടി കളിച്ചു.
“എനിക്ക് വട്ടാണെന്ന് വിചാരിക്കുന്നുണ്ടാവും നീ അല്ലേ…?” ലിയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ മുടിയിൽ തഴുകി ചോദിച്ചു.
“അതെന്തിനാ…?” ആര്യൻ മനസ്സിലാവാതെ ചോദിച്ചു.
“അല്ലാ…രാത്രി കിടക്കാൻ പോയവനെ പിടിച്ചിരുത്തി കഥ കേൾപ്പിക്കുന്നത് ആലോചിച്ച്…” ലിയ ഒരു തമാശ പോലെ പറഞ്ഞു.
“ഏയ്…അങ്ങനൊന്നും ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല…” ആര്യൻ കാലിൻ്റെ ആട്ടൽ നിർത്തിയ ശേഷം പറഞ്ഞു.
“എന്നിട്ടാണോ നീ കിടക്കാൻ പോകാൻ ധൃതി കാട്ടിയത്…?” അവൾ പുരികം ഉയർത്തി.
“ശെടാ…അത് ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ…വീട് മാറി കിടക്കുവാണ് ചേച്ചി…അപ്പോൾ കുറച്ച് മനസമാധാനത്തോടെ കിടന്നോട്ടെ, പാതിരാത്രി വരെ കൂടെയിരുന്ന് ഞാനായിട്ട് ശല്യപ്പെടുത്തണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ച് പോയെന്നേയുള്ളു…അല്ലാതെ ചേച്ചിയോട് സംസാരിച്ചിരിക്കാൻ എനിക്കെന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട്…?”
“ഞാനും പറഞ്ഞല്ലോ!…നീ എനിക്ക് ശല്യം ആണെന്ന് ഞാൻ എപ്പോഴാ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതെന്ന്…നിൻ്റെ കൂടെ ഞാനിവിടെ എന്ത് കംഫർട്ട് ആണെന്ന് നിനക്കറിയാമോ…നിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് ഈ അവസ്ഥയിൽ ആ പഴയ പോസ്റ്റ് മാൻ വല്ലോം ആയിരുന്നെങ്കിൽ!… ഹോ എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പോലും വയ്യാ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന്…?” ലിയ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു.
“വേറെന്ത് ചിന്തിക്കാൻ…ഇവിടെ നിൽക്കും അല്ലാതെ എങ്ങോട്ട് പോകാനാ…?” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“അത് തന്നെയാ ചെക്കാ പറഞ്ഞത്…നീ അല്ലാതെ വേറെ ആരേലും ആണെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരു രാത്രി തീ തിന്ന് കിടക്കേണ്ടി വന്നേനെ…” അവളൊരു ദീർഘ നിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ഛേ…അങ്ങനൊന്നുമില്ല ചേച്ചീ…എല്ലാവരും ആ രാജനെ പോലെ ആവില്ലല്ലോ…!” ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ ആണെന്നല്ലടാ പറഞ്ഞത്…ഇപ്പൊ ഉദാഹരണത്തിന്, ഞാൻ ഡ്രസ്സ് മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ നീ വാതില് തുറന്ന് വന്നില്ലേ…ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ നീ വാതിലടച്ചു…എന്നോട് സോറിയും പറഞ്ഞു…നീ ആയത് കൊണ്ട് എനിക്ക് അന്നേരത്തെ ഒരു ഞെട്ടലും ചമ്മലും തോന്നിയതല്ലാതെ അതിനെപ്പറ്റി നിന്നോടൊന്ന് ചോദിക്കണമെന്ന് പോലും തോന്നിയില്ല…നിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് ആ വന്നത് വേറെ ആരെങ്കിലും ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഇവിടെ കിടന്നു കരഞ്ഞ് കണ്ണീർപ്പുഴ ഉണ്ടാക്കിയേനേം ഈ സമയംകൊണ്ട്…കാരണം നിന്നോട് അടുത്തത് പോലെയും ഇടപഴകുന്നതു പോലെയും എനിക്ക് മറ്റാരോടും പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല…അതും ഇത്രയും പെട്ടെന്ന്…അല്ലെങ്കിൽ ശാലിനിയോടൊക്കെ ഞാൻ എന്നേ പരിചയപ്പെട്ടേനേം…?” ലിയ വിശദീകരിച്ചു.
ലിയ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ആര്യന് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി. കൂടാതെ അവളോട് വല്ലാത്തൊരു ഇഷ്ടവും.
“അതേ…വാതില് തുറന്നത് സത്യമായിട്ടും അബദ്ധം പറ്റിയതാണ് കേട്ടോ…പക്ഷേ ചേച്ചി വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ ഞാനൊന്നും കണ്ടില്ല…ചേച്ചി ചമ്മണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല ഞാനാ നാണംകെട്ടത്…” ആര്യൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“അതിന് മനപ്പൂർവം ആണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…പിന്നെ നീ ഒന്നും കണ്ടില്ലെന്ന് എനിക്കുമറിയാം…കാരണം ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുവായിരുന്നല്ലോ…മാത്രമല്ല ഞാൻ ശബ്ദം കേട്ട് പേടിച്ച് തിരിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നീ കതകടക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു…” ലിയ അവൻ്റെ വൈഷമ്യം മാറ്റാനായി പറഞ്ഞു.
“ശേ തിരിഞ്ഞിരുന്നോ…അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ…?” ആര്യൻ തമാശയായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ചിരിച്ചു.
“പോടാ ചെക്കാ അവിടുന്ന്…” ലിയയും ആ തമാശയ്ക്ക് ചിരിച്ചെങ്കിലും അവൻ്റെ ഈ വക തമാശകൾ അവൾ മുൻപ് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതിനാൽ അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിൻ്റെ സന്തോഷം ആയിരുന്നു ആ ചിരിയിൽ കൂടുതലും.
“ഹാ എന്തായാലും പഴയ പോസ്റ്റ് മാൻ പോയത് അപ്പോ നന്നായി അല്ലേ…?” ആര്യൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“സത്യം…അതാ പറഞ്ഞത് നീ എനിക്കൊരു ശല്യവും അല്ല ബുദ്ധിമുട്ടും അല്ലാന്ന്…മനസ്സിലായോ ചെക്കാ…” ലിയ അവൻ്റെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ തള്ളി.
“ചേച്ചിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലേൽ പിന്നെ എനിക്കെന്ത് കുഴപ്പം…ഞാൻ വേണേൽ വെളുപ്പിനെ വരെ സംസാരിച്ചിരിക്കും എന്താ കാണണോ…?” ആര്യൻ അവളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന പോലെ ചോദിച്ചിട്ട് കൈയുടെ മുകളിൽ മുഖം അമർത്തി കട്ടിലിൽ കിടന്നു.
“ഉം…” ലിയ കാണണം എന്ന രീതിയിൽ മൂളി.
അത് കേട്ട ആര്യൻ ഞെട്ടി മുഖം ഉയർത്തി പറഞ്ഞത് അബദ്ധം ആയോ എന്ന മട്ടിൽ ലിയയെ ഒന്ന് നോക്കി. ആര്യൻ കണ്ണ് തള്ളി നോക്കി കിടക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട ലിയ പൊട്ടി ചിരിച്ചുപോയി. അത് കണ്ട ആര്യൻ ലിയ തമാശിച്ചതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം “ഹോ ഞാനൊന്ന് പേടിച്ചു…” എന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ വെളുപ്പിനെ വരെ ഇരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ നീ ഇരിക്കില്ലേ…?” ലിയ അവനോട് ചോദിച്ചു.
“പിന്നെന്താ ഇരിക്കാലോ…എന്നിട്ട് നാളെ ഓഫീസിൽ പോയി കിടന്നുറങ്ങാം നമുക്ക്…” ആര്യൻ പരിഹാസരൂപേണ മറുപടി നൽകി.
ലിയ അതിനൊന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തിട്ട് തലയിണ എടുത്ത് ചുവരിനോട് ചേർത്ത് വെച്ച ശേഷം അതിലേക്ക് പുറം ചാരി ഇരുന്നു.
“ചേച്ചി ഇന്ന് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവിടെ കൊച്ചൻ ഇന്ന് നേരത്തെ ഉറങ്ങിക്കാണും അല്ലേ…?” ആര്യൻ വീണ്ടും തുടർന്നു.
“അതെന്തേ…?” ലിയ ചോദിച്ചു.
“ഇന്ന് അമ്മേടെ കഥ കേട്ടോണ്ട് ഇരിക്കണ്ടല്ലോ…”
“നീ കളിയാക്കണ്ട…അല്ലെങ്കിലും അവൻ നേരത്തേ കിടന്നുറങ്ങും…പിന്നെങ്ങനെ കഥ പറയാനാ ഞാൻ…” ലിയ മുഖത്ത് പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“അത് ശരി…അപ്പൊ ഇത് സ്ഥിരം അല്ലായിരുന്നു അല്ലേ…ഞാൻ കരുതി മോനോട് എന്നും കഥ പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുന്നതുകൊണ്ട് അതിൻ്റെ ഒരു ഫ്ലോയിൽ എന്നെയും പിടിച്ച് ഇരുത്തിയതാണെന്ന്…” ആര്യൻ കിടന്നുകൊണ്ട് തന്നെ തല ഉയർത്തി ചോദിച്ചു.
ലിയ വീണ്ടും ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. കുറച്ച് നിമിഷത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം അവൾ തുടർന്നു.
“സ്ഥിരം ആയിരുന്നു…ഒരു രണ്ട് വർഷം മുൻപ് വരെ…” ലിയയുടെ സ്വരത്തിലെ മാറ്റം ആര്യൻ അറിഞ്ഞു.
ആര്യൻ അത് കേട്ടെങ്കിലും അനങ്ങാതെ തന്നെ കിടന്നു.
“ഇച്ചായന് എന്നും എന്തെങ്കിലും കഥകൾ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു പറയാൻ…നല്ല രസമാണ് ഓരോന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കാൻ…നിന്നെ പോലെ തന്നെ വാചകമടിക്കാൻ മിടുക്കൻ ആയിരുന്നു…” ലിയ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
അത് കേട്ട ആര്യൻ വീണ്ടും മുഖം ഉയർത്തി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം അവളുടെ അരികിലേക്ക് കുറച്ചുകൂടി നീങ്ങി അതേപോലെ തന്നെ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു. ലിയ അവൻ്റെ മുടിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് വീണ്ടും തുടർന്നു.
“ആദ്യമൊക്കെ ഞാനും വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ട് കഥ നിർത്തിയിരുന്നെങ്കിൽ ഒന്ന് ഉറങ്ങാമായിരുന്നു എന്ന്…പക്ഷേ പിന്നീട് കഥ കേൾക്കാതെ ഉറക്കം വരില്ല എന്ന അവസ്ഥയായി…പതിയെ പതിയെ ഞാനും കഥകൾ പറയാൻ തുടങ്ങി…ചില ദിവസങ്ങളിൽ അത് വെളുപ്പിനെ വരെയൊക്കെ പോയിട്ടുമുണ്ട്…”
“ശരിക്കും…!” ആര്യൻ അതേ കിടപ്പിൽ തന്നെ ചോദിച്ചു.
“അതേടാ…സമയം പോകുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കും…ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ എന്തെങ്കിലും വഴക്ക് ഉണ്ടായാൽ ഞങ്ങളത് പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നത് കഥ പറയാതെ നേരത്തെ കിടന്നുറങ്ങിക്കൊണ്ടാണ്…ആ വഴക്ക് തീരുന്നതാവട്ടെ പിറ്റേന്ന് മറ്റൊരു കഥയിലൂടെ തന്നെ…ഹാം…എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞത് പോലെ തോന്നുന്നു…” അവസാന വാക്കുകളിൽ ലിയയുടെ സ്വരം ഇടറിയത് ആര്യൻ അറിഞ്ഞു.
ആര്യൻ കിടപ്പിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റിരുന്നുകൊണ്ട് ലിയയെ ഒന്ന് നോക്കി.
“അതേ, ശരിയാണ്…ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിട്ടുണ്ട്…” ആര്യൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
“അതേ കഥ പറഞ്ഞ് കരയാനുള്ള പരിപാടി ആണെങ്കിൽ ദേ ഞാൻ ഇപ്പൊ ഇറങ്ങി പോകും കേട്ടോ…” ആര്യൻ വിരൽ ചൂണ്ടി ഒരേസമയം തമാശയായിട്ടും കാര്യമായിട്ടും തോന്നുന്ന രീതിയിൽ അവളോട് പറഞ്ഞു.
ലിയ അതുകേട്ട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അറിയാതെ വെള്ളം പുറത്തേക്ക് ചാടി. അവളത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ തുടച്ചിട്ട് ആര്യനെ ഒന്ന് നോക്കി.
ആര്യൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും പതിയെ ഇറങ്ങാനായി തുടങ്ങുന്നത് കണ്ട ലിയ അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചിട്ട് “ടാ പോവല്ലേ ഞാൻ കരഞ്ഞതല്ല…” എന്ന് പറഞ്ഞു.
“പോകാനല്ല…ഞാൻ അവിടുന്നൊരു തലയിണ കൂടി എടുത്തിട്ട് വരാം…ഇങ്ങനെ കിടന്നിട്ടൊരു സുഖമില്ല അതാ…” ആര്യൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതാണോ…നീ അല്ലേ പറഞ്ഞത് എൻ്റെ വയറ് പഞ്ഞിമെത്ത പോലെയാണെന്നും മുഖം അമർത്തി കിടക്കാൻ നല്ല സുഖം ആണെന്നുമൊക്കെ…ഇവിടെ കിടന്നോടാ…” ലിയ അവളുടെ മടിയിലേക്ക് കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് അവനോട് പറഞ്ഞു.
“എപ്പൊ കിടന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ മതി…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ ലിയയുടെ മടിയിലേക്ക് തല വെച്ചുകൊണ്ട് മുഖം വയറിലേക്ക് മെല്ലെ അമർത്തി ചുരുണ്ട് കിടന്നു.
“ഉം…ഇനി ചേച്ചി പറഞ്ഞോ…എത്ര നേരം വേണേലും ഞാൻ ഇരുന്ന് കേട്ടോളാം…” ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
ലിയ ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് അവൻ്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു തുടങ്ങി.
“ഇച്ഛായൻ പോയതിൽ പിന്നെ എന്നെ അത് ചെറുതായി ഒന്നുമല്ല ബാധിച്ചത്…എത്ര നാള് വേണ്ടി വന്നു അതുമായി മനസ്സൊന്നു പൊരുത്തപ്പെട്ടു വരാനെന്ന് എനിക്ക് ഓർമയില്ല…അങ്ങനെ വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ച ആള് തന്നെ എന്നെ മൗനമായി ഇരിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചു…പിന്നെ ഞാൻ വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് നിന്നോട് മാത്രമാ…”
ആര്യൻ അത്രയും കേട്ടതും അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം ലിയയുടെ അരയ്ക്ക് ചുറ്റിനും കൈകൾ രണ്ടും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് മുഖം വയറിലേക്ക് നന്നായി ചേർത്ത് വെച്ച് കിടന്നു.
ലിയക്ക് ഒരേസമയം അത് ആശ്വാസവും, സന്തോഷവും, കൂടാതെ ഒരുതരം ഇക്കിളിയും കൂടി സമ്മാനിച്ചു.
“നീ ഇവിടെ വന്നതിന് ശേഷമാണ് ഞാൻ വീണ്ടും പഴയപോലെ ആകാനൊരു ശ്രമം നടത്തിയത് പോലും…ശരിക്കും എൻ്റെ വിഷമങ്ങൾക്ക് ഒരു ആശ്വാസം നൽകാൻ വേണ്ടി വേഷം മാറി വന്ന മാലാഖ വല്ലോം ആണോടാ നീ…” ലിയ പറഞ്ഞു നിർത്തിയ ശേഷം ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് അവൻ്റെ തലയിലൊന്നമർത്തി.
“അതേ…എൻ്റെ ശരിക്കുമുള്ള പേര് ഏഗൺ…ഏയ്ഞ്ചൽ ഏഗൺ…ചേച്ചിക്ക് സംശയം തോന്നാതിരിക്കാൻ ഏഗൺ ഒന്ന് മോടിഫൈ ചെയ്ത് ആര്യൻ ആക്കി…ചിറക് കഴുകാൻ ഇട്ടേക്കുവാ നാളെ രാവിലെ കാണിച്ച് തരാം…” ആര്യൻ അവളെ ചിരിപ്പിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു.