ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അവൾ അവനെ നോക്കി.
“ഇത് കണ്ടോ..”
അവൻ പാന്റിറ്റി മുഖത്തിന് നേരെ കൊണ്ടുപോയി.
“ഛീ, മോനൂ വേണ്ട..വേണ്ട മുത്തേ..ചീത്ത വെള്ളം ഒക്കെ മോന്റെ മുഖത്ത്
പറ്റും..വൃത്തികേടാ..”
അവളുടെ വാക്കുകൾ അവഗണിച്ച് അവൻ പാന്റി മൂക്കിന് നേരെ അടുപ്പിച്ചു. പിന്നെ ആഞ്ഞു
ശ്വസിച്ചു.
“ഹോ!”
നിർവൃതിയിൽ അവൻ സീൽക്കാരമിട്ടു.
“അയ്യേ…”
അവൾ കണ്ണുകൾ പൊത്തി.
“അതിൽ അപ്പടീം ചെളീം മുഷിച്ചിലും പിന്നെ ചീത്ത വെള്ളോം മൂത്രത്തിന്റെ അംശോം ഒക്കെ
പറ്റിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കുവല്ലേ മുത്തേ…ഇതിന്റെ ഒരു കാര്യം!”
“ആഹാ! എന്തൊക്കെയാ? ഒന്നുകൂടി പറഞ്ഞെ?”
അവൻ വീണ്ടും അത് ആവേശത്തോടെ മണത്തു.
“ഷെഡ്ഡി ഊരാൻ സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പം ഞാൻ ഒരു ഗോൾഡൻ ചാൻസ് മിസ്സാക്കി,”
അവൻ പറഞ്ഞു.
“എന്താ അത്?”
“ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“നല്ല ഒരു ചാൻസാരുന്നു മാമിന്റെ അവിടെ ഒന്ന് തൊടാൻ..ശരിക്കും നനഞ്ഞ് ഒട്ടി
ഇരുവല്ലാരുന്നോ …”
ജെന്നിഫർ അധരം അമർത്തി കടിച്ച് അവനെ നോക്കി.
“മോൻ എന്റെ കാലിലും തൊടേലും ഒക്കെ തൊട്ടപ്പം ഒറപ്പായിട്ടും ഞാൻ കരുതി എന്റെ അവിടെ
തൊടും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച് പ്രതീക്ഷിച്ച് അവിടെ വിങ്ങാണ് തൊടങ്ങിയാരുന്നു…”
ശരത്ത് ചുറ്റും നോക്കി.
അപ്പോഴേക്കും ആരോ ഇറങ്ങാൻ വേണ്ടി ബസ്സിനുള്ളിൽ വെളിച്ചം വീണിരുന്നു.
“ശ്യേ!”
അവരിരുവരും ഒരുമിച്ച് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ പരസ്പ്പരം മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിച്ചു.
കണ്ണാടിപ്പറമ്പിലെ തറവാട്ട് വീട്ടിൽ ജെന്നിഫർ എത്തുമ്പോൾ സമയം രണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ വീടിന്റെ പരിസരത്തോ വരാന്തയിലോ ഒന്നും ആരെയും കണ്ടില്ല.
ഓട്ടോയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് പപ്പായോ മമ്മിയോ ഇറങ്ങിവരുമെന്നും അവൾ കരുതിയത് നടന്നില്ല.
എവിടെപ്പോയി? ജോച്ചായൻ മിക്കവാറും കടയിലായിരിക്കും. സമയം പത്തുകഴിയാതെ കക്ഷിയെ
പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല.
ജിഷയേയും കാണുന്നില്ലല്ലോ!
ജോയുടെ ഭാര്യയാണ് ജിഷ. രണ്ടുമക്കളാണവർക്ക്. ഒരുത്തൻ ചെന്നൈയിൽ എം ആർ എഫിൽ. മകൾ
ഭർത്താവിനോടൊപ്പം നെതർലാൻഡിൽ.
അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ചെറിയ ശബ്ദത്തിൽ ടി വിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു.
“ഓഹോ!”
അകത്തേക്ക് കയറി ടി വിയുടെ മുമ്പിലിരിക്കുന്ന മത്തായിയേയും സാറമ്മായെയും കണ്ടിട്ട്
അവൾ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അവളെ കണ്ട് അവർ എഴുന്നേറ്റു.
“എന്നാ രണ്ടാളും കൂടി വല്ല പ്രേത സിനിമേം കാണുവാണോ?”
തന്നെ ഒരുമിച്ചാശ്ലേഷിച്ച മാതാ പിതാക്കളോട് അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഒറ്റയ്ക്കെ ഒള്ളു എന്നോർമ്മ വേണേ! വല്ല അസ്സൽ പ്രെതോം വന്നാ പെട്ട് പോകും!”
“നീയൊന്ന് പോടീ..”
സാറാമ്മ മകളോട് പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങളെ ഈ കോലത്തി കണ്ടാ പ്രേതം പിടിച്ചിട്ട് ഈവഴി ഒന്നും വരത്തില്ല…”
“എന്നതാ കൊച്ചേ! നീയങ്ങ് വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചു പോയല്ലോടീ മോളെ!”
മത്തായി മകളോട് പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ!”
ജെന്നിഫർ ഒച്ചയിട്ടു.
“എന്നെ ഇപ്പം കണ്ടാലും പപ്പായ്ക്ക് ഇതുമാത്രേ പറയാനൊള്ളൂ..അതൊക്കെ കേട്ട് ഞാൻ
ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതും ഒക്കെ വലിച്ചു വാരി തിന്നും…എന്നിട്ട് തടി കൂടീട്ട്
എനിക്കിപ്പം ശ്വാസം പോലും വിടാൻ പറ്റുന്നില്ല. എന്നിട്ടാ!”
“എന്നാ തടി? എവടെ തടി! ഒന്ന് പോടീ?”
സാറാമ്മ ജെന്നിഫറിന്റെ ചന്തിയിൽ പതിയെ അടിച്ചു.
“കുണ്ടിയും മൊലേം അങ്ങ് കണ്ടമാനം മുഴുത്തൂന്നല്ലാതെ നീ എവിടെയാ നന്നായെ?”
“ശ്യേ! ഈ മമ്മി!”
അവൾ നാണത്തോടെ സാറാമ്മയെ നോക്കി.
“കുണ്ടിയും മൊലേം മുഴുത്തു വരാൻ എന്തേലും തിന്നണം എന്നൊന്നും ഇല്ല,”
സാറാമ്മയുടെ പരാമർശം കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മത്തായി പറഞ്ഞു.
“അതിനു കെട്ടിയോന്റെ കൈക്ക് എല്ലുണ്ടായാ മതി…ജോസഫിന് അതുണ്ടെന്നറിയാം…”
“ശ്യോ! പപ്പാ!”
അവൾ ഉച്ചത്തിൽ ചാടി തുള്ളി.
“ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക്! എപ്പഴും ടീ വീലെ സീരിയലൊക്കെ കണ്ട് രണ്ടിന്റേം നാക്കിന്
ഒരെല്ലും ഇല്ല…ഇനി സീരിയലല്ല വല്ല പാതിരാപ്പടവുമെങ്ങാനുമാണോ കാണുന്നെ രണ്ടാളും?”
“ഇപ്പം ആരുടെ നാക്കിനാഡീ എല്ലില്ലാത്തത്?”
സാറാമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ആരുടേയാ മോള്? ഹഹഹ!”
അവൾ ചിരിച്ചു.
അവർ അവളെ സോഫയിൽ പിടിച്ചിരുത്തി. അവൾ സാറാമ്മയുടെ നേരെ താൻ കൊണ്ടുവന്ന പാക്കറ്റ്
നീട്ടി. സാറാമ്മ അത് അഴിച്ചു. കുറെ പലഹാരപ്പായ്ക്കറ്റുകളും പിന്നെ മാക് ഡോവൽസിന്റെ
ഒരു ഫുൾ ബോട്ടിൽ വിസ്ക്കിയും അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“ഇത് ഒറ്റയടിക്ക് അകത്താക്കാനുള്ളതല്ല,”
അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഭീഷണി നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“വേണ്ടാ എന്ന് അച്ചായനോട് ഞാൻ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞതാ…പിന്നെ പതിവ് തെറ്റിക്കണ്ട
കുഴപ്പമില്ല എന്നൊക്കെ അച്ചായൻ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് മാത്രം കൊണ്ടന്നതാ…”
“നീ പോടീ,”
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സാറാമ്മ പറഞ്ഞു.
“ആ നല്ല മരുമോന്റെ ഒരു ഗുണോം നിനക്കില്ലല്ലോ എന്റെ പെണ്ണെ!”
“ആ! അതുപോട്ടെ,”
പെട്ടെന്നോർമ്മിച്ച് ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
“എന്ത്യേ? എന്ത്യേ ജിഷ ചേച്ചി?”