“അത് …”
ജെന്നിഫർ കാരണത്തിന് വേണ്ടി പരതി.
“ആ കുട്ടിയുടെ ഒരു റിലേറ്റിവ് ഞങ്ങടെ അടുത്തുണ്ട്…”
വാക്കുകൾ പെറുക്കിയെടുത്ത് ജെന്നിഫർ വിശദീകരിച്ചു.
“അവർ വിളിച്ചുപറഞ്ഞിരുന്നു..ഞാൻ ഇവിടെ ട്രാൻസ്ഫർ ആയി വരുന്ന കാര്യം..ഒന്ന് എന്നെ
വന്ന് കാണാൻ പറഞ്ഞു….അതാണ്…”
“ഓഹോ..!”
നളിനി സൗഹൃദത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അന്ന് പിന്നെ ജെന്നിഫർ അവനെ കണ്ടില്ല. ശരത്തിനെക്കുറിച്ച് അവൾ മറ്റുപലരിൽ നിന്നും
കേട്ടു. ആരിൽ നിന്നും മോശമായ അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നും കേട്ടിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല
എല്ലാവർക്കും പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് നല്ലത് മാത്രം. കലാകാരൻ. കായിക പ്രേമി.
വിനയാന്വിതൻ. സദ്സ്വഭാവി.
പിന്നെ ബസ്സിൽ വെച്ച്?
ജെന്നിഫറിന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
തന്റെ രൂപവും ദേഹവുമൊക്കെ അവനെ പ്രലോഭിപ്പിച്ചോ? അവനെ മറ്റൊരാളാക്കിയോ?
അത് പുതിയ കാര്യമല്ല എന്ന് ജെന്നിഫറിനറിയാം.
തിരക്കുള്ള ചുറ്റുപാടിൽ പല തവണ തന്റെ ദേഹത്തിനു “മർദ്ദന” മേൽക്കേണ്ടി
വന്നിട്ടുണ്ട്. ബന്ധുക്കളിൽ നിന്നും പോലും മോശം അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
ഒന്ന് രണ്ടു തവണ പിച്ചിച്ചീന്തലിൽ നിന്ന് അദ്‌ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
“അവരെ ഒന്നും കുറ്റം പറയാൻ ഞാനില്ല എന്റെ ജെന്നി…”
ഒരിക്കൽ കിടക്കയിൽ വെച്ച് ജോസഫ് പറഞ്ഞു.
“കല്ലും മരവും ഒക്കെ ജീവനില്ലാത്തതും പുരുഷന്മാരല്ലാത്തതും ആയത് നിന്റെ ഭാഗ്യം,”
തന്റെ നഗ്നതയിലൂടെ സുഖമുള്ള സ്പര്ശനങ്ങൾ നൽകി അച്ചായന്റെ കൈ വിരലുകൾ നീങ്ങവേ
ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങിനെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ നിനക്ക് ഓരോ മണിക്കൂറിലും ബലാത്സംഗത്തിന്റെ കഥകൾ പറയാൻ
കാണുമായിരുന്നു,”
പന്നിയങ്കര സ്‌കൂളിൽ ജോയിൻ ചെയ്ത അന്ന് രാത്രി നോട്ടുകൾ തയ്യാറാക്കികൊണ്ടിരിക്കെ
ജോസഫ് അവളെ വിളിച്ചു.
“സമയം പത്തര ആയി കേട്ടോ,”
ബുക്കിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധ മാറ്റാതെ ജെന്നിഫർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ആണോ? അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ,”
“ഇല്ലേ? എന്നാ നീയെവിടെ കുത്തിയിരുന്നോ. ഞാൻ കെടക്കാൻ പോകുവാ,”
“അയ്യോടാ!”
ബുക്ക് അടച്ചുകൊണ്ട് ജെന്നിഫർ എഴുന്നേറ്റു.
“എന്നും എന്നോട് പെർമിഷൻ മേടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് മാത്രം ഉറങ്ങാൻ പോകുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു വാവ!”
അവൾ കിടക്കയെ സമീപിച്ചു.
“കുഞ്ഞു വാവ! ഒന്നുപോ!”
അയാൾ അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് ബലമായി കിടക്കയിലേക്കിട്ടു.
“ഓഹോ!”
തലമുടി വാരിക്കെട്ടിക്കൊണ്ട് ജെന്നിഫർ ചോദിച്ചു.
“അപ്പോ ഒറങ്ങുവാൻ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്?”
“ആണോ? ആര് പറഞ്ഞു? എപ്പ പറഞ്ഞു?”
അവളുടെ തടിച്ച ചുവന്ന അധരം അയാൾ കടിച്ചു ചുംബിച്ചു.
ജെന്നിഫറിന്റെ കൈകൾ അയാളുടെ പിൻകഴുത്തിലേക്ക് പോയി.
അവളുടെ ഉയർന്ന മാറിടം അയാളുടെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചിൽ അമർന്നുലഞ്ഞു.
ആ നിലയിൽ അയാൾ അവളെ കിടക്കയിലേക്ക് മലർത്തി കിടത്തി.
“എങ്ങനെയുണ്ടാരുന്നു, പുതിയ സ്‌കൂൾ?”
അഭിമുഖം കിടന്നുകൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“സൂപ്പർബ്!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“നല്ല പിള്ളേരാ..കൊളീഗ്സും കുഴപ്പമില്ല…”
“ആമ്പിള്ളേരൊക്കെ പഞ്ചാരയടി ആരുന്നോ?”
“ഏയ് ..അതൊന്നും കണ്ടില്ല…ഭയങ്കര റെസ്‌പെക്റ്റ് ഒക്കെയായിരുന്നു നോട്ടത്തിൽ,
വർത്തനത്തിൽ ഒക്കെ..പിന്നെ ഞാൻ ജാഡ വിട്ട് അധികം ഫ്രണ്ട്‌ലി ഒന്നും ആകാൻ
പോയില്ലല്ലോ…”
ശരത്തിന്റെ കാര്യം പറയാനോ വേണ്ടയോ എന്നവൾ സംശയിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ഇന്ന് വരെ ഒരു
കാര്യവും പരസ്പ്പരം ഒളിച്ചു വെച്ചിട്ടില്ല. ഒളിച്ചു വെക്കാൻ തോന്നിയില്ല.
തുറന്നുപറയാൻ പറ്റുന്ന ഒരു കാര്യമാണോ ഇതെന്ന് ജെന്നിഫറിന് തീർച്ചയുണ്ടായില്ല.
“അച്ചായാ…”
ഗൗണിനുള്ളിലൂടെ കൈകടത്തി മുലകളിൽ പിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ വിളിച്ചു.
“എന്നാടീ?”