പെട്ടെന്ന് സാറാമ്മയുടെ മുഖം മാറി.
“എന്നതാ മമ്മി? എന്നതാന്നെ കാര്യം?”
“അവള് ടൗണിലേക്കാന്നും പറഞ്ഞു പോയതാ എന്റെ കൊച്ചേ”
മത്തായി അസന്തുഷ്ടിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അതിനിപ്പം എന്നാ? വല്ല സാധനോം മേടിക്കാൻ പോയതാരിക്കും!”
“സാധനം!”
സാറാമ്മ അമർഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“വീട്ടിൽ ഉള്ള സാധനം എവിടേലും പോയി വാങ്ങിക്കണ്ട കാര്യമുണ്ടോ മോളെ?”
മത്തായി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“അതെന്നതാ?”
“എന്റെ പൊന്ന് കൊച്ചേ..നിന്നോട് പറഞ്ഞാ മനസ്സിലാകത്തില്ല. നീ വെറും പൊട്ടിയാ..ജോ
ഒള്ളപ്പം അവക്ക് വേറെ ആണുങ്ങടെ കൂടെ പോകണ്ട വല്ല കാര്യോം ഉണ്ടോ?”
ജെന്നിഫർ അവരെ മാറി മാറി നോക്കി.
“ആരാ ആള്?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ടൗണിൽ മലഞ്ചരക്ക് കച്ചോടം നടത്തുന്ന നൗഷാദ്…അയാളാ ആള്!”
ജെന്നിഫറിന് ആ വാർത്ത അദ്‌ഭുതമായി തോന്നിയില്ല. മുമ്പ് ഒക്കെ അവരുടെ
പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലുമൊക്കെ ഒരു പന്തികേട് താൻ കണ്ടത് അവൾ ഓർമ്മിച്ചു. അത്
എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ. അതിനെ കുറ്റം വിധിക്കാൻ എന്തായാലും തനിക് കഴിയില്ല. മകന്റെ
പ്രായത്തേക്കാൾ താഴെയുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടിയുമായി പ്രണയത്തിലാണ് താൻ. താൻ അവനിലേക്ക്
ആകര്ഷിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ ഏന്തെങ്കിലും ഒരു കാരണമോ ന്യായമോ ജിഷയ്ക്കും പറയാനുണ്ടാവും.
സേഫ് ആയ ഒരു ഫിലോസഫി എല്ലാത്തരം അരുതായ്ക ചെയ്യുമ്പോഴുമുണ്ട്.
തന്റെ ഫിലോസഫി: ചെയ്യുന്നതിന്റെ ബേസ് സ്നേഹമാണെങ്കിൽ അത് കുറ്റമാകുന്നില്ല.
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും കൂടെ പറമ്പിലും തൊടിയിലുമൊക്കെ ചുറ്റിക്കറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ
മൊബൈലിലേക്കൊരു കോൾ വന്നു.
ശരത്ത് ആണ്.
“മാം വീട്ടിലെത്തിയോ?”
“വന്നിട്ട് ഒരു മണിക്കൂറായി..എവിടെയാ?”
“ഓ! ഒരു മണിക്കൂർ മുമ്പ് വന്നോ? ഗുഡ്! ഞാൻ ദാ ഇപ്പം എത്തി…ജസ്റ്റ് ലാൻഡ് ചെയ്തതെ
ള്ളൂ…”
“ഓക്കേ ..എന്നാൽ വിശ്രമിക്ക്…പറ്റുമെങ്കിൽ അൽപ്പം ഒന്ന് ഉറങ്ങിക്കോ…”
“ഓക്കേ..ശരി മാം…രാത്രി പതിനൊന്ന് കഴിഞ്ഞല്ലേ? ആ ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ?”
“ആം …അതെ …അപ്പോൾ,”
അവൾ ഫോൺ കട്ടാക്കി .
“ആരാടീ?”
സാറാമ്മ ചോദിച്ചു.
“എന്റെ കൂടെ വർക്ക് ചെയ്യുന്നതാ. നളിനി ടീച്ചർ..”
സ്വരത്തിൽ സ്വാഭാവികത വരുത്തി അവൾ പറഞ്ഞു.
തൊടിയിലൂടെ , പച്ചിലച്ചാർത്തുകളുടെ മേൽക്കൂരയ്ക്ക് കീഴെ നടക്കുമ്പോൾ അവൾ
കൗമാരക്കാരിയായി. ഇതിലൂടെ എത്രയോ പ്രാവശ്യം താൻ ബെന്നിയുടെ കൈ പിടിച്ച്
നടന്നിട്ടുണ്ട്. ഓരോ മൺതരിയിലും ഓരോ ഇലച്ചാർത്തിലും അവന്റെ ഗന്ധമുണ്ട്. അവളിൽ
നിന്ന് ദീർഘ നിശ്വാസങ്ങൾ പൊഴിഞ്ഞു. മത്തായിയും സാറാമ്മയും വാതോരാതെ ഓരോന്ന് അവളോട്
പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നെകിലും വിങ്ങുന്ന മനസ്സോടെ അവൾ ആ കാലമൊക്കെ
ഓർത്തെടുക്കുകയായിരുന്നു.
“എടീ കൊച്ചെ…”
സാറാമ്മ പറഞ്ഞു.
“മിനിങ്ങാനാണോ ഇന്നലെയാണോ ഞാനിന്നലെ സ്വപ്പ്നം കണ്ടാരുന്നു നിന്നെ, കേട്ടോ…
എന്നാരുന്നു അത്?”
അവർ മത്തായിയോട് ചോദിച്ചു.
“ഓ!”
അയാൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“സ്വപ്പ്നവോ? ഏത് സ്വപ്പ്നം? എന്നാ സ്വപ്പ്നം?”
അയാൾ അവരുടെ വാക്കുകളെ അവഗണിച്ചു.
പപ്പാ ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എന്നവൾക്ക് തോന്നി. ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് എങ്കിൽ
അത് ഏത് തരത്തിലുള്ള കാര്യമായിരിക്കണം?
“എന്നാ, മമ്മി എന്നേം ബെന്നീനെയും ആണോ കണ്ടത്?”
ജെന്നിഫർ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
സാറാമ്മയും മത്തായിയും മുഖാമുഖം നോക്കി.
“നിങ്ങടെ രണ്ടുപേരുടെയും ഒരു കാര്യം!”
ജെന്നിഫർ ചിരിച്ചു.
“എനിക്കേ ഇപ്പം വയസ്സ് നാൽപ്പത് കഴിഞ്ഞു. മെഡിസിന് പഠിക്കുന്ന ഒരു മോന്റെ അമ്മയാ
ഞാനിപ്പം. അല്ലാതെ കുഞ്ഞുനാളിൽ പഞ്ചാരയടിച്ചോണ്ട് നടന്ന ആ മൂക്കിളച്ചാത്തി
പെണ്ണല്ല..പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ കേട്ട് മനപ്രയാസം വരാൻ!”
എന്നിട്ടും അവരുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെയാണ് താൻ പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ ബെന്നി,
നിനക്ക് എന്നെ അറിയാം. എന്റെ കൂടെ തന്നെ അദൃശ്യനായി നീ നടക്കുന്നു എന്റെ മനസ്സ്
കാണുന്നു എന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാം.
“പറയാൻ ഇഷ്ടമില്ലേൽ പറയണ്ട!”
ജെന്നിഫർ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“കേൾക്കാൻ എനിക്കത്ര താൽപ്പര്യോം ഇല്ല!”
“അതല്ലെടീ,”
സാറാമ്മ അനുനയ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“നീയും ബെന്നിയും നിലാവത്ത് ആ ആൽച്ചുവട്ടിൽ നിക്കുന്ന സപ്നമാ ഞാൻ കണ്ടത്…അതും
വെളുക്കാറായപ്പം! എനിക്കാണെങ്കി വല്ലാതങ്ങ് പേടിയാകുവേം ചെയ്തു…”
ജെന്നിഫറിന്റെ സകല രോമകൂപങ്ങളും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു അത് കേട്ടപ്പോൾ. ഉള്ളിൽ നിന്ന്
അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ചിതറി വീഴാൻ തുടങ്ങി.
ഈശോയെ…!
അവൾ സ്വയമറിയാതെ ഉരുവിട്ടു.
സത്യമായ കാര്യമാണല്ലോ മമ്മി സ്വപ്നമായി കണ്ടത്!
രാത്രി നിറയെ നിലാവിന്റെയും നിഴലുകളുടെയും ചിത്രപ്പണികളായിരുന്നു.
കാറ്റ് നിറയെ കുളിരുള്ള സുഗന്ധം.
ജെന്നിഫർ ക്ളോക്കിലേക്ക് നോക്കി.
പതിനൊന്നാകാൻ അഞ്ച് മിനിറ്റ്.
അവൾ കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
പിൻവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി.
നിലാവിലൂടെ നടന്നു.
കാറ്റുകൊണ്ടുവന്ന പാരിജാതത്തിന്റെ മണം ഓരോ ചുവടിലും കൂടിക്കൂടി വരുന്നത് പോലെ
അവൾക്ക് തോന്നി. വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അതേ പിൻവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ താൻ
ധരിച്ചത് നീലനിറമുള്ള ബ്ലൗസും പാവാടയുമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നത് വെള്ള നിറമുള്ള നൈറ്റ്
ഗൗൺ.
വ്യത്യാസം അതുമാത്രം.
അകലെ നിന്നെ അവൾ ശരത്ത് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു.
അവന്റെ ഉടുപ്പും വെള്ള നിറമായിരുന്നു.
“മാം…”
അവൻ പതിയെ വിളിച്ചു.
“മോനൂ…”
അവൾ ശബ്ദമമർത്തി വിളി കേട്ടു.
നൈറ്റി വൃത്തിയായി ധരിച്ചിരുന്നെങ്കിലും മുൻഭാഗത്തെ സിബ്ബ് അൽപ്പം തുറന്നു
കിടന്നിരുന്നു. ഓരോ ചുവടിലും അവളുടെ വലിയ കൊഴുത്ത മുലകൾ മുമ്പോട്ട് തെറിച്ച്
അനങ്ങുന്നത് അവൻ കണ്ടു. ശരത്തിന്റെ ഹൃദയം ഉച്ചത്തിൽ മിടിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. വരും
നിമിഷങ്ങളിൽ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്ന സാമ്യമില്ലാത്ത സുഖത്തിന്റെ ഓർമ്മയിൽ അവന്റെ ശരീരം
മുഴുവൻ ത്രസിച്ചു പൊങ്ങി. ഇതുവരെയും സംഭവിക്കാത്തത്ര ദൃഢതയിൽ കുണ്ണ തരിച്ചുപൊങ്ങി
കുത്തിയുയർന്നു. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ആ അവയവം ഇരുമ്പുകമ്പിക്ക് തുല്യമായി.
ജെന്നിഫർ താളത്തിൽ സാവധാനം നിലാവിലൂടെ തന്നെ സമീപിക്കുന്നത് നോക്കി നിൽക്കെ,
മുമ്പോട്ട് ഓടിച്ചെന്ന് അവളെ അമർത്തിപ്പുണർന്ന് മുമ്പോട്ട് പൊങ്ങി
തെറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വലിയ മുലകൾ രണ്ടും തന്റെ നെഞ്ചിലേക്കമർത്താൻ അവൻ കൊതിച്ചു.
ശരത്തിന്റെ വായ് തുറന്നിരുന്നു, ഒരഭൗമ സൗന്ദര്യബിംബം പോലെ അവൾ ആലിൻചുവട്ടിൽ
ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുന്ന തന്നെ സമീപിച്ചപ്പോൾ.
ഷോട്ട്സിനു മുകളിൽ കുത്തിക്കീറി വെളിയിൽ വരാൻ അക്ഷമയായി പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന കുണ്ണ
മറയ്ക്കാൻ അവനൊരു ശ്രമവും നടത്തിയില്ല.
“മോനൂ…”
അവന്റെ തൊട്ടടുത്ത് അഭിമുഖമായി നിന്ന് ചുറ്റുപാടുകളിലേക്ക് കണ്ണുകളോടിച്ച് അവൾ അവനെ
വിളിച്ചു.
“മാം…”
അവൻ ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത്ര വശ്യസുന്ദരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഇന്ന് രാത്രി നീയെന്നെ ജെന്നിഫർ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി…”
കയ്യിലിരുന്ന മൊബൈൽ സമീപത്തെ വലിയൊരു കല്ലിന്റെ പുറത്ത് വെച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.
ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.
“ഞാൻ നിന്റെ ടീച്ചറല്ല ഇന്ന്, ഇപ്പോൾ…നീ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ്റും അല്ല ഇപ്പോൾ ഇന്ന്
രാത്രി…”
അവൾ അൽപ്പം കൂടി അവനിലേക്കടുത്തു.
“ഞാൻ ജെന്നിഫർ…നീ ശരത്ത്…”
അവളുടെ ചൂടുള്ള ഉഛ്വാസവായു അവന്റെ കവിളിൽ കണ്ണുകളിൽ ചുണ്ടുകളിൽ തൊട്ടു.
“വിളിക്ക് എന്നെ…”
അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ തോളിലമർന്നു..
“ജെന്നിഫർ…”
ജനിമൃതികൾക്കപ്പുറത്ത് നിന്ന് ഇളം ചുവപ്പുള്ള തണുത്ത കിരണങ്ങൾ തങ്ങളെ മൂടുന്നത്
പോലെ ജെന്നിഫറിന് തോന്നി. അവളുടെ ചൂടുള്ള സ്പര്ശത്തിന് മുമ്പിൽ തപിക്കുന്ന
ദേഹത്തോടെ കാമലോലുപനായി ശരത്ത് വിസ്മയചിത്തനായി നിന്നു.
“ശരത്ത്…എന്റെ …”
“ഞാൻ ഇപ്പോൾ ബെന്നി കാത്തിരുന്ന പെണ്ണായി ..വെറും പെണ്ണായി മാത്രമാണ് നിന്റെ
മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്നത്…”
അവൾ അവനെ തന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു.
“അന്ന് ബെന്നി ചെയ്യാനാഗ്രഹിച്ചതൊക്കെ നീ എന്നെ ചെയ്യ്…”
ശരത്ത് അപ്പോഴും വിസ്മയം മാറാതെ നിൽക്കുകയാണ്. ഇന്ന് രാത്രി അത് സംഭവിക്കുമെന്ന്
ഉറപ്പിച്ചതാണ്. രണ്ടുപേരും അതിനായി ഒരുങ്ങി വന്നിരിക്കുന്നതുമാണ്. പക്ഷേ അത്
യാഥാർഥ്യമായി തന്റെ മുമ്പിൽ സംഭവിക്കുമ്പോൾ വിസ്മയം പക്ഷെ വിട്ടുമാറുന്നില്ല.
ശരത്ത് തന്റെ ഹൃദയസ്‌പന്ദനം അവളുടെ ഹൃദയത്തെ അറിയിക്കുന്നത്ര തീവ്രതയിൽ ജെന്നിഫറെ
ആലിംഗനം ചെയ്തു. തന്റെ ചൂടുള്ള അധരത്തെ അവളുടെ നനഞ്ഞ് മൃദുവായ അധരത്തിലേക്ക്
അടുപ്പിച്ചു. ജെന്നിഫർ അതിന് കാത്തിരുന്നിട്ടെന്നത് പോലെ, വസന്തത്തെ വരവേൽക്കുന്ന
പനിനീർപ്പൂക്കളെപ്പോലെ അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ സ്വീകരിച്ചു. ആദ്യമായി താൻ ചുംബിച്ച
അധരത്തിന്റെ മധുരത്തിൽ അവൻ മതി മറന്നു. തന്റെ വിറപൂണ്ട അധരം അവളുടെ പല്ലുകളുടെ
സ്പർശമറിഞ്ഞു. കരിങ്കൽ ശിലയുടെ ദൃഡതയോടെ അവന്റെ പുരുഷത്വമപ്പോൾ അവളുടെ
തുടകൾക്കിടയിലേക്ക് കുത്തിക്കയറി.
എത്രനേരം ആ ചുംബനം നീണ്ടു എന്നിരുവരുമറിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ അധരത്തെ
വിട്ടുകൊടുക്കാനവൾക്കും അവളിൽ നിന്ന് അത് പിൻവലിക്കാൻ അവനും ആഗ്രഹിച്ചില്ല. അവന്റെ
കരുത്തുറ്റ വിരിമാറിൽ തറഞ്ഞു പരന്നിരിക്കുന്നു തന്റെ ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത വലിയ മുലകൾ
അവന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ ചൂടിന് വിട്ടുകൊടുക്കണമെന്ന് അവൾ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ചു.
“ശരത്ത്…”